VAR – Λειτουργεί εν τέλει σωστά;

VAR - Λειτουργεί εν τέλει σωστά;

Όταν πριν από δύο χρόνια αποφασίστηκε η χρήση του VAR, ώστε να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο και να μην ευνοούνται συνεχώς οι μεγάλες ομάδες, υπήρξαν δύο βασικές κατηγορίες φιλάθλων – οι πολέμιοι και οι υποστηρικτές της ιδέας (οι σκεπτικιστές ήταν σαφώς λιγότεροι).

Οι πολέμιοι δεν ήταν τίποτα απατεώνες που δεν ήθελαν να αποδίδεται δικαιοσύνη. Απλώς θεωρούσαν ότι με τον VAR, κατά κύριο λόγο, θα χανόταν η μαγεία του αθλήματος – ο τρόπος που θα πανηγύριζαν τα γκολ – και δευτερευόντως πίστευαν πως θα κοβόταν ο ρυθμός, που τόσο απαραίτητος είναι σε τέτοιου είδους αθλήματα.
Από την άλλη, οι υποστηρικτές της ιδέας παρ’ότι έβρισκαν σωστές τις ενστάσεις των πολέμιων, θεωρούσαν πιο σημαντική την αξία της δικαιοσύνης. Έμενε λοιπόν να φανεί στην πράξη πως θα λειτουργούσε αυτό το νέο επαναστατικό σύστημα που σκόπευε να βάλει ένα τέλος στην αδικία.

Έχοντας πλέον σημαντικό δείγμα γραφής, νομίζω πως έχει έρθει η ώρα ενός πρώτου σύντομου απολογισμού… Ο VAR δυστυχώς έχει αποτύχει! Δεν έχει αποτύχει επειδή ήταν κακή η ιδέα, ούτε επειδή κόπηκε ο ρυθμός, ούτε επειδή χάθηκε η μαγεία του πανηγυρισμού. Είμαι πεπεισμένος πως οι περισσότεροι θα αποδεχόντουσαν αυτές τις ”παράπλευρες απώλειες” εάν θα ένιωθαν πως αποδίδεται δικαιοσύνη – εάν θα ένιωθαν πως το ποδόσφαιρο έχει γίνει καλύτερο από την ημέρα που χρησιμοποιείται ο VAR. Κάτι τέτοιο όμως δεν έχει συμβεί. Και ο λόγος που δεν έχει συμβεί κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά απλός – χάθηκε η κοινή λογική…

Ακόμη και ικανοί και τίμιοι διαιτητές έχουν φτάσει στο σημείο να μην εμπιστεύονται τα ίδια τους τα μάτια σε φάσεις που γίνονται μπροστά τους. Έχουν φτάσει στο σημείο να θεοποιούν την τεχνολογία αντί απλώς να εκμεταλλεύονται αυτά που μπορεί να τους προσφέρει. Δεν γίνεται οι δύο διαστάσεις του video να σου προσφέρουν πιο καθαρή εικόνα από τις τρεις που έχεις βιώσει σε real time – με την προϋπόθεση πάντα ότι ήσουν κοντά στην φάση και είχες ορατότητα.

Χωρις να έχω γνώση του αντικειμένου – καθαρά ως φίλαθλος σκεπτόμενος – θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες προτάσεις που πιθανόν να μπορούσαν να βελτιώσουν τη λειτουργία και κυρίως το νόημα της χρήσης του VAR.

1. Εάν για να ελέγξουμε την πιθανότητα ένας ποδοσφαιριστής να ήταν offside χρειάζεται χρήση ”χάρακα”, τότε να δεχόμαστε πως δεν είναι offside – να επανέλθει δηλαδή αυτό που ίσχυε τόσες δεκαετίες, ότι η αμφιβολία είναι υπέρ του επιτιθέμενου. Για να μην παρεξηγηθώ, μιλάω μονάχα για τις φάσεις που κρίνονται σε δέκα εκατοστά – που με γυμνό μάτι στο στοπ-καρέ φαίνονται οριακές.

2. Να δίνεται πέναλτι μόνο εάν ο επιτιθέμενος στερείται του δικαιώματος να σκοράρει ή να πασάρει σε παίκτη που εμφανώς βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση για γκολ. Να μην ποινικοποιούνται δηλαδή όλες οι επαφές μέσα στην περιοχή. Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες κρίνονται συνήθως στις λεπτομέρειες – σε 3-4 σημαντικές φάσεις. Εάν μια ανεπαίσθητη επαφή σε διεκδικούμενη μπάλα ή ένα ελαφρύ σπρώξιμο τη στιγμή που ο επιτιθέμενος δεν κατευθύνεται προς το τέρμα, καθορίζουν το αποτέλεσμα, τότε κάτι κάνουμε λάθος! Στην ανάγκη ας υπάρξει μία μέση λύση – ας δίνεται έμμεσο σε αυτές τις περιπτώσεις.

Εάν θέλουμε να βλέπουμε όμορφο ποδόσφαιρο ο επιθετικός θα πρέπει να έχει ένα πολύ μικρό πλεονέκτημα στις περιπτώσεις του offside ώστε να δημιουργούνται περισσότερες φάσεις και ο αμυντικός θα πρέπει να έχει κίνητρα να αμυνθεί σωστά, γνωρίζοντας ότι δεν δοθούν φάουλ ή πέναλτι όλες μα όλες οι επαφές. Μόνο έτσι θα βλέπουμε μάχες αντί να βλέπουμε νεκρή μπάλα στον μισό αγώνα!

Εν κατακλείδι, ο VAR θα μας φανεί χρήσιμος εάν θα εμφανίζεται ως από μηχανής θεός για να διορθώσει το σφάλμα που έκανε ένας διαιτητής χάνοντας κάποια φάση. Να εμφανίζεται όταν κάποιος ποδοσφαιριστής χτύπησε εκτός φάσης τον αντίπαλό του, όταν ο διαιτητής ήταν μακριά από κάποια φάση ή είχε σώματα μπροστά του και έχασε την ανατροπή, όταν ο βοηθός διαιτητή πήρε εμφανώς λάθος απόφαση για offside. Όπως είπαμε και στην αρχή, δεν έχει κανένα νόημα ένας διαιτητής υψηλού επιπέδου να εμπιστεύεται περισσότερο τις δύο διαστάσεις σε μία οθόνη από τις τρεις διαστάσεις της πραγματικής ζωής. Ας γίνει επιτέλους ο VAR ένα χρήσιμο εργαλείο απόδοσης δικαιοσύνης – αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα ύπαρξης, ας καταργηθεί να επιστρέψουμε στα ανθρώπινα και τα ”ανθρώπινα” λάθη…