Μιλήσαμε με τον νεαρό ποδοσφαιριστή, Χρίστο Παπαδημητρίου, παλιό συμμαθητή και φίλο του αρχισυντάκτη του Rabona, Μιχάλη Ψιμίτη. Ο Χρίστος Παπαδημητρίου είναι από αυτά τα παιδιά που λέμε ότι “τα κατάφερε”. Από μικρός στις ακαδημίες του Αθηναϊκού στο Βύρωνα είχε δείξει το ταλέντο του και δεν άργησε να τον προσέξει η ΑΕΚ, όπου κι έκανε κάποιες συμμετοχές πριν ξεκινήσει το ταξίδι του στη Γερμανία. Πως είναι για ένα 18αρη να φεύγει από το σπίτι του και να ακολουθεί το όνειρο του στο εξωτερικό; Θα μας τα πει ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Λοιπόν Χρίστο έκανες τα πρώτα ποδοσφαιρικά σου βήματα στον ιστορικό Αθηναϊκό Βύρωνα, την ομάδα της περιοχής που γεννήθηκες. Εκεί είχες την τύχη να συνεργαστείς με τον Κώστα Τσάνα, έναν προπονητή που έφτασε να είναι κάποια στιγμή ο προπονητής της εθνικής Ανδρών. Πως θυμάσαι τα χρόνια αυτά και τι πολύτιμες συμβουλές πήρες από τον κόουτς;
Τα χρόνια που πέρασα στις ακαδημίες του Αθηναϊκού ήταν ξεχωριστά. Μια ομάδα που για πολλά χρόνια έπαιζε μαζί κερδίζοντας πρωταθλήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που πηγαίναμε. Σ’ αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ τόσο με τον κ. Τσάνα όσο και με παιδιά που ακόμα και σήμερα είμαστε καλοί φίλοι. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν η μεταδοτικότητα που είχε προς σε εμάς και η ενημέρωση που είχε πάνω στον ποδοσφαιρικό τομέα, δείχνοντας το σε κάθε προπόνηση με διαφορετικές του ασκήσεις.
Σε θυμάμαι στο Λύκειο να τρως συγκεκριμένα γεύματα σε κάθε διάλειμμα και γενικά να ζεις σαν… ασκητής. Σε ποια ηλικία κατάλαβες ότι είσαι αρκετά καλός για το επαγγελματικό επίπεδο και αποφάσισες να κάνεις κάποιες θυσίες για να ακολουθήσεις το όνειρο σου;
Κάθε παιδί σε μικρή ηλικία έχει το όνειρο μεγαλώνοντας να γίνει ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής. Έτσι λοιπόν και εγώ το ίδιο και με τα χρόνια καταλάβαινα όλο και περισσότερο πως αυτό είναι που θέλω πιο πολύ απ’ όλα. Φτάνοντας σε ηλικία 15 ετών και πηγαίνοντας στις ακαδημίες της ΑΕΚ κατάλαβα την ευκαιρία που μου δινόταν.
Πρώτη σημαντικό επαγγελματικό κεφάλαιο η ΑΕΚ. Το… δρομολόγιο σου στις ακαδημίες μέχρι την Κ20 συνοδευοταν πάντα από επαινους κι από βραβεία πρώτου σκόρερ. Επίσης, είχες την τύχη να προπονηθεις με σπουδαίους Ελληνες παίκτες όπως οι Δελλας και Λυμπεροπουλος. Όμως προβιβαστηκες στην Ανδρών σε μια κακιστη χρονιά για τον σύλλογο που ολοκληρώθηκε με τον υποβιβασμό του. Πως θυμάσαι την χρονιά αυτή;
Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο σε μια ηλικία που τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να σου δοθεί. Δυστυχώς για το σύλλογο ήταν μια πολύ κακή χρονιά με οικονομικά προβλήματα, με αλλαγή προπονητών και πολλά άλλα. Παρ όλα αυτά, τον χρόνο που πέρασα εκεί δεν θα τον ξεχάσω πότε γιατί ήταν ξεχωριστός και έμαθα πάρα πολλά.
Η χρονιά τελειώνει, η ΑΕΚ κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη Γ εθνική όμως εσύ δεν ακολουθείς καθώς στα γραφεία της ομάδας φτάνει μια σπουδαία πρόταση από την Γερμανία και συγκεκριμένα την RB Λειψίας. Αισθάνθηκες έτοιμος για το μεγάλο βήμα τότε;
Μαθαίνοντας ότι μια τέτοια πρόταση έχει φτάσει στα γραφεία της ΑΕΚ ήμουν πάρα πολύ ενθουσιασμένος και πανέτοιμος για την ευκαιρία αυτή.
Τι συνάντησες στη Λειψία, πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμοστείς τόσο στο γερμανικό τρόπο ποδοσφαίρου όσο και στη νοοτροπία του Γερμανικού λαού; Πως ήταν να φεύγεις από το σπίτι σου για μια ξένη χώρα μόλις στα 18;
Πάντα ήθελα να παίξω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα η Γερμανία ήταν μια από τις πρώτες μου επιλογές. Στην αρχή ήταν αρκετά δύσκολα μη γνωρίζοντας την διαφορετική κουλτούρα που έχει αυτός ο λαός και ακόμα σημαντικοτερο που δεν γνώριζα την γλώσσα. Μου πήρε αρκετό χρόνο για να προσαρμοστώ, με τον καιρό όμως όλα γινόντουσαν ευκολότερα και μέχρι και σήμερα χαίρομαι για την επιλογή μου.
Πήγες σε μια ομάδα η οποία τότε αγωνιζοταν στην 3η εθνική Γερμανίας αλλά είχε βάλει ήδη στόχο τη συμμετοχή στο Champions League, κάτι που πέτυχε φέτος! Έχοντας και εικόνα από το πέρασμα σου εκεί πως βλέπεις το project της RB Λειψιας;
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μιλώντας με τους υπεύθυνους της Λειψίας, ότι με ενημέρωσαν για το πλάνο που είχαν δίνοντας μου το σε ένα χαρτί με τα ακριβή βήματα που θα ακολουθούσαν στην πορεία της ομάδας για την επίτευξη της ανόδου από την 3η στην 2η κατηγορία που θα γινόταν μέσα σε έναν χρόνο. Στη συνεχεία η ομάδα θα έμενε 2 χρόνια στην δεύτερη και με την άνοδο της στην μεγάλη κατηγορία θα πήγαινε για την πρώτη τετράδα και το Τσαμπιονς Λιγκ, όπως ακριβώς και έγινε.
Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα σου ως δανεικός στην αυστριακή Λιφερινγκ. Τι θυμάσαι από τότε;
Η Λιφερινγκ ήταν η δεύτερη ομάδα της Ρεντ Μπουλ Σαλτζμπουργκ. Προπονούμασταν σε ένα σύγχρονο προπονητικό κέντρο μαζί με την πρώτη ομάδα. Είχα την τύχη να βλέπω μεγάλους παίκτες καθημερινός, όπως τον Μανέ, τον Καμπλ και τον Σοριανο. Αυτό που μου έμεινε από το πέρασμα μου εκεί ήταν η δύσκολη χειμερινή προετοιμασία αλλά και ο φοβερός εξοπλισμός που διέθετε η ομάδα για την καθημερινή μας προπόνηση.
Η RB Λειψιας το καλοκαίρι του 2014 σου ανακοινώνει ότι θα συνεχίσεις στην International Leipzig, μια νεοσυστατη ομάδα που θα την χρησιμοποιουσε ως θυγατρική και φυσικά θα ξεκινούσε από τα χαμηλά στρώματα του Γερμανικού ποδοσφαίρου. Το είδες σαν πισωγυρισμα στην καριέρα σου ή πεισμωσες για να δουλέψεις περισσότερο;
Στο ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα έχεις προγραμματισει. Το είδα σαν μια ευκαιρία να πάρω αρκετό χρόνο συμμετοχής και να βελτιωθώ στις αδυναμίες μου.
Στην Inter Λειψιας πάτησες πια γερά στα πόδια σου στη Γερμανία, αναδείχθηκες σε πρώτος σκόρερ και σε αστέρι της ομάδας περνώντας αν δεν κάνω λάθος 2,5 χρόνια εκεί. Έχοντας πλέον μια μεγαλύτερη εμπειρία από γερμανικό ποδόσφαιρο περίμενες μια πρόταση από μια καλύτερη ομάδα, η οποία ήρθε πέρυσι το χειμώνα από την Αιντραχτ Τρίερ ( 4η εθνική) . Πως ένιωσες όταν είδες τους κόπους σου να ανταμειβονται και πως ήταν το πέρασμα σου από την Αιντραχτ;
Όπως για κάθε ποδοσφαιριστη, η εμπειρία έρχεται μέσα από τα παιχνίδια. Παίζοντας σχεδόν όλα τα παιχνίδια βελτιώθηκα πάρα πολύ. Το ότι ήρθε η πρόταση από μια ομάδα σαν την Αιντραχτ Τριερ, που παλαιότερα έπαιζε στην 2η κατηγορία ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ήξερα ότι θα μπορώ και θα έχω την ευκαιρία κάθε αγώνα να παίζω μπροστά από πολύ κόσμο.
Η περσινή σεζόν ολοκληρώθηκε με την Αιντραχτ να μην τα καταφέρνει και να πέφτει κατηγορία. Ήταν όμως η δεύτερη φορά που ενώ ο σύλλογος σου υποβιβαζοταν, η καριέρα σου έπαιρνε την άνοδο! Η Ενερτζι Κοτμπους(4η εθνική), μια ομάδα που έχει αγωνιστεί και στην Μπουντεσλιγκα, έρχεται με μια σπουδαία πρόταση και λες αμέσως το ναι. Το περίμενες; Ποιο είναι το επίπεδο στην νέα ομάδα και τι συναντήσες στο Κοτμπους;
Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα προγραμματίσει, άλλα κάθε χρονιά προσωπικός μου στόχος είναι να κάνω βήματα μπροστά. Με την ολοκλήρωση την μεταγραφής μου στην Κοτμπους ένιωσα περήφανος αποτελώντας μέλος σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο και σε μια τόσο καλή ομάδα με ποιοτικούς παίκτες που σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στην κατηγορία αυτή, πράγμα που το έχουμε δείξει, έχοντας το αήττητο, 9 νίκες και 1 ισοπαλία σε 10 παιχνίδια, γεγονός που μόνο εμείς έχουμε καταφέρει στις 4 μεγάλες κατηγορίες.
Κι αφού μιλήσαμε εκτενώς για την καριέρα σου κάποιες ερωτήσεις πιο γενικού περιεχομένου. Στην Γερμανία είναι προφανές ότι οι υποδομές και η ποδοσφαιρική τεχνογνωσία είναι αρκετά ανώτερες σε επίπεδο από την Ελλάδα. Περιέγραψε μας λίγο το εργασιακό σου περιβάλλον στην τωρινή σου ομάδα και πες μας ποιο είναι αυτό το ένα στοιχείο που σε εντυπωσίασε περισσότερο από όλα;
Με το πέρασμα μου από την Ελλάδα και τις αθλητικές υποδομές της, μπορώ να πω ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να συγκριθούμε με αυτές της Γερμανίας. Κάθε ομάδα έχει από 2 γήπεδα με φυσικό χορτάρι το λιγότερο,για να προπονείται, και το στάδιο ξεχωριστά, που γίνονται τα παιχνίδια. Η ποιότητα των γηπέδων είναι κάτι το απίστευτο και αυτό που με εντυπωσίασε, τόσο από το πέρασμα μου από την Ρεντ Μπουλ αλλά και τώρα που είμαι στην Κοτμπους, είναι ότι τα γήπεδα αυτά είναι θερμαινόμενα λόγω του δυνατού χειμώνα που επικρατεί κάθε χρόνο στην Γερμανία, με αποτέλεσμα να γίνεται προπόνηση ανεξαρτήτως των καιρικών φαινόμενων.
Πως αντιλαμβάνεται ο κόσμος το ποδόσφαιρο στη Γερμανία; Γνωρίζω ότι υπάρχουν φανατικοί ακολουθοι των ομάδων ακόμα και στις μικρές κατηγορίες που έχεις αγωνιστεί ως τώρα. Πως εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για την ομάδα συγκριτικά με την Ελλάδα;
Ο γερμανικός λαός ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο. Υποστηρίζουν την ομάδα τους ανεξαρτήτως σε ποια κατηγορία βρίσκεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι στην Κοτμπους, που για διάφορους παράγοντες η ομάδα βρίσκεται στην 4η κατηγορία και παρ’ όλα αυτά σε κάθε παιχνίδι δεν έχουμε κάτω από 10.000 κόσμο.
Πως σου φαίνεται το γεγονός ότι στη Γερμανία αγωνίζονται πολλοί Έλληνες; Είναι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής ένα «προϊόν» που έχει κερδίσει το σεβασμό των Γερμανών μιας και βλέπουμε δύο ιστορικές ομάδες της Μπουντεσλίγκα, την Ντόρτμουντ και το Αμβούργο να έχουν παραχωρήσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε δύο Έλληνες παίκτες ( Σωκράτη και Κυριάκο Παπαδόπουλο). Είναι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές της Γερμανιας μια δεμένη κοινότητα; Εσύ προσωπικά ποιους έχεις γνωρίσει και διατηρείς επαφές;
Κατά το πέρασμα των χρόνων έχουν αγωνιστεί αρκετοί Έλληνες στην Γερμανία. Πολλοί από αυτούς με τις αγωνιστικές τους επιδόσεις κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο. Θεωρώ ότι υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και από τις δυο πλευρές, Προσωπικά διατηρώ μια πολύ καλή σχέση εντός γηπέδου ,εκτός όμως τυχαίνει να κάνω περισσότερη παρέα με ποδοσφαιριστες που κατάγονται από διαφορετικές χώρες. Όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς ποδοσφαιριστες με ιδιαίτερα λαμπρή καριέρα, ανάμεσα τους και αυτούς που ανέφερες. Με τον Σωκράτη έτυχε να παρευρεθούμε σε κοινό δείπνο, ενώ έχω γνωριστεί και με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο μέσω κοινού φίλου. Παρ’ όλα αυτά διατηρώ επαφή με ποδοσφαιριστες που ξεκινήσαμε από μικρότερη ηλικία το ποδόσφαιρο ή που ήμασταν στην ίδια ομάδα για πολύ καιρό. Φυσικά, όταν δω κάποιον Ελληνα αντίπαλο ή παλιό συμπαίκτη έχω πάντα την χαρά και τον ενθουσιασμό να ανταλλάξουμε κουβέντες.
Έχεις νιώσει την αγάπη και το θαυμασμό του κόσμου από τις ομάδες που πέρασες; Αν ναι πως είναι για ένα τόσο νέο άνθρωπο να δέχεται συγχαρητήρια και επαινους από άτομα που δεν γνωρίζει καν;
Θεωρώ πως για κάθε ποδοσφαιριστή ο θαυμασμός και η αγάπη από τον κόσμο είναι κάτι το ξεχωριστό. Περνώντας από αυτούς τους μεγάλους συλλόγους, είχα την ευκαιρία να νιώσω αυτά τα συναισθήματα. Κατά την γνώμη μου, να βιώνει κάποιος ποδοσφαιριστής ή και οποιοσδήποτε άνθρωπος τα συναισθήματα αυτά, του δίνουν δύναμη για την συνέχεια.
Γνωρίζοντας σε προσωπικά ξέρω ότι είσαι ένας άνθρωπος που πηγαίνει βήμα -βήμα και δεν καβαλάει καλάμι για τα όσα έχει πετύχει ως τώρα. Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Έχεις την φιλοδοξία να φτάσεις μέχρι και την Μπουντεσλιγκα;
Οποιοσδήποτε άνθρωπος στη ζωή του πρέπει να έχει μεγάλες φιλοδοξίες και στόχους. Έτσι είμαι και εγώ. Όνειρο μου είναι να παίξω μια μέρα στις μεγάλες κατηγορίες. Τα όνειρα όμως δεν πραγματοποιουνται τόσο εύκολα. Ένας βασικός παράγοντας για την επίτευξη τους όμως είναι η σκληρή δουλειά και γενικά το μότο μου είναι ότι “μπορεί όχι σήμερα, όχι αύριο αλλά κάποια στιγμή, με υπομονή, επίμονη και τύχη, θα φτάσεις εκεί που πρέπει”.
Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι στο πίσω μέρος του μυαλού σου ή επιστροφή στην Ελλάδα. Αν κάποια ομάδα της Σουπερλιγκ σου έκανε πρόταση θα το σκεφτόσουν η θα επέλεγες να παραμείνεις στη Γερμανία και να εξελιχθείς παίζοντας όμως σε χαμηλότερη κατηγορία;
Αυτή τη χρονική στιγμή και σίγουρα στο κοντινό μέλλον θα επέλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη να μείνω εδώ, γιατί πολύ άπλα ξέροντας αλλά και μιλώντας με συμπαίκτες, που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ στο παρελθόν, με ενημερώνουν για τις τραγικές καταστάσεις που επικρατούν στις περισσότερες ελληνικές ομάδες.
