Θυμάσαι ακόμα την εποχή που όποιος πάταγε ταγκές ήταν μεγάλο αλάνι στο σχολείο; Έχεις νωπές ακόμα εικόνες από διάφορες κακοσχηματισμένες μουτζούρες έξω από τις ελαχιστες μονοκατοικίες που απέμειναν στην γειτονιά σου; Πόσο καλά μπορεί να έχουν χαραχτεί στη μνήμη σου σκέτα γράμματα με πλούσιο υβρεολόγιο και φράσεις εποχών που παραπέμπουν σε απλό βανδαλισμό έξω από το σχολείο σου;
Πάντα όμως στον αντίποδα όλων αυτών, υπάρχει το καλομελετημένο γκράφιτι στο πάρκο πίσω από το σπίτι σου, το παίδι της παρέας σου που ακόμα κι αν έβαφε στη ζούλα ,το ταλέντο του χωρούσε έστω και στην μικροσκοπική επιφάνεια που έχουν στην πλάτη τους τα παγκάκια της πλατείας. “Άτεχνα” ή μη , αν μου επιρέπεται ο όρος, μια και η αίσθηση της κακογουστιάς είναι υποκειμενική, συγχωρούνταν τα πάντα, ακόμα κι αν το χυδαίο τους περιεχόμενο αποδοκιμαζόταν από όσους διερχόμενους ήθελαν να δώσουν σημασία σε κάτι που με τα χρόνια το οπτικό τους πεδίο συνήθισε…Όπως και να έχει η τέχνη που έκρυβαν ήταν μια μοντέρνα τόλμη έκφρασης, μια αντισυμβατική, στην αρχή, πράξη συμβολισμών και σε τελικό στάδιο μια υλοποίηση της μνήμης που ζωντάνευε χαρακτήρες κόμικ των παιδικών σου χρόνων!
Ότι ακρβώς ετοιμάζεται δηλαδή να κάνει η έκθεση που θα στηθεί αυτές τις ημέρες στην Ελευσίνα. Σαφώς με είσοδο δωρεάν, θα γίνει κατανοητός ο λόγος γα τον οποίο τα κέντρα Κοινωνικής Αγωγής των δήμων λέγονται και πολιτιστικά κέντρα , γιατί αποκτά δηλαδή αξία να δίνουν φωνή σε κάθε μορφή τέχνης. Ο λόγος για το 1o Φεστιβάλ &Έκθεση Κόμικ / Εικονογράφησης που θα φιλοξενήσει panels, workshops καθώς και bazaar βιβλίων κόμικς και άλλων συναφών με τα κόμικς αντικειμένων. Εκεί, αποδεικνύεται για ποιο λόγο μιλάμε για κέντρα πολιτισμού, κοινωνικής πολιτικής και αθλητισμού! Δεν είναι απλά τίτλοι, είναι έμπρακτες επιβεβαιώσεις του πόσο κοντά βαδίζουν οι τομείς της καθημερινότητας ώστε να γαλουχήσουν σε παράλληλα πεδία τους μαθητές και τη γενιά που έπεται! Όλα αυτά, παρέα με εργαστήρια στους τομείς του σχεδιασμού κόμικς και την αφήγηση, για μικρούς και μεγάλους που θα λειτουργήσουν εντός του πλαισίου «LF ZINE 2019», την έκθεση που στοχεύει από τις 11 έως 17 Φεβρουαρίου 2019, να φέρει τη μαγεία της 9ης Τέχνης στην Ελευσίνα, ένα δήμο που ζούσε πάντα την πολιτιστική διαφορά, τις έννοιες των κοινωνικών στρωμάτων, το σεβασμό πολλών διαφορετικών πολιτικών και θρησκευτικών απόψεων, από τη φύση της γεωγραφικής θέσης της και τον τύπο εργασιών που στο παρελθόν προσέφερε ποικιλοτρόπως!
Όλη αυτή η εποχή λοιπόν , έκρυβε ίσως ένα ρεύμα, ένα τρόπο ζωής συνηφασμένο με το στυλ όσων ήθελε να περάσει μια γενιά ολόκληρη, στη σύγχρονη εποχή που κουβεντιάζουμε! Κάτι που με τα χρόνια οι εκπρόσωποι καλλιτέχνες της κατάφεραν να πείσουν ότι με την ευγενική εκδοχή της μπορεί να ντύσει τα σχολεία με πολιτισμένες φιγούρες και μηνύματα, τις αυλές και τα γκαράζ με σεβασμό προς το περιβάλλον και τους κατοίκους της κάθε γειτονιάς, τα πάρκα με περιποιημένες αφιερώσεις και μηνλυματα για τη ζωή που δε στόχευσαν ούτε να προσβάλλουν πολιτικά και οπαδικά πιστεύω, ούτε να μουτζουρώσουν την παιδεία κανενός περαστικού. Το κυριότερο είναι ότι δεν μπορούν,σωστά φτιαγμένα, να χαράξουν λανθασμένα πρότυπα στη νέα γενιά, να αφήσουν κατάλειπα μιας υποκουλτούρας που δεν είναι τέχνη αν δεν την αγγίξεις με προσοχή στα σχολεία και στα δημόσια κτίρια του κέντρου. Μπορούν με άλλα λόγια να διδάξουν πολιτισμό στα νιάτα και το μέλλον του τόπου που γίνονται θεατές τους, δίχως να τους υποδείξουν μήχεια την κακογουστιά και τη μουτζούρα σε δημόσιους χώρους. Γιατί ξερεις, σαφώς δεν είναι το θέμα άδειας… είναι η αίσθηση της τεχνοτροπίας που έχει ο δημιουργός στο κεφάλι του, που όσο έκνομη και να είναι , στέκεις απλά και την καμαρώνεις, όχι μόνο δεν θες να έρθει το συνεργείο του Δήμου να την καλύψει με τις μονότονες μπογιές του!
Κάπως έτσι το λεγόμενο street art , ακόμα και σε ετούτη του την έκφανση, έγινε ευρεως διαδομένο και αποδεκτό. Τράβηξε την προσοχή ακόμα και μεγαλύτερων ηλικιών. Το μεράκι που κρύβει όλη αυτή η ενασχόληση, είναι δύσκολο να μη συγκινήσει όταν δεν προσβάλλει μνημεία και ήδη εγκατεστημένα έργα τέχνης!!!
Συνεπώς η Ελλάδα απέκτησε σταδιακά τους δικούς της καλλιτέχνες των δρόμων, που επιτέλους έσπασαν κάθε στεγανό. Δεν είναι ζητιάνοι! Δεν είναι άστεγοι! Αλλά και να ήταν ποιο το πρόβλημα; Το μόνο που σου ζητούν είναι να μην αμυνθείς στο εγώ σου όταν σε παρασύρει να θαυμάσεις τις δημιουργίες σου χωρίς ενοχές ή αίσθηση παρανομίας… Από τις πελώριες οροφές στην Ομόνοια, έως τους τοίχους του εργοστασίου “ΤΙΤΑΝ” στη Θεσσαλονίκη. Από την έκθεση στην πόλη των Ιωννίνων με 40 και πλέον καλλιτέχνες στο πρότζεκτ Multi-art και τον γέροντα στο τεράστιο Γκράφιτι στο Γεράνι της Κρήτης ύστερα από το απίστευτο δημιούργημα με το πρόσωπο του (σαν προχθες αποθανόντος) τεράστιου Νίκου Ξυλούρη!
Κάπως έτσι λοιπόν μάθαμε οι πιο σύγχρονοι να εξηγούμε μπόλικες ατέλειες της αστικής κοινωνίας στα πιτσιρίκια, να σχεδιάζουμε μαζί τους ιδέες που σίγουρα δε φέρνουν στους πίνακες του Banksy ή τους τύμβους του Mr Brainwash, τους βάζει όμως στη διαδικασία να καταλάβουν πολύ πιο εύκολα ότι όλοι αυτοί προτιμούν να δείχνουν τα έργα τους για να εκτιμηθούν. Όχι στις δηλώσεις! Όχι στο πρόσωπο και την είκονα! Έρεισμα της κάθε ψυχής , η δουλειά που βγαίνει με ζέση από μέσα της και όχι ένα επώνυμο που συνοδεύει φαμφάρες ή αναδεικνύει καλίγραμμα σώματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί πολύ απλά τα κόμικ και τα γκραφίτις , δεν χωρούν στους πεντακάθαρους χώρους των ατελιέ, ούτε στα καλλογιαλισμένα σαλόνια των δεξιώσεων, πόσο μάλλον σε κλειστά δομημένους εγκεφάλους που το ενδιαφέρον τους εξειδικεύεται στις ημέρες και τα λεργα του μικρού τους τάμπλετ!
Πάντως, όλα αυτά είμαι εκ προοιμίου σχεδόν σίγουρος, ότι ικανότατα μπορούν να αποδειχθούν προσεχώς, μια και πρόκειται για μια ιδέα ανοιχτή σε μαθητές και σχολεία, μια έκθεση δηλαδή που αφορά τόσο των γηγενή πληθυσμό και τους γείτονες του Δήμου Ελευσίνας, όσο και το σύνολο των πολιτών της Αττικής και τον γύρω περιοχών, ως το Λουτράκι και την Κόρινθο, που σε μία ώρα μόλις, δίδεται η δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με τον πολιτισμό της επόμενης γενιάς, ο οποίος όχι μόνο δεν αλλοιώνει την ταυτότητα του κόβοντας τις ρίζες , αλλά σίγουρα τις προστατεύει και τις εκμοντερνίζει παράλληλα. Κοινώς, εξελίσσεται…
