Xavi Hernandez : La Computadora de Catalunya

Xavi

Πέρασε στην ιστορία ως ο ιθύνων νους, ο αρχηγός, ο ηθικός αυτουργός των άψογα σχεδιασμένων εκτελέσεων της μεγάλης Μπαρτσελόνα.

Δίδαξε ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία για το ποδοσφαιρο που ονειρευόμαστε, ότι με απλά λόγια υπάρχουν χαρακτήρες που ενσαρκώνουν ήθος βάζοντας τα κόμπλεξ τους στην άκρη, έχουν διαβήτες στα πόδια και ξέρουν να παίζουν κάθετα όπως οι μεγαλύτεροι μαέστροι του χορταριού, γνωρίζουν άψογα πότε φέρεσαι ηγετικά και εκτός του 90λεπτου, μα ουδέποτε δεν υποτιμάς τον αντίπαλο. Όσους βαθμούς κι αν έχει συλλέξει στην κατάταξη, από όποια κατηγορία κι αν προέρχεται.

Ο Xavi Hernandez, o Mastermind της LaLiga έως και πρόπερσι, σήμερα κλείνει τα 39 και όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης αισθάνεται ευγνωμοσύνη που πρόλαβε να παρακολουθήσει το μεγαλείο του. Όσο για τις επόμενες γενιές, δεν ανησυχεί ουδείς, από το καλοκαίρι θα είναι έτοιμος να αναλάβει ως προπονητής στην επόμενη ομάδα, ακολουθώντας τα σύγχρονα εξαρο-οκτάρια της εποχής του, Gerrard και Lampard με την ίδια σταδιοδρομία.

Ο “υπολογιστής” της Βαρκελώνης

Σε ποιον θα ζητούσε κανείς να θυμηθεί κάτι από τον μεγάλο Xavi και δεν θα εξήρε πρώτα τις συμπεριφορές του και ύστερα το ταλέντο του “να βλέπει γήπεδο”; Ποιος δεν θα τον συνδίαζε με το απόλυτο κυριαρχικό ποδόσφαιρο των Καταλανών, με το “τικιτακα” που ακολούθησαν οι προπονητές της Μπάρτσα, με την παρέα Puyol – Iniesta και αργότερα Messi;

Αυτή η “σβούρα” της μεσαίας γραμμής δίδαξε ποδόσφαιρο ουκ ολίγες φορές, μα μεγαλύτερο επίτευγμά του δεν ήταν η απλή απαρίθμηση δεκάδων τίτλων, αλλά το γεγονός ότι ο μόνος λόγος που στρέφονταν πάνω του τα φώτα του Δημόσιου βίου ήταν για να τον κάνουν να εξωτερικεύσει όποιον μηχανισμό κρύβει αυτός ο εγκέφαλος σχετικά με την στρογγυλή θεά κάτω από αυτόν τόσο χαρακτηριστικό τριχωτό φράχτη. Η σκέψη που γαλούχησε τον σημερινό άσσο της Al Sadd και επί χρόνια βαρόμετρο της πιο επιτυχημένης Εθνικής Ισπανίας ήταν απλόυστερη:

“Η πνευματική δύναμη είναι αυτή που σταθεροποιεί την απόδοση. Αυτό σε κάνει πιο δυνατό.(…) Το να διώχνεις την μπάλα είναι μία νοητική ήττα. Μπορώ πραγματικά να κάνω κάτι άλλο εκεί;’ Όταν ανακτάς την μπάλα και τη χάνεις ξανά, δίνεις νέα κατοχή της μπάλας στον αντίπαλο. Μην το κάνεις αυτό. Βρες χώρους, πάσαρε την μπάλα στον τερματοφύλακα, κάνε ντρίμπλα, προσπάθησε να σουτάρεις πάνω στον παίκτη που έχεις μπροστά σου. Κάνε κάτι, οτιδήποτε, αλλά μην την πετάς έξω. Το αίσθημα ευθύνης μου με αποτρέπει από το να το κάνω”.

Ας αφήσουμε για λίγο όμως το σημερινό Xavi του Κατάρ, ώστε να δούμε πού ξεκίνησαν όλα για τον Xavier Hernández Creus, το πιτσιρίκι από την Terrassa της Καταλονίας που ανδρώθηκε στην Μπαρτσελόνα και απέδειξε ποιος πραγματικά είναι στην Εθνική ομάδα της χώρας του. Σαφώς παιδί της Μasia τα πρώτα χρόνια και μετά υπομονετικά στην πρώτη ομάδα για 17 ολόκληρα χρόνια. Κάπως έτσι ο απολογισμός προς τον κόσμο της Μπαρτσελόνα γράφει 4 Champions League, 2 Super Cup Ευρώπης, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, 8 πρωταθλήματα, 6 Super Cup Ισπανίας, 3 Κύπελλα.  Όλα αυτά όμως μέχρι τη σεζόν 2014-15, ώσπου με δάκρια στα μάτια είχε συνειδητοποιήσει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να δώσει τη θέση του στους επόμενους. Για πολλούς βέβαια, όσα χρόνια κι αν σπαταλήσουμε για να βρούμε τον νέο Τσάβι, απλά δεν θα τα καταφέρουμε, όπως τονίζει σε κάθε ευκαιρία ο Σεσκ Φαμπρεγκας για τον συμπατριώτη του αρτίστα. Έτσι λοιπόν ο επίλογος γράφτηκε στο κατάμεστο Camp Nou με τον ίδιο να μιλά στο μικρόφωνο χωρίς να μπορεί να κρυψει τους ήχους των λιγμών του. Στο νου του βέβαια, δεν ήταν ποτέ διαζύγιο, όνειρό του, χρόνια τώρα είναι να κάτσει και ως κόουτς στην άκρη του πάγκου του Συλλόγου που λάτρεψε.

To κεφάλαιο Ισπανία

Σε ό,τι αφορά την Εθνική δε, η αρχή είχε γίνει πολύ πριν σηκώσουν ως πρωταθλητές Ευρώπης το 2008 την κούπα. Από το 1999 ήδη, είχε κατακτήσει με την Κ20 το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 η Ισπανοί φόρεσαν στο λαιμό το αργυρό. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 σαφώς ξεχωρίζει, αλλά η Ισπανία έφτασε ως φιναλίστ και το 2013 στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών με σαφέστατη τη συμβολή των μεγάλων ονομάτων που μετείχαν στο ρόστερ της, αναμεσά στους οποίους ήταν σαφώς και το κουρδιστήρι αυτής της μηχανής.

Όσο για τον αμερόληπτο χαρακτήρα του ανθρώπου Χavi ,  τι να πρωτοσημειώσει κάποιος; Εκεί τα πάντα ξεφεύγουν από στατιστικές μετρήσεις, δεν έχεις απέναντί σου τον άνθρωπο με τις περισσότερες συμμετοχές και τα ρεκόρ, αλλά τον αμαρόληπτο και ακριβοδίκαιο νου του. Ένα πρότυπο σκέψης όχι μόνο για το πώς τρέχει η μπάλα στις 4 γραμμές, αλλά και για τον τρόπο που οι άνθτωποι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Δεν αρκεί το “Βραβείο Πρίγκιπας της Αστούριας” το 2012 και μόνο του δεν φωτογραφίζει ,θαρρώ, σε ικανοποιητικό βαθμό τον τρόπο που ο χαρισματικός μέσος θα κρίνει συμπαίχτες του και θα επικροτήσει αντιπάλους του. Την άνεση με την οποία, θα αναγκάσει την πιο αποδεδειγμένα φιλικά στην Ρεαλ Μαδρίτης προσκείμενη εφημερίδα Μarca, vα τον αναδείξει ως τον δημοφιλέστερο, κάποτε Ισπανό ποδοσφαιριστή με 98 σχεδόν τοις εκατό τότε. Όσο λοιπόν αναγνωρίζει το ποδοσφαιρικό θάρρος του Ράμος και του Μόντριτς,το ταλέντο του Μαρσέλο και πάει λέγοντας, άλλο τόσο έχει πετύχει με τον χαρακτήρα του τόσα χρόνια να μην έχει κανείς να του καταλογήσει κάτι αρνητικό , από όποιο κλαμπ κι αν προέρχεται η εργασία του, όποιο πόστο κι αν υπηρέτησε στο ποδόσφαιρο.

Προφανώς, το μόνο που έμεινε να λαχταράμε τώρα είναι ποια ομάδα θα διευθύνει με το κοστούμι του από την ερχόμενη σεζόν, γιατί ακόμα δεν πιστεύει πως είναι έτοιμος να πάρει τα σκίπτρα της ομάδας ρης καρδιάς του, ακόμα κι αν το ονειρεύεται καιρό τώρα…

Δώσε μου την μπάλα και δεν θα τη χάσω. Επειδή σκέφτομαι. Επειδή βλέπω. Επειδή προπονούμαι πάνω σ’ αυτό όλη τη ζωή μου. Επειδή είναι γραμμένη βαθιά μέσα στους νευρώνες μου”    …αυτός είναι ο Xavi!