Προτελευταία στάση για την παρουσίαση των ομάδων της νέας σεζόν, και πάμε στον τελευταίο ανατολικό όμιλο! Η παρουσίαση των ομάδων της ανατολής λοιπόν κλείνει με την απίστευτα ανταγωνιστική νοτιοανατολική division , τον όμιλο των περσινών πρωταθλητών περιφέρειας, των Miami Heat, των φρέσκων και απειλητικών Washington Wizards, των Atlanta Hawks, των Charlotte Hornets που επιστρέφουν στο NBA μετά απο μία δεκαετία στην ξενιτιά (Νέα Ορλεάνη), και φυσικά των Orlando Magic!
Miami Heat: Η ζωή χωρίς τον LeBron
Mετά από τέσσερις σεζόν, ισάριθμες εμφανίσεις σε τελικούς ΝΒΑ και δύο πρωταθλήματα, ο LeBron James, o κατά γενική ομολογία καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος, αποχώρησε από το Miami και γύρισε πίσω στο Ohio και τους Cavaliers. Αυτό μπορεί να στοίχισε αρκετά στους Heat, που περίμεναν ότι θα κρατήσουν τον James στο ρόστερ τους, αλλά απ’την άλλη, το “καλό” της υπόθεσης (όσο καλό είναι να χάνεις τον καλύτερό σου παίχτη) είναι πως οι φίλοι των Heat πια δεν θα έχουν τη ρετσινιά των “bandwagoners” και των “πλαστικών” οπαδών, όπως είχαν τα χρόνια του LeBron. Έτσι λοιπόν, οι Heat καλούνται να μαζέψουν τα κομμάτια τους απ’την απώλεια, και να παρουσιάσουν ένα σύνολο, αν όχι το ίδιο ανταγωνιστικό με πέρυσι, αρκετά καλό για να διεκδικήσει την συμμετοχή στους τελικούς της ανατολής. O Wade με τον Chris Bosh παρέμειναν στην πόλη της Φλόριντα, με τον δεύτερο να υπογράφει μάλιστα συμβόλαιο με το μέγιστο αποδοχών, προς απογοήτευση των Houston Rockets, που μετά τον Carmelo Anthony, χάσανε και τον δεύτερο στόχο τους για το περασμένο καλοκαίρι. Οι άλλες τρεις σημαντικές απώλειες των Ray Allen, Shane Battier και Rashard Lewis καλύφθηκαν και με το παραπάνω, καθώς έγιναν αρκετές αξιόλογες προσθήκες.
Συγκεκριμένα, στο Miami ήρθε ο Luol Deng, ένα απ’τα καλύτερα και πιο υποτιμημένα all around τριάρια του πρωταθλήματος, ο “γυάλινος” αλλά πολύπειρος Danny Granger, η κινούμενη μηχανή highlights που φέρει το όνομα Josh McRoberts, o dunker Shannon Brown, o James Ennis, οι Reggie και Shawne Williams και φυσικά ο rookie Shabazz Napier, προσωπική πρόταση του LeBron στο περασμένο draft, o οποίος θα δώσει άλλη μια λύση στον άσο, οπου Mario Chalmers και Norris Cole αδυνατούν να κάνουν το βήμα παραπάνω, όπως φαινόταν να μπορούν. Ίσως με την πίεση του Napier, ένας απ’τους δύο φέτος να κάνει το κάτι παραπάνω και να ανεβάσει τις μετοχές του στη λίγκα. Η παραμονή του Birdman, Chris Andersen, συμπληρώνει μία ομάδα με αρκετά καλό βάθος πάγκου και 2 (τουλάχιστον) αξιόλογες λύσεις σε κάθε θέση.
Αυτό που έδειχνε να λείπει απ’το ρόστερ των Heat τις 3 απ’τις 4 χρονιές που οι Big 3 ήταν στο Miami ήταν το παραπάνω, το βάθος πάγκου. Φέτος, ο Spoelstra καλείται να διαχειριστεί ένα rotation ίσως και 10-11 παικτών, καθώς πέρα απ’τους Chalmers, Wade, Deng, Bosh και McRoberts, που θα είναι οι βασικοί πέντε απ’όσα δείχνουν τα φιλικά, ο Cole με τον Napier θα έρχονται απ’τον πάγκο αντί του Chalmers, οι Granger, Brown θα καλύπτουν αρκετά λεπτά ως αλλαγές στις θέσεις 2 και 3, με τον Andersen και τον Haslem να είναι οι δύο βασικές επιλογές για τις αλλαγές στη ρακέτα. Σε μία ανατολή που πέρα απ’το Cleveland και το Chicago, έχει αρκετές ομάδες σε ένα παρόμοιο επίπεδο δυναμικής, το Miami μπορεί να χρησιμοποιήσει το βάθος πάγκου του για να πάρει ένα καλό πλασάρισμα. Η μάχη με Washington κυρίως αλλά και Atlanta με Charlotte σε δεύτερο επίπεδο θα είναι πολύ δυνατή, και γι’αυτόν τον λόγο τόσο ο Bosh, που θα είναι σίγουρα το πρώτο βιολί επιθετικά, όσο και ο Wade, που πέρυσι μία έπαιζε, τρεις καθόταν, θα πρέπει να ηγηθούν των Heat στη φετινή σεζόν. Μην αποκλείεται το ενδεχόμενο να δούμε εμφανίσεις που θυμίζουν εποχές Toronto για τον Chris Bosh.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Θα διεκδικήσουν με αξιώσεις μία θέση στον δεύτερο γύρο των play offs,αλλά μάλλον εκεί θα λάβει τέλος ο δρόμος τους
Highlight της σεζόν: O Chris Bosh. Αγωνιστικά και μη. Χωρίς τον LeBron στη μέση, θα είναι ελεύθερος να κάνει ο,τι θέλει.
Washington Wizards: Α marvel in D.C.
Μία εκ των ευχάριστων εκπλήξεων της περσινής σεζόν ήταν σίγουρα η ομάδα της Πρωτεύουσας, οι Washington Wizards. Μετά από πέντε χρόνια απουσίας από τα play offs, όχι μόνο μπήκαν σε αυτά, αλλά πέταξαν με σχετική ευκολία εκτός συνέχειας τους αποδεκατισμένους (αλλά με πλεονέκτημα έδρας) Bulls και πάλεψαν πολύ με την Indiana πριν υποκύψουν. Ο Wall με τον Beal έγιναν ένα από τα συναρπαστικότερα δίδυμα “ασόδυων” στο πρωτάθλημα και η Washington δείχνει να ανακάμπτει μετά το απότομο τέλος της εποχής Arenas, πριν τέσσερα περίπου χρόνια. Φέτος, και με την υπογραφή του LeBron στους Cavaliers, η Southeast division έχει μείνει ορθάνοιχτη, και δεν είναι λίγοι που πιστεύουν οτι στην Washington μπορούν να καταλάβουν την πρώτη θέση της στην κανονική σεζόν. O Wall με τον Beal είναι ένα χρόνο ωριμότεροι, ενώ ο Gortat πέρυσι έκανε το αγωνιστικό του μπαμ, όταν στο δεύτερο μισό της σεζόν και στα play offs, ήταν καταλύτης για την εξαιρετική πορεία των Wizards, θυμίζοντας τον Gortat της σεζόν 2011-2012 στο Phoenix, όταν έκανε την καλύτερη σεζόν στην καριέρα του (η οποία λόγω τραυματισμών δεν είχε ανάλογη συνέχεια). Για άλλη μια χρονιά, ο Nene θα είναι όσο καλός όσο οι τραυματισμοί του τον αφήνουν να είναι, αλλά πλέον οι Wizards έχουν έξτρα λύσεις στην ρακέτα, με τους Humphries και DeJuan Blair να έρχονται το καλοκαίρι στην ομάδα.
Η μεγάλη απώλεια σε σχέση με την περσινή ομάδα είναι σίγουρα ο Trevor Ariza. O 28χρονος επέστρεψε στο Houston και τους Rockets, οι οποίοι έπρεπε να αναπληρώσουν το κενό του Chandler Parsons,που πήγε στο Dallas. O Ariza ήταν πολύ σημαντικός και αυτός στην σειρά με τους Bulls, όμως το κενό του αναπληρώνεται με τον μόνο “πρωταθλητή” που διαθέτει αυτό τον ρόστερ, έναν μελλοντικό Hall Of Famer και ένα απ’τα καλύτερα τριάρια της περασμένης δεκαετίας, τον Paul Pierce. O Pierce θα είναι λογικά η παρουσία βετεράνου που θα ανεβάσει τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά τους Wizards, κάτι που δεν υπήρχε πέρσι, εκτός του Andre Miller. Ενώ φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Pierce είναι ένας απ’τους καλύτερους παίχτες για τα κρίσιμα σημεία του αγώνα, τόσο στο επιθετικό όσο και στο αμυντικό κομμάτι (θυμίζουμε την τάπα στον Lowry που έδωσε την νίκη-πρόκριση στους Nets στο 7ο παιχνίδι της σειράς με το Toronto την περασμένη σεζόν). Εν ολίγοις δηλαδή, κατάφεραν όχι μόνο να κρατήσουν τον ίδιο, αρκετά νεανικό κορμό με πέρυσι, αλλά και να καλύψουν το μοναδικό μεγάλο κενό με έναν παίκτη για τον οποίο οι συστάσεις περιττεύουν. Συν των άλλων, στην πρωτεύουσα περιμένουν φέτος και breakout seasons από έναν (ή και τους δύο) εκ των Otto Porter Jr. και Glen Rice Jr.
Η Washington δείχνει εξαιρετική και αρκετά ελπιδοφόρα στα χαρτιά, αλλά να μην ξεχνάμε τα θέματα τραυματισμών. Ήδη ο Bradley Beal θα χάσει 1 και κάτι μήνα λόγω τραυματισμού στον καρπό, ο Pierce παρουσίασε μικροθεματάκια στο γόνατο, o Wall παραπονέθηκε για ενοχλήσεις στο γόνατο (έχει χάσει και σχεδόν μία σεζόν λόγω σοβαρού τραυματισμού) και ο Nene είναι ο γνωστός,εύθραυστος Nene. Ο Gortat είχε κι αυτός ένα σημαντικό τραυματισμό στο παρελθόν, όμως εδώ και 1μισι περίπου χρόνο δείχνει να είναι υγιέστατος. Το κλειδί για την Washington λοιπόν είναι να μείνει πρώτα απ’όλα υγιής ως ομάδα και μετά όλα τα άλλα δείχνουν έτοιμα να βρουν τον δρόμο τους. Χημεία υπάρχει ήδη, ταλέντο (ειδικά στην περιφέρεια) άπλετο και με αυτήν την περίεργη όσο και αδύναμη ανατολή, όλα είναι ανοιχτά. Έχουν πολλές πιθανότητες για την πρωτιά στην Southeast και λογικά θα τις διεκδικήσουν μέχρι τέλους.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Mε καλά σταυρώματα (δηλαδή αν έχει την τύχη Chicago – Cleveland να κονταροχτυπηθούν στα ημιτελικά,κάτι που θα γίνει αν κάνουν το 1-2 στην βαθμολογία της ανατολής ), έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει τελικούς περιφέρειας.
Ηighlight της σεζόν: Μπορεί να μην είναι η καλύτερη backcourt, όπως δήλωσε με περίσσια αυτοπεποίθηση ο Bradley Beal, αλλά αυτός και ο Wall είναι σίγουρα μία απ’τις πιο θεαματικές. Ταιριάξαν ιδανικά μεταξύ τους και αυτό βγαίνει στο παιχνίδι τους.
Charlotte Hornets: The Buzz is back!
Το μεγάλο νέο για την Charlotte δεν είναι αγωνιστικό. Μετά από 12 χρόνια, η πόλη της Charlotte αποκτά ξανά την ομάδα που της άνηκε! Οι Hornets επέστρεψαν ξανά στο ΝΒΑ και στην πόλη από την οποία ξεκίνησαν, το 1988. Στα πλαίσια της επέκτασης του ΝΒΑ, οι Miami Heat και οι Charlotte Hornets έγιναν οι δύο νέες ομάδες εκείνη τη σεζόν. Για 14 χρόνια, οι Hornets είχαν ένα εξαιρετικό σύνολο στο οποίο πέρασαν παίκτες όπως ο Larry “Grandmama” Johnson, o Dell Curry (πατέρας του Stephen Curry), o Glen Rice, o Mugsy Bogues, o Kental Gill και φυσικά ο Alonzo Mourning. Η πόλη του Charlotte, μία απ’τις πλέον διψασμένες για μπάσκετ, γέμιζε το Charlotte Coliseum διαρκώς, από το 1988 ως και το 2002, κάνοντας μάλιστα ένα απίθανο ρεκόρ, με 384 σερί sold out παιχνίδια! Η έδρα των “Σφηκών” της Charlotte ήταν μία απ’τις καλύτερες σε όλο το πρωτάθλημα, κερδίζοντας μάλιστα το ταιριαστό προσωνύμιο “The Hive”, δηλαδή “η κυψέλη”. Τα διοικητικά προβλήματα και η αγανάκτηση του κόσμου για τις διαρκώς άστοχες επιλογές του ιδιοκτήτη της ομάδας, George Shinn,στις αρχές τις δεκαετίας του 2000 αποτέλεσαν την αρχή του τέλους για τους Charlotte Hornets. H ομάδα πουλήθηκε και μεταφέρθηκε στην Νέα Ορλεάνη το 2002, και οι Bobcats, η επόμενη ομάδα της Charlotte, δεν έτρεφε της εκτίμησης του κόσμου. Μετά απο 10 χρόνια μετριότητας, ο Michael Jordan, ο οποίος έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Βόρεια Καρολίνα, πολιτεία της οποίας είναι μεγαλύτερη πόλη η Charlotte, πρώην μικρομέτοχος και νυν μεγαλομέτοχος και ιδιοκτήτης των Bobcats, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι η ομάδα της Νέας Ορλεάνης είχε μετονομαστεί σε Pelicans το 2013 και έκανε αίτηση για να ξαναπάρει το όνομα Hornets η ομάδα του Charlotte. H αίτηση έγινε δεκτή από το ΝΒΑ και φυσικά ο κόσμος της πόλης έμεινε ενθουσιασμένος απ’την εξέλιξη των πραγμάτων, μιας και δεν είχε ποτέ αποδεχθεί ούτε δεθεί με την ομάδα των Bobcats. Μαζί με το brandname, η Charlotte παίρνει και τα ιστορικά επιτεύγματα των Charlotte Hornets,αποτελώντας έτσι και επίσημα συνέχεια της ομάδας που από το 1988 ως το 2002 έπαιζε στην πόλη!
https://www.youtube.com/watch?v=MP2Gq34f6zU
Ο Hugo, η σφήκα – μασκότ των Hornets, επέστρεψε στο Charlotte, αλλά μέσα στο καλοκαίρι είχαμε εξελίξεις και στο αγωνιστικό κομμάτι. Το μεγάλο μπαμ έγινε με τον ερχομό του Lance Stephenson ως ελεύθερου, στην κυριολεξία μέσα απ’τα χέρια των Indiana Pacers. Ο Stephenson είναι ένας παίκτης που μπορεί να έχει ψυχολογία streetballer, αλλά αυτή η τρέλα που κουβαλάει σε συνδυασμό με την απίστευτη τεχνική του κατάρτιση, τον κάνουν έναν απ’τους πιο επικίνδυνους και fun to watch παίκτες στη θέση του. Όντας μόλις 23 ετών, όλο το μέλλον του ανήκει. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τον Kemba Walker. O τριτοετής παίκτης πέρσι έκανε την καλύτερή του σεζόν στο ΝΒΑ, με 17.7 πόντους,6.1 ασίστ και 4.2 ριμπάουντ (με ύψος 1.85!) ανα παιχνίδι, και φέτος είναι έτοιμος για ακόμα καλύτερα. Αυτός που συμπληρώνει τους Big 3 της Charlotte είναι ο Al Jefferson. O Big Al, προέρχεται από άλλη μια γεμάτη σεζόν, με 21.8 πόντους και 10.8 ριμπάουντ ανα αγώνα, απόδοση που του έδωσε μάλιστα θέση στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος. Σημαντική κίνηση ήταν και η υπογραφή του Marvin Williams, ενός πολύπειρου τριαριου που θα μοιραστεί τα βάρη της θέσης με την απογοήτευση της περσινής σεζόν, τον Michael Kidd – Gilchrist. Όλοι περίμεναν πορεία ανάλογη με αυτή του Walker, όμως ο MKG, πάτησε φρένο, αντί για γκάζι. Το καλοκαίρι δούλεψε όμως πολύ, διόρθωσε αρκετά το θεόστραβο σουτ του, και ίσως φέτος να αλλάξουν τα δεδομένα γι’αυτόν.
H ομάδα του Stephen Clifford καλείται να χτίσει στην καλή περσινή σεζόν, και με την έξτρα δυναμική που θα αποκτήσει μετά το φρεσκάρισμα στην ταυτότητά της, να κάνει το βήμα παραπάνω. Ο Lance Stephenson την ανεβάζει ένα ακόμα επίπεδο,αν και πέρα από τις πρώτες επιλογές της ομάδας, το υπόλοιπο rotation βασίζεται σε παίκτες – στοιχήματα (Bismack Biyombo, Cody Zeller, Noah Vonleh, P.J. Hairston) ή βετεράνους (Jason Maxiell, Jannero Pargo). Εκτός απ’την ομάδα των Hornets και η περιφέρειας της ανατολής πάντως συνεχίζει να δυναμώνει όλο και περισσότερο. Μπορεί να μην είναι ούτε κατά διάνοια η “κόλαση” που λέγεται δυτική περιφέρεια, αλλά οι ομάδες της ανατολής δείχνουν να σουλουπώνονται αρκετά, ποντάροντας στη φρεσκάδα των νέων φουρνιών που ήρθαν στο ΝΒΑ. Ο στόχος για τους Hornets είναι το βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρυσι, όμως αυτό θα είναι αρκετά πιο δύσκολο, καθώς δεν παίζουν μόνοι τους. Βρίσκονται σε έναν όμιλο που οι τέσσερις απ’τις πέντε ομάδες παλεύουν για την είσοδο στην επόμενη φάση,με αρκετά καλές πιθανότητες η κάθε μία, και μπορεί να πάθουν κάζο ανάλογο με αυτό των Atlanta Hawks πέρσι, που παρά την εξαιρετική σεζόν τους, εξ αιτίας ενός τραγικού τελευταίου διαστήματος (8-20 ρεκόρ σε Φεβρουάριο – Μάρτιο) , μπήκαν εντέλει με το ζόρι στα play offs, στα οποία αντιμετώπισαν ως όγδοοι την πρώτη Ιντιάνα.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Αποκλεισμός στον πρώτο γύρο των play offs (αν και αν μια ομάδα μπορεί να γίνει η under the radar έκπληξη της ανατολής, αυτή είναι οι Hornets)
Highlight της σεζόν: Τhe Lance Stephenson antics! A ναι, και να δούμε πως θα πάει η καριέρα του ως ράπερ
https://www.youtube.com/watch?v=GFCGP207DUc
Atlanta Hawks: Keep an eye for the hawk
(Γράφει ο υπεραισιόδοξος Μιχάλης Ψιμίτης)
Η Atlanta δείχνει να επανέρχεται για τα καλά στο προσκήνιο και αποτελεί το πιο ισχυρό outsider της Ανατολικής Περιφέρειας. Οι Hawks φάνηκε να αποδυναμώνονται τα τελευταία χρόνια με τις διαδοχικές αποχωρήσεις του Joe Johnson (2012) και του Josh Smith (2013), όμως με τις πολύ καλές προσθήκες του ευρηματικού GM Danny Ferry και την φανταστική δουλειά του προπονητή Mike Budenholzer, πρώην βοηθού του Gregg Popovich, επιστρέφουν φιλόδοξοι. Μέχρι πριν ένα μήνα ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα για το franchise. Παρουσιάστηκαν ρατσιστικές συμπεριφορές από τον συνιδιοκτήτη της ομάδας Bruce Levenson αλλά και απο τον Ferry (για προσβλητικά σχόλια εις βάρος του Luol Deng) ο οποίος εξαναγκάστηκε σε υποχρεωτική άδεια από το Board των Hawks ώστε να μην βρεθεί αντιμέτωπος με τον κομισάριο του NBA που θα επέβαλλε αυστηρότερες ποινές Στην Ατλάντα φαίνεται να αφήνουν πίσω τους την ταραχώδη off-season και υπάρχει η επιθυμία η ομάδα να ξεφύγει από την μετριότητα και να βρίσκεται μόνιμα στα Playoffs, ελπίζοντας να βρει την ευκαιρία να φθάσει σιγά-σιγά και στους τελικούς Ανατολής. Αυτό πως μπορεί να επιτευχθεί; Μα φυσικά παρακολουθώντας τις κινήσεις των καλύτερων του NBA, την κορυφαία ομάδα της τελευταίας δεκαετίας, San Antonio Spurs. Τόσο ο Ferry όσο και ο Budenholzer προέρχονται από τα «Σπιρούνια» του Τέξας και ήρθαν στην Ατλάντα για να μεταφέρουν το ‘The Secret’ που τόσο καλά γνωρίζουν εκεί στο San Antonio. Μάλιστα θα παρακολουθήσετε στο γήπεδο πολλά παρόμοια συστήματα με τους Hawks βέβαια να υστερούν στην περιφερειακή άμυνα αλλά και στις διεισδύσεις στο καλάθι σε σχέση με τους Spurs.
Μια ομάδα χωρίς κάποιον τεράστιο σταρ αλλά με σπουδαίους παίκτες σε κάθε θέση. Στον άσο ο Jeff Teague όντας πλέον αρκετά πιο ώριμος και έχοντας εξασφαλισμένη την θέση του βασικού μετά και την αποχώρηση του Lou Williams αναμένεται να είναι ο οργανωτής της ομάδας αλλά και εκτελεστής όποτε χρειαστεί. Στη θέση του SG δεσπόζει η φυσιογνωμία του καλύτερου shooter 3 πόντων στην λίγκα, Kyle Korver. Spot- shot, running shot ή circus shot ο Kyle τα κάνει όλα και συμφέρει, ενώ το γεγονός ότι αποτελεί τόσο σημαντική απειλή από την περίμετρο αναγκάζει τις αντίπαλες άμυνες να ανοίγουν και να δίνουν τη δυνατότητα στην Atlanta να χτυπήσει μέσα από το ζωγραφιστό. Εκεί περιμένουν ο ίσως πιο τεχνικός ψηλός της λίγκας, Al Horford που έλειψε για μεγάλο χρονικό διάστημα από την ομάδα απουσιάζοντας από τα περσινά Playoffs και ίσως το πιο υποτιμημένο σε σχέση με την αξία του 4αρι του NBA, ο Paul Millsap, ο οποίος πάντως αποτελεί All-Star material και φέτος ήρθε η ευκαιρία του να το αποδείξει. Στη θέση’3’ θα ξεκινάει ο DeMarre Carroll που πέρυσι έδειξε να ανεβαίνει επίπεδο. Αν μάλιστα αφήσει πίσω του τα πειθαρχικά παραπτώματα και αποκτήσει σταθερότητα τότε η Atlanta θα αποκτήσει ένα ακόμη σημαντικό όπλο στην περιφέρεια της. Οι Hawks μπορεί να μην προσέλκυσαν κάποιον από τους αρκετούς superstars της πρόσφατης Free Agency έκαναν όμως κινήσεις- ματ στην περιφέρεια τους, ασφαλίζοντας τα νώτα τους με την απόκτηση των εξαιρετικών αμυντικών, Thabo Sefolosha και Kent Bazemore. Ο Korver δεν είναι το ίδιο καλός αμυντικά ( αν και οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την βελτίωση του σε αυτό τον τομέα τα τελευταία χρόνια) όσο είναι στα επιθετικά του καθήκοντα και αντιμετωπίζει προβλήματα όταν χρειάζεται να μαρκάρει έναν αντίπαλο scorer. Γι’ αυτό αποκτήθηκαν οι Sefolosha και Bazemore, οι οποίοι σημειωτέον είναι αξιόπιστοι και στον επιθετικό τομέα. Προσθέστε και τους Shelvin Mack και Mike Scott που αποτελούν επίσης απειλές με το περιφερειακό τους σουτ και έχετε μια άκρως ανταγωνιστική πλειάδα γκαρντ. Στην front line τώρα από τον πάγκο θα έρχονται ο έμπειρος Elton Brand, ο πολλά υποσχόμενος rookie Adreian Payne και ο γνωστός μας από το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό, Pero Antic, που έχει και καλά ποσοστά από τα 7,25.
Ο Budenholzer, που αρέσκεται στο smallball, προσανατολίζεται σε πεντάδες με πολλούς παίκτες που να απειλούν από το τρίποντο ( με πρώτο και καλύτερο Korver αλλά πλέον και τον Millsap) εκμεταλλευόμενος και τις οργανωτικές ικανότητες του Jeff Teague. Αν το παραπάνω δεν ευοδώσει στην ρακέτα θα βρίσκεται ο Al Horford, που μπορεί να ξερχαβαλώσει οποιαδήποτε άμυνα αρκεί να παραμείνει υγιής.
Το αποτέλεσμα της σεζόν: Προσέξετε τους Hawks μπορεί να αποτελέσουν το dark horse της Ανατολής. Μεγάλό εμπόδιο βέβαια, η δύσκολη division που βρίσκονται μαζί με Heat, Wizards και τους φιλόδοξους Hornets. Το seed που θα τοποθετηθούν στα Playoffs θα καθορίσει και πόσο μακριά θα φτάσουν καθώς δεν έχουν ακόμη τα εφόδια να ανταγωνιστούν Chicago και Cleveland. Αν τους υποτιμήσεις πάντως θα τα βρεις σκούρα κι αυτό το έμαθε πέρυσι από πρώτο χέρι η Indiana.
Το highlight της σεζόν: Ο ασταμάτητος από την γραμμή του τριπόντου Kyle Korver. Επίσης, μην χάσετε τους πανηγυρισμούς στο γήπεδο της Ατλάντα μετά από το ετήσιο κάρφωμα που επιχειρεί. Ακόμη, τον Jeff Teague με τα εντυπωσιακά α λα Navarro floaters του και την career high season του Paul Millsap.
Orlando Magic: Υπομονή…
To Orlando από τη σεζόν που ο Howard εγκατέλειψε την ομάδα, βρίσκεται σε ένα διαρκές rebuilding. Χωρίς επιτυχία ή μάλλον με υπερβολικά αργούς και μεθοδικούς ρυθμούς. Παίκτες έρχονται και φεύγουν, ενώ έχουν βγει μια δύο καλές επιλογές μέσω draft, όπως ο Victor Oladipo και ο Maurice Harkless ή έχουν βρεθεί παίκτες που ενώ στην προηγούμενή τους ομάδα δεν έπαιζαν καλά, στο Orlando μπορούν να γίνουν αποδοτικοί, όπως είναι ο Tobias Harris και φυσικά ο Nikola Vucevic, ίσως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας τις τελευταίες δύο σεζόν. Στα αγωνιστικά καλύτερα να μην σταθούμε, αφού αρκεί μόνο το οτι στα χρόνια δίχως τον Howard, η ομάδα έχει το εκθαμβωτικό ρεκόρ των 43 νικών και 121 ηττών. Πέρα απ’την φυγή του Howard. άλλο ένα σημαντικό κεφάλαιο των Magic έκλεισε, και αυτό δεν είναι άλλο απ’τον Jameer Nelson. O παίχτης που πέρασε σχεδόν μια ολόκληρη καριέρα στο Orlando, έφυγε για την άλλη άκρη της χώρας, και πήγε στο Dallas και τους Mavericks.
Το σημαντικό όμως για το Orlando είναι πως σιγά σιγά δείχνει και αυτό( όπως πάρα πολλές απ’τις ομάδες του ΝΒΑ αποφάσισαν να κάνουν τα τελευταία δύο χρόνια) να αρχίζει να φτιάχνει έναν νεανικό σχετικά πυρήνα στον οποίον μπορεί να βασιστεί. Πέραν του Oladipo, του Harris, του Vucevic ή του Harkless, η ομάδα πήρε μέσω draft τους Aaron Gordon και Elfrid Payton (ο οποίος ήρθε μέσω της Philadelphia, με τον Saric, ή μάλλον τα δικαιώματά του για να είμαστε ακριβείς, να κάνει το αντίθετο δρομολόγιο ). Ο πρώτος είναι ένας ενθουσιώδης παίχτης, τρομερός dunker και με υψηλό ταβάνι, ένα αρκετά γρήγορο και αθλητικό 3/4άρι ενώ ο Payton είναι ένας εξαιρετικός οργανωτής, όπως έδειξε στην summer league αλλά και στο κολλεγιακό πρωτάθλημα, οπού παρά το ότι οι μέσοι όροι τους στους πόντους ήταν γύρω στους 20 ανα αγώνα, έδειξε αρκετή ικανότητα στην δημιουργία φάσεων και για τους άλλους, καθώς είναι γρήγορος, αθλητικός και σχετικά ψηλός για άσο, γεγονός που του επιτρέπει να δημιουργεί εύκολα χώρους για τον ίδιο, αναγκάζοντας την άμυνα να αποδιοργανωθεί πέφτοντας πάνω του και δημιουργόντας προϋποθέσεις έτσι για τους συμπαίκτες του. Ειδικά οι συνεργασίες Gordon και Payton αναμένονται να είναι άκρως θεαματικές.
Αλλά και εκτός του draft το Ορλάντο έκανε κάποιες πολύ καλές κινήσεις. Πήρε τον Channing Frye, ένα stretch τεσσάρι με εξαιρετικό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Ο Luke Ridnour είναι ένας πολύπειρος άσος που θα προσφέρει αρκετά ποιοτικά λεπτά, ενώ το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο Ben Gordon. Ο Βρετανός, του οποίου η καριέρα πάει απ’το κακό στο χειρότερο απ’όταν έφυγε από το Chicago (σε αντίθεση με τον τραπεζικό λογαριασμό του. Keep getting them checks, Ben! ), ίσως έχει την τελευταία του ευκαιρία να δείξει ότι μπορεί να προσφέρει. Ας μην ξεχνάμε πως στα καλά του, ο Gordon ήταν ένας απ’τους πιο δολοφονικούς σουτέρ στο πρωτάθλημα, όντας μάλιστα μέρος σε μία απ’τις πιο επικές μονομαχίες, στην σειρά των Bulls με τους Celtics, το 2009. Σε αυτήν την σειρά, ο Gordon πέτυχε 42 πόντους στο δεύτερο παιχνίδι, 33 στο 7ο, ενώ πέτυχε και ένα τεράστιο buzzer beater που πήγε το 4ο παιχνίδι στην παράταση, με το Chicago να ισοφαρίζει τη σειρά. Eπίσης έχει ισοφαρίσει δύο φορές την επίδοση για τα περισσότερα τρίποντα σε παιχνίδι με 100% ευστοχία, με 9 στα 9 (το 2006 με Chicago και 2012 με Detroit). Επομένως, αν τυχόν καταφέρουν στο Οrlando να βγάλουν έστω και το μισό του παίχτη του Chicago, θα μιλάμε για μια μεγάλη μεταγραφική έκπληξη.
Οι Magic έχουν δημιουργήσει έναν αρκετά καλό πυρήνα και μια ομάδα που ίσως να αρχίσει να ρολάρει επιτέλους. Σε μια Southeast division όπου πάνε 4 ομάδες για play offs, σίγουρα δεν μπορεί να ελπίζει τόσο πολύ στην είσοδο της στον επόμενο γύρο. Αυτό που μπορεί να ελπίζει είναι ότι αυτή η σεζόν θα σημάνει το τέλος της αναμονής για τον κόσμο του Orlando, και οτι θα είναι η τελευταία χρονιά με τόσες πολλές ήττες. Ο Jacque Vaughn φαντάζει σε πολύ δύσκολη θέση πάντως, και χωρίς να φταίει, καθώς το ρόστερ με το οποίο δούλευε ήταν επιεικώς απαράδεκτο,με πολλούς να λένε ότι την επόμενη μέρα στους Magic θα την αναλάβει κάποιος εμπειρότερος προπονητής.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Μέτρια πράγματα, μια απ’τις τελευταίες θέσεις της ανατολής περιμένει το Orlando
Highlight της σεζόν: Ο,τι ισχύει για τον LaVine ισχύει και για τον Aaron Gordon. Αφήστε τον να καρφώνει την μπάλα σαν να παίζει βόλεϋ! Κάποιος να τον καλέσει στον επόμενο διαγωνισμό καρφωμάτων. Γενικά πάντως, αν έχετε χρόνο στη διάθεσή σας και εκείνη την ώρα παίζουν οι Magic, μη διστάσετε να τους δείτε. Προβλέπεται πολύ θέαμα.
