Rockwave Festival 2015 : Ημέρα 1η (The Black Keys, The Black Angels, 1000mods, Big Nose Attack, Puta Volcano)

Rockwave Festival 2015 : Ημέρα 1η (The Black Keys, The Black Angels, 1000mods, Big Nose Attack, Puta Volcano)

10906280_447335222108427_8445902846336373277_n

Το καλοκαίρι έφτασε, οι ζέστες (αν εξαιρέσει κανείς κάποιες μέρες που ο καιρός δείχνει να βιάζεται να συναντήσει τον Σεπτέμβρη) ήρθαν, κάτι που σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Έφτασε η ώρα για την θερινή συναυλιακή περίοδο! Μεγάλα ονόματα, ανοιχτοί συναυλιακοί χώροι και καλή μουσική έχουν την τιμή τους κάθε καλοκαίρι, έστω κι αν στην Ελλάδα πια ό,τι βλέπουμε είναι με το σταγονόμετρο και περιορίζεται σε 4-5 δυνατά καλοκαιρινά events στα πλαίσια κάποιου φεστιβάλ. Η φετινή συναυλιακή σεζόν άνοιξε με την πρώτη ημέρα του επετειακού 20ου Rockwave Festival, που, θα λεγε κανείς σε προσπάθεια να διορθώσει τα (πάρα πολλά) κακώς κείμενα των τελευταίων ετών,  έφερε ένα πολύ μεγάλο όνομα και στην καλύτερη ίσως φάση της καριέρας του, όπως είναι οι Black Keys των τελευταίων 5 ετών. Χωρίς πολλά πολλά όμως, ας πάμε στις εντυπώσεις της πρώτης μέρας του φεστιβάλ.

Οι πόρτες άνοιξαν από τις 3 το μεσημέρι για όσους βιαστικούς ήθελαν να πάρουν θέση από νωρίς νωρίς. Ο υποφαινόμενος, ερχόμενος με λεωφορείο, πάτησε πόδι στη Μαλακάσα και στο Terra Vibe περίπου στις 5 παρα 10, ταχύτατα και χωρίς κανένα πρόβλημα (ή έλεγχο του σακιδίου στην είσοδο,για να τα γράφουμε κι όλα) λίγα λεπτά αφ’ότου ξεκίνησαν το live τους οι Puta Volcano, ένα αρκετά καινούριο ελληνικό συγκρότημα desert/volcanic rock. Στην περίπου μισή ώρα ζωντανής εμφάνισης τους, δώσανε μια αρκετά καλή εντύπωση. Πολλή ζέστη και ήλιος, και ένα σεβαστό κοινό αν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν ακόμα 5 το απόγευμα δεν τους κομπλάρανε, αντιθέτως η Luna, frontwoman του συγκροτήματος, και η παρέα της ήταν δυναμικοί, με όρεξη και σίγουρα δεν πέρασαν απαρατήρητοι απ’όσους βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή εκείνη την ώρα

 

Δεύτεροι στη σκηνή βγήκαν οι Big Nose Attack, ίσως το support συγκρότημα που ήμουν πιο περίεργος να δω εκείνο το απόγευμα, καθώς αν τους ακούσει κανείς, μιλάμε για το ελληνικό μικρό αδερφάκι των Black Keys. Τα δύο αδέρφια, o Boogieman (φωνή/κιθάρα) και ο Little Tony (ντραμς) έπαιξαν ένα αρκετά “τίμιο” σετ, με καλό ήχο, καλή σκηνική εμφάνιση (αν σκεφτεί κανείς ότι σε μία τόσο μεγάλη σκηνή ένα σκέτο δίδυμο κινδυνεύει να “χαθεί” λιγάκι, όπως και έγινε σε κάποια σημεία) και ωραία μουσική. Είπαν φυσικά το πιο γνωστό τους τραγούδι “Yeah!(That Girl)”, μας έδειξαν δείγμα δουλειάς απ’τον επερχόμενο δίσκο τους, “69”, και απέτισαν φόρο τιμής με ένα μπλουζ κομμάτι στον θρύλο της μπλουζ B.B. King και διάνθισαν το live τους με εκτεταμένα solos, που αν και κούρασαν κάποιους (ίσως πιο casual listeners), μόνο καλοδεχούμενα είναι σε ένα ροκ φεστιβάλ. Ένα ευχάριστο 45λεπτο, που προσωπικά φάνηκε ότι πέρασε αρκετά γρήγορα, και το 2/2 καλών εντυπώσεων από ελληνικές μπάντες που δεν έχουν εμπειρίες από “μεγάλες σκηνές” ήταν κάτι παραπάνω από θετικός προπομπός για τη συνέχεια και σίγουρα αρκετός κόσμος, γυρνώντας σπίτι θα τους έψαξε λίγο παραπάνω στο ίντερνετ.

https://www.youtube.com/watch?v=d8R7sFNZ4S8

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα πρώτα πιάτα του κυρίως μενού. Στις 7 παρα 15, και όταν η μεγαλύτερη μάζα κόσμου είχε συγκεντρωθεί στον συναυλιακό χώρο, εμφανίστηκε το τρίτο και τελευταίο ελληνικό γκρουπ της ημέρας, οι 1000mods (ή “Χιλιομόδι” όπως τους αποκαλούν αρκετοί, αναφερόμενοι στον τόπο καταγωγής τους και έμπνευση του ονόματός τους, το χωριό Χιλιομόδι Κορινθίας). Το stoner συγκρότημα, ένα είδος μουσικής με αρκετή πέραση στην Ελλάδα, ήταν απολαυστικό, είχε δύναμη, όρεξη, νεύρο και δυνατό ήχο. Ειδικά στις πρώτες σειρές κόσμου, μπροστά από τη σκηνή δεν ήταν λίγες οι στιγμές που δημιουργήθηκαν μικρά mosh pits και γενικότερα τόσο ο κόσμος όσο και το συγκρότημα φάνηκε να περνούν μία αρκετά διασκεδαστική ώρα.  Άλλωστε μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει αποκτήσει, και με την αξία του, ήδη δικό του φανατικό fanbase, αν κρίνει κανείς απ’τα πολλά μπλουζάκια με το λογότυπό του που είδαμε να υπάρχουν σκόρπια στο κοινό αλλά και τις αρκετές συναυλίες που έχει δώσει σε Ελλάδα και εξωτερικό. Στα του setlist, δεν έλειψαν τα κομμάτια “Claws”, “El Rollito” και φυσικά το “Vidage” που ανέβασαν τον ρυθμό αλλά και τραγουδήθηκαν από τους πιο “γνώστες” του συγκροτήματος με αποτέλεσμα να ζεσταθεί αρκετά το κλίμα για τα δύο “βαριά” και εξ Αμερικής ορμώμενα ονόματα της βραδιάς.

The Black Angels

Rockwave Festival 2015 : Ημέρα 1η (The Black Keys, The Black Angels, 1000mods, Big Nose Attack, Puta Volcano)

Mετά από μισή ώρα αναμονής πάτησαν πόδι στην σκηνή οι ψυχεδελικοί Μαύροι Άγγελοι από το Austin του Texas. Η εμφάνισή του δεν ήταν κακή, όμως δεν τους βοήθησαν πολλές διαφορετικές συγκυρίες να δώσουν το κάτι παραπάνω. Για αρχή, στις 8.15 που βγήκαν στη σκηνή ήταν ακόμα μέρα, κάτι που σημαίνει ότι το πλούσιο σε φωτισμό και προβολές στο video wall σόου τους “χαντακώθηκε” για ένα μισάωρο περίπου, δηλαδή μέχρι να σκοτεινιάσει τόσο ώστε να είναι ευδιάκριτα όλα όσα ήθελε να δείξει η μπάντα. Επίσης, το κοινό που ήρθε στo Rockwave, κακά τα ψέμματα ήρθε κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) για τους Black Keys. Μια σχετικά μικρή μερίδα του κόσμου είχε ακούσματα (ή ήξερε τουλάχιστον) το συγκρότημα, και ακόμα μικρότερη ήρθε κυρίως γι’αυτούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα σχετικά χλιαρό κοινό, που περισσότερο περίμενε να τελειώσουν για να έρθει η ώρα για τους Black Keys, παρά άκουγε την εμφάνιση των Τεξανών.

Αρκετά ενδιαφέρον το σόου τους πάντως, είχε τις και τις εξαιρετικές στιγμές του, όπως το “Young Men Dead”, και ίσως κίνησε και σε αρκετούς το ενδιαφέρον να ασχοληθούν λίγο παραπάνω με τους Black Angels, oι οποίοι μόνοι τους ή σε κάποιο κοινό με ακούσματα περισσότερο ταιριαστά να μπορούσαν να απογειώσουν το σόου. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός, η φωνή του Alex Maas ιδιαίτερη και το set list είχε και κάποιες καλές στιγμές και για τους λιγότερο “ψαγμένους” με το συγκρότημα, χωρίς βέβαια να μπορέσει να τους ξεσηκώσει, έστω και λιγάκι. Γενικά βέβαια, η επιλογή του συγκροτήματος ήταν μάλλον ατυχής, χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακό συγκρότημα ή έκαναν κακή εμφάνιση.

The Black Keys

Rockwave Festival 2015 : Ημέρα 1η (The Black Keys, The Black Angels, 1000mods, Big Nose Attack, Puta Volcano)

Και επιτέλους η στιγμή που (σχεδόν) όλοι στο Terra Vibe, περιμένανε. Λίγα λεπτά μετά τις 10, κάτι παραπάνω από 20.000 κόσμου υποδέχθηκαν τον Dan Auerbach και τον Patrick Carney, κατά κόσμον “Black Keys” αλλά και τους δύο supporting μουσικούς τους.Το live ξεκίνησε δυναμικά με το “Dead and Gone”, άπειρες μπάλες θαλάσσης του φεστιβάλ αφέθηκαν ελεύθερες στο κοινό, και άρχισε ένα μικρό πάρτι. Όχι βέβαια για όλους. Μπορεί όσοι βρίσκονταν στο μπροστινό μισό του χώρου να το ευχαριστήθηκαν, αλλά μάλλον δεν ισχύει το ίδιο για τους λιγότερο τυχερούς που βρέθηκαν στις πίσω ζώνες. Ο ήχος ήταν αρκετά σιγανός για έναν τέτοιο χώρο, τα video walls (που χρησιμεύουν μεταξύ άλλων κυρίως για να δει ο κόσμος μακριά απ’τη σκηνή το τι γίνεται εκεί) έδειχναν την εικόνα είτε με περίεργα εφέ που δεν βόλευαν τον κόσμο είτε δεν έδειχναν καθόλου (για ένα μικρό διάστημα βγήκαν χιόνια) και γενικά αδίκησαν το δίδυμο από το Άκρον του Οχάιο.

Για τους περισσότερους που βρέθηκαν στο μπροστινό μέτωπο, η εμπειρία μόνο εξαιρετική μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο Carney μπορεί να ήταν μισό κλικ κάτω, λόγω του τραυματισμένου ώμου του (μεγάλη ατυχία για το κοινό αυτό, καθώς βγάζει τρομερή ενέργεια στα live. Βέβαια ούτε το Σάββατο ήταν νωχελικός, απλώς φαινόταν ότι δεν ήταν τελείως καλά), όμως ο Dan Auerbach σαν να το πήρε πάνω του. Αρκετά σημεία με σολαρίσματα που δείχνουν πόσο καλός κιθαρίστας είναι, καλή επικοινωνία με το κοινό (το οποίο σε αρκετά μεγάλο βαθμό – και αναμενόμενα δηλαδή – είχε έρθει για τα 3-4 μεγάλα εμπορικά χιτ του συγκροτήματος επομένως στα υπόλοιπα κομμάτια ήταν λογικό να εμφανιστεί λίγο “δύσκολο”) και εξαιρετική φωνή, που θύμιζε σε μεγάλο βαθμό εκτέλεση από δίσκο, και όχι ζωντανή.

Το ότι μεγάλο μέρος του κοινού δεν ήξερε όλα τα τραγούδια του συγκροτήματος, δεν τους αποθάρρυνε από το να παίξουν ένα πολύ μεστό setlist, που είχε όλα τα γνωστά-ιδανικά για συναυλίες κομμάτια τους (Lonely Boy, Gold On The Ceiling, Fever κλπ) όσο και παλιά χρυσά κομμάτια απ’τα πρώτα άλμπουμ με τον “βρώμικο” ήχο που αγαπήσαμε σε αυτούς, όπως το Leavin’ Trunk από το πρώτο cd τους “The Big Come Up” και το I Got Mine, τα οποία έπαιξαν μάλιστα αποκλειστικά ως ντουέτο, με το δεύτερο να αποτελεί και μία απ’τις επικές στιγμές της βραδιάς, όπου και οι Black Keys αλλά και ο κόσμος στις πρώτες σειρές έδωσαν τα ρέστα τους. Κατά τα λοιπά, το μενού είχε και μια (σε ακόμα πιο αργό τέμπο απ’το κανονικό) πολύ όμορφη εκτέλεση του “Too Afraid To Love You“,  και ένα encore που δεν ήταν τελικά encore (όπως σε άλλες εμφανίσεις τους με παρόμοιο set list) άλλα πήρε τη μορφή του “just a couple more songs now” από τον Dan και συμπεριελάμβανε το “Lonely Boy”, που ταρακούνησε μάλλον όσο τίποτε εκείνη τη βραδιά την “Γη των Δονήσεων” και το “Little Black Submarines” (με τρομερό extended intro με ακουστική κιθάρα) , που έκλεισε ιδανικά ένα setlist που κράτησε μιάμιση γεμάτη ώρα (αρκετά ικανοποιητικό μιας και μιλάμε για φεστιβάλ και όχι απλή συναυλία του συγκροτήματος) και ικανοποίησε μάλλον κάθε είδος κοινού, από αυτούς που ασχολούνται πολύ με το συγκρότημα (όπως ο υποφαινόμενος) μέχρι και τους πιο mainstream ακροατές .

Setlist: Dead and Gone/ Next Girl / Run Right Back/ Same Old Thing / Gold on the Ceiling / Strange Times / Nova Baby / Leavin’ Trunk / Too Afraid to Love You / Howlin’ for You / I Got Mine / Money Maker / Gotta Get Away / She’s Long Gone /Fever / Tighten Up /Your Touch /Lonely Boy / Little Black Submarines

Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ δεν μπορεί παρά να κριθεί επιτυχημένη. Πάρα πολύς κόσμος παρά τις οικονομικές δυσκολίες, εξαιρετικές εμφανίσεις από όλα τα συγκροτήματα, αρκετά νεανικό και δραστήριο κοινό και ιδανικός καιρός. Βέβαια, τα παράπονα για τη διοργανώτρια εταιρία (οι υπεύθυνοι της οποίας υπό τους ήχους του “Mala Vida”, και τη συνοδεία καπνών και χαρτοπολέμου βγήκαν στη σκηνή για να υποκλιθούν στο κοινό, σε μια προσπάθεια ίσως να κλέψουν και αυτοί λίγη απ’τη δόξα των Black Keys) είναι αρκετά (για άλλη μια φορά) . Η ποιότητα του ήχου στους Black Keys άφησε απογοητευμένο πάρα πολύ κόσμο που δεν μπόρεσε να βρεθεί κοντά στη σκηνή και πλήρωσε κοντά 50 ευρώ για εισιτήρια και μετακίνηση, ενώ αν και η είσοδος ήταν χωρίς προβλήματα, κατά την έξοδο δημιουργήθηκε ένα 50λεπτο μποτιλιάρισμα στον παράδρομο της Εθνικής οδού λόγω της ταυτόχρονης εξόδου αυτοκινήτων και πούλμαν από τα διάφορα πάρκινγκ του χώρου, κάτι που έβγαλε λιγάκι “ξινή” την όλη εμπειρία στον κόσμο που ταλαιπωρήθηκε για να γυρίσει σπίτι του.  Βέβαια, αναλογικά με άλλες, παλιότερες περιπτώσεις, η οργάνωση ήταν αρκετά καλύτερη, παρά τις παραφωνίες.