”Αυτός ο τίτλος είναι σαν τον πρώτο, δεν ξέρω πως αλλά αυτός είναι σαν τον πρώτο, σαν τον πρώτο με την Boca. Αυτό με κρατάει ζωντανό στο ποδόσφαιρο. Ήμουν πεινασμένος για δόξα ξανά. Νομίζω πως ένιωσα ξανά την ανάγκη να επιστρέψω στην γειτονιά μου, να ξεφύγω από πράγματα και να παλέψω όπως είχα παλέψει όντας παιδί. Ήταν 2-3 χρόνια χρόνια που πάλευα μέσα στο κεφάλι μου εναντίον πολλών πραγμάτων. Πάντα προσπαθούσα να δουλεύω, ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρω, να επιστρέψω στις ρίζες μου. Ήταν σαν να γυρίζω πίσω και να πεινάω ξανά για δόξα. Βρήκα τον εαυτό μου την κατάλληλη στιγμή. Σκεφτήκαμε ότι θα παλέψουμε μέχρι τέλους του πρωταθλήματος, κι αυτή ήταν η ανταμοιβή. Πρέπει όμως να ευχαριστήσουμε και τον Alfaro που ήταν πολύ σημαντικός σε αυτό. Σε αυτό έπαιξε ρόλο κι ο Alfaro.” Αυτά ήταν τα λόγια του Carlitos Tevez μετά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την ομάδα της καρδιάς του την Boca αποδεικνύοντας πως υπάρχουν ακόμη κάποιοι (ίσως από τους τελευταίους) ρομαντικοί.
Για 34η φορά η Boca Juniors στέφεται πρωταθλήτρια Αργεντινής σε ένα πρωτάθλημα με κατάληξη θρίλερ! Ένας τίτλος πολύ σημαντικός για την ομάδα της ”πληγωμένης”, από πολλές πλευρές, Boca και που τον είχε ανάγκη σε μια πολύ δύσκολη και περίεργη χρονιά. Όμως το πιο σημαντικό ήταν που έκλεψε τον τίτλο μέσα από τα χέρια της River στην τελευταία αγωνιστική.
Κοιτώντας το ξεκίνημα του πρωταθλήματος κανείς δεν περίμενε αυτήν την εξέλιξη και πόσο συναρπαστικό θα γινόταν στο τέλος του. Καμία από τις δύο ομάδες δεν είχε δώσει προτεραιότητα στη Superliga καθώς ο μεγάλος στόχος ήταν και πάλι το Copa Libertadores. Αυτό φάνηκε τις πρώτες αγωνιστικές κυρίως από την πλευρά της River που είχε μείνει σχετικά πίσω. Η ομάδα της River κατάφερε να φτάσει στον τελικό αλλά εκεί βρήκε την Flamengo η οποία με ανατροπή στα τελευταία λεπτά στέρησε τον 2ο συνεχόμενο αλλά και 5ο συνολικά τίτλο Copa Libertadores από την River ενώ η ίδια κατέκτησε τον τίτλο μετά από 38 χρόνια!
Από την πλευρά της η Boca είχε να αντιμετωπίσει το ψυχολογικό βάρος της ήττας στον τελικό του Copa Libertadores 2018 από την River αλλά και τον αποκλεισμό από την ίδια ομάδα στους ημιτελικούς του Copa Libertadores 2019. Παράλληλα είχε μπροστά της κι ένα μέλλον άγνωστο καθώς τον Δεκμέβριο την περίμεναν οι εκλογές για την νέα διοίκηση, με τον πρώην πρόεδρο Daniel Angelici να μην έχει δικαίωμα για 3η θητεία.
Τα πράγματα θα άλλαζαν ριζικά. Η νέα διοίκηση υπό προεδρία Jorge Amor Ameal (για το φαίνεσθαι) και με αντιπρόεδρο τον Juan Román Riquelme (που ήταν αυτός που ανέλαβε πλήρη καθήκοντα για τον σχηματισμό της ομάδας) άλλαξε όλο το προσωπικό κι έδιωξε μέχρι και τους φυσικοθεραπευτές ενώ έκανε αλλαγές και στο γήπεδο. Το γήπεδο βάφτηκε ξανά με δύο οριζόντιες μπλε λωρίδες και στην μέση τους μία κίτρινη. Παράλληλα έγιναν αλλαγές και στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες. Σκάφτηκε τάφρος γύρω από το χορτάρι και στις εξέδρες ξηλώθηκαν τα ακρυλικά και κάποια καθίσματα. Η διοίκηση κατηγορήθηκε αρκετά για τις κινήσεις της, κυρίως λόγω της απομάκρυνσης ιστορικών παιχτών της ομάδας που βρίσκονταν σε πόστα υπό την προεδρία του Daniel Angelici, κυρίως του Hugo Ibarra αλλά ακόμη περισσότερο του Rolando Schiavi με πάρα πολλούς από τους οπαδούς να παίρνουν το μέρος του.
Με νέο προπονητή έναν παλιό γνώριμο της Boca και του Riquelme, τον Miguel Ángel Russo, και χωρίς να γίνουν σπουδαίες μεταγραφές, ξεκίνησε η αλλαγή. Μετά την διακοπή των αγωνιστικών υποχρεώσεων και την αλλαγή διοίκησης τον Δεκέμβριο απέμεναν 7 αγωνιστικές (8 για τη River). Πλέον η Boca κυνηγούσε τη River η οποία όχι απλά είχε ξεκινήσει την αντεπίθεση της αλλά βρισκόταν στην κορυφη του πρωταθλήματος. Η πρεμιέρα για τον Russo δεν ήταν καλή, η Boca έμεινε στο 0-0 με την Independiente στο La Bombonera χάνοντας κι άλλο έδαφος. Η συνέχεια δεν έδωσε και πολλές ελπίδες αφού τα επόμενα αποτελέσματα μπορεί να ήταν νικηφόρα, ήρθαν όμως δύσκολα, με στυλ κι εμφανίσεις που έδειχναν σα να μην έχει αλλάξει τίποτα. Το θετικό σε αυτές τις αγωνιστικές ήταν πως ο Carlitos Tevez ξανά βρήκε τον εαυτό του. Ένας 36χρονος που έδειχνε σαν ώριμος 20χρονος μέσα στο γήπεδο. Διψασμένος και πεινασμένος έτοιμος να δώσει την ψυχή του και να παλέψει μέχρι την τελευταία στιγμή για να κατακτήσει τον τίτλο, κι αυτό τον δικαίωσε. Με 5 γκολ στις 4 τελευταίες αγωνιστικές (6 στις 7 που είχαν απομείνει και 9 συνολικά) ήταν ο πρωταγωνιστής.
Φτάνουμε στις 2 τελευταίες αγωνιστικές. Η ομάδα τις Boca είχε πετύχει 2 εμφατικές νίκες με εμφανίσεις αντάξιες της φανέλας της (0-4 την Central Córdoba και 3-0 την Godoy Cruz). Η διαφορά ήταν στους 3 βαθμούς με την River που είχε κάνει το απόλυτο, κι όλοι ήλπιζαν σε μία ήττα της στα 2 τελευταία παιχνίδια για να διεκδικήσει η Boca τον τίτλο έστω στα μπαράζ. Η River έρχεται ισόπαλη 1-1 στην έδρα της με την Defensa y Justicia κι η Boca κάνει ακόμη μια εμφατική νίκη με σκορ 0-4 επί της Colon de Santa Fe. Όλοι ελπίζουν σε ένα θαύμα, κι η τραγική ειρωνεία ότι την τελευταία αγωνιστική η Boca υποδέχεται την Gimnasia de La Plata του συμβόλου για την Boca και την Αργεντινή, Diego Armando Maradona.
Η υποδοχή του Diego ήταν μία από τις μεγαλύτερες συζητήσεις που κυριάρχησε τον τελευταίο καιρό στην Αργεντινή. Η καρδιά του ανήκει στην Boca, το σώμα του στην Gimnasia. Το σόου έχει αρχίσει από πολύ πιο πριν με τον ίδιο να εξαπωλύει καρφιά εναντίον της διοίκησης της Boca κι ειδικά για τον Riquelme που έχουν τις χειρότερες σχέσεις μεταξύ τους. Από την πλευρά της η διοίκηση της Boca συζητούσε για τον τρόπο με τον οποίο θα τον υποδεχτεί καθώς ένιωθε υποχρεωμένη, κυρίως προς τον κόσμο, να το κάνει.
Η μέρα έρχεται. Ο μεγάλος Diego βρίσκεται στο σπίτι του. Το γήπεδο σείεται στην κυριολεξία ενώ όπως είπαν οι δημοσιογράφοι από το κούνημα του γηπέδου έπεφταν οι υπολογιστές τους. Η διοίκηση της Boca τον υποδέχεται με μία πλακέτα που του αναγνώρισε μόνο τον τίτλο του 81’ με την φανέλα της Boca και δίνοντας του μία φανέλα με το όνομά του. Πολλοί κατηγόρησαν την διοίκηση της Boca για την φτωχή υποδοχή και το φτωχό μήνυμα προς τον Diego. Αντίθετα στις εξέδρες γινόταν ο κακός χαμός, υπήρχαν πανό ενώ ο κόσμος τραγουδούσε το όνομά του. Ο ίδιος ο Diego από την πλευρά του, τραγούδησε με τον κόσμο, τους έστειλε φιλιά κι έσκυψε και φίλησε το χορτάρι.
Το παιχνίδι ξεκίνησε, ο Diego δε θα το έκανε εύκολο για την Boca αν και μέσα του ήθελε η Boca να κερδίσει. Στο άλλο παιχνίδι η River ήταν αντίπαλη με την Atlético Tucumán του Ricardo Zielinski. Στο 19’ κιόλας η Tucumán ανοίγει το σκορ και το La Bombonera σείεται και πάλι. Boca και River τώρα ισοβαθμούσαν. Στο 35’ η River ισοφαρίζει κι αρχίζει το άγχος. Παρόλα αυτά όσο παρέμενε αυτό το αποτέλεσμα υπήρχαν ελπίδες για την Boca. Το άγχος την κυρίευσε μέχρι που ήρθε η στιγμή για τον μεγάλο αρχηγό της Boca, τον Carlitos Tevez. Είμαστε στο 72’ και ο Carlitos στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα με υπέροχο σουτ έξω από την περιοχή και μαζί την Boca στην κορυφή! Τρέχει να πανηγυρίσει στις εξέδρες κρεμώμενος στα κάγκελα, όπως είχε κάνει πριν 17 χρόνια, κι αμέσως μετά σκύβει και φιλάει το χορτάρι του La Bombonera. Αντίθετα, ο Riquelme συνεχίζει να πίνει ατάραχος το μάτε του!
Και στα 2 παιχνίδια κρατούνται 5 λεπτά καθυστερήσεις. Τα σκορ στο 1-0 και στο 1-1. Ακούγεται το τελευταίο σφύριγμα κι η Boca κλέβει το πρωτάθλημα από τη River. Μια μίνι εκδίκηση προς την μισητή αντίπαλο. Η River βρήκε μπροστά της ξανά τον κακό της δαίμονα. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Ricardo Zielinski. Ο άνθρωπος που το 2011 με την τότε ομάδα του, την Belgrano, έριξε στη Β Nacional την River και τώρα της στερεί το πρωτάθλημα.
Το γήπεδο σείεται, ο Carlos Tevez πηγαίνει κι αγκαλιάζει τον Diego και δίνουν ένα φιλί στο στόμα! Η Boca και πάλι πρωταθλήτρια με διάλειμμα 1 έτους. Επικρατεί πανζουρλισμός στο γήπεδο και ξεκινά η γιορτή με όλους στην ομαδα να φοράνε μπλουζάκια που γράφουν μια φράση του Riquelme. ‘’Boca Está Feliz’’. Μαζί με τον κόσμο χαίρεται κι ο Diego που πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια δεν μπορεί να συγκρατηθεί και “κάνει την κότα” χλευάζοντας την River για τον χαμένο τίτλο.
Αξίζει να σημειωθεί πως η River έδωσε τα συγχαρητήρια της στην Boca μέσω μηνύματος στα Social Media. Μία πράξη που αξίζει σεβασμό και χειροκρότημα (ακόμη κι από εμάς που είμαστε Boca) και που δείχνει πως το ποδόσφαιρο είναι χαρά κι όχι πόλεμος.
