Ρομαντικέ αναγνώστη καλησπέρα! Η μόνη φιλοδοξία της γυναίκας είναι να εμπνέει τον έρωτα, έκρινε ο Μολιέρος Πόσο δίκιο όμως είχε ή άδικο σε καλώ να το ψάξουμε μαζί! Έγραψα, με διάβασες, σχολίασα, κριτίκαρες και κάπως έτσι μέσα από την διαδικασία αυτή προσπαθήσαμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Υπάρχει κάτι όμως, που όσο κι αν επιχειρήσεις δεν θα καταφέρεις ποτέ να καταλάβεις πλήρως, πόσο μάλλον να το εξηγήσεις κιόλας. Φυσικά κι ο λόγος γίνεται για το ωραίο φύλλο, αυτό που “όταν θέλεις να το ζήσεις γίνεται ουσία και σου αλλάζει τη ζωή” Όπως μας δίδαξαν πρώτου ανακαλύψουμε τον δικό μας κόσμο κάτι σοφοί Ημισκουμπραίοι. Πως χωράει λοιπόν η φύση αυτή εντός τεσσάρων γραμμών και όχι ποζάροντας στην κερκίδα και από την άλλη ποιο είναι το μυστικό που τις κάνει να επιβάλλονται κι όλας, άλλες φορές επιτυχημένα, άλλες με λαθάκια που το αντρικό βλέμμα θα συγχωρέσει ίσως επιεικέστερα;
H Βραζιλιάνα διαιτητής (με παράλληλη καριέρα ως μοντέλο – για ευνόητους λόγους) Fernanda Colombo Uliana
Η σοβαρότητα πάντως των γυναικών είναι κάτι που τους ταιριάζει και τους μεγαλώνει την ομορφία, διακύρητταν οι σοφοί, ακόμα και στην Αναγέννηση, όχι μόνο κατά την άνθηση της αρχαίας φιλοσοφίας. Δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να… σε έχει σφυρίξει γυναίκα διαιτητής, έστω και στο παιδικό, που σίγουρα σε εντυπωσίασε, αλλά αρκεί για να ταξιδεύουμε μαζί στο κείμενο να έχεις την ελάχιστη εμπειρία του τραχανοπλαγιά ρεφ από τα 5×5 της γειτονιάς σου. Μόνο έτσι, αντιλαμβάνεσααι το συναίσθημα των αποφάσεων, του τρόπου που επιδρούν στο σύνολο και στους παλμούς που έχεις ο ίδιος πιάσει τη δεδομένη στιγμή. Παρατηρείς πόσο και εάν ακριβοδίκαια κερδίζει τον σεβασμό σου. Επιλεκτικά, ύστερα από άκρως ενδελλεχές ξεσκαρτάρισμα, εμείς επιλέξαμε ορισμένες που ξεχώρισαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο αθλητικό πεδίο. Πρόσεξε, μην νομίσεις πως το έχεις, γιατί ως γνωστό, “όποιος κάνει ότι πολύ καλά τις ξέρει, δεν τα χει καταφέρει ποτέ στον τελικό!”
Το σημερινό άρθρο ξεκινά με την δική μας Βάσω Τσαρούχα. Όχι λόγω εθνικότητας, αλλά γιατί είναι κι αυτή μία από εμάς… από τους ρομαντικούς των σπορ και την ίδια σχέση έχει επιλέξει να έχει και με την “σπυριάρα”. Θα το διαπιστώσεις και συ. Το μπάσκετ και η διεθνής πλέον σήμερα διαιτητής ξεκίνησαν να ταυτίζονται όταν πρωτοξεκίνησε να αγωνίζεται στον Παγχιακό. Αργότερα θα φορέσει την φανέλα των Εσπερίδων, θα ολοκληρώσει μια σπουδαία συγκομιδή παραστάσεων με τα χρώματα του Περιστερίου και αφού περάσει από τον Αστέρα Εξαρχείων, θα κλείσει την καριέρα της στον Θρίαμβο. Παρ’ όλα αυτά, η πρώην γκαρντ σε συνεντεύξεις της εξομολογούνταν πως ποτέ δεν θα ήθελε να σταματήσει την πορεία της τόσο νωρίς. Η προσφορά της ωστόσο από άλλο πόστο θα φάνταζε ακόμα πιο επιτυχημένη ως ιδέα για την ίδια. Αν και δοκίμασε την θέση του κόουτς, δίχως να την εκφράζει τελικά, κατάφερε να δικαιωθεί από το ένστικτό της και να διαπρέψει ως διαιτητής σε υψηλό επίπεδο, αποδεικνύοντας ότι σε έναν τόσο ανδροκρατούμενο χώρο, υπάρχει κενό για οποιαδήποτε γυναίκα χαρακτηρίζεται από το ίδιο μεράκι. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η εξέλιξή της στο μπασκετικό στερέωμα είναι διαρκώς ανοδική. Το 2013 μόλις, αφού πρώτα περατώθηκαν οι εξετάσεις της (και γραπτές και αγωνιστικές) στην Τουρκία, έγινε η τρίτη διεθνής Ελληνίδα διαιτητής. Δύο χρόνια αργότερα διετήτευσε τον 2ο τελικό του γυναικείου Eurocup. Σταδιακά λοιπόν, ένα ιδιαίτερα χαρισματικό κορίτσι απέδειξε με το πείσμα και κυρίως με τη σοβαρότητά της ότι επιβάλλεται προφανώς και σε προπονητές και σε παίκτες, διατηρώντας τις αντιδράσεις της κερκίδας σε βαθμό που αρμόζει. H παλικαριά των γυναικών άλλωστε είναι η σεμνότης, επιχειρούσε να τονίσει ο μεγάλος Τζον Λώμπακ και το τσαγανό αυτής της κοπέλας μας το επιβεβαίωσε πανηγυρικά.
Η Βάσω Τσαρούχα
Μελετώντας λοιπόν την πρώτη περίπτωση, ψάχνουμε ενδελεχώς πόσο πάθος και πείσμα παράλληλα χρειάζεται για ένα αληθινό θηλυκό να μπορέσει στο χώρο εργασίας του, όχι απλά να επιβιώσει ανάμεσα σε άνδρες, αλλά να επιβληθεί κιόλας. Το μόνο σίγουρο, είναι πως προφανώς πρόκειται για επίτευγμα που ξεπερνά σε μέγεθος την κατάκτηση μιας διευθυντικής θέσης ή υψηλού πόστου στελέχωσης, αφήνοντάς μας μακριά από κάθε στερεοτυπική ιδεοληψία που αφορά τις ικανότητες, όποιος κι αν είναι ο χώρος εργασίας.
Όμως, τι σχέση μπορεί να έχει μία αληθινή κυρία με σποράκια , κλωτσιές, φτυσιές και γιουχαρίσματα; Εντάξει, δεν είναι αυτό το ποδόσφαιρο. Τι σχέση μπορεί κι έχει μια αληθινή madame, αυθεντική δηλαδή Παριζιάνα, με ο,τι ο καθένας μπορεί να ορίσει ως ποδόσφαιρο στο δικό του νου; Πρόσεχε τι θα απαντήσεις, διότι η Stephanie Frappart μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί σε μία ξεχωριστή femme fatale, πρωτού καν το συνειδητοποιήσεις όχι μόνο εσύ, αλλά και 22 άνδρες εντός αγωνιστικού χώρου.
H Stephanie Frappart εν δράσει
Πρόκειται για μία, αν μη τι άλλο έμπειρη 35άρα που έχει πολύ ταλέντο στο να επιβάλλεται και δη στον αντρικό πληθυσμό όπως φαίνεται. Πρόκειται για τη γυναίκα που έχει αναγκάσει το γαλλικό ποδόσφαιρο πριν μερικά χρόνια να κάνει στροφή στον φεμινισμό, με την ίδια πρωτοπόρο για τα ως τότε δεδομένα της διαιτησίας στη Γαλλία. Θα φορέσει την σφυρίχτρα μόλις σε ηλικία 17 χρονών, παίρνοντας υπό την ευθύνη της αγώνες παιδιών και νέων.
Παράλληλα, ως ενεργή αθλήτρια ήδη από παιδί, θα συνεχίσει να βρίσκει δίχτυα με την ομάδα της. Οι έννοιες των κανονισμών όμως θα την κερδίσουν ήδη από την προεφηβία της, όταν ήταν σχεδόν 13 ετών. Μόλις ενηλικιώθηκε, δεν έμενε χρόνος και για τα δύο και όταν θέλεις να κάνεις κάτι σωστά, ώστε να σε οδηγήσει στο σημείο να ξεχωρίσεις, πρέπει να διαλέξεις. Γι’αυτό και ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και τη διαιτησία, η Steph θα επιλέξει τη σφυρίχτρα της ως όπλο να επιβάλλεται στους άνδρες. Όπως δηλώνει πλέον σε συνεντεύξεις της, έχοντας φτάσει να διαιτητεύει στη Β’ κατηγορία της χώρας της, στην εποχή της το γυναικείο ποδόσφαιρο ήταν πιο υποτιμημένο, γι’αυτό και δεν το μετανιώνει, καθώς έβλεπε μικρότερη εξέλιξη. Σαφώς, ο ανταγωνισμός υφίσταται και στον δικό της νου και αντιλαμβανόμενη ότι θα κριθεί εντονότερα, πρόσεχε πολύ τις αποφάσεις της.
Με έντονες εμπειρίες από την Εθνική ομάδα της Γαλλίας, ομολογεί ότι συχνα αγχωνόταν να σφυρίξει καλά, μιας και αφουγκραζόταν το πάθος των παικτών. Αν όμως διερωτάται κανείς το λόγο που την ξεχωρίσαμε, δεν έγινε επειδή ήταν η πρώτη σε υψηλό επίπεδο γυναίκα διατητής, αλλά διότι κατάφερε να ξεπεράσει το πόστο της “βοηθού διαιτητή”, όπου είχαν καταφέρει να φτάσουν οι 3 προγενέστερες αυτής κυρίες και να γίνει… ο “άρχοντας” του ματς σε ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο!
Aφού ξεχωρίσαμε κάτι σπουδαίο και από τους δύο πλέον ανδροκρατούμενους χωρους των σπορ, το πάθος για το όμορφο φύλο – εντάξει και για τον αθλητισμό – μας οδήγησε για άλλη μια φορά σε έναν ακόμα πιο σκληρό χώρο, εκείνον του NBA! Εδώ συλλογιέται κανείς ότι σε ένα κράτος όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, τα εφόδια και οι τρόποι ώστε να ξεχωρίσει κάποιος που πράγματι αξίζει, πληθαίνουν. Φαντάσου όμως ότι πίνεις κάπου στη Νέα Υόρκη το ποτό σου χαλαρά μετά τη δουλειά και συναντάς τη Lauren Holtkamp. Μάλιστα! Γνωρίζεστε, βρίσκετε και κανα δυο κοινά ενδιαφέροντα και εκεί που πας να φανείς “ειδήμων” στο παιχνίδι, το πιο τέλειο η μοίρα σου στο έχει φυλάξει για το τέλος! Κάπου εκεί σου αποκαλύπτει ότι διαιτητεύει στο διασημότερο πρωτάθλημα μπάσκετ της Υφηλίου και μάλιστα το κάνει και καλά! Και επειδή όπως θα γνωρίζεις η γυναίκα είναι ο κίνδυνος κάθε παραδείσου, ίσως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον δικό μας μπασκετικό παράδεισο.
Η Lauren Holtkamp με τον Ty Lawson
Η δημοφιλής κυρία από το Μισούρι των Η.Π.Α. έπαιζε ενεργά μπάσκετ κατά τη διάρκεια της κολλεγιακής της ζωή στο πανεπιστήμιο του Drury. Σαφώς, από τη στιγμή που έφτασε να ξεχωρίσει, οι εμπειρίες της κάλυπταν παραστάσεις μόνο της D-League για 5 χρόνια. Έπειτα, τα σαλόνια του WNBA θα την φιλοξενήσουν για 4 σεζόν και μάλιστα η ίδια θα σφυρίξει και τον τελικό του Γυναικείου Πρωταθλήματος. Σαφώς μια γυναίκα με τόση ικανότητα να εξελιχθεί τόσο μόνο παραγωγική θα μπορούσε να είναι: πρώτο master στη θεολογία από το πανεπιστήμιο του Drury, το δεύτερο στην επικοινωνία και το τρίτο στη διοίκηση επιχειρήσεων, αμφότερα πάλι από το πανεπιστήμιο του Drury.
H φαντασία μιας αληθινής κυρίας, δίδασκε κάποτε η Τζέιν Όστεν, είναι ορμητική. Πηδάει από το θαυμασμό στην αγάπη και από την αγάπη στον γάμο σε μία στιγμή. Στα 37 της η κυρία Holtkamp είναι νυμφευμένη με τον γνωστό συνάδελφό της referee του NBA, Jonathan Sterling. Εάν πλέον δεν πείστηκες μπορείς να το σιγουρέψεις για το πόσο σκληρό κορίτσι μπορεί να γίνει κάνοντας ένα ταχύ φλας μπακ τόσο σε δηλώσεις του Kevin Durant για τον τρόπο που κρίνει κατά γράμμα του νόμου το ματς, όσο και στο γνωστό σκηνικό με τις έξαλλες δηλώσεις του Chris Paul, που ούτε λίγο ούτε πολύ, είχε φτάσει δημοσίως να της απαγγείλει την κατηγορία της γελοίας…
Επειδή όμως… “αυτές ο πονοκέφαλος αυτές και το Depon”, στις πιο όμορφες ή τις πιο άτυχες εκφάνσεις της ζωής, δίχως την ελάχιστη υποψία υποτίμησης, επιχειρήσαμε να αναδείξουμε 3 χαρακτηριστικές για την κάθε περίπτωση φιγούρες, σε ένα στερέωμα καθ’ ύλην ανδρικό, όπως αυτό των επαγγελματιών διαιτητών.
Η ροματζάδα φτάνοντας προς το τέλος της, αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο πλατωνική, υποστηρίζοντας την κλίση του κάθε ατόμου εκεί που το ίδιο δείχνει να τείνει, αλλά ανέδειξε την θέληση, το μεράκι και το πείσμα, αυτή τη φορά από την αντίπερα όχθη και όχι από εκείνη του αθλητή που ξεχώρισε, θέτοντας ορισμένες αληθινές κυρίες, έρμαια του… αληθινού μας σεβασμού!
