Ευρωλίγκα 1998: Όταν η ΑΕΚ άγγιξε την κορυφή του Έβερεστ

Ευρωλίγκα 1998: Όταν η ΑΕΚ άγγιξε την κορυφή του Έβερεστ

Το 2018 η ΑΕΚ στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, κερδίζοντας στον τελικό του Basketball Champions League (ουσιαστικά της δεύτερης ή τρίτης τη τάξει διοργάνωσης στην Ευρώπη) την ομάδα της Μονακό. Ακριβώς 20 χρόνια νωρίτερα όμως, η Ένωση έφτασε πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικά η Βασίλισσα της Γηραιάς Ηπείρου, αγγίζοντας το θαύμα στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διασυλλόγική διοργάνωση, την Ευρωλίγκα.

Final Four 1998: Ο δρόμος της ΑΕΚ προς την Βαρκελώνη

Την σεζόν 1997 – 1998, η ΑΕΚ θα βρεθεί στην Ευρωλίγκα στα πλαίσια της τριπλής εκπροσώπησης της χώρας, λόγω του υψηλού δείκτη βαθμολογίας της, παρέα με τον πρωταθλητή Ελλάδος και Ευρώπης Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Αντίθετα από την περίφημη παροιμία «45 Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση», ο Αθηναϊκός σύλλογος έδειχνε, πίσω από ένα τρίπτυχο… Γιάννηδων, τον Γιάννη Φιλίππου στον προεδρικό θώκο, τον Γιάννη Γρανίτσα ως το μόνιμο δεξί του χέρι και τον Γιάννη Ιωαννίδη ως την μεγάλη προσωπικότητα που χρειαζόταν η ομάδα στον πάγκο, πως είχε ό,τι χρειαζόταν για να βρει τον δρόμο του.

Η προηγούμενη σεζόν είχε βρει τον Δικέφαλο να αγωνίζεται στους τελικούς του πρωταθλήματος και να έχει εξασφαλίσει την έξοδο της στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διοργάνωση.  Το ζευγάρι του τελικού μπάσκετ ΑΕΚ- Ολυμπιακού, βρήκε νικητή τους ερυθρόλευκους του Ντούσαν Ίβκοβιτς , με 3-1 στο δρόμο για την κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου! Ωστόσο, παρά το γεγονός της απώλειας του πρωταθλήματος, η όρεξη του διοικητικού παράγοντα των Κιτρινόμαυρων σίγουρα είχε ανοίξει για ακόμα περισσότερα και αυτό αντικατοπτρίστηκε και στο μπάτζετ. Το 1997 λοιπόν, η ΑΕΚ ενίσχυσε τον ήδη δυνατό κορμό της στον οποίο ξεχώριζαν ο Αμερικανός Βίκτορ Αλεξάντερ και οι Έλληνες Μιχάλης Κακιούζης και Νίκος Χατζής και με τις μεταγραφές του Ουίλι Άντερσον, του Μπάνε Πρέλεβιτς και του γνωστού και μη εξαιρετέου πλέον “Έλληνα” (και νέου Φασούλα κατά τον “Ξανθό”) Τζέικ Τσακαλίδη και πήγαινε να χτίσει πάνω στην εξαιρετική πορεία της περασμένης σεζόν, έχοντας ως στόχο της το καλύτερο δυνατό.

Προφανώς και για ομάδα με την τότε δυναμική της ΑΕΚ, το “καλύτερο δυνατό” δεν σήμαινε απαραίτητα την κορυφή της Ευρώπης, όσο όμως προχωρούσαν οι αγώνες της πρώτης φάσης, γινόταν η απαραίτητη “ζύμωση” του ρόστερ και τελείωναν τα πειράματα με τους ξένους, η Ένωση κατέληγε στην βασική μαγιά και έδειχνει πως διαθέτει κάτι πολύ καλό. Ο πρώτος γύρος θα την βρει στην κορυφή του ομίλου της, ενώ το ίδιο θα γίνει και στον δεύτερο γύρο ομίλων, στον οποίο θα κλειδώσει ως νικήτρια το εισιτήριο για τα νοκ άουτ της φάσης των 16.

Η ΑΕΚ θα συναντήσει στον διάβα της δύο έτερες “κίτρινες” ομάδες, την KK Σπλιτ, τον απόγονο της ιστορικής Γιουγκοπλάστικα, και στα προημιτελικά την Άλμπα Βερολίνου του Σβέτισλαβ Πέσιτς, τις οποίες θα διαλύσει αμφότερες με 2-0 στις best of 3 σειρές και με συνολικό σκορ 308 – 226, δηλαδή με μέσο όρο 20,5 πόντων διαφοράς ανά παιχνίδι! Στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς με την Άλμπα, η “Ένωση” θα συντρίψει τους Γερμανούς με 58 – 82 στην καλύτερη της εμφάνιση σε όλη τη σεζόν και ο Ιωαννίδης θα πει χαρακτηριστικά την επόμενη ημέρα, στο κατάμεστο από οπαδούς της ΑΕΚ αεροδρόμιο του Ελληνικού, ότι “αν σταματήσεις να έχεις όνειρα, θα σταματήσεις να υπάρχεις”!

Το “παραμύθι” της ΑΕΚ στη Euroleague που είχε άσχημο τέλος

Στην Βαρκελώνη η ΑΕΚ θα ταξιδέψει με στόχο να ζήσει το δικό της “παραμύθι”, όπως το είχε βαφτίσει ο Έλληνας κόουτς. Παρέα με την ομάδα του 1998, στην… κουστωδία των επίδοξων κατακτητών της Ευρώπης θα βρεθεί και η ιστορική ομάδα του 1968, με πρώτο και καλύτερο των Γιώργο Αμερικάνο. Με τεράστιο όπλο της την ψυχολογία, η Ένωση θα φτάσει στην Καταλανική πρωτεύουσα και θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό της 21ης Απριλίου την ισχυρή Μπενετόν Τρεβίζο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Το παιχνίδι θα είναι καθ’όλη του τη διάρκεια κλειστό, με την ΑΕΚ να έχει σε εξαιρετική ημέρα το δίδυμο των Άντερσον – Αλεξάντερ, αλλά και τον Κολντεμπέλα, ο οποίος είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του Χένρι Ουίλιαμς, επιθετικού όπλου της Τρεβίζο. Όπως σε όλα τα κλειστά παιχνίδια όμως, στα κρίσιμα είναι η στιγμή που που πρέπει να μιλήσει η μεγαλύτερη προσωπικότητα του αγώνα, και αυτήν για καλή της τύχη την διέθετε η ΑΕΚ. Τον Μπάνε Πρέλεβιτς. Με ένα λεπτό να απομένει και το παιχνίδι ισόπαλο στους 63 πόντους, ο Μπάνε παίρνει την μπάλα στην κορυφή, διώχνει με μια του προσποίηση τον Γκλεν Σεκούντα και ευστοχεί στο μεγαλύτερο τρίποντο του αγώνα. Η Τρεβίζο είναι ανήμπορη να απαντήσει στις δύο επόμενες επιθέσεις, κάτι που επέτρεψε στην ΑΕΚ να κλειδώσει την αναμέτρηση και το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, στον οποίο η έτερη εκπρόσωπος της Ιταλίας, Κίντερ Μπολόνια, ήδη βρισκόταν, έπειτα από την εύκολη νίκη της επί της Παρτιζάν.

Στον τελικό, όπως αποδείχθηκε δεν ήταν για άλλη μια φορά του Αη Γιαννιού, αλλά του Αη Γιώργη. Στις 23 Απριλίου, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, στην πόλη του Αγίου Γεωργίου, την Βαρκελώνη, και στο “Παλάτι” του Αγίου Γεωργίου, το γήπεδο Palau Sant Jordi δηλαδή, που διεξαγόταν το Final 4, η Ένωση είδε τα όνειρα της να παίρνουν ένα απότομο και απογοητευτικό τέλος, στον τελικό αγώνα Μπολόνια -ΑΕΚ. Ο Ετόρε Μεσίνα και η μεγάλη Κίντερ των Ντανίλοβιτς, Ριγκοντό και Σκονοκίνι θα συνθλίψει τους “Κιτρινόμαυρους” με την άμυνά της, αναγκάζοντας την ομάδα του Ιωαννίδη να σκοράρει μόλις 44 πόντους, αρνητικό ρεκόρ σε τελικό της διοργάνωσης. Κανένας εκ των Ελλήνων δεν σκόραρε διψήφιο αριθμό πόντων (με 7 πόντους ο Λάσα ήταν πρώτος σκόρερ) και όπως ήταν λογικό, το θαύμα έμεινε ανολοκλήρωτο λίγα μέτρα πριν την γραμμή του τερματισμού, παρά το γεγονός ότι η ΑΕΚ έπαιξε με την σειρά της και εκείνη μία εξαιρετική άμυνα, κρατώντας τους Ιταλούς στους 58 πόντους. Δύο μέρες μετά τον θρίαμβο, η Ένωση αντιμετώπιζε μία τεράστια απογοήτευση και ο Ιωαννίδης έβλεπε το έκτο Final 4 της καριέρας του να τελειώνει ακριβώς όπως και τα προηγούμενα πέντε: Με αυτόν να γυρίζει πίσω στην Ελλάδα ηττημένος.

Η ήττα στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης δεν σήμανε πάντως το τέλος του ανοδικού δρόμου για την Βασίλισσα. Όπως έγινε και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς θα έρθει και θα αναλάβει το οικοδόμημα του Ιωαννίδη. Η ΑΕΚ θα πάρει εκδίκηση για το final four 1998 από την Κίντερ μόλις δύο χρόνια αργότερα, όταν θα την αντιμετωπίσει στον τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα. Εκεί θα κατακτήσει τίτλο του Κυπελλούχου Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της, και πρώτη μετα το θρυλικό 1968, και θα δείξει ότι μπορεί να μην κατέκτησε τελικά το Έβερεστ, αλλά σίγουρα το παραμύθι δεν εξελίχθηκε σε πυροτέχνημα…