Η ανάλυση της Team USA

Η ανάλυση της Team USA

 Μάθημα ιστορίας: Μιλαμε φυσικά για την χώρα που γέννησε το μπάσκετ. To 1891 καθηγητής Φυσικής Αγωγής James Naismith είχε την φαεινή ιδέα να βάλει τους μαθητές του ιστορικού κολλεγίου YMCA του Springfield να σουτάρουν μπάλες σε κοφίνια για ροδάκινα and the rest is history. Τέσσερα χρόνια μετά ξεκινάει επίσημα το κολεγιακό πρωτάθλημα και το 1946 ιδρύεται το επαγγελματικό Basketball Association of America, ο προδρομος του ΝΒΑ ή αλλιώς το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον πλανήτη. Η Team USA θα γίνει μέλος της FIBA το 1934 και παρ’ όλο που η παγκόσμια ομοσπονδία δεν επιτρέπει στους επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ να συμμετάσχουν στις διεθνείς διοργανώσεις, τα κολεγιόπαιδα μια χαρά κάνουν την δουλειά τους κατακτώντας συνέχεια μετάλλια. Το 1989 επιτέλους οι κανόνες περί συμμετοχής επαγγελματιών στα διεθνή τουρνουά αλλάζουν και η “Dream Team” των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 με τους Michael Jordan, Magic Johnson και Larry Bird, επαναπροσδιόρισε τα όρια του αθλήματος. Η περίοδος κυριαρχίας τους όμως κλονίστηκε ισχυρά στις αρχές του 21ου αιώνα. Τρεις ήττες και 6η θέση στο Μουντομπασκετ του 2002, χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και φυσικά το κάζο από την εθνική μας στη Σαϊτάμα. Ένα αποτέλεσμα που τους θύμωσε τόσο που αποφάσισαν να οργανώσουν την εθνική τους ομάδα σε σοβαρό πρόγραμμα ενσωμάτωσης όλων των κορυφαίων παικτών. Έκτοτε δεν έχασαν ποτέ σε επίσημο αγώνα φτάνοντας ένα απίστευτο σερί 78 αγώνων μέχρι να ηττηθούν σε φιλικό προετοιμασίας για το φετινό τουρνουά από την Αυστραλία.

Το ρόστερ: Για αυτούς που λείπουν και την περίεργη κατάσταση που διαμορφώθηκε με τις πολλές αρνήσεις τα είπαμε στο άρθρο των απουσιών. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με τους παρόντες. Από αυτή την 12δα οι μόνοι All-Stars είναι οι Kemba Walker και Khris Middleton, που θα αναλάβουν και ηγετικό ρόλο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι ανερχόμενοι αστέρες Jayson Tatum, Jaylen Brown και Donovan Mitchell που σε 3-4 χρόνια θα είναι οι αστέρες του μέλλοντος. Οι Αμερικανοί έχουν σημαντικό πρόβλημα στην frontline καθώς δεν έχουν κανένα καθαρό 4ρι ενώ και στο “5” οι διαθέσιμοι παίκτες ( Turner, Lopez, Plumlee) δεν είναι φόβητρα. Εμπειρία από διεθνείς διοργανώσεις έχει μόνο ο Harrison Barnes που είναι μέλος της ομάδας από το 2016. Το ρόστερ τους σίγουρα δεν τρομάζει αλλά το γεγονός πως ακόμα κι αυτοί οι παίκτες εξακολουθούν να είναι τα μεγάλα φαβορί για το χρυσό δείχνει την απίστευτη δεξαμενή ταλέντου που έχει το ΝΒΑ.

Ο προπονητής: Όταν ολόκληρη η προπονητική ομάδα κι όχι μόνο ο head coach δεν χρειάζεται συστάσεις, τότε καταλαβαίνει κανείς για το πόσο σπουδαίο επιτελείο μιλάμε. Ο Gregg Popovich ίσως είναι  καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Στα 70 του κι όντας ήδη 5 φορές πρωταθλητής ΝΒΑ με τους San Antonio Spurs αποφάσισε να αποδεχτεί μια νέα πρόκληση στην καριέρα του αναλαμβάνοντας την εθνική ομάδα. Η πρώτη του χρονιά συνοδεύτηκε από ένα κύμα αρνήσεων των πρωτοκλασάτων παικτών αλλά είναι σίγουρο πως η συγκεκριμένη ομάδα τον εξιτάρει περισσότερο. Βοηθοί του ο 8 φορές συνολικά πρωταθλητής ΝΒΑ σαν παίκτης (Bulls) και σαν προπονητής ( Warriors), Steve Kerr και ο προπονητής των παραθύρων και μεταξύ άλλων σπουδαίος αναλυτής αγώνων ΝΒΑ, Jeff Van Gundy. Θέμα προσαρμογής στο international παιχνίδι δεν τίθεται για τους ίδιους αλλά για τους παίκτες τους φαίνεται ότι αποτελεί μείζον θέμα καθώς τους έχει ζορίσει αρκετά.

Προϊστορία με Ελλάδα: Φυσικά το έπος της Σαϊτάμα στο Μουντομπάσκετ του 2006 είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό. Το ματς της ζωής του Σχορτσιανιτη, το ματς που συστήθηκε στο παγκόσμιο κοινό ο Βασίλης Σπανούλης, το ματς που αποδείχθηκε ότι “τελικά μήπως είναι καλός σουτέρ ο Δημητράκης”, το ματς που ο Βασίλης Σκουντής έθεσε νέα στάνταρ απολαυστικής περιγραφής αλλά και το ματς που η Team USA ορκίστηκε να μην ξαναχάσει. Όμως οι δύο χώρες δεν έχουν να επιδείξουν μόνο αυτή την αναμέτρηση στην ιστορία τους. Συνολικά, Ελλάδα και Η.Π.Α. έχουν αναμετρηθεί 12 φορές με την εθνική μας να έχει 2 νίκες και 9 ήττες. Η πρώτη νίκη είχε σημειωθεί το μακρινό 1977 σε φιλική αναμέτρηση στην Αθήνα με τα κολεγιόπαιδα των Η.Π.Α. όπου η Ελλάδα με 17 πόντους του θρυλικού Απόστολου Κόντου και τον Παναγιώτη Γιαννάκη να αποτελεί ήδη μέλος της. Άλλο αξιοσημείωτο ματς ήταν αυτό για το Μουντομπάσκετ του 1990, όπου η Ελλάδα χωρίς τον Νίκο Γκάλη παρ’ ολίγο να έπαιρνε το ματς που κρίθηκε στη παράταση. Λίγα δευτερόλεπτα πριν ακουστεί η κόρνα της τέταρτης περιόδου, ο Παταβούκας σουτάρει πίσω από το κέντρο για να προλάβει το χρονόμετρο, το καλάθι φτύνει σαδιστικά την μπάλα αλλά ο Γαλακτερός παίρνει το ριμπάουντ κι ευστοχεί ακριβώς με την λήξη. Η Γραμματεία “ετσιθελικά” ακυρώνει το καλάθι εν΄ήταν καθαρά εντός χρόνου και η εθνική χάνει το ματς στην παράταση. Το 2004 η Ελλάδα διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ι δύο ομάδες κοντράρονται στη φάση των ομίλων. Η “επίσημη αγαπημένη” χάνει πολύ δύσκολα με 77-71 αλλά στέλνει μήνυμα για το 2006. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες η “Redeem Team” έχει σημαδέψει το ματς ε την Ελλάδα και έχοντας Kobe Βryant και Lebron James ταυτόχρονα στο παρκέ θα μας διαλύσει 92-69. Τελευταίο ματς μεταξύ τους το επονομαζόμενο “Dream Game” στο ΟΑΚΑ, φιλικό προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 με την ήττα με 87-59 να δείχνει τι ακριβώς θα ακολουθούσε στο τουρνουά για τις δύο ομάδες ( χρυσό για την Αμερική – τραγική πορεία κι αποκλεισμός στους 16 για την Ελλάδα).