Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Μια μικρή νίκη για την Τότεναμ που πρέπει επιτέλους να μάθει να κερδίζει

 Οι καλύτερες δυνατές εκπλήξεις στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό είναι αυτές που συμβαίνουν στο υψηλότερο επίπεδο. Εκεί που περιμένεις πάντα τα γνωστά κορυφαία ονόματα να συμπληρώσουν το ταμπλό αλλά έρχεται ένα underdog να τα ανατρέψει όλα. Υπάρχουν περιπτώσεις που η ομάδα είναι one-hit wonder, για παράδειγμα η Ντνίπρο του 2015 που έφτασε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ και μετά εξαφανίστηκε από τον ευρωπαϊκό χάρτη. Τι γίνεται όμως για τις ομάδες που ήταν πάντα εκεί κοντά σε αυτό το επίπεδο και ήθελαν ένα κλικ για την υπέρβαση; Αυτή είναι η ιστορία της Τότεναμ, ενός συλλόγου που πρέπει επιτέλους να μάθει να κερδίζει.

Το βράδυ της 17ης Απριλίου η Μάντσεστερ Σίτυ υποδεχόταν στο ‘Etihad’ την Τότεναμ στη ρεβάνς του 1-0 για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι «Πολίτες» προηγήθηκαν νωρίς με τον Στέρλινγκ όμως το παιδί-θαύμα από την Κορέα, ο Χον Μιν Σον θα έβρισκε δίχτυα δύο φορές δίνοντας το πλεονέκτημα στους Spurs. Η Σίτι όμως δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα. Πρόκειται για μια αδίστακτη μηχανή παραγωγής γκολ και το γεγονός ότι βρήκε τρία σε λιγότερο από 50 λεπτά δεν ήταν περίεργο. H Τότεναμ όρθωσε και πάλι ανάστημα και βρήκε ένα αμφισβητούμενο γκολ με τον Γιορέντε. Το φινάλε έμελλε να είναι δραματικό: Στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων ο Βανιάμα θα χάσει την μπάλα στο χώρο του κέντρου, αυτή θα φτάσει στον Αγκουέρο που βγάζει στην ασίστ στον δαιμονισμένο εκείνο το βράδυ Ραχίμ Στερλινγκ. Προσποίηση, πλασέ στην γωνία, ασθενική απόκρουση του Γιορίς με το πόδι, η μπάλα στα δίχτυα. Για άλλη μια φορά η Τότεναμ με σκυμμένο το κεφάλι, για άλλη μια φορά η υπέρβαση πέρασε σαν χαμένο τρένο από μπροστά της, για άλλη μια φορά οι οπαδοί της καλούνταν να συμβιβαστούν με την αποτυχία. Η μπάλα τους έλεγε για μια φορά ακόμα: « Μέχρι εδώ εσείς. Δεν ανήκετε στην ελίτ του Λονδίνου, του Μάντσεστερ και του Λίβερπουλ. Εσείς είστε εδώ για να είστε ανταγωνιστικοί μέχρι το Μάρτιο, άντε αρχές Απριλίου. Το φινάλε της σεζόν είναι καπαρωμένο για τα πιο μεγάλα παιδιά». Ξαφνικά όμως:

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Το VAR σώζει την Τότεναμ!

Η Τότεναμ για πρώτη φορά στην ιστορία της στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ! Η Τότεναμ θα έχει την ευκαιρία της για ένα ευρωπαϊκό τελικό μετά από 35 χρόνια! Η Τότεναμ επιτέλους κερδίζει! Γιατί όμως γίνεται τόση κουβέντα για την ηττοπάθεια αυτού του συλλόγου; Ας γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω κάνοντας μια μικρή αναδρομή.

Λίγα λόγια για την ιστορία των Spurs

Η Τότεναμ ιδρύθηκε το 1882 από μαθητές ως ένας σύλλογος που θα έδινε περισσότερη βαρύτητα στο κρίκετ και θα έπαιζε ποδόσφαιρο τους χειμερινούς μήνες που το πρωτάθλημα κρίκετ διακοπτόταν, για να είναι οι αθλητές της σε εγρήγορση! Στραβή αρχή θα πείτε και με το δίκιο σας. Δύο χρόνια αργότερα το κλαμπ αποφάσισε να πάρει πιο σοβαρά το ποδοσφαιρικό κομμάτι και αφοσιώθηκε σε αυτό ενώ το 1895 πάρθηκε η απόφαση να γίνει επαγγελματικός. Τα χρυσά χρόνια των Spurs ήρθαν με την έλευση του Μπίλι Νίκολσον στα τέλη της δεκαετίας του 50’.  Με τον Νίκολσον προπονητή και τον θρυλικό σκόρερ, Τζίμι Γκριβς η Τότεναμ θα κατακτήσει συνολικά 8 τρόπαια και θα γίνει ο πρώτος αγγλικός σύλλογος που κατακτά το Double ( πρωτάθλημα και κύπελλο) τη σεζόν 1960-61 ενώ το 1963 θα γίνει και ο πρώτος βρετανικός σύλλογος που κατακτά ευρωπαϊκό Κύπελλο ( το Κύπελλο Κυπελλούχων).  Η ομάδα δεν ξαναπήρε το Πρωτάθλημα αλλά συνέχισε τις σποραδικές τις επιτυχίες στα Κύπελλα και στην Ευρώπη ( κατέκτησε δύο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ το 1972 και το 1984) μέχρι τις αρχές του 1990.

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Ο θρύλος και ίσως πιο σημαντικός παίκτης της ιστορίας της Τότεναμ, Τζίμι Γκριβς!

Την δεκαετία του 90’ παίκτες όπως οι Λίνεκερ, Γκασκόιν, Σέριγχαμ, Κλίνσμαν και Ζινολά πέρασαν από το Γουάιτ Χαρτ Λέιν, όμως η επιτυχία της Τότεναμ ήταν δυσανάλογη με την κατάκτηση μόλις 3 εγχώριων τίτλων. Τελευταία επιτυχία των «Πετεινών»  ήταν το 2007-08 με την κατάκτηση του Λιγκ Καπ.

Από αυτή την μικρή αναδρομή γίνεται φανερό πως ο σύλλογος διαχρονικά είναι μέσα στους κορυφαίους του αγγλικού πρωταθλήματος. Άλλωστε, στο Λονδίνο το μεγαλύτερο ντέρμπι είναι το Τότεναμ – Άρσεναλ ενώ και οι οπαδοί της Τσέλσι την θεωρούν ως την μεγάλη αντίπαλο. Ωστόσο, η Τότεναμ από την ίδρυση της Πρέμιερ Λιγκ και ύστερα είναι απούσα από τα μεγάλα ραντεβού των τίτλων. Αυτή η αδυναμία της κάνει τους παικταράδες και τα εξαιρετικά ρόστερ που έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς να ξεθωριάζουν στον χρόνο. Ποιος θυμάται σήμερα ότι ο Μάικλ Κάρικ ξεκίνησε από την Τότεναμ ή ότι ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ έφτιαξε το όνομα του στην Αγγλία στους Spurs; Όλοι τους θυμούνται ως μέλη της επιτυχημένης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ. Η Τότεναμ αντιμετωπίστηκε από τους ποδοσφαιριστές ως stepping stone στο δρόμο για τα μεγάλα ευρωπαϊκά clubs που κέρδιζαν τα «ασημικά». Έπρεπε λοιπόν η ομάδα να αλλάξει mentality ενισχύοντας το brand name της και προστατεύοντας τα περιουσιακά της στοιχεία.

Η εποχή Μπέιλ – Μόντριτς και η μεταβατική περίοδος

Η αλλαγή πορείας των Λονδρεζων σηματοδοτήθηκε το 2012. Η χρονιά αυτή οριοθέτησε την μετάβαση για τους Spurs . Η εποχή Ρεντναπ- Μόντριτς- Μπέιλ έφτανε στο τέλος της. Από την έλευση του Χάρι Ρέντναπ το 2008 και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο σύλλογος έπαιξε κατά καιρούς σπουδαίο ποδόσφαιρο, βγήκε για πρώτη φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου έκανε «θόρυβο» φτάνοντας μέχρι και τα προημιτελικά, και οι δύο ηγέτες της ομάδας έγιναν από τα πιο hot ονόματα στην Ευρώπη. Με ένα χρόνο διαφορά και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της διοίκησης της Τότεναμ να τους διατηρήσει στο ρόστερ εν τέλει υπέκυψαν στην πίεση της Ρεάλ Μαδριτης. Ο Μπέιλ έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία, ο Μόντριτς ο καλυτερος μέσος στον κόσμο φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας και οι επιτυχίες της Ρεάλ Μαδρίτης με τα τρια συνεχόμενα Τσαμπιονς Λιγκ και τέσσερα συνολικά θα μείνουν ανεξίτηλες στον χρόνο.

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Για τους Μπέιλ – Μόντριτς η μετά Τότεναμ καριέρα εξελίχθηκε κάπως έτσι!

Σε ποιο σημείο όμως βρισκόταν η Τότεναμ; Αγωνιστικά, η πρόσληψη του Αντρές Βίλας Μπόας αποδείχθηκε η χειρότερη δυνατή επιλογή με το σύλλογο να αδυνατεί να βρει ταυτότητα και να ταπεινώνεται στα ντέρμπι. Η απόλυση του και η έλευση του υπηρεσιακού Τιμ Σέργουντ έσωσε μια χαμένη χρονιά. Η Τότεναμ έφτασε μέχρι και τα προημιτελικά του Γιουρόπα Λίγκ πιστεύοντας πως θα κατακτούσε το τρόπαιο αλλά για ακόμα μια φορά ήταν κατώτερη των περιστάσεων κι αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη Βασιλεία του Μοχάμεντ Σαλάχ. Η ομάδα συνέχισε υπό τον Σέργουντ και την επόμενη χρονιά εξασφαλίζοντας ξανά μια θέση στο Γιουρόπα Λιγκ.

Κάπου εκεί όμως ο πρόεδρος, Ντάνιελ Λεβι αποφάσισε πως enough is enough. Η ομάδα έπρεπε να κάνει επιτέλους το βήμα παραπάνω, να καθιερωθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ και το σημαντικότερο να μάθει να κερδίζει τίτλους. Για να γίνει όμως αυτό θα έπρεπε κάτι να αλλάξει. Το κλαμπ έπρεπε να εκσυγχρονιστεί και να αποδείξει πως άνηκε στην ελίτ ώστε παίκτες επιπέδου Μόντριτς και Μπέιλ να μην φεύγουν με ελαφρά τη καρδία. Πως θα γινόταν αυτό; Με την κατασκευή του δικού της ιδιόκτητου γηπέδου που θα απέφερε στην ομάδα έσοδα και πρεστίζ.

Η απόφαση για το  νέο γήπεδο: Η εποχή Κέιν – Ποτσετίνο ξεκινά

Το μότο του συλλόγου στο οποίο αναφέρεται και ο τίτλος του άρθρου είναι το λατινικό “Audere est Facere” ( “To dare is to do” ή ελληνιστί “Να τολμάς σημαίνει να πράττεις”). Οι Λονδρέζοι ποτέ δεν εμφανίστηκαν άτολμοι στο διοικητικό και οικονομικό επίπεδο. Άλλωστε μεγάλο μέρος του fanbase της ομάδα αποτελείται από Εβραίους, ένα λαό που χαρακτηρίζεται από την έφεση του στις κερδοφόρες οικονομικές πρωτοβουλίες. Το 1983 πρωτοπόρησαν όταν έγιναν ο πρώτος σύλλογος που εισήχθη στο χρηματιστήριο ενώ ήταν και από τους βασικούς εμπνευστές της ιδέας της Πρέμιερ Λιγκ πιέζοντας προς την δημιουργία της. Η ιδέα για το χτίσιμο ενός νέου υπερσύγχρονου ιδιόκτητου γηπέδου στη θέση του Γουάιτ Χαρτ Λέιν υπήρχε ήδη από το 2007. Τα πρώτα χρόνια οι κινήσεις ήταν σπασμωδικές με την διοίκηση να μην μπορεί να αποφασίσει την τοποθεσία του νέου σταδίου. Επίσης, ο Λέβι περίμενε να δει τι θα γινόταν και με την αξιοποίηση του νέου Ολυμπιακού Σταδίου του Λονδίνου μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Όταν η Τότεναμ έχασε τον πλειστηριασμό από την Γούεστ Χαμ, τότε επιτέλους η διοίκηση κατάλαβε πως δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με ακόμα μια ήττα. Αν ήθελε νέο γήπεδο έπρεπε να το κάνει με τις δικές τις δυνάμεις και να μην περιμένει χάρες. Έτσι, αποφάσισε να δεσμευτεί ότι το νέο γήπεδο θα χτιζόταν στην γειτονιά της ομάδας, το Hotspur.

Το φιλόδοξο σχέδιο για να πραγματοποιηθεί όμως απαιτούσε και αγωνιστική συνέπεια. Αυτό ήταν μονίμως το πρόβλημα της Τότεναμ. Οι γενναίες οικονομικές αποφάσεις του κλαμπ δεν συνοδεύονταν σχεδόν ποτέ από αγωνιστική επιτυχία. Ο Λέβι δεν ήταν ποτέ της λογικής του selling club, απλά οι ποδοσφαιριστές του δεν θεωρούσαν τον σύλλογο αρκετά μεγάλο για τις δυνατότητες τους. Η Τότεναμ στις περιπτώσεις των Μόντριτς και Μπέιλ είχε φτάσει τις σχέσεις με τους δύο ποδοσφαιριστές στα άκρα προκειμένου να τους κρατήσει στο ρόστερ. Το ίδιο κάνει και σήμερα καθώς προσπαθεί να πείσει το μεγάλο περιουσιακό της στοιχείο, τον Χάρι Κέιν ότι δεν χρειάζεται να πάει αλλού για να γευτεί την επιτυχία.

Ο Λέβι ήξερε πως με τον Σέργουντ δεν θα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση. Παράλληλα όμως αν προσλάμβανε έναν κορυφαίο προπονητή θα έπρεπε να του κάνει ακριβά χατίρια στο μεταγραφικό παζάρι. Χατίρια που ήταν απαγορευτικά λόγω του υψηλού κόστους του γηπέδου. Έπρεπε, λοιπόν, να φέρει κάποιον που μπορούσε να χτίσει χωρίς να ξοδεύει πολλά. Έκανε, λοιπόν, την κίνηση-ματ: έφερε τον Μαουρίσιο Ποτσετίνο στο τιμόνι της ομάδας μετά την εξαιρετική πορεία του Αργεντινού προπονητή στην Σαουθάμπτον, με σκοπό να του διαθέσει χρόνο να πετύχει. Έτσι, ξεκίνησε η δημιουργία της σπουδαίας ομάδας που βλέπουμε σήμερα.

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Η σύμπραξη Ποτσετίνο – Κέιν καθόρισε τη σύγχρονη ιστορία της Τότεναμ!

Ο Ποτσετίνο βρήκε στο ρόστερ τους δύο σημερινούς αρχηγούς της Τότεναμ. Τον Ούγκο Γιορίς και τον Γιαν Φερτόνχεν. Ήταν μία από τις ελάχιστες θετικές συνεισφορές του Βίλας-Μποάς καθώς ήταν επιλογές του. Ακολούθησαν το 2013 ο μαέστρος Κρίστιαν Έρικσεν και ο Έρικ Λαμέλα  Η έλευση του Ποτσετίνο το Μάιο του 2014 σήμανε και την ισχυροποίηση του βρετανικού στοιχείου κατόπιν εντολής του. Ντέλε Άλι, Μπεν Ντέιβις και Έρικ Ντάιερ αποκτήθηκαν με αστεία ποσά συγκρινόμενα με την σημερινή τους αξία ενώ η ακαδημία της Τότεναμ έχει ήδη προσφέρει στην ομάδα το αστέρι  που έμελλε να αλλάξει την πορεία της, τον Χάρι Κέιν! Από τα σπλάχνα της ομάδας θα έβγαιναν και οι Ντάνι Ρόουζ και Χάρι Ουίνκς. Οι Spurs πρόλαβαν να χτίσουν τον κορμό τους προτού τα ποσά στις μεταγραφές εκτοξευτούν κι έκτοτε απλά πρόσθεταν κομμάτια του παζλ κάθε καλοκαίρι. Κίραν Τρίπιερ, Τόμπι Αλντεβάιρελντ και ο Χον Μιν Σον το 2015, Βίκτορ Βανιάμα και Μούσα Σισοκό το 2016, Λούκας Μόουρα και ο Ντάβινσον Σαντσες, η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Τότεναμ (40 εκατομμύρια από τον Άγιαξ) το 2017. Οι σκάουτερ της ομάδας δεν λάθεψαν σχεδόν σε καμία περίπτωση!  Όλοι αυτοί έλαμψαν με την παρουσία τους στο Βόρειο Λονδίνο.

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Το αποτέλεσμα του εξαιρετικού σκάουτινγκ της Τότεναμ: Μια ενδεκάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο!

Παράλληλα, η ομάδα ξεκίνησε να κάνει βήματα προόδου στην Ευρώπη και να πλησιάζει τίτλους στην Αγγλία. Την πρώτη χρονιά του Ποτσετίνο θα έφτανε σε τελικό Λιγκ Καπ και στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Τη δεύτερη χρονιά η Τότεναμ θα τερμάτιζε 3η στην Πρέμιερ Λιγκ διεκδικώντας το πρωτάθλημα για πρώτη φορά τον 21ο αιώνα. Η ηττοπάθεια της όμως θα έβγαινε και πάλι στην επιφάνεια καθώς την χρονιά που όλοι οι μεγάλοι ήταν σε κακή κατάσταση, βρέθηκε το θαύμα της Λέστερ να της στερήσει τον τίτλο. Το 2016-17 θα έκανε πισωγύρισμα στην Ευρώπη καθώς δεν κατάφερε να προκριθεί από τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ όμως θα τερμάτιζε 2η στην Πρέμιερ Λιγκ, η υψηλότερη θέση που είχε καταλάβει από το 1960-61 όταν κατέκτησε τον τίτλο. Πέρυσι, ήταν 3η και στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ όπου έβγαλε το λάδι της Γιουβέντους μέχρι να αποκλειστεί.

Τα φετινά κατορθώματα και ο τίτλος που θα φέρει την επιβεβαίωση

Φτάνοντας στο καλοκαίρι του 2018 ο σύλλογος αντιμετώπιζε με ενθουσιασμό το μέλλον καθώς το φθινόπωρο θα άνοιγαν οι θύρες του ‘Tottenham Hotspur Stadium’ και πίστευε ότι η game-changer χρόνια του είχε φτάσει. Ξαφνικά όμως η απόλυτη παγωμάρα. Το κλαμπ δεν πραγματοποιεί καμία μεταγραφή! Παράλληλα πολλοί παίκτες του ρόστερ κι ανάμεσα τους και ο ηγέτης της ομάδας, Χάρι Κέιν, συνδέονται με φήμες αποχώρησης από το Λονδίνο. Ντεμπελέ, Αλντεβάιρελντ και Ντάνι Ρόουζ βρίσκονται στην πόρτα της εξόδου αλλά τελικά η Τότεναμ κρατάει όλους τους παίκτες της και δεν υπογράφει κανένα! Ο Κέιν πείθεται και υπογράφει αυτοκρατορικό συμβόλαιο πέντε ετών δίπλα στο εξαετές του Ποτσετίνο, που απορρίπτει την μετακίνηση στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η παράνοια του καλοκαιριού, η δύσκολη κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ ( όμιλος με Μπαρτσελόνα, Ίντερ και Αϊντχόφεν), η καθυστέρηση στα εγκαίνια του νέου γηπέδου και οι πολλοί και σημαντικοί φετινοί τραυματισμοί ( ιδίως ο season ending του Κέιν) έφεραν γκρίνια στις τάξεις της Τότεναμ αλλά τελικά δεν απείλησαν το οικοδόμημα που με κόπο είχε κτιστεί.

Ο λόγος; Η συσπείρωση που ενέπνευσαν ο Λέβι και ο Ποτσετίνο. Ξεπερνώντας την απουσία μεταγραφών πορεύτηκαν με αυτούς που είχαν ποντάροντας στη χημεία της ομάδας τους και στο τέλος της χρονιάς μπορούν να νιώθουν δικαιωμένοι. Πλέον η Τότεναμ έχει φτάσει στο σημείο να μπορεί να πείσει τους ποδοσφαιριστές της να ονειρευτούν τίτλους μαζί της, να παραμείνουν παρά τις σειρήνες. Η ομάδα μπήκε στο νέο της γήπεδο και το γιόρτασε με μια τεράστια πρόκριση απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι.

Η ώρα της Τότεναμ: Να τολμάς σημαίνει να πράττεις

Το νέο στολίδι της Τότεναμ λάμπει εντυπωσιακά στο σκοτάδι!

Μπορεί η Τότεναμ να κατακτήσει το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ; Δύσκολο. Ο ημιτελικός με το φετινό θαύμα του Άγιαξ είναι βατός αλλά ένας τελικός με Λίβερπουλ ή Μπαρτσελόνα είναι άλλη υπόθεση.  Η πραγματική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί είναι η εξής: Είναι πια η Τότεναμ ισότιμο μέλος της ελίτ κι όχι απλά εκεί κοντά; Η απάντηση είναι ναι με έναν αστερίσκο. Την κατάκτηση ενός τροπαίου. Είτε είναι το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ είτε κάποιο τρόπαιο την επόμενη χρονιά. Η Τότεναμ πρέπει επιτέλους να μάθει να κερδίζει…