Start to talk. org , Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών και φυσικά ο Εκπρόσωπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού είναι οι λέξεις κλειδιά για την αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών σχετκά με όσα πραγματεύεται η νέα καμπάνια του του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Αυτή τη φορά ο αθλητισμός τέμνεται και πραγματιστικά με την κοινωνία, όχι με την πολιτική με την συνήθη χρήση του όρου, αλλά με πολιτικές αντιμετώπισης των παιδιών που πέφτουν θύματα παιδικής/ εφηβικής σεξουαλικής κακοποίησης. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού συμμετέχει και αυτή στην καμπάνια ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και δράσης, καθώς διαπιστώνεται ότι το 1/3 των παιδιών-θυμάτων σεξουαλικής βίας δεν μιλούν ποτέ. Συνεπώς, όσο ταχύτερα ληφθούν μέτρα και οι άνθρωποι που απασχολούνται στις μικρές ηλικίες ενεργοποιηθούν ώστε να αντιλαμβάνονται τέτοια περιστατικά, να τα καταγγέλουν και να μην κλείνουν τα μάτια σε αυτά, τόσο πιο εύκολα θα συνειδητοποιήσει η κοινή γνώμη και μια ολόκληρη κοινωνία μαζί της, πως ποτέ δεν φταεί ο δέκτης, καθώς ακόμα κι αν φερθεί προκλητικά, ο ενήλικος τη δεδομένη ώρα είναι υπεύθυνος τόσο για τον ίδιο του τον εαυτό και τις συμπεριφορές του , όσο και για τη στάση των παιδιών που εποπτεύει.
Όπως πολύ ορθώς παρατηρείται, το ποσοστό επικινδυνότητας σε τέτοιες περιπτώσεις αυξάνει. Πέρα από τον προφανή λόγο ,ότι τα παιδιά δηλαδή στον αθλητισμό έρχονται σε σωματική επαφή, άλλες αιτίες φαίνονται στις συνθήκες πιθανού ρίσκου όπως τα αποδυτήρια, τα ντουζ, οι μεταφορές με ιδιωτικά μέσα και οι διανυχτερεύσεις εκτός οικογενειακής εστίας.
Το ζήτημα ωστόσο, είναι ότι συχνά υπάρχουν γεγονότα, τα οποία αποσιωπόνται τόσο σε χώρους άθλησης όσο και στα σχολεία, με σαφή φόβο να μην λάβουν διαστάσεις σκανδάλου και να μην χάσουν την θέση τους οι δρώντες. ‘Αλλες φορές δε, η διαφορία και η αποφυγή πιθανής ανάμειξης σε δικαστικές διαδικασίες όσων με παρρησία τα καταγγείλουν, αποτρέπουν ορισμένους να θέσουν τη συνείδηση υψηλότερα του φόβου.
Πάντως, εξαιτίας του γεγονότος ότι ειδικά στον πρωταθλητισμό, ελλοχεύει ο κίνδυνος ανταλλαγμάτων, άνιση σχέση προπονητή αθλητή και πιο σπάνια πλέον, η επιβολή βίας προς υπακοή, δημιουργήθηκε ένα κατατοπιστικό σποτάκι, το ποίο μεταγλωττίστηκε και στόχο έχει να ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη, μια και διαπιστώθηκε ότι το 1 στα 5 περίπου παιδιά στην Γηραιά Ήπειρο πέφτουν θύματα βίας.
Το σημαντικότερο, αν και παρατηρείται πιο σπάνια, είναι ότι ακόμα και σε περιπτώσεις που βρουν το θάρρος να μιλήσουν τα ίδια τα θύματα, δε ξέρουν πάντα σε ποιον να απευθυνθούν. Βέβαια, το θλιβερότερο όλων, αποδεικνύεται πως είναι όταν κρίνουν πως εμπρός στην πιγμή που απαιτεί ο αθλητισμός, το να μιλήσουν δείχνει έλλειψη ικανότητας να το χειριστούν μόνα, ενώ σκόπιμο είναι να συνυπολογίσουμε το ποσοστό εκείνων που πιστεύουν ότι βρίσκονται σε μια πραγματική σχέση με τον θύτη τους.
Πιο κρίσιμο ζήτημα και το στοίχημα που έχει να πετύχει κατά τη γνώμη μου όλη αυτή η κινητοποίηση, είναι ένα! Να συνειδητοποιήσει κάθε παιδική ψυχή πως τα πρότυπα που πρέπει να επιλέγουν, είναι οι ενεργοί πολίτες και όχι οι αδιάφοροι, πως τιμωρία δέχεται κανείς αιτιολογημένα, επειδή έπραξε χωρίς σεβασμό, όπως δηλαδή πράττει ο θύτης εναντίον τους και όχι απλά διότι θύμωσαν κάποιον που συχνά δεν τους εξηγεί παράλληλα για ποιο λόγο τα τιμωρεί.
Εάν θέλουμε να πιστεύουμε με την ίδια δύναμη ότι οι χώροι άθλησης, πρόκειται να γαλουχήσουν τις παιδικές ψυχές,προσφέροντας τα κατάλληλα πρότυπα και αποδυναμώνοντας κάθε τάση στροφής προς τα ναρκωτικά ή τον μη υγιή τρόπο ζωής, τότε πρέπει να είναι και ορθά οργανωμένοι…ή τουλάχιστον επανδρωμένοι από τους σωστούς ανθρώπους. Ιδίως σε εποχές που οι διορισμοί και η εύρεση εργασίας με αξιοπρεπή μισθό είναι είδος προς εξαφάνιση, καλό είναι να συλλογιέται κανείς πως αντ’αυτού, ίσως υπάρχει μπόλικος κόσμος από πίσω που λαχταρά να δουλέψει και μάλιστα με περισσότερο ίσως μεράκι και αφοσίωση για το μέλλον κάθε χώρας, που δεν είναι άλλο από τα παιδιά!
