Διεθνής Ημέρα Σπουδαστών : Νους υγιής εν σώματι υγιεί

Διεθνής Ημέρα Σπουδαστών : Νους υγιής εν σώματι υγιεί

Εβδομήντα εννέα χρόνια πριν, το σύνθημα έναρξης του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου δινόταν και η είσοδος του γερμανικού στρατού στην Πολωνία ήταν ήδη γεγονός. Την ίδια χρονιά και μάλιστα εντός μικρού χρονικού διαστήματος, τα ναζιστικά στατεύματα προελαύνοντας εισβάλουν στην Τσεχοσλοβακία.Το πανεπιστήμιο της Πράγας, άνδρο της προόδου και της άνθησης  των επιστημών για τα ευρωπαικά, αλλά και τα διεθνή δεδομένα, δεν θα αργήσει να καταληφθεί από τα στρατεύματα του Ράιχ. Γρήγορα, πέφτει νεκρός ο σπουδαστής Γιαν Όπλεταλ, ενώ οι 1200 στον αριθμό συληφθέντες φοιτητές, στέλνονται σε στρατόπεδα συγκένρωσης. Οι πρώτοι εννέα, είχαν συμφωνήσει διαφορετικά με τη μοίρα και βρήκαν τραγικό θάνατο δια της εκτελέσεως. Απαγορεύεται άμεσα η λειτουργία κάθε πανεπιστημίου ,αλλά και κολεγίου εντός της χώρας και συνεχίζουν να σκορπούν τη δίνη τους στην Ανατολική Ευρώπη οι χιτλερικοί απεσταλμένοι. Το ημερολόγιο έγραφε 17 Νοέμβρη 1939…

1973. 17η του Νοέμβρη ξανά και το φοιτητικό κίνημα δίνει ξανα τον δικό του αγώνα ενάντι σε κάθε είδους τερματισμό της προόδου στη σκέψη και τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το πανεπιστημιακό ίδρυμα εκείνη τη φορά ήταν το Πολυτεχνείο των Αθηνών. Βίαιη η καταστολή της εξέγερσης και ετούτη τη φορά από το δικτατορικό καθεστώς της χώρας με τις ερπίστριες να παρευλάνουν στην οδό Πατησίων και να γκρεμίζουν την πόρτα της σύναξης.

Ήδη, από το 1941, στο Λονδίνο για πρώτη φορά, θα προταθεί από τον Διεθνές Συμβούλιο Φοιτητών, η ίδια ημερομηνία να καθιερωθεί ως ημέρα εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Σπουδαστών, ώστε να συμβολίζει τον φοιτητικό ακτιβισμό με κάθε άλλη συνειρμική σκέψη που οι λέξεις τούτες κουβαλούν κοντά τους. Οι πιέσεις προς τα Ηνωμένα Έθνη θα καρποφορήσουν, ύστερα από προσπάθεια  της Διεθνούς Ένωσης Φοιτητών ανά την Ευρώπη,με σκοπό να συμβολίσει την διαρκή προπάθεια Δημοκρατικής εκπαίδευσης.

Επειδή λοιπόν το κομμάτι κοινωνία, αποδεδειγμένα μας αφορά εδώ στο Rabona.gr, τιμούμε τη σημερινή ημερομηνία με το ομορφότερο κομμάτι υγείας και ανθρωπινης εξέλιξης. Ανατρέχουμε σε περιπτώσεις αθλητών που απέδειξαν , ο καθείς απ’την δική του οπτική, πως δεν είναι ακατόρθωτο να μάχεται να αγωνιστεί και να διακριθεί στο σπορ που αγαπάει κάθε νέος, συνδιάζοντας παράλληλα την πνευματική του πρόοδο.

Αν και τιμητικά λοιπόν, αισθάνομαι χρέος να κάνω την αρχή με τον τεράστιο Σόκρατες, ό,τι πιο καλλιεργημένο πέρασε ποτέ από τον κόσμο του αθλητισμού αποδεδειγμένα, για λόγους που θα αναλυθούν κατωτέρω, το νούμερο 1 το οφείλουμε οι σύγχρονοι γράφοντες στον Χουάν Μάτα, κατά την ταπεινή άποψή μου. Ο ισπανός μεσοεπιθετικός έχει δύο διαφορετικά πτυχία, και Sports Science και  Μarketing από το Πανεπιστήμιο του Universidad Camilo Jose Cela στη Μαδρίτη. Κάτοχός τους έγινε την περίοδο που ακόμα αγωνιζόταν στην πρώτη του ομάδα, τη Ρεάλ Καστίγα, πριν μετακομίσει στη Βαλένθια το 2007. Δεν είναι ο αριθμός των πτυχίων του που τον κάνει να ξεχωρίζει ,αλλά η συνολική του στάση τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδων, μιας και μόνο για ευχάριστα ανατρέχουν τα διεθνή μέσα στο όνομά του. Ως κορυφαία ίσως κρίνεται η κίνηση που πραγματοποιεί για τη συλλογή χρημάτων από μισθούς ποδοσφαιριστών, ώστε να δίδονται σε ανθρώπους με πολλαπλές βιοτικές αναγκές.

mata

Εάν είχα παραμείνει γιατρός, θα είχα γνωρίσει μόνο έναν τομέα της κοινωνίας και μόνο τη μία πλευρά της ζωής. Θα ήμουν κι ένας ποδοσφαιριστής περιορισμένων ικανοτήτων“. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα,με διαφορετικές κλίσεις συνδιαζμένες μέσα στον ίδιο νου, ο τεράστιος Σόκρατες διακρίθηκε στις μεγαλες επιτυχίες της Βραζιλίας που παρέδιδε μαθήματα ποδόσφαιρου εντός των τεσσάρων γραμμών στο Μουντιάλ του 1982, για ακόμη μια φορά. Παράλληλα, διεκπεραίωνε τις σπουδές του στην ιατρική, εξού και το παρατσούκλι του “γιατρος”, μόνο τυχαίο δεν ήταν. Εν συνέχεία ο λατίνος αρτίστας απέκτησε το διδακτορικό του στη Φιλοσοφία. Εν ολίγοις μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός ότι κατάφερε να συγκρουστεί ανοιχτά με το πολιτικό καθεστώς της χώρας του, προβάλλοντας το μένος του για την τότε δικτατορία της χώρας του καφέ. Σόκρατες Μπραζιλέιρο Σαμπάιο ντε Σόουζα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα… το άχτι του πανφτωχου πατέρα τουόταν μάθαινε μόνος του γράμματα και η λατρεία του για την Ελλάδα και τον αρχαίο της πολιτισμό, έφτιαξαν ένα ον με τόσο διαφορετικές προσλαμβάνουσες που διακρίθηκε πιο πολύ για τα πνευματικά του προσόντα, παρά για τα ποδοσφαιρικά του. Σκεφτείτε πόσο πιο μακριά θα έφτανε αν δεν τον σκότωνε το δικό του κώνειο…Το αλκοόλ ήταν που στις 4/12/2011 τον βοήθησε να φύγει μακριά από τον κόσμο της επιστήμης, της τέχνης, του αθλητισμού και της πολιτικής.

Bachelor στα Οικονομικά και Master στις Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Στη συνέχεια, το 2005 πήρε υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές της στη Νομική και αποφοίτησε από το Γέιλ το 2007. Καθημερινή πάλη με τα θεριά όμως ε;  Στην Αθήνα ήταν 3η στα 48 κιλά, ενώ τη συλλογή της κοσμούν άλλα τρία μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (δυο ασημένια και ένα χάλκινο), δυο χρυσά σε Παγκόσμια Κύπελλα (2003 και 2007) και ένα χρυσό στους Παναμερικανικούς Αγώνες το 2003. Πρόκειται για την κυρία Πατρίσια Μιράντα, την πρώτη Αμερικανίδα, που στην ελεύθερη πάλη αποκόμισε Ολυμπιακό μετάλλιο, σε οποιαδήποτε κατηγορία. Οι γονείς της, πρόσφυγες από τη Βραζιλία δεν της επέτρεπαν εύκολα να αφοσιώνεται στι προπονήσεις της ώστε να φτάσει τόσο ψηλά. Φόβος τους, ότι δεν θα αποδίδει στα γράμματα όπως έπρεπε. Διαφωνία τους, ότι η πάλη είναι αντρικό άθλημα. Το πείσμα καμιά φορα σε οδηγεί να βρεις τα πάθη σου και αφού τα ανακαλύψεις, σάρέσει καμιά φορά να ζεις με αυτά…

Διεθνής Ημέρα Σπουδαστών : Νους υγιής εν σώματι υγιεί

H Patricia Miranda

Πατέρας καθηγητής Πανεπιστημίου και μητέρα αντιπρόεδρος σε τράπεζα. Το… μικρόβιο της μόρφωσης μπήκε από νωρίς μέσα της.Καταφέρνει να αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο Νομικής της Βοστώνης (2007), ενώ στη συνέχεια θα αποκτήσει και πτυχίο στο Μάρκετινγκ και στη Διαφήμιση (2003). Οι σπουδές της ξεκίνησαν όσο ακόμα ήταν εν ενεργεία, αφού αποσύρθηκε το 2000 σε ηλικία 23 ετών. Έως τότε, μετρούσε ήδη εννέα μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (πέντε χρυσά, τρία ασημένια και ένα χάλκινο) και άλλα πέντε σε Παναμερικανικούς Αγώνες (τέσσερα χρυσά και ένα ασημένιο). Το 1992, με πέντε μετάλλια (δύο ασημένια και τρία χάλκινα), έφυγε θριαμβεύτρια από τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, ως η πιο επιτυχημένη Αμερικανίδα αθλήτρια, αν και θα ήταν το 1996 που θα έπαιρνε τα πρώτα της χρυσά. Θα ζηλεύαμε σίγουρα τη βιβλιοθήκη της σήμερα και τα κρεμασμένα παράσημα πάνω από το γραφείο…

Για το τέλος, ένα παράδειγμα που θα ξυπνίσει μνήμες στους παλιούς της παρέας. Ο Στιβ Κόπελ βρέθηκε την δεκαετία του ’70 στο Μάντσεστερ. Στόχος του ήταν να ολοκληρώσει τις σπουδές του κάνοντας το μεταπτυχιακό του στο πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ. Προυπόθεση όμως για να φύγει από την αγαπημένη του Τρανμίρ, ήταν να βρει μια καλή μεταγραφή κοντά εκεί για να μην αφήσει το ποδοσφαίρο. Κλέινει στην Γιουνάιτεντ λοιπόν, στην οποία αγωνιστηκε από το 1975 έως το 1983. Συμπλήρωσε 300 συμμετοχές στους κόκκινους διαβόλους με τα πολλά, πρόκοψε και στα οικονομικά ο Κόπελ.

Διεθνής Ημέρα Σπουδαστών : Νους υγιής εν σώματι υγιεί