Toronto Raptors: Η εποχή των Δεινοσαύρων επέστρεψε!
Είναι μία απ΄τις πιο νεανικές και ενθουσιώδεις ομάδες σε όλο το ΝΒΑ. Εκπροσωπούν κάτι παραπάνω από μία πόλη. Είναι οι εκπρόσωποι μιας ολόκληρης χώρας, του Καναδά, στο πρωτάθλημα μπάσκετ των ΗΠΑ. Και μετά από πάρα πολλά χρόνια μετριότητας, επιτέλους είναι μια ομάδα που μπορεί να κάνει περήφανη την χώρα που εκπροσωπεί. Οι Ραπτορς είναι για τα καλά στο προσκήνιο. Εκμεταλλευόμενοι την μετριότητα της Ανατολικής περιφέρειας, στο Τορόντο έχουν φτιάξει μια αρκετά νεανική ομάδα, η οποία παράλληλα είναι απ’τις πιο ταλαντούχες ομάδες που είχε ποτέ το Τορόντο. Μεγάλο στοίχημα για τον Masai Ujiri, GM των Ράπτορς ήταν το να κρατήσουν ανέγγιχτο τον κορμό που τους έδωσε την τρίτη θέση στην περσινή κανονική σεζόν. Ο Kyle Lowry, ο πρωταγωνιστής της περσινής ομάδας ανανέωσε, οι Ross,DeRozan και Valanciunas είναι έναν χρόνο εμπειρότεροι και με τους δύο τελευταίους να προέρχονται κι από ένα σχετικά καλό γι’αυτούς Μουντομπάσκετ ενώ ο “Βραζιλιάνος Αντετοκούνμπο”, όπως αποκαλούν τον Bruno Caboclo (19 χρονών, 2.06 και περί τα 2.20 μ. άνοιγμα χεριών!), είναι το μεγάλο στοίχημα του Dwayne Casey για τη φετινή χρονιά.
Το Τορόντο έχει ως παρακαταθήκη μια εξαιρετική προηγούμενη σεζόν. Οι Raptors βγήκαν τρίτοι στην Ανατολή, ενώ αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των play offs από τους Brooklyn Nets, έπειτα από μια καταπληκτική σειρά, που τους βρήκε να χάνουν την πρόκριση στα ημιτελικά της ανατολής κυριολεκτικά στην τελευταία φάση, αφού ο Paul Pierce μπλόκαρε το λέι απ του Kyle Lowry στην τελευταία φάση του έβδομου παιχνιδιού, με τους Nets να κερδίζουν 103 – 104 και να παίρνουν το εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Πηγαίνοντας στην φετινή σεζόν, το Τορόντο συνεχίζει με τον ίδιο ενθουσιασμό. Ο Ujiri πρόσθεσε στην ομάδα τον μπαρουτοκαπνισμένο Lou Williams, τον James Johnson, τον Greg Stiemsma αλλά και τον Jordan Hamilton. Παίχτες κατα κύριο λόγο νεαρής ηλικίας (Οι Lou Williams και James Johnson είναι οι μεγαλύτεροι εξ αυτων, στα 27 τους) και με κοινό χαρακτηριστικό τους την ενέργεια στο παιχνίδι τους. Το μπάσκετ του ΝΒΑ έχει γίνει αρκετά “αθλητικό” άθλημα τα τελευταία χρόνια και στο Τορόντο το γνωρίζουν αυτό, επομένως η απόκτηση νεαρών και αθλητικών παικτών είναι αυτό που θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο το στοιχείο της φρεσκάδας που χαρακτηρίζει τους Raptors. Στο Toronto δεν φαίνεται να υπάρχει ένας πρωταγωνιστής φέτος, καθώς μπορεί ο Lowry να ήταν ο καλύτερος παίκτης της περσινής σεζόν για τους Καναδούς, αλλά οι DeRozan, Ross και Valanciunas, αναμένεται φέτος να έχουν ακόμα πιο αναβαθμισμένο ρόλο, έστω κι αν λόγω θέσης, την μπαγκέτα στα χέρια θα την έχει ο 28χρονος πλέι μέικερ. Μαζί με τον Amir Johnson (ή τον Patrick Patterson), οι τέσσερις προαναφερθέντες αναμένεται να διαμορφώσουν μια πεντάδα εξαιρετικά γρήγορη και μαχητική.
Οι Raptors μπαίνουν στην 20η σεζόν τους φέτος, επομένως θέλουν αυτή η επετειακή σεζόν να συνοδευτεί από μια ακόμα καλύτερη σεζόν από πέρσι. Σίγουρα δεν περιμένουν το πρωτάθλημα, αλλά μια είσοδος στα ημιτελικά της ανατολής θα ήταν ένας ρεαλιστικός στόχος, και μετά από κει ό,τι καλύτερο βγει. Για να γιορτάσουν τα 20 χρόνια της ομάδας, στο Toronto θα λανσάρουν και επετειακές ρετρό εμφανίσεις, αυτές των πρώτων σεζόν της ομάδας στο ΝΒΑ, των “θρυλικών” μωβ εμφανίσεων με τον μεγάλο δεινόσαυρο στο μπροστινό μέρος, εμφανίσεις που φορέθηκαν και από την ομάδα που ηγήθηκε από τα δύο πιο διάσημα ξαδέρφια στο ΝΒΑ, τον Vince Carter και τον Tracy McGrady. To Toronto είναι ξανά μια απ’τις “In” ομάδες του ΝΒΑ, γεγονός για το οποίο έβαλε το χεράκι του και ο Drake. Ο καναδός ράπερ φαίνεται παίρνει πιο “πατριωτικά” από ποτέ τον ρόλο του ως Πρέσβης των Raptors, το πρόσωπο-εικόνα του Τορόντο στα media, τους τελευταίους μήνες, θέση την οποία έχει απ’το φθινόπωρο του 2013.
Ηighlight της σεζόν: To δίδυμο DeRozan – Ross, με έναν χρόνο ακόμα στις πλάτες του. Υψηλές πτήσεις στο Air Canada Center για ακόμα μία σεζόν. Kαι φυσικά, ο Drake.
Aποτέλεσμα σεζόν: Ημιτελικά ανατολής
Brooklyn Nets: Tα λεφτά δεν φέρνουν (πάντα) την ευτυχία
Όσο κι αν ξεκινάει η νέα σεζόν με αισιοδοξία, στο Brooklyn όλοι ξέρουν οτι είναι μια ομάδα καταδικασμένη. Αρκετά καλή για να προχωρήσει στα play offs, όχι όμως τόσο καλή για να πάρει τίτλο. Και σαν να μην έφτανε αυτό και αρκετά γερασμένη, οπότε αυτή η “ούτε ζέστη ούτε κρύο” κατάσταση είναι το ταβάνι της ομάδας για τα επόμενα 1-2 χρόνια. Μετά ή θα αρχίσει να πέφτει δραματικά, ή θα χρειαστεί να κάνει ένα rebuilding που από τώρα φαίνεται πως θα είναι απαραίτητο σύντομα. Ο Kevin Garnett είναι 38. Ο Kirillenko και ο Joe Johnson 33. Ο Deron Williams είναι 30. Ο Brook Lopez στα 26 του είναι ο μικρότερος από τους παίκτες πρώτης γραμμής των Nets. Αν όλα πάνε καλά, θα αποκτήσουν άλλον έναν με τον ερχομό του 25χρονου Bojan Bogdanovic απ’την Φενέρ το καλοκαίρι που μας πέρασε. Όπως και να χει, αυτό δύσκολα να φανεί αρκετό για να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Chicago Bulls και των Cleveland Cavaliers, ίσως και των Pacers (με ένα υγιή Paul George) και των Heat.
Το Brooklyn είναι η ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή των “καλοπληρωτών” του ΝΒΑ για ακόμα μια σεζόν. Οι παίκτες της ομάδας του Mikhail Prokhorov, έχουν λαμβάνειν κάτι παραπάνω από 92 εκατομμύρια δολάρια, 5 εκατ. παραπάνω απ’τους 2ους Knicks. Τα λεφτά όμως όπως φαίνεται δεν φέρνουν την ευτυχία στο Brooklyn. Ο Prokhorov φέτος άλλαξε για τρίτη διαδοχική σεζόν προπονητή, με τον Lionel Hollins να αντικαθιστά τον Jason Kidd, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φτιαχτει μια καλύτερη ομάδα,έστω κι αν το υλικό είναι παρόμοιο με πέρσι, που θα κάνει επιτέλους το κάτι παραπάνω. Την ίδια ώρα, οι φήμες πως ο Ρώσος κροίσος θέλει να πουλήσει την ομάδα του Μπρούκλιν φουντώνουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η πλευρά του Ρώσου αρνείται κάτι τέτοιο για την ώρα, αλλά αλήθεια είναι πως μια ενδεχόμενη πώληση της ομάδας και των περιουσιακών στοιχείων που την συνοδεύουν (Barclays Center, προπονητικό κέντρο κλπ) μπορούν να του επιφέρουν μέχρι και 2 δις δολάρια. Αν αποτύχουν οι Nets θα κατακτήσουν τον τίτλο φέτος, ή τουλάχιστον να φτάσουν αρκετά ψηλά, δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε τα σενάρια αυτά να γίνονται πραγματικότητα.
Στόχος λοιπόν των Nets σίγουρα είναι το πρωτάθλημα,ειδικά με τα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν. Βέβαια αυτό φαίνεται δύσκολο, με το υπάρχον υλικό. Εκτός και αν οι βετεράνοι του Brooklyn έχουν αποφασίσει να τα δώσουν όλα για το κάτι παραπάνω. Ταλέντο και εμπειρία υπάρχουν σε αυτήν την ομάδα, το θέμα βέβαια είναι να μείνουν υγιείς και να έχουν την απαιτούμενη ενέργεια για να ανταπεξέλθουν στα 100 περίπου παιχνίδια που απαιτούνται για να φτάσει μια ομάδα ως το τέλος.
Highlight της σεζόν: Η ίσως τελευταία χρονιά του Kevin Garnett στα παρκέ.
Aποτέλεσμα σεζόν: Έξοδος στον πρώτο γύρo των play offs
Νew York Knicks: Melo και Master Zen οι οδηγοί στο νέο ξημέρωμα των Knicks!
Και τώρα όμως τι για την Νέα Υόρκη, που πέρσι έκανε μια απίστευτα απογοητευτική σεζόν,μένοντας εκτός των play off; Ο Carmelo σίγουρα ξέρει οτι φέτος θα είναι δύσκολο να διεκδικήσει πρωτάθλημα, αλλά αυτό μπορεί να γίνει απ’του χρόνου, σεζόν στην οποία η Νέα Υόρκη ξεφορτώνεται γύρω στα 50 εκατομμύρια δολάρια σε συμβόλαια, με τα μισά απ’αυτά να ναι μόνο απ’τον Amar’e Stoudemire, ένα μεγάλο αγκάθι στα οικονομικά δεδομένα των Knicks, δεδομένης της ελάχιστης προσφοράς του όλα αυτά τα χρόνια. Φέτος όμως είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να ξεκινήσει το όλο project του rebuilding για τη Νέα Υόρκη, με τον Jackson να δίνει την διαχείριση του έμψυχου υλικού σε έναν προπονητή που μέχρι πριν τέσσερις μήνες βρισκόταν στα παρκε. Ο λόγος για τον Derek Fisher, έναν παίκτη που για χρόνια, ακόμα και ως παίκτης, ενέπνεε τον σεβασμό που πρέπει να εμπνέει ένας προπονητής στην υπόλοιπη ομάδα, οπότε δείχνει να είναι ένα “λογικό ρίσκο” αν μπορεί να γίνει ένας τέτοιος χαρακτηρισμός. Ο Fisher είναι μαθημένος στις προπονητικές τακτικές του Phil Jackson, λόγω της πολυετούς συνύπαρξης των δύο στο Λος Άντζελες, επομένως αν ο Phil θέλει μια ομάδα που να παίζει σαν να ναι δικό του δημιούργημα, χωρίς όμως αυτός να χρειαστεί να κάτσει ξανά στους πάγκους, η επιλογή του επι σειρά ετών βασικού play maker του στους Lakers φαντάζει εξαιρετική ιδέα. Χαρακτηριστικό της δουλειάς “αλά Jackson” που κάνει ο Fisher, είναι και το ότι ο Spike Lee, σκηνοθέτης και ίσως ο γνωστότερος και φανατικότερος φίλος των Knicks, ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ μίας ώρας το οποίο θα διδάσκει την πασίγνωστη τριγωνική επίθεση (σήμα κατατεθέν του Phil Jackson) στο κοινό. Όλα αυτά με πλάνα από το training camp των Knicks του Fisher, που γίνεται αυτές τις μέρες!
Πέρα απ’το προπονητικό, οι Knicks ήταν αρκετά δραστήριοι και στην αγορά παικτών αυτό το καλοκαίρι, και ίσως να έπεται και συνέχεια μέσα στη σεζόν, ιδιαίτερα αν υπάρξει κάποια ομάδα που θέλει να πάρει το τεράστιο συμβόλαιο του Stoudemire, βοηθόντας τους Κnicks να φτιάξουν ομάδα διεκδίκησης τίτλου ίσως και απο φέτος. Στο draft η Νέα Υόρκη πήρε τους Cleanthony Early και τον Θανάση Αντετοκούνμπο, με τον Έλληνα να μην υπογράφει τελικά συμβόλαιο, αλλά να μένει στην D League και τους Westchester Knicks, την θυγατρική ομάδα των Knicks στην D League, με σκοπό να κληθεί μέσα στην σεζόν, αν τυχόν χρειαστεί. Στη συνέχεια, δόθηκε στο Dallas ο Tyson Chandler με τον Raymond Felton, για τους Jose Calderon, Samuel Dalambert, Shane Larkin, Wayne Ellington και τα 2 draft picks που έγιναν ο Early και ο Θανάσης. Ο Εllington με τον Jeremy Tyler δόθηκε στους Kings για τον Travis Outlaw και τον Quincy Acy,ενώ ο Jason Smith (από τους Pelicans) και τρείς undrafted Rookies, o Langston Galloway, o Orlando Sanchez και ο Τravis Wear, ήρθαν μέσω της Free Agency συμπληρώνοντας το ρόστερ των Knicks. Ένα ρόστερ που με την παρουσία του Μέλο δείχνει ικανό να μπει στα play offs και ύστερα ο,τι προκύψει. Σίγουρα δεν πάνε για πρωτάθλημα και αυτό το παραδέχθηκε ο ίδιος ο Anthony λίγες μέρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του. Όμως η ανακατασκευή του ρόστερ έχει αρχίσει με φρενήρεις ρυθμούς και σίγουρα το νέο ξημέρωμα των Knicks είναι πολύ κοντά.
Highlight της σεζόν: Ο Carmelo Anthony να προσπαθεί να κάνει τα πάντα μόνος του, ελπίζοντας ότι αυτό από του χρόνου θα αλλάξει.
Αποτέλεσμα σεζόν: Έξοδος στον πρώτο γύρο των play offs
Μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας διανύει η Βοστόνη, που είχε συνηθίσει τα μεγαλεία και τις συνεχόμενες συμμετοχές στα play offs τα τελευταία έξι χρόνια, χάρη στην δουλειά τoυ Doc Rivers αλλά και των Paul Pierce, Kevin Garnett, Ray Allen και Rajon Rondo. Με τους τέσσερις πρώτους να αποτελούν παρελθόν απο πέρσι το καλοκαίρι, και τον Rondo να χάνει σχεδόν όλη την περσινή σεζόν, η Βοστόνη προσγειώθηκε απότομα στην σκληρή πραγματικότητα. Η ομάδα του Brad Stevens, προπονητή στο κολέγιο του Βutler μέχρι και την προπέρσινη περίοδο, είχε ένα αρκετά μέτριο ρόστερ, επομένως δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση η 12η θέση στην ανατολική περιφέρεια και οι μόλις 25 νίκες της ομάδας. Ο Danny Ainge ξεκαθάρισε ότι η ομάδα είναι ξεκάθαρα σε rebuilding mode, και πως κανείς, ούτε καν ο Rondo, δεν είναι σίγουρος στην Βόστονη. Όλοι έχουν την τιμή του,όλοι μπορούν να φύγουν.
Η επόμενη μέρα τους βρίσκει ενισχυμένους σε έναν βαθμό. Πήραν τον Marcus Smart ,έναν εξαιρετικό άσο, ίσως και τον καλύτερο της φετινής φουρνιάς, στο νούμερο έξι του φετινού ντραφτ, αλλά και τον James Young, ένα εξαιρετικά αθλητικό 2/3άρι απ’ το πανεπιστήμιο του Κεντάκι στο νούμερο 17. Πρόσθεσαν επίσης τον Marcus Thornton απ’το Brooklyn και τον Tyler Zeller απ’το Cleveland, σε μια τριπλή ανταλλαγή που δημιούργησε στους Cavaliers τον απαραίτητο χώρο για να πάρουν τους LeBron και Love στην ομάδα. Το ρόστερ συμπληρώθηκε με τους John Lucas, Erik Murphy, Dwight Powell και Malcom Thomas, ρολίστες και bench warmers που αναμένεται να έχουν μικρή συμμετοχή στο rotation του Stevens (o Lucas με τον Thomas ήδη αφέθηκαν ελεύθεροι προ λίγων ημερών), ενώ το highlight του καλοκαιριού (γεγονός που δείχνει και την μετριότητα των Celtics) είναι η απόκτηση ως ελεύθερου του Evan Turner, πρώην νούμερου 2 στο draft του 2010, o οποίος έχει αποτύχει να κάνει την διαφορά στη Φιλαδέλφεια και τώρα ψάχνει ένα νέο ξεκίνημα.
Το ζητούμενο αυτήν την σεζόν πάντως για τους Κέλτες δεν είναι να μπουν στα play offs, ούτε καν να προσπαθήσουν να χάνουν επίτηδες για μια καλύτερη θέση στο επόμενο ντραφτ. Η ομάδα καλείται να βρει τον ρυθμό της, καθώς έχει πολλούς μικρούς σε ηλικία παίκτες που υπολογίζονται στο ρόστερ και δεν είναι απλά συμπληρώματα (Smart,Young, Sullinger, Olynyk, Pressey, Bradley και Zeller είναι παίκτες που λογικά υπολογίζονται και είναι όλοι γεννημένοι απ’το 1990 και μετά.) Ο Turner είναι γεννημένος το 1988, ενώ οι Jeff Green και Rajon Rondo, οι δύο καλύτεροι παίκτες των Celtics πέρσι, είναι γεννημένοι το 1986. Σε ό,τι εχει να κάνει σχέση με τον Rondo όμως, επικρατεί ένα τεράστιο μυστήριο. Ο ερχομός του Marcus Smart έχει περιπλέξει τα πράγματα, καθώς ο ρούκι είναι ένα πολύ υψηλό πικ και δικαιολογημένα όλοι περιμένουν να πάρει και αρκετό χρόνο συμμετοχής, κάτι που γίνεται δύσκολο με τον Rajon Rondo στην ομάδα. Δεν αποκλείεται να έχουμε συνύπαρξη των δύο, αλλά μια ενδεχόμενη ανταλλαγή του Rondo,ίσως αποδειχθεί πιο επικερδής για του Celtics, οι οποίοι μπορουν να καλύψουν άλλες ανάγκες του ρόστερ τους, δίνοντας ως αντάλλαγμα έναν παίκτη με μεγάλη αξία στην αγορά, όπως είναι ο Rondo.
Highlight της σεζόν: Το αν θα φύγει ή όχι ο Rondo. Αν δεν φύγει νωρίς, μέχρι και την trade deadline οι κουβέντες για το μέλλον του δεν υπάρχει περίπτωση να σωπάσουν
Αποτέλεσμα σεζόν: Αποτυχία εισόδου στα play offs
Philadelphia 76ers: Tanking their way to greatness!
Το τι συμβαίνει στην Φιλαδέλφεια τα τελευταίο δύο-τρία χρόνια απλά δεν έχει προηγούμενο. Οι 76ers έχουν γίνει μια ομάδα που αποφασίζει να θυσιάσει τα πάντα (οχι απλώς τα πάντα,αλλά ΤΑ Π-Α-Ν-Τ-Α) για να χτίσει με τον σκληρότερο τρόπο μια μεγάλη ομάδα. Οι Sixers είχαν μια απαίσια χρονιά, δεν χρειάζεται να σταθούμε καν σε αυτήν. 19 νίκες, 63 ήττες και παραλίγο το χειρότερο αρνητικό σερί στην ιστορία του ΝΒΑ (σταματήσαν στις 26 ήττες. Μια ακόμα και θα κάναν το ρεκόρ δικό τους). Ήταν αδιάφοροι, σε πολλά παιχνίδια άθλιοι, χωρίς κόσμο, χωρίς τηλεθεάσεις στα παιχνίδια τους, χωρίς τίποτα. Και όμως, όλα τα παραπάνω γίνονται με βάση σχεδίου! O Sam Hinkie, τεχνικός διευθυντής της ομάδας, έχει αποφασίσει να φτάσει μέχρι τέλους ένα σχέδιο που πολλές ομάδες θέλησαν να κάνουν, αλλά που καμία δεν έφτασε μέχρι τέλους, καθώς οι παράπλευρες απώλειες είναι πάρα πολλές. Να φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα εξ ολοκλήρου μέσα απ’το draft. Και φυσικά αυτό γίνεται μόνο με ήττες. Πολλές ήττες. Το υπάρχον σύστημα στο ΝΒΑ ευνοεί τις ομάδες που χάνουν, με σκοπό να φτιάξουν μια καλύτερη ομάδα για να μην υπάρχει πόλωση μεταξύ πολύ καλών και πολύ κακών ομάδων. Οι Sixers όμως όχι απλώς εκμεταλλεύονται αυτό το σύστημα, αλλά το ξεφτιλίζουν, σε βαθμό βέβαια που δείχνει όντως οτι φέρνει κάποια αποτελέσματα!
Τακτική της Philadelphia είναι η επιλογή του καλύτερου δυνατού ταλέντου, ανεξαρτήτου θέσης και ανεξαρτήτου αγωνιστικής κατάστασης. Πέρσι πήραν τον Nerlens Noel, παρά το ότι θα έχανε λόγω τραυματισμού όλη τη σεζόν. Δεν τους ένοιαζε. Φέτος πήραν τον Joel Embiid, κι ας χρειαστεί να περιμένουν ως τον Γενάρη για να παίξει μπάσκετ. Το αποτέλεσμα όμως είναι οτι μόλις και οι δύο πατήσουν παρκέ, θα μιλάμε ίσως για το πιο χαρισματικό δίδυμο ψηλών σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Ο Νoel είναι ένας παίκτης που αν δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά πριν το draft θα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη κλειδωμένο νούμερο 1. Ένας παίκτης που κυριαρχούσε όπως κανείς στις ρακέτες κατά τη διάρκεια του κολλεγιακού πρωταθλήματος. Ο Embiid είναι κατά πολλούς ένας νέος Olajuwon. Ερχόμενος απ’την Αφρική, με απίστευτα σωματικά προσόντα και δυνατότητα να κυριαρχήσει όπως λίγοι σε μία θέση στην οποία λείπουν οι πολλοί αρκετά καλοί παίκτες, όπως είναι αυτή του σέντερ. Επέλεξαν το 2013 τον Michael Carter-Williams, έναν άσο ο οποίος χάρη στα προσόντα και το ταλέντο του μπορεί κάλλιστα να γίνει μια μηχανή παραγωγής triple double. Φέτος επέλεξαν τον Elfrid Payton,έναν ακόμα άσο, προς έκπληξη πολλών. Όλα αυτά για να δοθεί στο Ορλάντο ως αντάλλαγμα για τον Dario Saric, ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ευρώπη (σίγουρα στην Κροατία) στη θέση 3 (μαζί με τον Αντετοκούνμπο) για την γενιά του. Aκόμα κι αν ο Saric αναγκάζεται λόγω συμβολαίου με την Εφές να έρθει στο ΝΒΑ σε ένα ή δύο χρόνια.
Αν όλα πάνε βάσει σχεδίου, στη Philadelphia θα έχει χτιστεί ομάδα με τα 4/5 της πεντάδας να αποτελούνται απ’τους Carter-Williams,Saric,Noel και Embiid! Επίσης, μιλάμε για μια ομάδα με 11 παίκτες από 22 ετών και κάτω, με μόλις 2 παίκτες άνω των 30 (Kwame Brown, Jason Richardson)! Όλα αυτά, με τους Sixers να διαθέτουν και 5 (ίσως να γίνουν και παραπάνω) draft picks για το επόμενο draft, άρα πιθανότατα η θέση του Shooting Guard που μένει “ελεύθερη” να κλείσει με ένα μεγάλο ταλέντο απ’την επόμενη φουρνιά. Η Philadelphia είναι η ομάδα στην οποία όλος ο φίλαθλος κόσμος του ΝΒΑ στρέφει τα μάτια του, παρά το γεγονός ότι χάνει συνέχεια. Και έτσι θα συμβαίνει μάλλον και φέτος. Το master plan του Sam Hinkie είναι τεράστιο. Όχι όμορφο, αλλά αν πετύχει η ομάδα που χτίζεται θα αφήσει ιστορία. Δεν τον νοιάζει ποιους θα χάσει (άφησε με ιδιαίτερη ευκολία τον Evan Turner με το που τελείωσε το συμβόλαιό του), αρκεί να παίρνει τα καλύτερα δυνατά ταλέντα που υπάρχουν. Ο Sam Hinkie είναι ένας άνθρωπος με ένα περίεργο όραμα, το οποίο δείχνουν να πιστεύουν και οι ίδιοι οι φίλοι των Sixers (τα μεταξύ σοβαρού και αστεία συνθήματα υπέρ του την βραδιά του draft είναι μια πρώτη νίκη γι’αυτόν). 7 draft picks στο περασμένο draft, 5 picks στο επόμενο. Μια ολόκληρη ομάδα μόνο απ’το draft. Oι Sixers κάνουν ακριβώς ο,τι λέει και ο τίτλος: They are tanking their way to greatness. Αν αυτό πετύχει, θα δείξει η νεκροψία. Όμως μέχρι τότε, παράλληλα με την υπόλοιπη αγωνιστική δράση του ΝΒΑ, μπορούμε να παρακολουθούμε το πείραμα εν εξελίξει, και φυσικά τα πρώτα δείγματα της ομάδας που πρόκειται να φτιαχτεί, καθώς ο Noel, ο Carter-Williams και απ’τα μέσα της χρονιάς ο Embiid, θα πατήσουν μαζί παρκέ για πρώτη σεζόν φέτος.
Highlight της σεζόν: Ο λογαριασμός του Joel Embiid στο twitter. Σοβαρά, o rookie απ’το Kansas είναι απλά ένα διαδικτυακό διαμάντι. Α, και το επικό μαλλί του Nerlens Noel, που θα πατήσει για πρώτη φορά παρκέ φέτος.
Αποτέλεσμα σεζόν: All they’ll do is lose,lose, no matter what Embrace the tank, και η φετινή σεζόν ίσως θα ναι το τελευταίο βάσανο για τους φίλους των Sixers
