Σε μια περιόδο που τα αντίο μεγάλων αθλητών σε πολλά αθλήματα πληθαίνουν, ένα διαφαινόμενο αντίο από τον κόσμο του τένις έρχεται να μας θυμήσει το πως μια καριέρα μπορεί να φτάσει στο απόγειο της με μόνο εργαλείο την σκληρή δουλειά και την αφοσίωση για το εκάστοτε άθλημα.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η καριέρα του David Ferrer τα είχε όλα: αναποδιές, επιτυχίες, καταξίωση, απαξίωση, αλλαγές και ανατροπές αλλα κυρίως σημαδεύτηκε απο την καθολική αποδοχή του κόσμου του τένις όχι για έναν αθλητή που χαρακτηρίστηκε ποτέ εξαιρετικά ταλαντούχος ή προικισμένος αλλά για ένα παίκτη που έφτασε στο υψηλότερο σημείο που θα μπορούσε προκαλώντας ο ίδιος τον εαυτό του να φτάσει πιο ψηλά ανεξάρτητα από τα όποια εμπόδια.
Ο David Ferrer Ern όπως είναι το πλήρες ονομά του, ξεκίνησε το τένις από μικρή ηλικία όπως και άλλα παιδία στην Ισπανία αλλά δεν το αντιμετώπισε εξαρχής ως μια σοβαρή διέξοδο και δεν αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά. Αποτέλεσμα της εφηβικής τεμπελιάς του ήταν ο προπονητής του Javier Piles ( με τον οποίο χώρισε επαγγελματικά μόλις το 2013) να τον κλειδώσει σε μια ντουλάπα δινοντάς του χρόνο να σκεφτεί ξανά τι θέλει να κάνει με το τένις. Η σκληρή αυτή τιμωρία απέδωσε καρπούς, αφού ο Ferrer αποφάσισε να αφοσιωθεί και να δουλέψει για να γίνει καλύτερος.
Το 2000 έγινε επαγγελματίας και σημείωσε κάποιες επιτυχίες χωρις όμως να κατακτήσει καποιον τίτλο. Στα πρώτα χρόνια του στο tour έδειξε αρκετά οξύθυμος και πνευματικά αδύναμος, χαρακτηριστικό που τον ταλαιπώρησε αρκετά. Ώστοσο ο μαχητικός χαρακτήρας και η δίψα για νίκη δικαιολογούν αυτή του την ανυπομονησία.
Το μικρό κτήνος, όπως είναι το παρατσούκλι του λόγω του ύψους του, συνειδητοποίησε ότι για να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό απέναντι σε τεράστιους παίκτες, θα έπρεπε να βελτιώνεται συνεχώς και να προσθέτει στο παιχνίδι του νέα στοιχεία. Κυρίως όμως κατάλαβε ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο για την καταξίωση ήταν ο ίδιος του ο εαυτός.
Σήμερα, αναγνωρίζει και ο ίδιος ότι το να χαλιναγωγήσει το έντονο ταμπεραμέντο του και να μάθει να διαχειρίζεται τις ήττες και να μαθαίνει από αυτές, τον βοήθησαν να προχωρήσει και να φτάσει τις δυνατοτητές του στο maximum.
Σύντομα ξεκίνησε να κερδίζει τίτλους και να σημειώνει σημαντικές νίκες απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους κερδίζοντας τον σεβασμό στο tour. Από το 2007 όπου έφτασε για πρώτη φορά το Τop 10 και έχασε από τον Roger Federer στον τελικό του World Tour Finals κατάφερε να καθιερωθεί στην ελίτ αν και ποτέ δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση με άλλους αστέρες του αθλήματος κυρίως λόγο του ότι δεν είχε ποτέ στοιχεία star.
Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που το ξεχώρισαν είναι η τρομερη του ταχύτητα και η εξαιρετικη αντοχή που πολλές φορές του έδωσε το πάνω χέρι. Πάρότι δεν έχει την ίδια δύναμη με άλλους παίκτες, οι πειθαρχημένες στρατηγικές του τον βοήθησαν να κερδίζει εκμεταλλευόμενος της αδυναμίες των αντιπάλων του
Η διαρκεια χαρακτήριζει σε μεγάλο βαθμό την καριέρα του Ferrer. Έχει πετύχει πάνω από 700 νίκες στο tour (726) κάτι που μόνο 4 ακόμα ενεργοι παίκτες έχουν πετύχει. Δείγμα της συνέπειας του είναι και το γεγονός ότι μόνο οι Nadal και Federer έχουν ξοδέψει περισσότερες εβδομάδες από τον Ferrer στο Top 50.
Σε επίπεδο Grand Slams και παρότι δεν έφτασε ποτέ σε κάποια κατάκτηση, μας έδωσε μεγάλες στιγμές με το παθιασμένο παιχνίδι του και την μαχητικότητα του, κερδίζοντας μεγάλους αντιπάλους. Έφτασε σε 10 συνεχόμενους προημιτελικούς Grand Slam απο το 2011 μεχρι το 2014 σε ένα ακομή δείγμα της καταξίωσης που πέτυχε ιδιαίτερα απο το 2008 εως το 2014.
Τα επιτέυγματα του περιλαμβάνουν ακόμα τρείς κατακτήσεις του Davis Cup με τα χρώματα της Ισπανίας και 27 τιτλούς ATP με μια κατάκτηση Masters 1000 στο Παρίσι το 2012.
Κοιτώντας στο παρελθόν και εκτιμώντας όλα όσα έδωσε στο άθλημα ο Ferrer, μπορεί να πεί κάνείς ότι πρόκειται για έναν αθλητή που με σκληρή δουλεία κατέκτησε την δική του κορυφή, παίζοντας τένις το ίδιο διάστημα με άλλους θρύλους του αθλήματος. Γιατί παρότι δεν κατέκτησε ποτέ Grand Slam η την κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, συγκαταλέγεται επάξια στους θρύλους της Open Era. Ίσως μιλάμε για τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία χωρις κατάκτηση Grand Slam.
Σε κάθε περίπτωση, όταν στις αρχές του 2019 o David Ferrer κρεμάσει οριστικά την ρακέτα του, το άθλημα θα χάσει έναν απο τους καλύτερους χαρακτήρες και έναν απο τους πιο αθορυβους θρύλους της σύγχρονης εποχής του.
David θα μας λείψεις!
