To δικαίωμα της ανισότητας

To δικαίωμα της ανισότητας

Μερικά μόλις καταμετρημένα εικοσιτετράωρο μετά την αποτρόπαιη  δολοφονία της Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ Μπούργος, της χιλιανής φωτορεπόρτερ που κάλυπτε το σύνολο σχεδόν των ενεργειών εξέγερσης στη Χιλή, η Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών και ό , τι ακολούθησε την ειδησεογραφία του ζητήματος, κλήθηκε να επιβεβεαιώσει την υποκρισία της κοινής γνώμης του καναπέ. Οι εκατέρωθεν αντιδράσεις στην πλειοψηφία τους, για ακόμα μια φορά ξέσπασαν στα μέσα κοινωνικής δυκτίωσης. Αντιδράσεις μέσω οθόνης. Ξανά!

Ο επίλογος των αντιπαραθέσεων, στα εν Ελλάδι γεγονότα, μοιραία θα γραφόταν μετά το αναθεωρητικό ψήφισμα. Τα ατέρμονα όρια της υποκρισίας μιας σύγχρονης κοινωνίας που  προσβάλλεται επιφανειακά, που ερεθίζεται ψηφιακά που διαμαρτύρεται εικονικά, που πράττει “ποστάροντας”, αποδείχθηκαν στις αλλεπάλληλες αναδημοσιεύσεις σχετικά με τους 170 βουλευτές που δεν συμφώνησαν στην αλλαγή της δεύτερης παραγράφου του Α.5 του Συντάγματος. Τι γιατί; Γιατί έτσι τους είπαν ότι προσβάλλονται τα δικαιώματα τους και η ισότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Διάβασαν δηλαδή ότι οι αναθεωρήσεις ήταν 9 στον αριθμό. Το ήξεραν σίγουρα. Μελέτησαν εν μια νυκτί το περιεχόμενο και των 9. Κάπου θα κυκλοφορούσε και στο ίνσταγκραμ. Σκέφθηκαν ύστερα τρόπο αντίδρασης. Μακροοπτικότερα δε, όλα τα μέσα και οι αχρωμμάτιστοι δημοσιογράφοι, πήραν θέση σχετικά με τις εν λόγω αλλαγές.

Αίσθημα ισότητας, φαίνεται ότι άγγιξε όλους τους διαμαρτυρόμενους γι’ αυτήν, όταν ασχολήθηκαν πρώτον και όταν συνειδητοποίησαν ύστερα, τις κοινωνικές ανισότητες και την πλήρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με συνεχή ανα τον κόσμο γεγονότα. Αλλά γιατί να τους ένοιαζε; Έχει φροντίσει η βάση της υποκρισίας γι αυτό και κατεπέκταση έμπρακτης αδιαφορίας, όταν περιορίζεται σε πραγματικές λεζάντες και καθιερώσεις “Διεθνών Ημερών”.

Διεθνής Ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού, ας ψάξουμε το Καλαι και τη Μόρια, η Ειδομένη δεν μας έκανε, Διεθνής Ημέρα κατά του Ρατσισμού, του Αντισιμιτισμού και όποιου άλλου, ας ψάξουμε εκείνους τους τρελούς που είχαν τα…φρύδια, προ ημερών να παρουσιάζουν δελτία ειδήσεων με τον ένα μάτι κρυμμένο σε συμπαράσταση όσων συνέβησαν στα της Χιλής ή έστω ας ψάξουμε στα κοντινότερα μας, μέσα στην νταλίκα της Μ.Βρετανίας που μετράγαμε θύματα ασφυξίας. Δεν πειράζει, τα ήξεραν όλα αυτά όσοι αναδημοσίευαν εχθές τους 178 που δεν ψήφισαν. Τι κι αν δεν μπήκαν στον κόπο ούτε τα ονόματα τους να δουν.

Ισότητα φαίνεται, δε σήμαινε να μιλήσουν όλοι για τον θάνατο της Μαρτίνεζ. Ένα αφιέρωμα, κατελάχιστον, στο ποια ήταν η μαχητική αυτή ρεπόρτερ. Ισότητα φαίνεται ξανά να μην αφορούσε τις διαρκείς βιαιοπραγίες όλων όσων συμβαίνουν εκτός Γηραιάς Ηπείρου, εξού  λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας ο κ. Γκουτέρεζ μιλώντας πάλι από την οπτική που φέρουν τα διεθνή φόρα, ζητούσε να “δοθεί τέλος στην Έμφυλη Βία.” Μας συγκίνησε…

Έμφυλη αδικία δεν υπήρχε στην νταλίκα, έμφυλη αδικία στην σωματικά πιο αδύναμη μάνα που δεν έχει τρόπο ούτε να θυλάσει το προσφυγόπουλο της δεν υπήρχε επίσης, έμφυλη βία δεν συναντήθηκε στις γυναίκες των Κούρδων που πετούσε απ’τον γκρεμό ο Τουρκικός Στρατός, ούτε στις Παλαιστίνιες που χαιρετούσαν κατά δεκάδες την όραση τους προ ημερών. Εκεί μάλλον, η Ευρώπη της ισότητας και των αξιών δεν είχε για ακόμα μια φορά λόγο να πάρει θέση.

Πάμε στα του χωριού μας ξανά λοιπόν. Ο άνθρωπος που δημοσίευεσε ό, τι δημοσίευσε αναφορικά με την μη ψήφιση της “Απαγόρευσης διακρίσεων βάσει φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμου”, ονόματι Βασίλης Σωτηρόπουλος, καταρχάς διαβάσαμε ότι είναι συνταγματολόγος. Αλλά και να μην ήταν καλά έκανε και εξέφρασε την γνώμη του. Θα μου πεις ότι χωρίς την ιδιότητά του, δεν θα έπαιρνε την έκταση που πήρε η δημοίευσή του. Θα σου πω ότι το όλο και χαμηλότερο επίπεδο των MME, αρκέστηκε για ακόμα μια φορά στο copy paste της εν λόγω δημοσίευσης.Τα συμπεράσμα του, σχετικά, δικά σας. Οι βουλευτές που καταψήφισαν όμως ήταν 170, και 7 ήταν όσοι ψήφισαν “ΠΑΡΩΝ”, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι ζήτημα ερμηνείας ή σκοπιμότητας ο τρόπος ανάγνωσης της ανωτέρω θεώρησης, ούτε σκοπός είναι να κρίνουμε τα λεγόμενά του, αλλά με αφορμή αυτά να . Πάμε στα ουσιώδη με βασικές παρατηρήσεις:

1. H πρόταση που απερρίφθη, θα εντασσόταν στο Α.5 παρ. 2, το οποίο αναφέρει ότι «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Eλληνική Eπικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Eξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.»

Aπαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας.”

Χωράει δηλαδή ζήτημα ερμηνείας; Από πού προκύπτει ότι δεν καλύπτει και άνδρες και γυναίκες και μετανάστες και γηγενείς και ομοφυλόφυλους και γέρους και νέους και τον οποιονδήποτε; Πέιτε μου από πού; Το Σύνταγμα δεν είναι Κώδικας, ούτε χωρά αράδες έτσι περιπτωσιολογικά.

Απλά για ακόμα μια φόρα δημαγωγίστικες απόψεις που κατευνάζουν το κοινωνικό αίσθημα επικράτησαν. Μόνο συμβολικό αντίκτυπο θα είχε στα δρώμενα δεδομένων των εξελίξεων στα πανεπιστήμια και στις γειτονιές της Χώρας.

Με συγχωρείτε, αλλά με συμβολισμούς δεν αλλάζουν ούτε οι πολιτικές καταστολής της βίας που επέλεξε η Κυβέρνηση, ούτε οι εντολές που δόθηκαν στην αστυνομία και στην αφθαιρεσία που υιοθέτησε.

2. Πάλευε η κοινή γνώμη των κοινωνικών μέσων να φέρει στο φως τα αίσχη μελών του εκκλησιαστικού χώρου και κατά γυναικών και κατά παιδιών. Κατακρίνονταν οι θέσεις ηγετικών στελεχών του χώρου αναφορικά με απόψεις για αλλόθρησους , για ομοφυλόφυλους, για αλλοδαπούς, για οτιδήποτε μη συντηρητικό. Προχθές το βράδυ αγαπητοί, η “Θρησκευτική Ουδετερότητα του Κράτους”, καταψηφίστηκε από 190 βουλευτές και άλλοι 24 εκπρόσωποι του λαού προτίμησαν το “ΠΑΡΩΝ”. Κατά την ανάγνωση του κυρίου Σωτηρόπουλου 214, καταψήφισαν να ανοίξει ο δρόμος για πλήρη ισότητα ελευθερία με απεμπλοκή του κάθε παπά  βαθμοφόρου, από την κρατική επιρροή. Σας προσέβαλλε λιγότερο;

Θα αλλοιώσουμε την ταυτότητα μας να υπάρχουν και άλλοι χώροι λατρείας εκτός από εκκλησίες στην Ελλάδα, θα υποβαθμίσουμε το Έθνος αποδεχόμενοι την πολυπολιτισμικότητα που επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ή θα επαναφέρουμε στην επικαιρότητα τον “ευρωπαικό τρόπο ζωής” που άγγιξε όλες τις συντηρητικές, μισαλλόδοξες αισθήσεις τους;

3. Εγγύηση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης-Δημόσιος έλεγχος βασικών κοινωνικών αγαθών.

Το μεν πρώτο θα τροποποιούσε την πρώτη παράγραφο του Α.21, που δεν χάνει ευκαιρία να τονώνει το “‘Εθνος” και να επιτάσσει ποικιλοτρόπως πλήρη πίστη στο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, το δεύτερο θα πρόσθετε μία ακόμα παράγραφο στην ήδη υπάρχουσα διάταξη.

Ο μέσος Έλληνας που προσβλήθηκε όμως από την έλλειψη ισότητας, έχει λύσει τη σχέση παρεμβατικότητας του Κράτους φαίνεται στο νου του, ενώ παράλληλα συγκινήθηκε απ΄την έννοια κοινωνικό μέρισμα μόνο όσο ήταν της μόδας. άσε που δεν ήταν και “catchy” για τα social. Kατά τα άλλα κοινοποιούσε το ζευγάρι ηλικιωμένων που μένει στο προαύλιο της εκκλησίας γιατί έχασε το σπίτι του, δεν είδε ποτέ άνθρωπο να κοιμάται σε χαρτόκουτα και μπαίνοντας στον μετρό ζεστάθηκε στο ζιβάνγκο του που είναι και της μοδός σκρολάροντας και κάτι άλλο βρε αδερφέ! Πόση μιζέρια να αντέξει; Η υποκρισία παραπάτησε “between the train and the platform” και χάθηκε στο σύνολο τόσων ακόμα αδιάφορων.