“Κακῶν γὰρ μυρίων ὄντων καθ΄ Ἑλλάδα, οὐδὲν κάκιόν ἐστιν ἀθλητῶν γένος”

Ολυμπιακοί Αγώνες

Το ημερολόγιο έγραφε 13 Αυγούστου του 2004… Ήμουν τόσο πιτσιρικάς ακόμα για να μπορέσω να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο του πνεύματος που κρυβόταν πίσω από το πόσο δαπανηρά έργα που θα επιφύλασσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες για την Ελλάδα. Μια τόσο βελτιωμένη Αθήνα από άποψης υποδομών που εαν δεν κοντζύγωνε η φιλοξενία της τεράστιας εκείνης διοργάνωσης, τα έργα αυτά πιθανότατα δεν θα αποκτούσε ποτέ.

Κακά τα ψέματα… ποιός ξέρει πόσο θα κωλυσιεργούσε η κατάστασή τους, ή πόσες υπουργικές αποφάσεις επί προτάσεων θα αραχνιάζανε στα συρτάρια… θα απειλούσε και η κρίση έπειτα… χαιρετίσματα!

Κάπως έτσι, σωστά τακτοποιημένα, η χώρα που ίσως πρωτόπλασε το πνεύμα που κρύβουν τέτοιες συναντήσεις, παρ’ όλο που τότε το προήγαγε ορθώς, μόλις 14 χρόνια αργότερα, σφάζεται να χειροκροτήσει τον Τσιτσιπά και να ψάξει να αναλύσει πόσο χρυσαυγίτισσα ή όχι είναι η Παπαχρήστου. Έχει και βεβαρημένο παρελθόν βέβαια… πώς να το μαζέψει κανείς;

Κάπου ανάμεσα σ’ όλα ετούτα, δίχως καμία ανάγκη απολογία που θα διακόψουμε όλες αυτές τις παραγωγικές ενασχολήσεις με τα προφίλ της κάθε Παπαχρήστου, ψάχνω να εξηγήσω 2 πράγματα.

Θέμα πρώτο. Πως νοείται πολίτες μιας χώρας που δημιούργησε τόσες εγκαταστάσεις για αθλήματα που πολλοί ούτε ήξεραν πριν το 2004, να μην αναρωτιόνται γιατί σαπίζουν στο έλεος των χειμερινών βροχοπτώσεων; Την ίδια ώρα μάλιστα που τόσοι Έλληνες αθλητές διαπρέπουν και κρούουν καμπανάκια κάθε καλοκαίρι για τις οικτρές συνθήκες στις οποίες προπονούνται!

Άρχισαν όλοι ξαφνικά να παρακολουθούν τένις, ακόμα και οι φαν του στοιχήματος που παίζουν Β’ Βραζιλίας όλο το χειμώνα… Ευχάριστο το μήνυμα. Ένας “δικός μας” αθλητής σε τόσο υψηλό επίπεδο! Αντί λοιπόν να αναλογιστούμε ότι ουδείς τενίστας για να φτάσει ψηλά διεθνώς δεν μένει στην Ελλάδα, ώστε να μπορέσει να έχει τα απαιτούμενα εχέγγυα για να κυνηγήσει το μέλλον και να χτίσει γύρω από τις ικανότητές του, αναλωνόμαστε να ψάχνουμε στα σόσιαλ μίντια ώστε να ξεθάψουμε το παρελθόν του καθενός.

Στους κρίκους προοδεύουμε, στο τρέξιμο το ίδιο, το τένις αποκτά σταδιακά διακρίσεις και αντί να αναρωτηθεί κανείς πόσα λεφτά που έφυγαν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να γίνουν όλα αυτά τα έργα ή να αισθανθούμε τύχη που έστω υπό αυτές τις συνθήκες έγιναν, δεν ασκείται από πουθενά καμία πίεση να αρχίσουν να συντηρούνται; Μόνο άγχος από χειμώνα θα’ ναι και πάλι τα ληφθέντα μέτρα για τη Super League, τα επεισόδια και η οικονομική κατάσταση των ΠΑΕ;

Υποτυπωδώς έστω χρειάζονται κινήσεις! Σταδιακά βρε αδερφέ… Ψιχουλάκια από αυτά που διατίθενται! Ύστερα από τόσα κονδύλια που δόθηκαν για να προκύψουν αυτά τα έργα, αξίζει όλο αυτό να μην λιμνάσει σκουριασμένο, για ό,τι άθλημα κι αν κατασκευάζεται το κάθε ένα.

Θέμα Δεύτερο. Η αρχαία Ελληνική παιδεία δεν γέννησε τα αθλήματα! Συσπείρωσε όμως αθλητές από κάθε γωνιά, σταδιακά, με δικαίωμα συμμετοχής υπό προϋποθέσεις, ακόμα και τότε, χτίζοντας πάνω στο πνεύμα της μη διάκρισης! Και πόλεμος να γινόταν, διέκοπτε! Κι αν παραβιαζόταν από οποιονδήποτε αυτό, η ποινή ήταν έτοιμη. Κοινώς, ποσώς μας ενδιαφέρουν οι πολιτικές απόψεις του καθενός που συμμετέχει σε διηπειρωτικά τουρνουά. Έχει έκει κι αλλιώς να συνυπάρξει και να ασχοληθεί με άσπρους, μαύρους, κίτρινους, gay, αριστερούς, δεξιούς, φασίστες, ξυρισμένους, τζιβάτους… Αδιαφορoύμε! Κοιτάμε το πάθος του αθλητή να ξεχωρίσει, να ανταμειφθούν οι πολύωρες προπονήσεις του και οι θυσίες του να αγωνισθεί, τηρουμένων φυσικά των πλαισίων που προβλέπονται. Ακόμα περισσότερο όμως ξέρετε για τι πράγμα αδιαφορούμε; Για όλους εκείνους που συστηματικά ταΐζουν και ποτίζουν τις απόψεις των αθλητών που διατυπώθηκαν, δίνοντας ακόμα περισσότερο οξυγόνο στην προσωπική ζωή του καθενός απ’ αυτούς, λες και ψάχνουμε το CV τους να τους κατεβάσουμε για βουλευτές.

Να κατακρίνουμε τον ρατσισμό, να καυτηριάσουμε τη βία και όλα τα σχετικά. Ναι! Αλλά είμαστε σε άλλο κεφάλαιο… Αν δεν παραγκωνίσουμε τέτοιες νοοτροπίες το καλό και η πρόοδος για κάθε σπορ δεν θα επιτευχθούν ποτέ!

Ο λόγος απλούστατος… Το ίδιο πολιτικοποιημένος κλίμα θα ελέγχει και τις ομοσπονδίες και οι άνθρωποι με αληθινό μεράκι και κόστος από την τσέπη τους για τα νέα παιδιά απλά θα πιέζουν για υποστήριξη… κάθε είδους! Εκεί, κάτω από διορισμένους προέδρους… που το προφίλ τους στο facebook είναι παραγωγικότερο από το αντίστοιχό τους στην κοινωνία των αθλητών, των μπαμπάδων και των μαμάδων που περιμένουν, των 30άρηδων που αντί να πιστεύουν σε σύμβολα έβαλαν την πειθαρχία τους πιο πάνω από όλα τα άλλα για να κάνουν την κλίση του, το ταλέντο τους… δουλειά, τρόπο ζωής αλλά και παραδειγματισμού μαζί.