Η Γερμανίδα Imke Wubbenhorst γράφει ιστορία, όχι μόνο επειδή έγινε η πρώτη προπονήτρια ανδρικής ποδοσφαιρικής ομάδας (Cloppenburg) στις 5 πρώτες κατηγορίες της χώρας της, αλλά και γιατί εντυπωσιάζει και με τις αφοπλιστικές ατάκες της σε γελοίες ερωτήσεις, με σεξιστικό υπόβαθρο. Μάλιστα, έγινε διάσημη για την αποστομωτική απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφο, όταν εκείνος την ρώτησε αν πρέπει να ειδοποιεί τους παίκτες της πριν μπει στα αποδυτήρια, για να φορέσουν παντελόνι: «Φυσικά και όχι. Είμαι επαγγελματίας, επιλέγω τους ποδοσφαιριστές μου με βάση το μέγεθος του πέους τους».
Η 30χρονη Wubbenhurst, η οποία έχει αγωνιστεί και με το εθνόσημο της Γερμανίας, έχει δύσκολο δρόμο μπροστά της. Αρχικά, πρέπει να αποδείξει ότι «δεν είναι ελέφαντας», ότι αξίζει να βρίσκεται στον πάγκο του συλλόγου από την Κάτω Σαξονία και ότι δεν της χαρίστηκε τίποτα. Γιατί απλούστατα είναι γυναίκα! Επίσης, οφείλει να κρατήσει με «νύχια και με δόντια» την ομάδα στην κατηγορία, καθώς αν δεν συμβεί αυτό, θα κατηγορηθεί για το φύλο της –αυτό το φοβάται και η ίδια-, ενώ θα χαρακτηριστεί ως άλλη μια που δεν ξέρει μπάλα. Κανείς δεν θα σκεφτεί ότι κάτι μπορεί να μην πήγε καλά με το ρόστερ, αφού εκείνη είναι το εύκολο θύμα.
Η Imka δεν έχει ούτε το περιθώριο, αλλά ούτε και την επιλογή της αποτυχίας. Η ίδια γνωρίζει ότι έχει να αντιμετωπίσει μια πρόκληση, όμως πιστεύει στον ευατό της. Ο σεξισμός δεν την τρομάζει, της έχει συμβεί και της συμβαίνει καθημερινά. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι δεν θα μπορεί να επιβληθεί στα αποδυτήρια, για τον «προφανή» λόγο. Ναι καλά καταλάβετε, επειδή είναι γυναίκα και ως γνωστόν οι γυναίκες είναι αδύναμες. Εκείνη όμως, δηλώνει κατηγορηματικά: «Δεν θα έχω πρόβλημα να επιβάλλω την τάξη. Είμαι δασκάλα».
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που αμφισβητούνται οι ικανότητες μιας προπονήτριας εξαιτίας του φύλου της. Το 2014, η ομοσπονδιακή τεχνικός της γυναικείας ομάδας της Σουηδίας, Pia Sundhage, ρωτήθηκε αν μια γυναίκα έχει την δυνατότητα να προπονήσει άνδρες ποδοσφαιριστές και απάντησε χαριτολογώντας: «Εδώ η Angela Merkel κυβερνά μια ολόκληρη χώρα».
Ευτυχώς, οι ιδιοκτήτες της Cloppenburg είχαν διαφορετική άποψη. Το μοναδικό κριτήριο για την πρόσληψη της ήταν τα προσόντα της, χωρίς να υπάρχει καν στο λεξιλόγιο τους ο όρος «έμφυλη διάκριση».
Η Wubbenhorst, όπως και κάθε άλλη από εμάς, ζητάει κάτι, που ακόμα και το 2019 δεν θεωρείται αυτονόητο. Να την κρίνουν για τα αποτελέσματα της δουλειάς της και όχι για το φύλο της. Κι όταν μια γυναίκα συνεχίζει να απαιτεί τον σεβασμό όλων, το «ντέρμπι» για πραγματική ισότητα πηγαίνει στην «παράταση».
