Ντιντιέ Ντρογκμπά: Το αντίο του «Ειρηνοποιού»

ντρογκμπά

Έχει γίνει σίγουρα κάποια φορά ο ήρωας σου σε βίντεο γκέημ, έχει γίνει στίχος των γνωστών Locomondo, έχει γίνει η σημαία της ειρήνης ανάμεσα σε Νότιους και Βόρειους στην Ακτή Ελεφαντοστού, έχει γίνει πρέσβης καλής θελήσεως της UNESCO, έχει κατακτήσει πάνω από 20 ατομικές διακρίσεις.

Χαρισματικός, ειρηνοποιός, σκόρερ, δημοκράτης, τεχνίτης, αντικειμενικός. Μία από τις δυσκολότερες ερωτήσεις θα ήταν “χαρακτήρισε τον Ντρογκμπα με 5 κουβέντες.” Ποιος χαρισματικός  Λακεδαίμων θα μπορούσε να το πετύχει, αναρωτιέμαι…

Ο Ντιντιέ Υβ Ντρογκμπά Τεμπιλύ, ένας από τους πιο τεχνίτες Ιβοριανούς ποδοσφαιριστές που πάτησαν σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά χορτάρια, αποφάσισε πλέον να βάλει τέλος στην γεμάτη εμπειρίες καριέρα του, προτού πατήσει τα 41. Γεννηθείς το 1978, δεν θα μείνει στην πατρίδα του όπως τα άλλα 5 αδέρφια του, αλλά θα ακολουθήσει τον θείο του στη Γαλλία λίγο πριν γίνει 6 ετών. Έγνοια των γονέων του, να μορφωθεί, να σπουδάσει, να καλλιεργηθεί σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο πατέρας εξομολογούνταν ότι θα ΄θελε πολύ να τον δει γιατρό, αλλά προφανώς αυτό δεν θα τον έκανε το ίδιο ευτυχισμένο.

Όταν βάζεις το λύκο να φυλάει τα πρόβατα λοιπόν, όλοι ξέρουμε την κατάληξη. Ο θείος του λοιπόν, επαγγελματίας ποδοσφαιριστής τότε, αποτέλεσε το πρότυπό του και παράλληλα με το σχολείο, άρχισε να αγωνίζεται σε μια τοπική ομάδα 5ης κατηγορίας στο Λεβαλουά. Ακόμα, στη Λε Μαν, ήταν ένας ακραίος μπακ με έφεση στο σκοράρισμα, αλλά ο θείος έλεγε ότι όλοι τους επιθετικούς βλέπουν και διακρίνονται, κανείς τους αμυντικούς. Τα 4 χρόνια που έπαιξε εκεί έφευγε από 1 διαμέρισμα 17 τ.μ. να πάει στην προπόνηση, καθώς εκεί βρέθηκε μετά το σχολείο για να σπουδάσει λογιστική. Όπως φαίνεται δεν του πήρε και πολύ για να καθιερωθεί στην επίθεση, να κάνει όνομα όμως σίγουρα άργησε, αφού πριν τα 21 του που έφτανε με το μετρό στην προπόνηση και ετρωγε από τα McDonalds , δεν είχε καν υπογράψει επίσημα επαγγελματικό συμβόλαιο. Σταδιακά, τη 2η χρονιά στην Γινγκαμπ τα ποσοστά θα αυξηθούν και η μεταγραφή στην Μαρσέιγ θα επιτευχθεί το 2003, όπου και θα μείνει 1 χρόνο αφού ύστερα, στην Τσέλσι,θα αρχίζει να αποδεικνύει τη φήμη του, το ένστικτο του Μουρίνιο…και το πόδι ακριβείας του μέγα Λάμπαρντ(!).

Μέχι να φύγει το 2012, είχε χαρίσει στην ομάδα του Μουρίνιο 4 φορές το πρωτάθλημα και μία το Τσαμπιονς Λιγκ. Πολλά τα κρίσιμα γκολ, μα λίγα βγάζουν εκείνα τα συναισθήματα του 2012. Και ακόμα πιο λίγοι παρηγορούσαν τους αντιπάλους αντί να χορεύουν από χαρά όπως έκανε ο Ντιντιέ.  226 γκολ σε 100 συμμετοχές ο απολογισμός.

ντρογκμπά

Το 2012 έρχεται η Σανγκάη Σεχουά. Θα μείνει μόνο τη μισή σεζόν εκεί. 11 συμμετοχές και 8 τέρματα. Έτσι, θα παίξει στη Γαλατασαράι ως το 2014, γράφοντας το όνομα του στον πίνακα των σκόρερ 18 φορές σε 41 εμφανίσεις. Το 2014, θα γυρίσει για 1 χρόνο σπίτι του, σε μια άλλη Τσέλσι όμως αυτή τη φορά, 28 συμμετοχές και 4 γκολ εν ολίγοις και μεταγραφή στην Μόντρεαλ Ίμπακτ , αλλά όσο αγαπήθηκε από τον κόσμο του Στάμφορντ Μπριτζ δεν αγαπήθηκε σε κανένα άλλο κλαμπ.

Όπως και να έχει πάντως για να φτάσει να μετρά στην σταδιοδρομία του 164 γκολ, το λιθαράκι τους έβαλαν και οι συμμετοχές του με την εθνική ομάδα της Ακτής. Δεν θα μπορούσε να διαλέξει τη Γαλλία, ακόμα κι αν εξελίχθηκε πολλαπλώς εκεί. Την πατρίδα του την αγαπάει, απλά την ονειρεύεται διαφορετικά και πάλεψε πολύ για αυτή την διαφορά…

Η ιστορία αυτή, τραβάει έτη πολλά πίσω, όταν ακόμα το ημερολόγιο έδειχνε το πραξικόπημα του 1999 στην πατρίδα του. Η δική του όμως δράση εκεί, ξεκινά το 2005, μετά την επική πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελο του 2006 με νίκη 3-1 κόντρα στο Σουδάν. Ήταν η πρώτη φορά που οι Ιβοριανοί θα μπορούσαν να βγουν στους δρόμους να πανηγυρίσουν κάτι τέτοιο, μα δεν μπορούσαν. Ο εμφύλιος πόλεμος που μάστιζε τη χώρα τους, είχε μετατρέψει σε ξεχωριστές ένοπλες παρατάξεις, τους Βόρειους και τους Νότιους.

Το κουβάρι που ξετυλίγει την ιστορία αυτή, σχετίζεται με το γεγονός ότι η πατρίδα του Ντρογκμπά, του Καλού, του Εμπουέ, των Τουρέ και των άλλων είναι η πλουσιότερη στην παραγωγή κακάο στον κόσμο όλο. Κάπως έτσι η Γαλλία, επιχείρησε να ελέγξει τα εσωτερικά ζητήματα του κράτους περί το 2000. Ο Γκμπαγκμπό, που ήδη κατείχε δημοκρατικά την εξουσία, ήθελε να σταθεί κόντρα στον γαλλικό ιμπεριαλισμό, την ώρα που ο αντίπαλός του πολιτικά, Ουαγάρα, υπήρξε πολύ πιο συγκαταβατικός στο όλο ζήτημα. Πρόκειται για ένα κράτος που το 77% του πληθυσμού είναι αυτόχθονες, καθολικοί κυρίως και ανιμιστές, το 20% περίπου μουσουλμάνοι από τη Λιβερία, τη Μπουρκίνα Φάσο και τη Γουινέα. Γύρω στο 4%, στον πληθυσμό ανακαλύπτει κανείς Γάλλους, Βρετανούς και πολίτες Η.Π.Α ή Καναδά.

Για διαφόρων ειδών ανόμοιες μεταξύ τους αιτίες, οι άνθρωποι από γειτονικά κράτη που κατατρεγμένοι ή φτωχότεροι αλλού διέφυγαν στην Ακτή για να εργαστούν σε βιομηχανικές θέσεις παραγωγής(οι Βόρειοι), έχουν πολιτογραφηθεί και κατ’επέκταση, απέκτησαν δικαιώματα συμμετοχής στα κοινά και τις εκλογές. Ο κυβερνήτης της Χώρας σαφώς εναντίον τους και εναντίον όσων δεν είχαν και τους 2 γονείς Ιβοριανούς ώστε να έχουν και Ιβοριανή υπηκοότητα, δεχόταν τον πόλεμο των αντιπάλων του από το 2002 που επισήμως ξεκίνησε ο Εμφύλιος. Τρια χρόνια ύστερα λοιπόν, μετά από εκείνη τη νίκη το 2005,οι κάμερες τραβούν τον Ντιντιέ με το μικρόφωνο ανά χείρας να αναφωνεί ένα…τύποις διάγγελμα, έχοντας αγκαλιά τους συμπαίκτες του. Μέσα σε λίγα λεπτά γονατίζουν όλοι μαζί και…ικετεύουν τους πάντες για κατάπαυση του πυρός.

Το έργο του έχει και συνέχεια , αφού παρόλο που γεννήθηκε στο Αμπιτζάν, την οικονομική Πρωτεύουσα και πρώην επίσημη, της Ακτής Ελεφαντοστού, πήγε να επισκεφθεί και το υπόλοιπο τμήμα της Χώρας, ενώ άσκησε πιέσεις ώστε το επόμενο ματς να διεξαχθεί στα Βόρεια της Χώρας. Επικίνδυνο το εγχείρημα, αλλά από τότε, όποτε είχε ματς η Εθνική, η κατάπαυση του πυρός ήταν δεδομένη. Με τα πολλά και νίκη ήρθε αφού δόθηκε η σχετική άδεια (5-1) και 2 τέρματα πέτυχε και γενικότερε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, προκειμένου να καταφέρει ,όσα δεν είχε καταφέρει ως τότε ολόκληρος ΟΗΕ. Ύστερα από 6 ανεπιτυχείς προσπάθειες , το 2010, η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές, το καθεστώς ανετράπη και ο κυβερνήτης φυλακίστηκε.

Τα κοινωνικά επιτεύγματα του μάγου απ’τη Χώρα του κακάο δεν τελειώνουν εκεί. Όσο ήταν περαστικός από την Τουρκία είχε δωρίσει 1 εκατομμύριο ευρώ στις οικογένειες των ανθρακωρύχων, στο πολύνεκρο δυστύχημα πριν μερικά χρόνια. Ακόμα, έχει ιδρύσει το δικό του Ίδρυμα ,ώστε να συμπαραστέκεται σε απόρους και από τη χώρα του. Γνωστή είναι και η σειρά εσωρούχων που κυκλοφορεί εδώ και μερικά χρόνια, ενώ από τα έσοδα προσφέρει σε κοινωφελείς σκοπούς.

Ο επίσημος ιδιοκτήτης λοιπόν της Φοίνιξ Ράιζινγκ κρέμασε τα παπούτσια του και όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης έσπευσε να του ευχηθεί Η συνέχεια όμως δεν είναι δεδομένη ούτε στον δικό του νου για την πορεία του. Σαφώς τον θέλουμε μέσα στο άθλημα, αλλά τέτοια πνεύματα ότι κι αν κάνουν, ευχόμαστε να έχουν την υγειά τους και να μην παύσουν να προσφέρουν ποτέ!