Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

12336370_10208202504283955_705679530_n

Warriors του 2015-16 ή Bulls του 95-96;

Το εκρηκτικό ξεκίνημα των Golden State Warriors στο φετινό πρωτάθλημα έχει γεννήσει ήδη ένα ερώτημα: Μπορεί ο Stephen Curry και η παρέα του να γράψουν ιστορία σημειώνοντας το καλύτερο ρεκόρ νικών-ηττών για την κανονική περίοδο της κορυφαίας λίγκας μπάσκετ στον πλανήτη; Ήδη οι Πολεμιστές έχουν πραγματοποιήσει το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία με την 16η συνεχόμενη νίκη που σημείωσαν απέναντι στους Lakers στις 24 Νοεμβρίου ξεπερνώντας τις 15 συνεχόμενες των Rockets του Hakeem της σεζόν 1994-95. Μέχρι την ώρα που γραφόταν το κείμενο η διαδρομή τους ήταν άπταιστη με το κοντέρ να γράφει 21-0 (ή μάλλον καλύτερα 25-0 αν συνυπολογίσουμε τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια της περσινής κανονικής περιόδου). Πρώτος στόχος της ομάδας του Σαν Φρανσίσκο είναι να προσπεράσει τους Heat του 12-13 των Lebron, Wade και Bosh (27-0) ώστε να αποκτήσουν το καλύτερο σερί για τον 21ο αιώνα και στη συνέχεια να σπάσουν και το τελευταίο ρεκόρ που απομένει, αυτό των Los Angeles Lakers του 1971-72 με τις 33(!) συνεχόμενες νίκες. Είναι όμως φυσιολογικό πως κάπου, κάποιος θα τους σταματήσει και θα πάρει μερίδιο από την φετινή τους δόξα. Το ζήτημα είναι πόσες φορές θα γίνει αυτό; Πόσες φορές θα φύγουν με σκυμμένο το κεφάλι από το γήπεδο;

Εδώ είναι που μπαίνουν στην συζήτηση μας οι Chicago Bulls του Michael Jordan. Η κορυφαία ομάδα μπάσκετ που πέρασε ποτέ από τα παρκέ του ΝΒΑ ίσως βρει φέτος το αντίβαρο της στην μπασκετική Βίβλο. Οι Ταύροι του MJ είχαν πραγματοποιήσει μια μυθική πορεία τη σεζόν 1995-96, που το τέλος της είχε βρει την ομάδα του Σικάγο στο εκτός λογικής ρεκόρ 72-10. Ακολούθησαν τα Playoffs, στα οποία οι Bulls έκαναν πλάκα με συνολικό ρεκόρ 15-3 μέχρι την κατάκτηση του δαχτυλιδιού! Ο Michael δε αναδείχθηκε MVP της Regular, των τελικών των Playoffs αλλά και του All-Star Game! Θα μπορούσε ο αστέρας των σημερινών κυρίαρχων, Stephen Curry να επαναλάβει το τριπλό αυτό κατόρθωμα; Θα μπορούσαν οι Warriors να κάνουν καλύτερο ρεκόρ από το 72-10 ( ήδη πέρυσι βρέθηκαν στο 67-15); Ακόμη κι αν το ρεκόρ σπάσει θα μείνουμε με την εξής απορία: Θα μπορούσε το Golden State να κερδίσει τους Bulls του καλύτερου παίκτη όλων των εποχών σε μια σειρά 7 παιχνιδιών;

Η ανάλυση μιας φανταστικής αναμέτρησης

 Θα αποτελούσε σίγουρα το μπασκετικό γεγονός της εικοσαετίας αν καταφέρναμε και βάζαμε σε μια χρονομηχανή τους Bulls του 1995-95 και να τους προσγειώναμε στο σήμερα. Ποια ομάδα θα κυριαρχόυσε σε μια best-of-7 σειρά; Αρχικά, πρέπει να διευκρινήσουμε με ποιους κανόνες θα διεξαγόνταν οι αγώνες αυτοί. Την εποχή των Bulls επιτρεπόταν το hand-checking ενώ δεν υπήρχε η προστασία για τον επιτιθέμενο κάτω από το καλάθι. Οι άμυνες ήταν σαφώς πιο «αντρικές» την δεκαετία του 90’ για να μην αναφερθούμε στην αντιμετώπιση που είχε ο Jordan, που περιλάμβανε μπόλικο ξύλο. Καταστάσεις που σίγουρα δεν βιώνει σήμερα ο Steph, ο Klay και οι υπόλοιποι Πολεμιστές. Επιπλέον, θα πρέπει να καθορίσουμε ποιος θα έχει το πλεονέκτημα έδρας καθώς το Oracle Arena αποτελεί ένα αξιοσημείωτο λόγο που οι Warriors πραγματοποιούν μια τόσο σπουδαία πορεία. Το δίκαιο πάντως θα ήταν το Σικάγο να έχει το πλεονέκτημα καθώς υπερασπίζεται το ρεκόρ και το γόητρο του. Πάμε λοιπόν να κάνουμε το breakdown, όπως λένε και οι Αμερικανοί, μιας τέτοιας σειράς αναλύοντας τους παίκτες των δύο ομάδων ανά θέση καθώς και άλλους παράγοντες που θα κρίνουν την αναμέτρηση.

Point Guards: Για τους Bulls o Ron Harper και για τους Warriors ο περσινός MVP, Stephen Curry. Φυσικά και το Γκόλντεν Στέιτ έχει το πάνω χέρι εδώ. Όσο τίμιος και να είναι ο Harper, την αξία του οποίου δεν αμφισβητεί κανέις ιδιαίτερα στο αμυντικό κομμάτι, έχοντας απέναντι του ΤΟΝ μάστερ της τρίπλας και του τριπόντου δεν θα είχε καμία τύχη. Ο Curry στην βραδιά του έχει διαλύσει αντίπαλους πλειμέικερ όπως ο Chris Paul και πιθανότατα το ίδιο θα έκανε και απέναντι στον Harper. Εκτός κι αν οι Bulls έκαναν κάποιο τρικ στην άμυνα στέλνοντας επάνω στον Curry τον MJ, κάτι που όμως θα εξαντλούσε τον ηγέτη του Σικάγο ( όχι βέβαια πως ο Michael είχε ποτέ θέμα φυσικής κατάστασης). Οι Warriors θα είχαν προβάδισμα και στο second unit με τον Shaun Livingston να αποτελεί σίγουρα μια πιο αξιόλογη επιλογή από τον Randy Brown, έχοντας μάλιστα και την δυνατότητα να δώσει βοήθειες στην άμυνα στους υπόλοιπους περιφερειακούς.

Προβάδισμα: Με διαφορά Golden State Warriors

Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Shooting Guards: Όταν γίνεται αναφορά στον αναμφισβήτητα καλύτερο καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών, η σύγκριση για τον οποιονδήποτε θα ήταν αδική. Ο ταλαντούχος Klay Thompson θα κατέβαλλε φιλότιμες προσπάθειες απέναντι στον G.O.A.T. όμως στο τέλος θα αποδεχόταν την μοίρα του. Το ζήτημα είναι πόση ζημιά θα κατάφερνε ο Klay στο επιθετικό κομμάτι καθώς στην άμυνα πάνω στον Jordan θα μπορούσαν να δοκιμαστούν και ο Harrison Barnes ή ο Andre Iguodala, οι οποίοι σίγουρα θα τα πήγαιναν καλύτερα από τον σουτέρ των Warriors. Οι Bulls θα είχαν και καλύτερη λύση και από τον πάγκο: τον Steve Kerr, νυν προπονητή των… Warriors και συνδετικό κρίκο των δύο ομάδων. Ο Leandro Barbosa αν και μεγάλωσε, παραμένει μια αξιόπιστη μονάδα χωρίς, όμως να έχει την δυνατότητα να αλλάξει την ροή μιας αναμέτρησης όπως ακριβώς έκανε ο προπονητής του, όταν ερχόταν από τον πάγκο. Για να αντιμετωπιστεί το παράδοξο να βρίσκεται και στους δύο… πάγκους ο Kerr, θα επιλέγαμε την νεότερη έκδοση του αφήνοντας τα ηνία του Golden State στον βοηθό του και καλύτερο προπονητή για τον μήνα Νοέμβριο, Luke Walton, ο οποιός τα πάει εξαιρετικά!

Προβάδισμα: Με διαφορά Chicago Bulls

 Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Small Forwards: Ο Scottie Pippen ήταν 30 ετών το 1995, δηλαδή ένας ολοκληρωμένος παίκτης και ήδη τρεις φορές πρωταθλητής ΝΒΑ. Ο Harrison Barnes σήμερα είναι μόλις στα 23 με προοπτικές να γίνει το ίδιο καλός με τον Pippen! Ένα match-up μεταξύ τους θα ήταν ονειρικό: δυο παίκτες με πανομοιότυπο στυλ (και με ακριβώς ίσο ύψος: 2.03)! Εξαιρετικοί αμυντικοί, αξιόπιστοι σουτέρ 3 πόντων, πρώτοι στην εκδήλωση fast-breaks και ικανοί να αλλάξουν τα δεδομένα υπέρ της ομάδας τους ανα πάσα στιγμή. Ο πιο έμπειρος Pippen ίσως λόγω περισσότερων παραστάσεων να κατάφερνε να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στον παιχνίδι από τον Harrison, ο οποίος ας μην ξεχνάμε πως δεν είναι καν το Νο2 στην ομάδα του. Υποτιμημένη η συνεισφορά και των δύο παικτών, του Pippen γιατί βρέθηκε στην ίδια ομάδα, την ίδια χρονική περίοδο με τον κορυφαίο όλων των εποχών και του Barnes γιατί βρίσκεται στην ίδια ομάδα με το πιθανότατα καλύτερο δίδυμο περιφερειακών σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ ,τους  Splash Brothers.

6th Man: Τοποθετούμε εδώ την κατηγορία αυτή γιατί και οι δύο ομάδες είχαν για καλύτερο παίκτη του πάγκου τους τον αναπληρωματικό τους Small Forward: Toni Kukoc vs Andre Iguodala. Από την μία ένας από τους πιο εντυπωσιακούς Ευρωπαίους που αγωνίστηκαν στον ΝΒΑ, τρεις φορές Πρωταθλητής στο ΝΒΑ άλλες τόσες στην Ευρώπη και καλύτερος 6ος παίκτης της λίγκας για το 1996. Από την άλλη ο Iggy, περσινός πρωταθλητής ΝΒΑ, MVP των τελικών και σταθερό μέλος της Team USA. Πολύ δύσκολη απόφαση για ποιος από τους δύο θα ήταν πιο σημαντικός. Και οι δύο είναι απαραίτητοι για τις ομάδες τους κάνοντας διαφορετικές δουλειές ο καθένας. Ο Kukoc ήταν κατά κύριο λόγο σκόρερ και τελείωνε μόνιμα τρίτος σε πόντους για την ομάδα του Σικάγο στα 7 χρόνια που έμεινε στην Πόλη των Ανέμων. Ο Andre προσφέρει περισσότερο στην άμυνα: οι επιδόσεις στους περσινούς τελικούς απέναντι στον LeBron James το αποδεικνύουν περίτρανα. Αν και φέτος ο Iguodala έχει ένα παρετεταμένο ντεφορμάρισμα θα ήταν αξιόλογος αντίπαλος για τον Kukoc και σίγουρα θα είχε πλεονέκτημα στην επίθεση: ο Κροατης δεν διακρινόταν για τις ικανότητες του στο αμυντικό κομμάτι.

Προβάδισμα στην θέση των SF: Ελαφρύ προβάδισμα στους Chicago Bulls.

Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Power Forwards: Άλλη μια μονομαχία, που θα είχε τρομερό ενδιαφέρον, συναντάμε στη θέση ‘4’. Πάλι με παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά, τους τρομερούς αμυντικούς, Dennis Rodman και Draymond Green. Δύο ηγετικές παρουσίες που το μότο τους είναι το First Team Defence και μπορούν να αντιμετωπίσουν παίκτες οποιασδήποτε θέσης. Ο Green βέβαια, είναι και key factor στην επίθεση καθώς τα περισσότερα plays των Warriors περνούν από τα χέρια του. Όντας stretch τεσσάρι  θυμίζει περισσότερο τον νεαρό Rodman των Pistons, που αγωνιζόταν στην θέση ‘3’, κι όχι τόσο τον τρελο-Dennis των Bulls, που είχε πρώτη προτεραιότητα του την προσήλωση στην άμυνα και το ριμπάουντ. Σε ένα υποτιθέμενο match-up τους ο ένας θα εξουδετέρωνε τον άλλο. Οι λύσεις από τον πάγκο για την θέση αυτή μπορεί αρχικά να μην γεμίζουν το μάτι αλλά πρόκειται για αξιόλογους παίκτες, που θα μπορούσαν να είναι οι αναπάντεχες εκπλήξεις ενός 5λεπτου-10λεπτου. Τόσο ο John Salley των Bulls όσο και ο Marreese Speights των Warriors ( ειδικά φέτος που έχει αναπτύξει το mid-range shot του) δεν αποτελούν αμελητέες ποσότητες.

Προβάδισμα:  Ισοπαλία

 Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρΔύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Centers: Φαινομενικά η θέση με την λιγότερη σημασία σε αυτή την σπουδαία αναμέτρηση. Βασικοί δύο παίκτες από down under όπως λένε οι Αμερικανοί την Αυστραλία και μάλιστα γεννημένοι και οι δύο στην Μελβούρνη. Ο Luc Longley των Bulls άνοιξε το δρόμο για τους Αυστραλούς παίκτες όντας ο πρώτος που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ κατακτώντας τρία πρωταθλήματα. Ψηλός με καλές post-moves στο ρεπερτόριο του αλλά και δυνατός αμυντικός. Για τους Warriors,το Νο1 του draft του 2005, ο Andrew Bogut. Ο πρώην σέντερ των Bucks θα είχε μεγαλύτερους μέσους όρους καριέρας αν δεν τραυματιζόταν τόσο συχνά. Υποψήφιος αρκετές φορές για καλύτερος αμυντικός του πρωταθλήματος, ο Bogut θα μπορούσε να περιορίσει σημαντικά τον Longley. Εναλλακτικές λύσεις ο τεχνικός Bill Wennington (Bulls)  και ο δυναμικός Festus Ezeli (Warriors), οι οποίοι δύσκολα θα κατάφερναν να κάνουν την διαφορά σε μια τέτοια σειρά.

Προβάδισμα:  Ελαφρύ προβάδισμα στους Golden State Warriors

Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Προπονητές: Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ο Steve Kerr ήταν παίκτης του Phil Jackson, συνεπώς ότι έχει μάθει για την προπονητική, το χρωστάει στον Zen Master. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και για τον νεόκοπο Luke Walton, που υπήρξε παίκτης του Phil στους Lakers. Οποιαδήποτε σύγκριση εδώ θα ήταν αστεία, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι (αν εν τέλει αφήναμε και τους δύο… Kerr να δράσουν στο γήπεδο) ο Jackson δεν θα είχε σημαντικές προκλήσεις να αντιμετωπίσει ή ότι ο μαθητής δεν θα καταφέρνε να νικήσει τον δάσκαλο. Βέβαια η σύγκριση είναι άδικη εξ ορισμού καθώς ο Kerr είναι προπονητής στο ΝΒΑ μόλις μια χρονιά σε αντίθεση με τον Jackson που έχει διατελέσει για παραπάνω από μια εικοσαετία πρώτος προπονητής σε Bulls και Lakers κατακτώντας συνολικά 11 πρωταθλήματα.

Προβάδισμα: Chicago Bulls

 Δύο ομάδες, δύο εποχές, ένα δίλημμα, ένα ρεκόρ

Δυναμική έδρας: Για τους Warriors το Oracle Arena αποτελεί σημαντικό όπλο για την ως τώρα πορεία τους. Το γήπεδο όπου οι οπαδοί κάνουν μεγαλύτερη «φασαρία» από κάθε άλλο αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ, μπορεί να πνίξει οποιονδήποτε αντίπαλο. Ειδικότερα μάλιστα στα ξεσπάσματα του Curry με τα συνεχόμενα τρίποντα κανείς αντίπαλος δεν θα ήθελε να έχει απέναντι του τον θόρυβο που προκαλούν οι εκστασιασμένοι οπαδοί του Σαν Φρανσίσκο. Αντίπαλο δέος του Oracle Arena είναι το United Center με την κωδική ονομασία ‘Madhouse’ κατά την δεκαετία του ‘90. Μόνο από το παρατσούκλι καταλαβαίνει κανείς πως η έδρα του Σικάγο ήταν «καυτή». Φασαριόζοι και πάντα απαιτητικοί οι φίλαθλοι των Bulls καθώς γνωρίζουν καλά από μπάσκετ. Το επικό intro των Bulls με τους ταύρους να εφορμούν στο γήπεδο και το theme song, ‘Sirius’ να δονεί την ατμόσφαιρα θα προκαλούσε δέος στους νεαρούς παίκτες του Golden State. Μια σημείωση εδώ: αναφερόμαστε πάντα στην ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο United Center το ’90 κι όχι σήμερα, που είναι σαφώς πιο υποτονική.

Προβάδισμα: ελαφρύ για τους Chicago Bulls

Ποιος επικρατεί τελικά;

Όπως είπαμε και παραπάνω: διαφορετικές εποχές, διαφορετικοί κανόνες, διαφορετικό στυλ μπάσκετ. Η μία ομάδα θα έπρεπε να προσαρμόσει το παιχνίδι της στο στυλ της άλλης. Οι Warriors στηρίζονται υπερβολικά στο τρίποντο και αν οι Bulls έβρισκαν τρόπο να το αντιμετωπίσουν τότε θα τους δημιουργούσαν σοβαρό πρόβλημα. Οι «Ταύροι» ήξεραν να κερδίζουν τους αγώνες και μέσω της άμυνας τους όταν το επιθετικό τους παιχνίδι στράβωνε, με σήμα κατατεθέν την πίεση σε όλο το γήπεδο. Από την άλλη όμως είχαν εξάρτηση από την απόδοση του MJ. Οι Warriors έχουν πιο πολλές επιλογές στην επίθεση και Plan B για όταν ο Curry δεν βρίσκεται στη βραδιά του ( πράγμα σπάνιο). Η κίνηση με την μπάλα και το γεγονός πως όλοι δουλεύουν για το καλό της ομάδας είναι τα στοιχεία που έχουν μετατρέψει τους Warriors από μια απλά καλή ομάδα σε πρωταθλητές.

Κάποιοι από τους τότε πρωταγωνιστές  των Bulls έχουν ήδη τοποθετηθεί για την υποθετική κόντρα.Ο Ron Harper δήλωσε αλλαζονικά πως θα σκούπιζαν τους «Πολεμιστές» ενώ ο Dennis Rodman ερωτηθείς σχετικά για το ρεκόρ 72-10,που κινδυνεύει, απάντησε πως «εμείς το κάναμε πρώτοι. Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια σειρά θα αργούσε να κριθεί. Προσωπική πρόβλεψη: θα χρειάζονταν και τα 7 παιχνίδια για να έχουμε νικητή. Ποιος θα ήταν αυτός; Σίγουρα το μπάσκετ.