Το χρονοντούλαπο του Rabona σήμερα κάνει μια ακόμα βουτιά στα δικά του ημερολόγια, εκεί που πριν 59 χρόνια στο Isallavi της Βολιβίας έρχεται στον κόσμο ένας από τους πιο λαοφιλείς πολιτικούς εν δράσει, της σύγχρονης ιστορίας της Λατινικής Αμερικής. Για άλλους ο πιο συντηρητικός ριζοσπάστης που έχει περάσει και για άλλους ο πιο επιτυχημένος εδραιωτής οικονομικού μοντέλου σε κρατικό τύπο Χώρας που τα δημοσιονομικά της…έμπαζαν για τα καλά!
Αρκετά διαφορετικός από τα λοιπά κοντινά παραδείγματα των γειτονικών σοσιαλιστικών καθεστώτων, με χαρακτηριστικότερο το παραδειγμα της Αργεντινής και της Βενεζουέλας, ο Βολιβιανός ηγέτης βρίσκεται στο τιμόνι της Χώρας του από το 2006. Η καριέρα του αυτά τα χρόνια συνοδεύτηκε σαφώς και από εκλογικές αποτυχίες όταν προσπάθησε να αλλάξει το εκλογικό σύστημα ώστε να θέσει υποψηφιότητα και στις επερχόμενες του 2019, γεγονός όμως που δεν του στέρησε την δημοτικότητά του. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι ο Morales είναι ο πρώτος “ιθαγενής” Πρόεδρος της Χώρας, με τις ρίζες του να ποτίζονται “φυλετικά” από την Αιμάρα.
Η επιτυχία όμως του αριστερότροφου κατόχου του ύπατου αξιώματος της γης που αποτέλεσε επαρχία της αυτοκρατορίας των σπουδαίων Ίνκας, εδράζεται στην ανθρώπινη πλευρά του. Στο πολιτικό σκέλος, ακόμα και οι αντίπαλοί του αναγνωρίζουν την άνθηση της “παράλληλης οικονομίας”, δίχως εξοντωτικές φορολογίες ανά καιρούς, με θέσεις εργασίες να δημιουργούνται διαρκώς και τα κρατικά έξοδα να μοιράζονται και στους φτωχούς ιθαγενείς, που ως τότε υπέφεραν από πλευράς βιοτικού επιπέδου. Παράλληλα όμως, εκείνο που τον έκανε να δείξει την ανθρώπινη πλευρά του ακόμα πιο έντονα, δίχως το φόβο να τσαλακωθεί και να δείξει ότι δε φοβάται να βρίσκεται σε επαφή με το λαό που του έδωσε τόσο μεγάλα ποσοστά, είναι η αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Όπως κάθε Λατίνος, έτσι και ο Morales, παθιάζεται με τη στρογγυλή θεά,αλλά το όνειρό του να παίξει επαγγελματικά σε κάποιο σύλλογο, διεκόπη όταν αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική. Τι κι αν ήταν 54 ετών όμως, η άψογη κατάσταση της υγείας του, το πάθος του για τον αθλητισμό, η θέληση του να είναι ό,τι πρεσβεύει και ιδεολογικά, τον οδήγησαν στην υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου με την Sport Boys, ομάδα που αγωνίζεται στην 1η εθνική κατηγορία.
Λεπτομερέστερα, η συμφωνία τότε περιείχε,μεταξύ άλλων, τον όρο να αγωνίζεται περί το εικοσάλεπτο στα ματς, ενώ οι ιθύνοντες της ομάδας της νοτιοανατολικής περιφέρειας Σάντα Κρουζ απέστειλαν στον Έβο το πρόγραμμα των αγωνιστικών, προκειμένου ο ίδιος να αποφασίζει σε ποια ματς θα αγωνιστεί. Δε γνωρίζουμε εάν πράγματι βρήκαν στο πρόσωπό του το δεκάρι που αναζητούσαν, το νούμερο 10 όμως, σαφώς ήταν το μόνο που ταίριαζε στην φανέλλα του! Συμβολικά δε, είχε αποφασιστεί το συμβολαίο του να του αποφέρει 214 δολάρια αμερικανικά, τον κατώτατο δηλαδή μισθό των εργαζομένων της Βολιβίας.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι τέτοιες φιγούρες πολιτικών μας είναι συμπαθέστερες στη σύγχρονη εποχή διαφθοράς, πόσο μάλλον όσο ακόμα μας διδάσκει ότι τα όνειρα του ο καθείς έχει το δικαίωμα να τα κηνυγά σε όποια ηλικία κι αν φτάσει…ειδικά σε τόπους που οι ευκαιρίες στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα είναι λιγοστές λόγω αναγκών επιβίωσης.
Σε περιόδους άλλωστε που η Χώρα μας ακόμα σκάβει σκάνδαλα πολιτικών και βλέπουν το φως της δημοσιότητας ανά τον κόσμο περιπτώσεις όπως αυτή του Bolsonaro, οι επιτυχίες του Morales θυμίζουν πολιτικές φιγούρες…άλλων εποχών!
Για το τέλος, στην τομή πολιτικής και αθλητισμού κρατήσαμε το ομορφότερο… Ο Βολιβιανός Πρόεδρος μπορεί να ήταν ήδη γνωστός για το γεγονος ότι δεν έχανε ευκαιρία να παίξει μπάλα όπου διοργανώνονταν φιλικά με συνδικαλιστές, δημοσιογράφους κτλ, αλλά το συμβολικότερο ματς στο οποίο αγωνίστηκε, ήταν το 2007. Εκείνος ο αγώνας δόθηκε σε υψόμετρο 6.000 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Αιτία; Η απαγόρευση της FIFA στη χώρα του να διεξάγει διεθνείς αγώνες στα στάδια που βρίσκονται σε αυξημένο υψόμετρο!
