To ενδιαφέρον ετούτο θέρος του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεν πρόλαβε να ρίξει τους δικούς του τίτλους τέλους και ήδη τιτίβισαν, τα πρώτα άκρως αντίθετα ιδεολογικά πνεύματα, με την ολική ιδέα πολυπολιτισμικότητας και συνδυασμού του διαφορετικού που κυριάρχησε. Ξέρεις, μπορεί να μην πρωταγωνίστησαν πολλές Αφρικανικές ή Ασιατικές ομάδες σε αριθμό, το κοινό ωστόσο θέλοντας και μη, έδωσε παρατεταμένη σημασία και σε μη συνήθη ονόματα Εθνικών. Κι όμως, η επικαιρότητα πλέον αποκτά τόσο ταχείς ρυθμούς που όσα ελπιδοφόρα μηνύματα κι αν προέκυπταν, ακόμα και μέσω της ευκαιρίας προβολής και του μεταγραφικού παζαριού, ήρθαν να χαλάσουν σύντομα.
Ο κοινωνικός αντίκτυπος της συνεχιζόμενης αυτής παράκρουσης, σαφώς ξεπέρασε, ως συνήθως τα όρια των αθλητικών δρώμενων. Κάθε καινούργια φορά, παύει ποσοστιαία κανείς να μιλά για ρατσισμό και διακρίσεις. Ξεγυμνώνεται μπροστά μας μια απλώς απάνθρωπη έκφανση με κάθε της έννοια, που εκτοξεύεται απ’τα ζωώδη ένστικτα που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν απέβαλε ποτέ.
Κάπου κάπου κάτι κινήσεις, κάτι άλλα ψήγματα γύρω τριγύρω διαδικτυακώς και ο καθείς πλέον εύκολα, χάρη στη δύναμη των εικόνων πρωτίστως και έπειτα του λόγου εκφράζει την πιθανά αντιφατική του σκέψη για όλα αυτά που διαδραματίζονται. Που να τα βάζεις με τους παλιοδιαδηλωτές και την αστυνομία τώρα;
Ξέρεις, οι αποψινές σκέψεις απευθύνονται τόσο ανοικτά σε αυτές τις τόσο καλοντυμένες θέσεις που προσφέρει η UEFA και η μακροοπτική σκοπιά τους, στις εξίσου κοστουμαρισμένες με αρώματα εφευρέσεις της Ε.Ε. περί επιτροπών αθλητισμού, περί αγώνων σε κάθε καμπάνια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κι άλλα τόσο εύηχα θεματάκια που πλημμυρίζουν την εφημερίδα τους χειμώνες.
Το θέμα για εμένα όμως είναι ένα: Μάθαμε πλέον η πραγματικότητά μας να απεικονίζεται μέσα από τις πολιτιστικές και κατ’ επέκταση αθλητικές ή μουσικές αφορμές που μας δίνονται. Ανάποδα! Ηχηρές αλλαγές στο πολιτικό επίπεδο και εναντιώσεις εκτός οθόνης υπολογιστή μειώνουν τα προαναφερθέντα κρούσματα, μόνο όταν λαμβάνονται μέτρα, από τους οργανισμούς κι επιτροπές.
Αλυσιδωτά, κατ’ επέκταση, κατοχυρώνονται θεσμικά και ύστερα αναμένουμε διαφοροποιήσεις και στην κοινωνική έκφανση ατών. Να αναμένουμε απλά τις αλλαγές που θα κατοχυρώσουν εκ τοις πράγμασι την ισότητα των φύλων, τον σεβασμό των φιλάθλων, την εξοικείωση με τους γηπεδικούς χώρους, επειδή κάτι χιλιάρικα άτομα εναντιώθηκαν στα αρνητικά συμβάντα μέσω instagram, twitter ή ό,τι άλλο, δε νομίζω ότι με λογικές εξηγήσεις παραπέμπει σε κάτι ελπιδοφόρο.
Το πρόσφατο παράδειγμα με την ανάρτηση αναφορικά με τις γυναίκες οπαδούς από τους φίλους της Lazio, απεικόνιζε άψογα το καζάνι που κοινωνικά έβραζε και ονομαστικά μία μία οι αρμόδιες επιτροπές, τόσο της Ε.Ε., όσο και ακόμα πιο μακροοπτικά του Ο.Η.Ε., έκαναν από νωρίς διακοπές όπως φάνηκε. Η ρίζα λοιπόν δεν είναι μια πολιτιστική εκδήλωση, το ζήτημα ήδη εκ των έσω δεν αλλάζει από τότε που οι καμπάνιες στήνονται στο Facebook! Ας υποθέσουμε παρ’ όλα αυτά ότι η Ιταλία προς χάριν βέλτιστης κατανόησης της κουραστικής φιλοσοφίας μου, θα μπορούσε να αποτελεί το σημείο 1.
Το σημείο 2, το εντοπίζω ανάμεσα σε Η.Π.Α. και Ισραήλ, όταν μόλις πρόσφατα σχετικά ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε την μετακόμιση της Ισραηλίτικης πρωτεύουσας. Την ίδια ώρα, έως και σήμερα, νεκρά γυναικόπαιδα και ανάπηροι από προηγούμενες φορές στη Γάζα, λογίζονται ως ένας αριθμός απλά στην οθόνη. Κατά διαβολική σύμπτωση, στο καταστατικό της επιτροπής ελέγχου της UEFA και μακροοπτικά σε κάθε ευρωπαϊκή πολιτιστικά έκφανση, το Ισραήλ είναι πιστός ακόλουθος.
Αλλά δεν πειράζει. Η αρχική μας σελίδα γεμίζει με ρεπορτάζ from the states που βγήκαν 5 άνθρωποι στον δρόμο και άλλα τόσο με φωτογραφίες από την Παλαιστίνη. Οπότε το ανθρώπινο ένστικτο κάπως κάλμαρε. Έως τώρα δεν μας απασχολούσε καν, κάτι άλλο πέρα του Δυτικού κόσμου, σου λέει…”
“Έ τώρα τουλάχιστον με την ανταπόκριση της κοινοποίησης, όλο και κάποιος, κάπου, κάτι θα καταφέρει. Αλλά προφανώς τα νέα φέρνουν ειδησεογραφία που φέρνει άσχημα αποτελέσματα. Κοινώς, όλοι ξέρουν, βλέπουν, καταλαβαίνουν, αλλά από αιρετό πρόεδρο δεν βγήκαν να ζητήσουν την παραίτησή του. Όσο για τη γειτονιά μας; Και στα προκριματικά φέτος είχαμε ομάδες από το Ισραήλ και στους ομίλους έπειτα και στην αηδία της Eurovision ώστε να αυξηθούν οι στοιχηματικές επιλογές και ό,τι άλλο στρουθοκαμηλίζει συμφεροντολογικά από πίσω τους.
Δεν πειράζει μωρέ, δα πουν ότι τα λέμε πολλοί απ’τα media, θα δακρύσουν, θα παραιτηθούν από το πόστο τους και θα φύγουν .
Σημείο 3. “Ανταλέτ”. Στους δρόμους της Κων/πολης και της Άγκυρας έγινε αίτημα στα χείλη χιλιάδων διαδηλωτών μετά το περίφημο πραξικόπημα. “Δικαιοσύνη” ζητούσαν, αλλά όσοι συνελήφθησαν πήγαν στις τουρκικές υλακές να συζητήσουν από κοντά με τόσους δασκάλους, αστυνομικούς, καλλιτέχνες, σκιτσογράφους, πολίτικούς, δημοσιογράφους που φίμωσε το καθεστώς Ερντογάν.
Αντίστοιχες οι κινήσεις και εκεί από πλευράς Διεθνών φορέων. Πιο αναλυτικά ο ΟΗΕ έχει, σε περίπτωση που δεν τον γνωρίσαμε από το instagram και το facebook και 1 εισηγητή για την Προώθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Αμε, έχει και ονοματεπώνυμο: David Kaye. Μήπως θέλετε να πατήσετε αναζήτηση για το μισθό του, στην εποχή που περιγράφουμε, για κάτι τόσο ευαίσθητο, που εικάζω ότι θα έπρεπε να επιτηρεί και να εισηγείται;
Ίσως σας αρκούσε ότι τον Ιούνη μόλις του ’17, 1 χρόνο πριν, εκτός του ότι “εξέφρασε την ανησυχία του”, μας τόνισε σε σχέση με το Σύνταγμα του ’82 πόσο πίσω ξέπεσε η Τουρκία. Πάμε και στην μικροοπτική σκοπιά – αντίστροφα στο σημείο 3 σε σχέση με τα προηγούμενα 2 – καθώς όπως αναμένουμε από φθινόπωρο η γειτονική χώρα θα συμμετέχει σε κάθε πολιτιστική έκφανση εκατομμυρίων ευρώ, στην μία εκ των οποίων είναι και διοργανώτρια (ιδιωτικά βέβαια), την ίδια στιγμή που έχει ακόμα ανοικτά μέτωπα και με τις μειονότητες των Κούρδων, και με το Βόρειο Ιράκ και με τον Συριακό Στρατό. Ναι, αυτό για τα ανθρώπινα δικαιώματα που λέγαμε…
Εκεί παραδίπλα – στο δικό μας σημείο 4 – και τη Μ. Ανατολή που είναι πίσω σε πολιτισμό και φανατική με τη θρησκεία και κακοί με τις γυναίκες…
Την ίδια ώρα που οι Ευρωπαίοι Λατσιάλι μας απέδειξαν τα ανοικτόμυαλα φασιστομπερδεμένα μυαλά τους, οι Ούγγροι καθαροί στον πολιτισμό τους και χωρίς ψεγάδι αλλοίωσης της ταυτότητας τους από αυτούς τους βρώμικους παράνομους μετανάστες, είπαν να καθιερώσουν και επίσημα την απόφαση Ορμπάν περί… λιμοκτονίας των προσφύγων ώστε να αναγκαστούν να επιστρέψουν στη Σερβία. Και το καλύτερο;
Η γυναίκα πρώην βουλευτής του PHD, του κουρδικού κόμματος, μόλις αφίχθη εν Ελλάδι αναζητώντας πολιτικό άσυλο. Η κυρία Λέιλα Μπιρλίκ κατηγορείται για συνδέσεις με το PKK, γεγονός που αυτομάτως σημαίνει πως η υπόνοια και μόνο αρκεί για να προλάβει να φυλακιστεί εγκαίρως. Σε όλα τα κράτη δικαίου άλλωστε συμβαίνει έτσι, δεν το ξέρατε;
Όσο πλησιάζουμε λοιπόν προς τη Γηραιά Ήπειρο, τόσο πιο πολιτισμένοι είμαστε. Αποδεικνύεται καθημερινά βέβαια… Σηκωθήκαμε εδώ εμείς πρόσφατα από το facebook για να διαβεβαιώσουμε τους πάντες ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική! Μην το κάνουμε και συνήθεια τώρα… έχουμε και κρίση εμείς, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με τον κόσμο που δεν ξέρει αν θα ξυπνήσει καν αύριο. Άσε που έχει πήξει στις μεταγραφές φέτος η Φενέρ και θα είναι… “δώρο” για να τα κονομήσουμε στο στοίχημα.
Και τέτοιου είδους καταστάσεις δεν αλλάζουν με ένα κουμπί από το κινητό ή από τα σόσιαλ, ε… κακομάθαμε!
