Την 17η Μαΐου του 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε πια να λογίζεται ασθένεια ανοιχτά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Πήρε καιρό ακόμα και στην Παγκόσμια Κοινότητα προφανώς να αποδεχθεί ότι οι διαφορετικές λειτουργίες των οργανισμών που διαφέρουν ορμονική δεν στοιχειοθετούν μια πάθηση.
Στον αντίποδα, η ομοφοβία ως αντιδάνειo σαφώς εκ της αγγλικής λέξης homophobia, ετυμολογείται από τις Ελληνικές όμοιος + φοβία. Κι’ όμως, η πρώτη χρήση του όρου χρονολογείται το 1969 από τον George Weinberg, ο οποίος την έκανε ευρέως γνωστή μέσα από το σύγγραμμα “And the Healthy homosexual”, το 1971. Καταλαβαίνετε ότι πλέον αφορά όλα τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ και όχι μόνο τους ομοφυλόφιλους.
Αυτό που μέσα μου κάθε φορά βράζει, είναι ότι για να γίνει ένα κοινωνικό φαινόμενο αποδεκτό ή μια άλλη όψη της κοινωνίας μας, είναι απαραίτητο να γεννήσει και κάποιον διάσημο. Στην Ελλάδα της προηγούμενης 20ετίας ήταν ο Αλβανός, της προηγούμενης 10ετίας ο Σοκολατί μη μαύρος, που είτε κράταγε η σκούφια του απ’ το Καράτσι, είτε απ’ την Ινδία, είτε από την Λαχόρη, βαφτίζονταν Πακιστανός. Στην Ελλάδα των τελευταίων ετών την θέση των ανωτέρω κλέβει κάθε μουσουλμάνος, αλλά αιτιολογείται γιατί ήμασταν και 400 χρόνια κάτω από Τουρκικό ζυγό, εντάξει μωρέ….. (!)
Σε ό,τι αφορά το ζήτημα που σχετίζεται με την σχετική ωρίμανση που χρειάζεται κάθε κοινωνία ώστε να αποδεχθεί κάτι νέο, διαφορετικό, παράξενο, σαφώς πρώτος από όλους καταλαβαίνω να δικαιολογήσω και να αιτιολογήσω πολλά.
Για την χρησιμότητα που αποκτά σε ζητήματα τέτοιου είδους να ανοίγεις και κάνα βιβλίο που και που ή να ανταλλάσσεις και καμία κουβέντα με τους γηγενείς όταν ταξιδεύεις σε ένα τόπο εκτός από το να απολαμβάνεις το φαγητό, έχουν μιλήσει και τόσες και τόσες έρευνες, δεν είμαι ο κατάλληλος για παραινέσεις. Πόσο μάλλον για μια στείρα αναπαραγωγή απόψεων που βρίσκουν την αιτία τέτοιων φαινομένων σε θρησκευτικές προκαταλήψεις, σε χαμηλά κοινωνικά στάτους και κάτι τέτοια, που μέσα μου δεν εξήγησα ποτέ για να μπορώ να τα κουβεντιάσω κι’ όλας.
Μετράμε λιγότερα από 3 έτη, όταν στη χώρα μας καθιερώθηκε και νόμιμα το σύμφωνο συμβίωσης. Τότε εκείνο το Νομοσχέδιο μέτραγε, επί της αρχής, 194 θετικές ψήφους, 55 αρνητικές. Αστερίσκος Πρώτος: 51 βουλευτές απόντες! Σημειώστε το για την συνέχεια. Πάντως, το μόνο που έχω να δώσω ως πληροφορία είναι ότι ήδη από το 1951 η σεξουαλική επαφή μεταξύ 2 γυναικών και 2 ανδρών έχει αποκτήσει Νομιμοποιημένη ισχύ. Το 2005 δε, προέκυψε ακόμα μια πρωτοποριακή Νομιμοποίηση: Διακρίσεις στον χώρο της εργασίας ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ! Όπως και να έχει τις ακραίες αντιδράσεις όταν επιτευχθεί το Σύμφωνο τις θυμόμαστε όλοι, καθώς η γελοιότητα στις αντιδράσεις μας δυστυχώς δεν κοιτούν εάν είναι άμφι, τρανς, άθεος, μπίζνεσμαν ή συνδικαλιστής.
Αμφιβάλλω κατά πόσο είτε παριστάνεις τον ανοικτόμυαλο δεκτικό και συζητήσιμο ή τον συντηρητικό κάθετο και οριζόντιο μαζί, κατάλαβες ποτέ τι πραγματικά άλλαξε στην πράξη για την ζωή των νοικοκυριών. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε η Χώρα να καταδικαστεί από το Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, να πέσει η υπόθεση του Βαλλιανάτου «Κατά της Ελλάδας» και διάφορα άλλα τέτοια να μας διδάξουν για το μέλλον.
Πάμε στο παρόν. Οι εκκωφαντικές υποκριτικές απουσίες ήταν πάλι αρκετές όταν λιγότερο από 20 ημέρες πριν πέρασε το Νομοσχέδιο για τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Αστερίσκος Δεύτερος. Λοιπόν αν θες να συνεχίσεις να με διαβάζει όμως να συμφωνήσουμε κάτι από τώρα:
Όταν το ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ περνάει, ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ! Γίνεται ΝΟΜΟΣ! Όχι για τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, για τα ΠΑΝΤΑ. Όταν θες να μιλάς για Κράτος πάντα σαφώς….
Πριν αγγίξεις τους αστερίσκους όμως, επειδή πιθανότατα ο διαχωρισμός δεν σου έχει γίνει σαφής, βοήθησε με να κατανοήσω το εξής:
Η ΑΝΑΔΟΧΗ ενός παιδιού από ένα ζευγάρι που έχει υπογράψει ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ είναι ΕΠΙΤΡΕΠΤΗ και μάλλον ανεκτή… Δεν ακούγεται βαρύ. Δηλαδή μπορεί κανείς, αν και μη ετερόφυλος να κινήσει κάθε διαδικασία ώστε να γίνει ανάδοχος γονέας. Να έχει αναθρέψει έναν άνθρωπο, μια ψυχή που ενώ δεν την άφησε στο ορφανοτροφείο και συνέβαλε γι’ αυτήν οικονομικά και ηθικά, δεν μπορεί να αποκτά η δεύτερη και κληρονομικά δικαιώματα απ΄ τον ανάδοχο γονέα της. Γιατί:: Διότι συμβίωνε με άνθρωπο του ίδιου φύλου και το πρότυπο που της έδινε δεν ήταν και πολύ ηθικό.
Η μόνη και βασική διαφορά κυρίες και κύριοι ανάμεσα στην Αναδοχή και την Υιοθεσία ενός τέκνου είναι το γεγονός ότι το παιδάκι στην αναδοχή δεν αποκτά κληρονομικά δικαιώματα λοιπόν. Κοινώς, έχει ασφαλιστικά δικαιώματα απ΄ τον γονέα, μπορεί να το γράψει στη μερίδα του και γονείς και τέκνο συζούν όπως και στην υιοθεσία. ΝΑΙ, συζούν! Κοινώς, το ίδιο λανθασμένα πρότυπα που θα αποκτούσε μέσα από την συμβίωση λόγω υιοθεσίας, τα αποκτά και λόγω της αναδοχής που ίσχυε έως τώρα, αλλά επειδή δεν το ήξεραν κιόλας οι περισσότεροι, τους ακούγεται πιο light, τώρα που βγήκε στην επιφάνεια. Αντίθετα, η έννοια της τεκνοθεσίας δεν χωνεύεται το ίδιο εύκολα από την κοινωνία.
Πάμε να βρούμε και τον αστερίσκο τώρα! Η υποκρισία μιας κοινωνίας κρύβεται πίσω από το δάκτυλο της αναγκάζει βασικά να αναρωτιέται: “ Καλά και προτιμάς να μεγαλώσει σε μια οικογένεια ¨δίχως¨ πρότυπα ή στο ορφανοτροφείο;”
Η απάντηση δυστυχώς καθρεφτίζεται στους απόντες βουλευτές της ψηφοφορίας που διάλεξαν να απέχουν γιατί φαίνεται ότι το πολιτικό κόστος του θάρρους της γνώμης του καθενός ήταν ακριβό. Άλλωστε είπαμε…. Το παιχνίδι με τις λέξεις βοήθησε, πόσοι θα καταλάβαιναν την διαφορά; Ως τώρα χωνεύτηκε λιγότερο βαριά… η Υιοθεσία ακούγεται πιο χοντρό.
Παραπάει…. Είμαστε πολύ Ευρωπαίοι εμείς μπροστά στους μουσουλμάνους που είναι φανατικοί, μπροστά στους αθίγγανους που είναι βρώμικοι νομάδες, μπροστά στους κακούς Αλβανούς που είναι κλέφτες… Είμαστε μια σκάλα πολιτισμού πιο πάνω σκεπτόμενοι έτσι. Αλήθεια μήπως αλλοιώνεται κιόλας ο πολιτισμός μας μειώνοντας τα παιδιά στα ορφανοτροφεία;
Και μόνο στην ιδέα ότι για να τεκνοθετήσει κανείς, στην Ελληνική δικονομική πραγματικότητα χρειάζεται 5-7 έτη περνώντας μια σειρά εξετάσεων, ψυχολογικών tests, και δεν ξέρω και εγώ πόσα χρήματα εκτός από χρόνο, ώσπου να τελεσιδικήσει η απόφαση φτάνω να υποστηρίζω την Αναδοχή ακόμα και για ετερόφυλα ζεύγη πάντως…
Κάπου εδώ, κρίνοντας πάντα ότι ο αθλητισμός διδάσκει στο υγιές του στερέωμα και παραδίδει μαθήματα ζωής, ξεχωρίσαμε συγκεκριμένους πρωταγωνιστές τους χώρου. Ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν ποτέ να δηλώσουν τις προτιμήσεις τους. Ο λόγος; Διότι πολύ απλά, μέσα από κάθε χώρο με τέτοια προβολή, γουστάρουμε τους ανθρώπους που μέσα από το ιδεώδες των σπορ αποτελούν το πρότυπο κάθε νέου παιδιού. Όχι γιατί βγήκαν ανοικτά να δηλώσουν ότι δεν είναι Στρέιτ, αλλά γιατί αφού απέδειξαν ότι ξέρουν να κάνουν σωστά την δουλειά τους και αφού του θαυμάσαμε για την ποιότητα τους, μας ανάγκασαν να παραδεχτούμε πως ανεξαρτήτου αθλήματος δεν χωρούν διακρίσεις. Κανενός είδους!
Ας ξεκινήσουμε από τον μαγικό κόσμο του NBA. O 1ος ήταν ο Τζον Αμίτσι, που το 2007, αφού είχε συνταξιοδοτηθεί, αποφάσισε να γνωστοποιήσει μέσω της παρουσίασης της αυτοβιογραφίας του, ό,τι έκρυβε μέσα του. Η συμπαράσταση του κόσμου – πλειοψηφικά – του έδωσε δύναμη και χαρά έλεγε. Η πρώτη γυναίκα του χώρου τον πρόλαβε. Το 2005, η Σέριλ Σουπς, ο ¨θυληκός Τζόρνταν¨ για το ΝΒΑ, που μετρά 3 βραβεία MVP στο χώρο και 3 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Μάλιστα, στην Ελλάδα αγωνίστηκε με τη φανέλα των Εσπερίδων. Η ίδια παραδέχθηκε τη σχέση της με την βοηθό προπονητή των Χιούστον Κόμετς και έγινε σύμβολο της Γκέι κοινότητας στη Γη του Κολόμβου.
O John Amaechi
Είστε έτοιμοι να καταρρίψουμε κάθε ταμπού; Επόμενος πρωταγωνιστής ένας πυγμάχος από το Πουέρτο Ρίκο. Δεν του ήταν εύκολο. Το φύλαξε 12 χρόνια μέσα του ώσπου όταν ένιωσε καλά με αυτό, μίλησε ανοικτά στις 4/10/2012. Ο λόγος για τον Ορλάντο Κρούζ.
Όγκος μυϊκός ακόμα μεγαλύτερος. Άθλημα, εξίσου βάρβαρο. Ο Ουαλός Γκάρεθ Τόμας είχε ήδη γίνει τρεις φορές μέλος της Εθνικής Ράγκμπι της Ουαλίας, μέχρι που στα 35, μοιράστηκε με τον κόσμο τον Δεκέμβρη του 2009 την ομόφυλη προτίμησή του, ώστε όσο συνεχίσει να παίζει να χαράζει τον δρόμο και για άλλους να μιλήσουν ανοικτά.
Από τον χώρο των καταδύσεων ξεχωρίζουν μάλλον δύο Αθλητές, ο Γκρεγκ Λουγκάνις και ο Τόμας Ντάλεϊ. Ο 2ος, γνωστός για το χάλκινο του, το 2012 στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, το ΄κανε πριν 4 χρόνια μέσω ενός βίντεο που κοινοποίησε στο διαδίκτυο. Ο 1ος, χρόνια νωρίτερα το έκανε μέσα από την αυτοβιογραφία του το 1995, μένοντας στην 1η θέση των Best Seller για 5 εβδομάδες.
Γκρέγκ Λουγκάνις και Τομ Ντάλει
