“Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας”
Ερμηνεία: Ανδρεάτος Γεράσιμος
Μουσική: Παπαδημητρίου Δημήτρης
Στίχοι: Γκανάς Μιχάλης
Η ζέστη σταδιακά αρχίζει να αυξάνει. Τα σαββατοκύριακα και το μικρότερο κολπάκι γύρω απ’την Αττική σφύζει από σέηκερ και ψάθες. Ο καιρός μπορεί μεσοβδόμαδα να κάνει τα δικά του γούστα αλλά οι συναυλίες και τα φεστιβάλ, παραδοσιακά για την εποχή, δίνουν και παίρνουν!
Ως γνωστόν, την παρέα του Rabona, δεν θα μπορούσε να μην την απασχολήσει και το κομμάτι του πολιτισμού, οπότε μετά το Release Athens Festival, αναμένουμε διακαώς να γιορτάσουμε στις γειτονιές της Αθήνας την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Όπως κάθε χρόνο, το εορταστικό τριήμερο των εκδηλώσεων, βρίσκει να φωλιάσει και να ξεδιπλώσει το ταλέντο των συμμετεχόντων και στις γειτονιές του κέντρου της Πρωτεύουσας, με αποτέλεσμα η Πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι να φοράει τα γιορτινά της για τις 21, 22και 23 Ιούνη.
Σε μία από τις συνοικίες για την οποία γράφτηκαν τόσα χρόνια πολλά διαφορετικά και δικαιολόγησε τη φήμη της με ιστορικά στέκια από τη δεκαετία του 60 και έπειτα-κυρίως-, πάντα κανείς συναντούσε μαγαζιά για όλα τα γούστα, για όλες τις κοινωνικές τάξεις ,μα κυρίως για όλα τα…πορτοφόλια. Μια γειτονιά που ,επιπλέον, διαχρονικά αγαπούσε τον αθλητισμό και την τέχνη, αφενός βιώνοντας τις ατελείωτες ώρες του φωταγωγημένου γηπέδου του Μετς, του Φωκιανού στο Ζάππειο, της πλατείας Πλυτά στη Γούβα, του πάρκου του Λογγίνου με τους νυχτερινούς θρύλους που το συντρόφευαν. Μια μπάλα στα πόδια στα πιτσιρίκια του Άλσους Παγκρατίου και μια σπυριάρα να αντηχεί τα μεσημέρια στο γηπεδάκι του Προφήτη Ηλία.
Αφετέρου στην τέχνη, δεν υστερούσε ποτέ, καθώς πέραν των καλλιτεχνικών φύσεων που όλα τα χρόνια φιλοξενούσε στα στενά του το Παγκράτι, από τον μόνιμο θαμώνα Χατζιδάκι στον “Μαγεμένο Αυλό” της πλατείας Προσκόπων έως τον Θάνο Μικρούτσικο , ή άλλους λιγότερο γνωστούς στο ευρύ κοινό, το Άλσος και τα μαγαζιά του φιλοξενούσαν τη μουσική και το θέατρο. Πιο γνωστή η προ μερικών χρόνων διαρκής εκδήλωση του Δήμου Αθηναίων, με μουσικές, yoga και κουκλοθέατρα στο Αλσος και φυσικά η Γιορτή Μουσικής στην πλατεία Βαρνάβα. Μια τριήμερη “παράσταση” για όλα τα γούστα. Ένα ατελείωτο πάρτι , στην διάρκεια του οποίου άλλοι χορεύουν στο πεζοδρόμιο, άλλοι δε χωρούν να περάσουν να φτάσουν ως το περίπτερο, άλλοι ξεκινούν από νωρίς στις ταβέρνες με ουζάκι και στα καφέ με χυμό και καταλήγουν να μην θυμούνται ποιο από τα ποτά τους έχει ήδη πληρωθεί. Και πώς να μη σε παρασύρει το πνεύμα της τελετής ετούτης, όταν κάθε γούστο έχει χρόνο και μέρος να αισθανθεί καλυμμένο. Κάποτε , χρόνια πριν , στηνόταν από μπάντες που ακόμα “έφτιαχναν” το όνομά τους, συγκροτήματα που μαζεύονταν και έπαιζαν για την πάρτυ τους στη βεράντα του σπιτιού, καλλιτέχνες που δεν είχαν καν σκεφτεί ότι θα τριανταρίσουν και θα κυνηγάνε ακόμα το όνειρο…μουσικούς που πλέον στήνουν οτιδήποτε έχει να κάνει με την οργάνωση του γεγονότος και απλούς χομπίστες, ποy από το πόστο του ο καθένας, προσφέρει τη συνδρομή του , όπως ξέρει.
“Αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, παίξε κι άλλο.”
Πίστεψε τα κηρύγματα του Σαίξπηρ λοιπόν η Ευρώπη και στο ίδιο μοτίβο εξελίχθηκε η ιδέα της Παγκόσμιας ημέρας μουσικής που εορτάζεται στις 21 του Ιούνη , με διαφόρων ειδών δρώμενα που λαμβάνουν χώρα από την Επίδαυρο και το Ηρώδειο, στα εν Ελλάδι δεδομένα, μέχρι τα συνοικιακά καφενεία. Έτσι και στην Πλατεία, όπως κάθε χρόνο, θα φιλοξενηθεί το έντεχνο, το παραδοσιακό, το τζαζ, η country μουσική και η fank και η soul και ό, τι άλλο γουστάρει η …ψυχούλα σου τέλοσπάντων. Μια ευκαιρία ανάδειξης του γούστου που κουβαλούν οι μουσικοί που παρίστανται στην όλη διαδικασία από τη μία πλευρά , έως και τη φινέτσα που συντροφεύει ολόχρονα τα μαγαζιά της γειτονιάς. Όχι πως του λείπει του Παγκρατίου η φήμη και ο κόσμος τις καθημερινές και τα σαββατοκύριακα, ως σημείο συνάντησης ανθρώπων από όλη την Αθήνα, αλλά η ευκαιρία ανάδειξης δίνεται- εκτός από τις τοπικές επιχειρήσεις και τους πρωταγωνιστές μουσικούς – και στο σύνολο του πνεύματος που μπολιάζει όλη αυτή η τελετή για τα δεδομένα της απρόσωπης Αθήνας της σύγχρονης εποχής, της πολύωρης ζούγκλας που θέτει τα δικά της όρια σε αυτή την πόλη, στους ραγδαίους ρυθμούς κίνησης και πίεσης στην καθημερινότητα των πολιτών, των εργαζομένων της Πρωτεύουσας και του σύγχρονου ανθρώπου συνολικότερα στη ρουτίνα μια μεγαλούπολης.
Το Rabona θα είναι εκεί κατά την διάρκεια του φετινού τριημέρου, περιμένοντας σας να γίνουμε μια παρέα, με μπίρες έξω από το “Βαρνάβα Cafe”, στήνοντας πηγαδάκια πίσω από τα μόνιμα διπλοπαρκαρισμένα της Αρχιμήδους, από νωρίς το μεσημέρι του σαββατοκύριακου στη πλατεία και την αγαπημένη μας “Ρεμπέκα” , με διάλειμμα για μεζέδες στη “Μικρή Βουλή” και στις “Μουριές”. Καθιερωμένο βραδινό ποτάκι στο “Κρυφτό” και το “Chelsea“. Από την Πρώκλου δε, διαβαίνει κανείς μόνο πεζός άμα τη δύση του ηλίου, ενώ διαφορετικότερα γούστα καλύπτονται στο “Τ n Tοggs” και στον πιο παραδοσιακό της γειτονιάς, “Jimmy“. Με σουβλάκια στο χέρι από τον “Παλιάκη” ή για το κουσκους του event, πολύ πιθανό να μας συναντήσετε και στα τραπέζια των καταστημάτων πάνω στην, ανανεωμένη πια, πλατεία, αφού θα έχουμε πιει τις μπίρες μας στο πάντα φιλόξενο “Σκάζυ” της Εμπεδοκλέους ή εναλλακτικά στον απόγονο των 90’s, “Super Fly“. Το πρόγραμμα ξεκινά το βράδυ της Παρασκευής 21 του μήνα και λήγει την Κυριακή το βράδυ, στις 23 του Ιούνη, αλλά εμείς από τώρα ψέλνουμε σιωπηλά στιχάκια του Δεληβοριά στη δουλειά :
“Κάποιος έφτιαξε στη γη το Παγκράτι/Και δεν έκλεισα μάτι
Από κείνη τη μέρα εγώ/Το air condition στους 16 ν’ ανοίξεις
Προτιμώ να το πνίξεις/Αυτό που νιώθεις κι εσύ
Βγες και πάρε απ’ τη Βαρνάβα τσιγάρα/Μάθε λίγη κιθάρα
Μα ποτέ μην αγγίξεις το Σι”
*Φωτογραφίες : Γιάννης Κρητικός (Instagram / @giannis_johnidis_kritikos)
