Στις 26 Ιανουαρίου του 2019, το κλειστό της Αρτάκης φιλοξενεί το τελευταίο παιχνίδι μπάσκετ της ιστορίας του. Ο Πανιώνιος υποδέχεται τον Ήφαιστο Λήμνου στο πλαίσιο της Basket League και μετά τη λήξη του αγώνα, το κλειστό της Οδού Αρτάκης περνάει μία για πάντα στην μπασκετική ιστορία αυτού του τόπου, καθώς πρόκειται να κατεδαφιστεί.
Σε αυτά όμως τα 40 χρόνια ιστορίας του, το “κλουβί” της Νέας Σμύρνης πρόλαβε να ζήσει στιγμές που το σημάδεψαν, να πατήσουν το παρκέ του προσωπικότητες που το χαρακτήρισαν και να το κάνουν ένα “τέμενος” του μπάσκετ. Ένα γήπεδο, που κάθε φορά που βρισκόσουν εκεί μπορούσες να “οσφρηστείς” την ιστορία του και τις αναμνήσεις που κουβαλούσε, ίσως με έναν τρόπο που δεν μπορείς να το κάνεις σε άλλα ιστορικά μπασκετικά γήπεδα της Ελλάδας. Με αυτό το μικρό αφιέρωμα, το Rabona, αποχαιρετά το Κλειστό Γυμναστήριο Νέας Σμύρνης.
Ο Φάνης
Μπασκετικός Πανιώνιος = Φάνης Χριστοδούλου. Ο “μπέμπης” μετακόμισε από την Δάφνη στον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 1983 και κατάφερε να… βγάλει ρίζες στην Οδό Αρτάκης, συνδέοντας το όνομα του άρρηκτα με την ομάδα της Νέας Σμύρνης. Στον Πανιώνιο είχαμε την τύχη (άλλοι ζωντανα και άλλοι από εμάς σε βίντεο), να παρακολουθήσουμε την δημιουργία ενός εκ των πληρέστερων Ελλήνων καλαθοσφαιριστών στην ιστορία, αν όχι του πληρέστερου. Ο Φάνης βοήθησε στην “γιγάντωση” του μπασκετικού τμήματος του Πανιωνίου, με τον οποίο έφτασε το 1987 στον τελικό της Α1, αντιμετωπίζοντας τον υπερηχητικό Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη, ενώ το 1991 κατέκτησε μάλιστα το κύπελλο Ελλάδας, απέναντι στην ομάδα του ΠΑΟΚ, χαρίζοντας έτσι τον μοναδικό μεγάλο τίτλο της ιστορίας του Πανιωνίου.
Ο Φάνης είχε βρει στην Νέα Σμύρνη την… πλατεία του, και δεν αποχωρίστηκε τα κυανέρυθρα μέχρι το 1997, χρονιά στην οποία πήγε στον Παναθηναϊκό, ώστε να διεκδικήσει (και να κατακτήσει) το πρωτάθλημα Ελλάδας. Ένας παίκτης που αν το ήθελε, θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι όχι μόνο για άλλες Ευρωπαϊκές πολιτείες αλλά και για την Αμερική και το NBA, o Χριστοδούλου είναι αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη μορφή που φόρεσε την φανέλα του “Ιστορικού”.
Εκείνη η νύχτα με τον Μπόμπαν
Δυστυχώς για το Ελληνικό μπάσκετ, η πιο “δυνατή” μεμονωμένη ανάμνηση που έχουν οι περισσότεροι από το κλειστό της οδού Αρτάκης, μας έρχεται από το καταραμένο εκείνο βράδυ της Τετάρτης 28 Απριλίου του 1993. Τότε, ο Πανιώνιος υποδέχθηκε τον Παναθηναϊκό στα πλαίσια του 4ου ημιτελικού της Α1. Με το σκορ στο 50-56 υπέρ του “Τριφυλλιού”, η μπάλα πάει στον Σέρβο άσο των “Κυανέρυθρων”, Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ο οποίος στην προσπάθεια του να ποστάρει τον Αλβέρτη, χρεώνεται με το πέμπτο προσωπικό του φάουλ από τον διαιτητή Κουκουλεκίδη. Η αποβολή φαίρνει νεύρα, θόλωμα μυαλού και μία ενέργεια που θα άλλαζε για πάντα την ζωή του Σέρβου. Ο Μπόμπαν παίρνει φόρα, χτυπάει το κεφάλι του στην μπασκέτα και σωριάζεται αιμόφυρτος στο παρκέ. Ρήξη νωτιαίου μυελού από κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο η γνωμάτευση και το αναπηρικό καροτσάκι έγινε ο συνοδός της υπόλοιπης ζωή του. Μία τρέλα της στιγμής τον καθήλωσε, μόλις στα 30 του χρόνια… Ο Μπόμπαν έφυγε από τη ζωή του καλοκαίρι του 2006, μόλις στα 43 του χρόνια, από καρδιακή εμβολή.
Ο Μπόμπαν έκατσε μόλις μία λειψή σεζόν στη Νέα Σμύρνη, όμως κατάφερε, μαζί με τον πρωταθλητή του 2008 με τους Boston Celtics, Πι Τζει Μπράουν, να φτιάξει ένα από τα καλύτερα δίδυμα στην Ευρώπη. Τελείωσε τη σεζόν ως ο τρίτος σκόρερ του Κυπέλλου Κόρατς, ενώ ήταν διάσημος για τις εμπνεύσεις και το “επαναστατικό” μπάσκετ του. Δεν ήταν ο πιο αθλητικός ή ο πιο δυνατός παίκτης, ήταν όμως ένας χαρισματικός σκόρερ όσο και μία εμβληματική παρουσία εντός των παρκέ. Ακόμα κι αν αγωνίστηκε μόλις μία σεζόν με τα χρώματα του Πανιωνίου, ο Μπομπαν δέθηκε με την ομάδα της Νέας Σμύρνης, αγαπήθηκε και αγάπησε τους Κυανέρυθρους, κάνοντας την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του, ενώ είναι χαρακτηριστικό και το γεγονός ότι ο γιός του, Βλάντο, όχι μόνο μεγάλωσε στην Ελλάδα, αλλά έκανε και τα πρώτα του βήματα ως μπασκετμπολίστας στη Νέα Σμύρνη, η οποία έγινε το σπίτι, δημιουργώντας το “όνομα” του στην ομάδα του Πανιωνίου.
Τhe Turner Airlines
Από τον Πανιώνιο έχουν περάσει αρκετοί ξένοι παίκτες που έχουν γράψει την δική τους ιστορία (λίγο πιο πάνω αναφέραμε τον Μπόμπαν και τον Πι Τζέι Μπράουν), όμως ο πιο θεαματικός μάλλον ήταν ο Χένρι Τέρνερ. Ο Τέρνερ ήρθε στον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 1993, από την Ιταλική Φιρέντσε, φέρνοντας έναν αέρα NBA στην Νέα Σμύρνη.
Ένα Φόργουορντ ύψους 2 μέτρων και με… ελατήρια στα πόδια, ο Τέρνερ κάθισε μία σεζόν στον Πανιώνιο σε μία από τις καλύτερες ομάδες που είχε συνθέσει ο σύλλογος της Σμύρνης. Φάνης, Γιαννάκης, Στόουκς και Τέρνερ, οδήγησαν τον Πανιώνιο στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κόρατς και στον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, σε μία σεζόν που Τέρνερ φόρτωνε 20άρες και 30άρες τα αντίπαλα καλάθια. Κερασάκι στην τούρτα και κορυφαίες στιγμές του Τέρνερ στην οδό Αρτάκης; Η νικητήρια τάπα στον Νίκο Γκάλη για την Α1 και το απίστευτο κάρφωμα 360 μοιρών στον πρώτο ημιτελικό του Κόρατς, απέναντι στον ΠΑΟΚ:
Η έξοδος στην Ευρωλίγκα
Μία από τις τελευταίες κορυφαίες στιγμές της φοβερής περιόδου των 80s-90s ήταν η έξοδος του Πανιωνίου στην Ευρωλίγκα. Με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ως οδηγό, ο Πανιώνιος πλαισίωσε τον Φάνη Χριστοδούλου με νεαρούς παίκτες όπως ο Κικίλιας, ο Καλαϊτζής και ο Καράγκουτης, πρόσθεσε τον μεγάλο Ζάρκο Πάσπαλι και τον αμερικάνο Μπάιρον Ντίνκινς, φτιάχνοντας μία σαρωτική ομάδα που χάρισε στον Πανιώνιο την πρώτη έξοδο της ιστορίας του στην Ευρωλίγκα. Ο Πανιώνιος έφτασε στα 3 παιχνίδια την ημιτελική σειρά με τον Παναθηναϊκό, χάνοντας τελικά με 2-1 και “σκούπισε” με ευκολία τον ΠΑΟΚ στους μικρούς τελικούς με 3-0. Σύμφωνα μάλιστα με τον ίδιο τον Ντούντα, ο Μάικ Φρατέλο (επί μία 20ετία προπονητής στο ΝΒΑ και εσχάτως στις αρχές της δεκαετίας αυτής στην Εθνική Ουκρανίας) του είπε πως εκείνος ο Πανιώνιος έπαιζε μάλλον το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη!
Το κλειστό της Αρτάκης δεν είδε δια ζώσης κάποιο παιχνίδι Ευρωλίγκας λόγω μη καταλληλότητάς του (το 1996 η ομάδα χρησιμοποίησε ως έδρα την Γλυφάδα και το 2008 το Ελληνικό), όμως είδε μεγάλους παίκτες, θεαματικές ομάδες και αξιομνημόνευτους αγώνες καθ’όλη την ιστορία του. Μία ιστορία που δικαίως θα το συνδέει με μία γλυκιά νοσταλγία, όχι μόνο για τους φιλάθλους του Πανιωνίου, τους κατοίκους της Νέας Σμύρνης ή τους μεγαλύτερους σε ηλικία μπασκετικούς, αλλά για κάθε άνθρωπο που αγαπά το Ελληνικό μπάσκετ και τις “ιστορίες” του.
