O «γάμος» που θα άλλαζε το NBA

McGrady

Στο Springfield της Μασαχουσέτης χθες βράδυ είχαμε την μεγάλη εκδήλωση της εισαγωγής της “Τάξης του 2017” του “Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame”, της ύψιστης τιμής για οποιονδήποτε μπασκετάνθρωπο. Φυσικά και ως Έλληνες, το βασικό θέμα συζήτησης, είναι η εισαγωγή του… δικού μας Michael Jordan, του Νίκου Γκάλη. Ο άνθρωπος ο οποίος άλλαξε τον ρου του Ελληνικού (αλλά και του Ευρωπαϊκού) μπάσκετ με τον ερχομό του στα μέρη μας, από το κολέγιο του Seton Hall και έφερε την “μπασκετική άνοιξη” στην Ελλάδα, μαζί με τον Γιαννάκη και την υπόλοιπη… παρέα του 1987.

Όμως πέρα από αυτόν, στη φετινή “τάξη” είχαμε δύο ακόμα εισακτέους. Τον γνωστό και μη εξαιρετέο Tracy McGrady, τον παίκτη που αν δεν είχε τους τραυματισμούς ίσως να άφηνε εποχή ανάλογη με τους LeBron και Kobe, αλλά και τον (αποθανόντα πλέον) Jerry Krause, τον General Manager των Chicago Bulls την περίοδο της δυναστείας των 90s. Αυτά τα δύο σχεδόν ασύνδετα μεταξύ τους ονόματα (συνυπήρξαν στο NBA για περίπου 6 χρόνια, μέχρι που αποσύρθηκε για λόγους υγείας ο GM των Bulls) μπορεί να φαίνονται “άκυρα” μεταξύ τους, όμως τους συνδέει μία ιστορία που παραλίγο να αλλάξει την μοίρα τόσο του franchise των Bulls όσο και του ίδιου του T-Mac.

Πάμε όμως στο 1997. Οι Bulls έχουν κάνει το back to back, κερδίζοντας την Utah στους τελικούς σε 5 παιχνίδια και πήγαιναν σε ένα περίεργο καλοκαίρι. Οι σχέσεις του Jerry Krause με τους πρωτεργάτες της “Δυναστείας”, τον Michael Jordan, τον Scottie Pippen και τον Phil Jackson δεν ήταν οι καλύτερες και ήταν κοινό μυστικό πως “όραμα” του Krause ήταν, όταν φτάσει στο τέλος της αυτή η θρυλική ομάδα, να συνεχίσει τις “υψηλές πτήσεις” των Bulls χτίζοντας ένα αθλητικό και νεανικό ρόστερ, γεμάτο ταλέντο. Έχοντας αυτό ως δεδομένο και με τα συμβόλαια των Michael Jordan, Phil Jackson και Dennis Rodman να έχουν μόλις λήξει, ο Krause έβαλε ένα σχέδιο στο μυαλό του.

O «γάμος» που θα άλλαζε το NBA

Jerry Krause και Phil Jackson

Με το #28 πικ διαθέσιμο στο επόμενο ντραφτ, οι Bulls δεν είχαν πολλές επιλογές για την επόμενη ημέρα. Είχαν όμως ένα φοβερό asset, τον 32χρονο Scottie Pippen, ένα απ’τα μεγαλύτερα ονόματα στη λίγκα. Οι Boston Celtics του Rick Pitino έψαχναν εναγωνίως ενίσχυση με “έτοιμους” αστέρες και θα ήταν οι ιδανικοί για να λάβουν μέρος σε ένα τέτοιο deal. Με τον Scottie Pippen θα γινόταν ανταλλαγή και ο Luc Longley, καθώς έπρεπε να βγαίνουν τα χρήματα σωστά, ενώ με τον Pippen σε άλλη ομάδα, ο Krause πόνταρε πως ο – εδώ και αρκετό καιρό – προσωπικός του “αντίπαλος”, Phil Jackson δεν θα ανανέωνε το συμβόλαιό του με τους Bulls.

Παράλληλα όμως υπήρχε και το μέτωπο Jordan. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ο Jordan μπορεί να απειλούσε ότι θα έκοβε το μπάσκετ αν διαλυόταν η αρχική ομάδα, όμως ήταν τέτοια η δίψα του για δεύτερο three-peat, που ο Krause με τον Jerry Reinsdorf, ιδιοκτήτη των Bulls, ήταν σίγουροι ότι θα ανανέωνε για άλλον έναν χρόνο.

Στόχος των Bulls; Μα φυσικά το τεράστιο ταλέντο που ερχόταν απ’ευθείας από το High School, o Tracy McGrady της Mount Zion Christian Academy. O 18χρονος γκαρντ ήταν έτοιμος να μπει απευθείας στο παιχνίδι με τα… “μεγάλα παιδιά” χωρίς καν πέρασμα απ’το κολέγιο, ακολουθώντας τα βήματα του Kevin Garnett. Και ο Jerry Krause τον είχε βάλει στο μάτι.

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=_JF2GKqYxTw[/embedyt]

Ετοιμαζόμουν για το draft και τότε με παίρνουν τηλέφωνο απ’την ομάδα μου ότι με θέλουν στο Σικάγο για μία ιδιωτική προπόνηση με την ομάδα και η κουβέντα ήταν ότι υπάρχει ένα trade στα σκαριά για εμένα” έλεγε ο T-Mac στην αρχή του έτους στην εκπομπή “The Jump” του ESPN, στην οποία είναι πια μέρος του πάνελ. “Με ήθελαν οι Bulls και το trade θα περιελάμβανε τον Scottie Pippen. Τότε ήταν το πιο τρελό πράγμα, ήμουν 18 χρονών, δεν ήξερα τίποτα για το πως δουλεύουν αυτά! Αλλά το όνομα του Scottie εμφανίστηκε και είμαι σίγουρος ότι στο τέλος ήταν ο MJ ο οποίος έκανε ό,τι έκανε και ναυάγησε η συμφωνία.

Η ιδιωτική προπόνηση αυτή έγινε στο Berto Center, το τότε προπονητικό κέντρο των Bulls, με τον Phil Jackson, ως μέχρι τότε προπονητή της ομάδας να προσπαθεί να πάει εκεί αλλά τελικά να του απαγορεύεται η είσοδος από το δίδυμο των Krause και Reinsdorf! Ο GM δρούσε με τις ευλογίες του Προέδρου των Bulls, ο οποίος μάλιστα είχε φέρει και μερικούς αστυνομικούς εκτός υπηρεσίας στα γραφεία των Ταύρων, σε περίπτωση που η ανταλλαγή Pippen προκαλούσε αναταραχές στους φίλους της ομάδας, που λάτρευαν όσο τίποτα τους πρωταγωνιστές της Δυναστείας τους! Το πιο αξιοπερίεργο πάντως είναι ότι ο Jackson, ενώ δεν μπορούσε να δει το workout του McGrady, είχε κανονικά την άδεια για να παρακολουθήσει όλους τους άλλους υποψήφιους παίκτες του ντραφτ, τους οποίους οι Bulls ίσως διάλεγαν με το #28!

Η συμφωνία λοιπόν φαίνεται πως πλησιάζει και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ το σχέδιο ήταν ως εξής: Με το #3 των Celtics οι Bulls θα έπαιρναν τον Keith Van Horn και με το #6 τον Tracy McGrady. Αν ο Van Horn έφευγε πιο νωρίς (όπως και έγινε, πήγε στους Sixers με το #2), τότε το #3 θα πήγαινε στο Denver αντί του #5 και του #10! Έτσι με τις επιλογές στο 5 και στο 6 οι Bulls θα διάλεγαν τον McGrady και πιθανότατα τον Ron Mercer και θα είχαν και άλλα δύο πικ πρώτου γύρου για να πάρουν άλλα δύο ταλέντα (Στο #10 ενδεικτικά επιλέχθηκε ο Danny Fortson και στο #28 οι Bulls διάλεξαν τον Keith Book)!

Τελικά όμως, όλο αυτό το σχέδιο πήγαινε πολύ καλά για τον Krause για να ολοκληρωθεί. Γιατί μπορεί κανείς παίκτης να μην είναι μεγαλύτερος απ’την ομάδα, όμως όταν η ομάδα σου έχει τον μοναδικό παίκτη που ίσως είναι μεγαλύτερος από το άθλημα του μπάσκετ γενικότερα, τότε ισχύουν άλλοι κανόνες. Όπως τους αποκαλούσε χαρακτηριστικά ο Sam Smith στο βιβλίο του με το ίδιο όνομα: “The Jordan Rules”. Φημολογείται πως ο Michael Jordan έκανε το κρίσιμο τηλεφώνημα που μέσες άκρες έλεγε “Ωραία όλα αυτά παιδιά, αλλά τίποτα δεν θα γίνει από τη στιγμή που εγώ δεν το θέλω.

Ο Jerry Krause, μιλώντας αργότερα στην τηλεόραση του ESPN αρνήθηκε ότι ο MJ είχε εμπλοκή σε αυτό το ναυάγιο, όμως οι… κακές γλώσσες άλλα υποστηρίζουν.

Δεν είχα ακούσει ποτέ για αυτό” δήλωνε πάλι στο “The Jump” ο Pippen ακούγοντας ξανά την ιστορία. “Ήξερα όμως ότι ο Krause κάθε χρόνο πάλευε να με κάνει ανταλλαγή! Οπότε άκουγα αρκετές φήμες αλλά καμία για τον McGrady. Δεν τον αδικώ πάντως. Είχα ένα χρόνο συμβόλαιο, ήμουν μεγάλος και έτσι κι αλλιώς την επόμενη χρονιά έφυγα απ’την ομάδα, θα μπορούσαν να είχαν πάρει κάτι” παραδέχθηκε ο Pippen.

Όμως η ιστορία έγραψε άλλα. Η “συμμορία” ήταν ξανά μαζί. Στις 23 Ιουλίου ανανέωσε ο Phil Jackson, στις 27 Αυγούστου η “αυτού αερότης του”, ο Michael Jordan και τέλος, στις 23  Οκτωβρίου επέστρεφε ο Dennis Rodman. O τίτλος νούμερο 6 ήταν γεγονός, όπως γεγονός ήταν και η διάλυση της δυναστείας έναν χρόνο αργότερα, όταν τελικά ο Phil Jackson αποφάσισε να μην συνεχίσει στους Bulls. O Pippen έφυγε απ’το Σικάγο ενώ ο MJ αποφάσισε να αποσυρθεί για δεύτερη φορά.

O «γάμος» που θα άλλαζε το NBA

Μετά από σχεδόν μία δεκαετία στην αφρόκρεμα οι Bulls έπαιρναν την κάτω βόλτα, τα πειράματα του Krause αποτύγχαναν το ένα μετά τον άλλον, ενώ έκανε προσπάθεια άλλη μία φορά να αλλάξει τις τύχες του franchise κάνοντας νέα προσέγγιση στον, ελεύθερο τότε, McGrady, το καλοκαίρι του 2000. Όμως αυτός διάλεξε τους Magic και ο Krause έφυγε τρία χρόνια αργότερα με τη “ρετσινιά” του αποτυχημένου και το παρατσούκλι του “Evil Krause”.

Όσο για τον McGrady;  Τελικά επιλέχθηκε με το #9 από τους Toronto Raptors. Η καριέρα του ήταν τεράστια, τα κατορθώματά του στο σκοράρισμα άφησαν εποχή, οι τραυματισμοί του όμως δεν του επέτρεψαν να δημιουργήσει τον θρύλο που μπορούσε να χτίσει. Ο T-Mac του Toronto έμεινε στην σκιά του ξαδέρφου του, Vince Carter, αυτός του Orlando έχασε, λόγω και των τραυματισμών του Grant Hill, την ευκαιρία να γράψει τη δικιά του ιστορία με μία νέα δυναστεία, ενώ στο Houston, οι τραυματισμοί τόσο εκείνου όσο και του Yao Ming δεν του έδωσαν τίποτε παραπάνω από την πρόκριση στον δεύτερο γύρο των play offs του 2009, στα οποία μάλιστα δεν συμμετείχε λόγω τραυματισμού!

Πως θα γραφόταν η ιστορία αν ο MJ δεν ασκούσε βέτο στην ομάδα του για να αποκτήσει τον ελπιδοφόρο σκόρερ; Μπορεί να μην βλέπαμε το δεύτερο three peat, όμως με ένα τεράστιο ταλέντο δίπλα του, ο MJ μπορεί και να σκεφτόταν το όλο θέμα της απόσυρσης. Η ανταγωνιστικότητα και το εγώ του Jordan άλλωστε είναι χιλιοτραγουδισμένα. Ο McGrady μπορεί να ξεκινούσε την καριέρα του ως “μαθητευόμενος μάγος” του μεγαλύτερου όλων των εποχών και αυτή να εξελίσσονταν διαφορετικά.

Ίσως να αποκτούσε αυτό το κάτι παραπάνω στο δολοφονικό ένστικτο το οποίο του έλειψε στα κρίσιμα παιχνίδια των play offs. Αυτήν την σπιρτάδα στο βλέμμα που είχε ο MJ και είχε και ο Kobe, αλλά που τα “κοιμισμένα μάτια” του McGrady ποτέ αποκάλυπταν. Ακόμα κι έτσι πάντως, αυτό που έχει σημασία, καθώς είναι αυτό που έχει μείνει στην ιστορία, είναι ότι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ίσως τον πιο χαρισματικό σκόρερ της γενιάς του, (ίσως και μέσα στους 3-4 της ιστορίας), με αποκορύφωμα του το αξέχαστο ρεσιτάλ στα τελευταία 35 δευτερόλεπτα του παιχνιδιού απέναντι στους Spurs, τον Δεκέμβριο του 2004:

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=s4QuUYG6kxI[/embedyt]

Το πορτοκαλί σακάκι του Hall Of Fame σίγουρα του αξίζει.