Επόμενη division για την φετινή προεπισκόπιση του ΝΒΑ απ’το Rabona είναι η Northwest division, ο βορειοδυτικός όμιλος του πρωταθλήματος. Ο όμιλος που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τρεις ομάδες με φιλοδοξίες εισόδου στα play offs, τους Oklahoma City Thunder, τους Portland Trail Blazers και τους Denver Nuggets (οι δύο πρώτοι λογικά ρίχνουν ματιές, ίσως η μία ομάδα λίγο πιο “κλεφτές” απ’την άλλη, και στους τελικούς του ΝΒΑ), μια ομάδα που προέρχεται από ένα αποτυχημένο rebuilding,τους Utah Jazz, και μια απ’τις πιο fun to watch νεανικές ομάδες σε όλο το πρωτάθλημα, το μεγάλο στοίχημα των Minnesota Timberwolves.
Το κεφάλαιο Kevin Durant παρουσιάζει ερωτηματικά με τη σειρά του. Με τον MVP να φοράει πολιτικά λόγω του τραυματισμού του, και τις αποτυχίες της Oklahoma να ξαναφτάσει στα τελικά μετά το 2011, οι πρώτες συννεφιές έχουν αρχίσει να φαίνονται στον ορίζοντα. Δεν είναι λίγοι όσοι μιλάνε για ενδεχόμενη φυγή του Durant αν οι Thunder δεν πάρουν το πρωτάθλημα τα επόμενα δύο χρόνια,που έχει συμβόλαιο με την ομάδα. Οι μνηστήρες σε μία τέτοια περίπτωση πολλοί, με την Washington, πόλη στην οποία μεγάλωσε, να φαντάζει ιδανικό σενάριο. Επομένως ο στόχος των Thunder, ακόμα κι αν δεν το δείχνουν με τις κινήσεις που κάνουν, είναι το πρωτάθλημα. Άλλωστε μία ομάδα που έχει τον καλύτερο σκόρερ όλου του πρωταθλήματος, όπως και τον καλύτερο μπλοκέρ,(αλλά και τον καλύτερο άσο,τον Westbrook, συμφωνα με τον Scott Brooks) είναι καταδικασμένη να έχει πρωταγωνιστικούς στόχους. Το αν θα τους κάνει, με τόσες δυνατές ομάδες σε δύση και ανατολή, αλλά και με την έλλειψη ανανέωσης, δύσκολο.
Αποτέλεσμα σεζόν: Άλλη μια απογοήτευση, όσο κι αν το παλεύει ο KD. Ημιτελικά δύσης και ως εκεί. Eκτός κι αν πάρουν το ένα κομμάτι που τους λείπει, για να βοηθήσει τους Durant,Westbrook και Ibaka
Highlight της σεζόν: O Serge Ibaka που θα μπλοκάρει ξανά οποιαδήποτε μπάλα πάει προς το καλάθι του. Φέτος είναι η σεζόν του για να πάρει το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς.
Η περσινή σεζόν τελείωσε με το Portland να αποκλείεται στα ημιτελικά της Δύσης από τους μετέπειτα πρωταθλητές, San Antonio Spurs, αφού πρώτα είχαν περάσει στα 6 παιχνίδια το Houston, με αποκορύφωμα το buzzer beater – πρόκριση σε ένα από τα πιο απίθανα φινάλε σειράς που είδαμε την περασμένη σεζόν. Φέτος ο στόχος είναι μία απ’τα ίδια. Πρόκριση στα play offs και πορεία όσο το δυνατόν καλύτερη. Ο πάγκος της ομάδας δείχνει ενισχυμένος, οι παίκτες της πεντάδας είναι ένα χρόνο πιο έμπειροι (και ακόμα αρκετά νέοι για να θεωρούν πως ο χρόνος λειτουργεί κατά τους και όχι υπέρ τους) και με τους Lillard και Αldridge στα κέφια τους, ταβάνι τους είναι ο ουρανός. Το Portland, χωρίς καμία δόση υπερβολής, είναι μία απ’τις ομάδες με το μεγαλύτερο ταβάνι, τουλάχιστον από αυτές που πρωταγωνιστούν ήδη στο ΝΒΑ. Η τύχη τους στέρησε πολλά το στα τέλη των 00s, καθώς οι Roy και Oden, δεν κατάφεραν ποτέ να κερδίσουν τη μάχη με τα προβληματικά γόνατα. Ο Βrandon Roy μάλιστα έφτασε προ διετίας ένα βήμα πριν χρειαστεί μεταμόσχευση στα γόνατα, καθώς η αρθρίτιδά του είχε φτάσει σχεδόν στο χειρότερο δυνατό σημείο. Ο Aldridge και ο Batum έμειναν απο εκείνη την ομάδα των Blazers, ενώ ο Wesley Matthews αναβαθμίστηκε από παγκίτη σε βασικό παίκτη. O Lillard ήρθε πρόπερσι και δείχνει ότι είναι το τελευταίο βασικό κομμάτι αυτού του παζλ που το Portland ψάχνει τόσο καιρό να λύση. Τον Μάιο ήρθε η πρώτη νίκη σε σειρά play offs μετά από 14 χρόνια για το Portland. Φέτος πάνε για το βήμα παραπάνω.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Ίσως είναι η μεγάλη έκπληξη της Δύσης. Αν οι Clippers με τους Spurs φαντάζουν ως τα φαβορί, οι Warriors και οι Blazers (και φυσικά και οι Thunder, ανάλογα τον KD) είναι οι ομάδες που καραδοκούν να γίνουν η “έκπληξη που πολλοί περιμέναμε”. Don’t sleep on the Blazers folks.
Ηighlight της σεζόν: O Damian Lillard. Οτιδήποτε κάνει θα ναι highlight. Για την ώρα, μια μικρή εικοσάλεπτη γεύση απ’τα περσινά του κατορθώματα, έτσι για την αναμονή.
Έτσι λοιπόν ως βασικούς άξονες, η ομάδα της Minnesota θα έχει να βασιστεί πέρα από το δίδυμο Rubio – Barea και στον Mo Williams στον άσο, με τον Williams να προσθέτει σημαντική εμπειρία στην ομάδα. Στο δύο, ο Kevin Martin πλαισιώνεται πλέον κι απ’τον Zach LaVine, έναν τρομερό αθλητή και καταπληκτικό dunker που χάρη σε μία μέτρια χρονιά στο UCLA πέρσι έπεσε απ’το τοπ 10 που προβλεπόταν να πάει, στο νούμερο 13 του draft καταλήγοντας στα χέρια των T’Wolves. O Andrew Wiggins, ένα απ’τα πιο πολυσυζητημένα ονόματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ίσως όπως και ο LeBron James προ 11ετίας, έρχεται να πάρει τη θέση του βασικού τριαριού, ενώ ο Chase Budinger, που απογοητεύει μετά την φυγή του απ’τους Rockets πριν δύο χρόνια, θα ναι η δεύτερη επιλογή. Ο Αndrew Bennett, εμφανώς αδυνατισμένος και με όρεξη να δουλέψει, διεκδικεί χρόνο και στο 3 και στο 4, οπου τη θέση του βασικού έχει κλειδώσει ο Thad Young, με τους Pekovic και Dieng να είναι τα σημεία αναφοράς στο 5.
Η Μinnesota ίσως να έπεσε ένα σκαλί κάτω απ’την ομάδα του Kevin Love, αλλά ο κόσμος κάθε άλλο παρά απογοητεύτηκε. Το τόσο ταλέντο που υπάρχει στην ομάδα, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται με πολλά ερωτηματικά, τους δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν για κάτι καλύτερο. Φέτος μάλλον όχι, αλλά ανάλογα με την εξέλιξη του Wiggins (αν όντως είναι όλο το hype αληθινό ή όχι), του Rubio, του LaVine και του Dieng (ίσως και του Bennett, αλλά μην έχετε τόσες πολλές ελπίδες) θα φανεί αν ο Saunders έχει στα χέρια του χρυσωρυχείο ή όχι.
Aποτέλεσμα της σεζόν: Θα μείνουν εκτός play offs, λογικά όλη η σεζόν θα λειτουργήσει ως μοντάρισμα για τη συνέχεια.
Highlight της σεζόν: Aυτό. Κι αυτό. Θα τα βλέπουμε όλη τη σεζόν. Επίσης, κάποιος στο NBA να καλέσει τον Zach LaVine στον επόμενο διαγωνισμό καρφωμάτων παρακαλώ
Denver Nuggets: Σταθερά αξιόπιστοι
Σημασία έχει πως το Denver επιβίωσε με μια σχετική αξιοπρέπεια μια πολύ δύσκολη,όπως πήγαν τα πράγματα, σεζόν και τώρα κοιτάζει την επόμενη μέρα. Στο draft πήρε τον Doug McDermott με το 11ο pick, έναν παίκτη που έδωσε σχεδόν αμέσως στο Chicago, για δύο παίκτες που επιλέχθηκαν αργότερα στην διαδικασία. O ένας είναι ο Gary Harris, πλέι μέικερ απ’τους Michigan State Spartans, και ο άλλος είναι ο Jusuf Nurkic, σέντερ απ’τη Σερβία. Και οι δύο θα βρουν χώρο στο rotation του Shaw απ’την πρώτη σεζόν τους λογικά. Επίσης επέστρεψε μετά από 2 χρόνια στο Ορλάντο ο Aaron Aflallo, που μετά από δύο πολύ καλές χρονιές στη Φλόριντα (τελείωσε με 18.2 πόντους ανα αγώνα τη σεζόν) αναμένεται να ηγηθεί του σκοραρίσματος, τουλάχιστον απ’τους περιφερειακούς παίκτες. Προσθέστε στην εξίσωση και τον Alonzo Gee,έναν παίχτη των 7-10 πόντων και 4-5 ριμπάουντ ανα αγώνα, που ήρθε απ’τους Cavaliers μετά από μία άθλια περσινή σεζόν, και ξαφνικά το Denver αποκτάει μία ομάδα που μπορεί να χωθεί σφήνα στην δύση για μία απ’τις θέσεις των play offs. Ταλέντο υπάρχει, αρκετά ικανοποιητικό βάθος πάγκου υπάρχει, αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεται το Denver είναι υγεία και καλή τύχη. Μόνο έτσι μπορεί η περσινή ταλαιπωρημένη ομάδα να βρει τα πατήματά της.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Οριακή είσοδος ή αποτυχία εισόδου στα play offs.
Highlight της σεζόν: Mετά από μία σεζόν στα πιτς, ο Tragic Bronson aka JaVale McGee επιστρέφει στα γήπεδα! Ευκαιρία για πολλά,πολλά bloopers!
Utah Jazz: Χειρότερα δεν γίνεται (;)
H Utah σχεδόν ποτέ δεν ήταν κάτι λιγότερο από μια ομάδα μεσαίας δυναμικότητας.Ακόμα κι όταν δεν ήταν καλή δεν ήταν απ’τις χειρότερες της λίγκας. Στην μετά τον Deron Williams εποχή όμως, και με τον Jerry Sloan να μην είναι πια εκεί να μαζεύει τα ασυμμάζευτα, η Utah μόνο βήματα μπροστά δεν κάνει. Η προσπάθεια για rebuilding ήταν αποτυχημένη, η περσινή σεζόν χάλια (η 3η χειρότερη στην ιστορία της) και το μέλλον είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Oι Jazz στηρίζονται (και αυτοί) σε έναν κορμό νεαρών παικτών, οι οποίοι όμως είναι ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά από αυτούς που έχουν άλλες ομάδες στην ίδια κατάσταση. H περσινή σεζόν τους εξασφάλισε το πέμπτο pick στο draft και τον Αυστραλό πλέι μέικερ Dante Exum, έναν 19χρονο με καμία παράσταση από κολλεγιακό μπάσκετ, καθώς αποφάσισε να μείνει στην Αυστραλία την περσινή σεζόν για να παίξει εκεί. Ένα τεράστιο ερωτηματικό με ένα ακόμη μεγαλύτερο ταβάνι, ο Dante Exum έχει να ανταγωνιστεί τον Trey Burke για την θέση του βασικού άσου, δευτεροετή παίκτη στον οποίο βασίστηκε αρκετά η Utah πέρυσι, γεγονός που προκαλεί απορίες για την επιλογή του Exum και όχι κάποιου άλλου παίκτη.Βασικά γρανάζια της μηχανής της Utah πρέπει να λογίζονται και ο Alec Burks (τεταρτη σεζόν του φέτος) και φυσικά ο Gordon Hayward, ο οποίος ανανέωσε με 63 εκατ. για 4 χρόνια, σε μια κίνηση πανικού των Jazz για να μην τον χάσουν και πάει στην Charlotte που του έκανε την πρώτη πρόταση φέτος το καλοκαίρι. Μάλλον το να υπερπληρώνει αθλητές είναι η λύση για τη Utah για να φέρει κάποιο καλό όνομα πέρα της διαδικασίας του draft να παίξει στην πόλη. Ένα ερωτηματικό ακόμα παραμένει και ο Enes Kanter, το ζευγάρι του Derrick Favors στη ρακέτα, ο οποίος φέτος μπήκε σε χρονιά ανανέωσης συμβολαίου, έχει δυνατότητα να γίνει ένας παίκτης του 20/10 (20 π, 10 ρ. μέσο όρο) σύμφωνα με τα προσόντα του και με τα όσα έδειξε τα πρώτα χρόνια, αλλά έχει ένα σημαντικό θέμα στο να κρατήσει σταθερή την απόδοση του, αλλά και να μην ρεζιλευτεί από τα καλά τεσσάρια της λίγκας, όπως έγινε αρκετές φορές πέρσι. Ο παρτενέρ του, ο Derrick Favors, είναι μάλλον ο,τι καλύτερο έχει η Utah στο ρόστερ της. Δυνατός, τεχνίτης, αλτικός, ένα εξαιρετικό all around πεντάρι με μεγάλο ταβάνι, που λογικά θα ηγηθεί φέτος της ομάδας, ακόμα κι αν μέχρι πέρσι αυτή ήταν του Gordon Hayward,ο οποίος παραμένει στο ρόστερ.
To ρόστερ συμπληρώνουν παίχτες όπως ο σουτέρ τριών πόντων (και μόνο αυτό) Steve Novak ή το αθλητικό τριάρι απ’το πανεπιστήμιο του Duke,o Rodney Hood, αλλά αυτός που πρέπει να προσέξετε φέτος είναι ο Γάλλος σέντερ και αποκάλυψη του φετινού Μουντομπάσκετ, ο Rudy Gobert. O Gobert, μπορεί να είναι άγουρος επιθετικά, αλλά στον τομέα των ριμπάουντ και των ταπών, έχει την βοήθεια ενός απίστευτα μακριού κορμού και χεριών. Αυτό το προσόν του έκανε τη διαφορά στη νίκη των Γάλλων επί των Ισπανών στα προημιτελικά του Μουντομπάσκετ, ενώ και στην pre season κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις με γύρω στα 10 ριμπάουντ και 1.5 τάπες ανα παιχνίδι. Ίσως φέτος να δούμε τη σεζόν έκρηξης του Gobert, ο οποίος θα μείνει και για την επόμενη σεζόν στην Utah, αφού οι Jazz πολύ νωρίς αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την Team Option που έχουν στο συμβόλαιο που υπέγραψε ως rookie με την ομάδα του Salt Lake.
Αποτέλεσμα της σεζόν: Μέσα στα 2-3 χειρότερα ρεκόρ στην δύση και στα 5-6 χειρότερα ρεκόρ σε όλο το ΝΒΑ, και φυσικά αποτυχία εισόδου στα play offs.
Ηighlight της σεζόν: Mάλλον τίποτα, γι’αυτό ας βάλουμε ένα βιντεάκι με τον συμπαθή γίγαντα Enes Kanter να χορεύει . Highlight είναι κι αυτό.
