Ρομπέρτο Χιμένεθ (Ολυμπιακός)
Ο Ρομπέρτο ήρθε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό την ιδια μέρα με τον Χαβιέρ Σαβιόλα και μοιραία επισκιάστηκε τότε από τον Αργεντίνο αλλά μακροχρόνια αποδείχθηκε σημαντικότερος. Ο Ισπανός τερματοφύλακας ήρθε αρχικά ως δανεικός από την Ατλέτικο Μαδρίτης, γρήγορα άφησε πίσω του ως δεύτερο τον Μέγιερι και με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του έπεισε την διοίκηση του Ολυμπιακού να δαπανήσει 6 εκ. € για την απόκτηση του. Οι μαγικές βραδιές του σε αγώνες Champions League με Μπενφίκα και Γιουβέντους άφησαν ιστορία. Μετά από 3 σεζόν στην Ελλάδα που η χρηματιστηριακή του αξία εκτινάχθηκε, αναγκάστηκε να γυρίσει στην πατρίδα του και την Εσπανιόλ για οικογενειακούς λόγους. Ύστερα από ένα πέρασμα κι από την Premier League με την φανέλα της Γουεστ Χαμ, τον βρίσκουμε σήμερα σε ρόλο αναπληρωματικού στη Βαγιαδολίδ.
Ζοσέ Σα (Ολυμπιακός)
Από την αποχώρηση του Ρομπέρτο και μετά ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε σοβαρό θέμα στην θέση του τερματοφύλακα το οποίο λύθηκε το 2018 με την έλευση του Ζοσέ Σα από την Πόρτο. Η περίπτωση του πανομοιότυπη με του Ρομπέρτο. Ήρθε δανεικός, κέρδισε γρήγορα τη μάχη (με τον Ανδρέα Γιαννιώτη) για τα γάντια του βασικού και αποκτήθηκε μόνιμα με ένα σοβαρό ποσό (2.5 εκ. €). Υπό τις οδηγίες του Πέδρο Μαρτίνς έπαιζε ασταμάτητα καθώς ο συμπατριώτης του τον εμπιστεύεται 100% και έκανε σπουδαίες εμφανίσεις επαναφέροντας την σταθερότητα κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού. Η μία φορά που έλειψε, κόστισε στον Ολυμπιακό μια ευρωπαϊκή πρόκριση (το καλοκαίρι κόντρα στη Γουλβς).
Μάριο Γκαλίνοβιτς (Παναθηναϊκός, Καβάλα, Κέρκυρα)
Ήρθε στον Παναθηναϊκό εντελώς άγνωστος από την κροατική Οσιγιέκ όμως έμεινε στην Ελλάδα για πολλά χρόνια. Ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο, είχε μια σχέση πάθους με την πράσινη κερκίδα που ειδικότερα τα τελευταία του χρόνια στον Παναθηναϊκό τον κατηγορούσε για κακή απόδοση. Είχε κάνει όμως και τρομερές εμφανίσεις σε ευρωπαϊκές βραδιές του τριφυλλιού όπως αυτές στα εκτός έδρας ματς με Μπαρτσελόνα και Ίντερ. Ειδικότερα στη Βαρκελώνη το 2005 ο Γκαλίνοβιτς έσωσε τον ΠΑΟ από ένα ιστορικό κάζο καθώς εκείνο το βράδυ θα μπορούσε να είχε καταγραφεί το μεγαλύτερο εύρος ήττας όλων των εποχών στο Champions League αλλά ο Μάριο σταμάτησε το κοντέρ στο 5-0. Οι μοναδικοί του τίτλοι (νταμπλ 2010) με τους πράσινους ήρθαν όταν είχε χάσει τη θέση του βασικού από τον Αλέξανδρο Τζόρβα. Μετά τον Παναθηναϊκό έπαιξε ακόμα δύο χρόνια σε Καβάλα και Κέρκυρα πριν κρεμάσει τα γάντια του. Έμεινε στη χώρα μας και μετά το τέλος της καριέρας του καθώς ανέλαβε προπονητής τερματοφυλάκων του Παναθηναϊκού για 2 χρόνια (2015-17) και σήμερα τον βρίσκουμε στην ίδια θέση στον ΠΑΟΚ.
Στέφανο Σορεντίνο (ΑΕΚ)
Ήρθε στην ΑΕΚ το 2005 και η πορεία του δεν ξεκίνησε με τον πιο ιδανικό τρόπο καθώς η γυναίκα του γέννησε και ζήτησε από τον Ντέμη Νικολαΐδη να του επιτρέψει να γυρίσει στην Ιταλία. Αυτό ευτυχώς δεν έγινε κι έτσι ο Σορεντίνο έμεινε Ελλάδα. Η εμφάνιση του στον αγώνα Champions League κόντρα στην μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μίλαν θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό των φίλων της ΑΕΚ. Στο τέλος του αγώνα ο Φιλίπο Ινζάγκι που είχε δει τον “Σόρε” να σταματάει ότι κι αν δοκίμαζε ο έμπειρος επιθετικός, του έδωσε συγχαρητήρια. Μετά από “δύο έντονα χρόνια με πολλές καλές αναμνήσεις” όπως είχε πει ο ίδιος, ξενέρωσε και ήθελε διακαώς να γυρίσει στην πατρίδα του. Έφυγε την πρώτη χρονιά δανεικός για την Ισπανία και την Ουέλβα ενώ την δεύτερη πήγε στην Κιέβο Βερόνα με την οποία έχτισε μια σχέση ζωής με δύο διαφορετικές θητείες, πάνω από 200 συμμετοχές ενώ διετέλεσε και αρχηγός της. Κρέμασε τα γάντια του φέτος όμως δεν αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο καθώς αγωνίζεται στην 8η κατηγορία της Ιταλίας ως επιθετικός!
Σεμπάστιαν Σάχα (ΑΕΚ)
Ο Σεμπάστιαν Σάχα ήρθε στην Ελλάδα το 2008 ως ένα μεγάλο όνομα του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου καθώς είχε ανακηρυχθεί ως ο καλύτερος τερματοφύλακας της Νότιας Αμερικής το 2002 και καλύτερος του Κόπα Λιμπερταδόρες το 2007. Αγωνίστηκε με την φανέλα της ΑΕΚ για τρεις σεζόν κατακτώντας κι ένα Κύπελλο Ελλάδας το 2011. Ο Σάχα ήταν εξαιρετικός όταν μετρούσε περισσότερο δηλαδή στα ντέρμπι και ειδικά σε αυτά με τον Παναθηναϊκό όπου είχε σταματήσει τον Τζιμπρίλ Σισέ ουκ ολίγες φορές. Είχε τρομερή ικανότητα στις αποκρούσεις πέναλτι κάτι που έδειξε στον επικό τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό το 2009. Ο Σάχα αν και τερματοφύλακας είχε 19(!) γκολ (2 εκ των οποίων με τον Δικέφαλο) στην καριέρα του κατά κύριο λόγο από πεναλτι και φάουλ. Η πορεία του στην Ελλάδα δεν ήταν πάντα ρόδινη καθώς θα έχει να θυμάται την κόντρα του με τον Μπάγεβιτς που τον είχε βάλει για μια περίοδο στον “πάγο” μέχρι να τον επαναφέρει αλλά και το καπνογόνο που έκαψε τη φανέλα του και του προκάλεσε έγκαυμα στην Τούμπα! Σήμερα είναι βοηθός προπονητή στην Ίντερ Μαϊάμι, την ομάδα του Ντέιβιντ Μπέκαμ!
Best of the Rest: Μίκαελ Γκσπούρνινγκ (Ξάνθη, ΠΑΟΚ, Πλατανιάς)
Είχαμε αρκετές δυνατές υποψηφιότητες στην κατηγορία του best of the rest. Τιμητική αναφορά στους Γιάροσλαβ Ντρόμπνι, Ζίφκο Ζίφκοβιτς, Σαρλς Ιτάνζ, Ρόι Κάρολ, Ντάνιελ Φερναντές, Γιούρι Λοντίγκιν, Ντάριο Κρέσιτς, Γιούργκεν Μάχο και Χουάντερσον. Επιλέξαμε τελικά τον Γκσπουρνινγκ λόγω διάρκειας (5 χρόνια στην Ελλάδα), ικανοτήτων και του γεγονότος ότι έπαιξε κυρίως στην επαρχία. Ο Αυστριακός γίγαντας (ύψος 1,95) ήρθε στην Ελλάδα το 2007 για λογαριασμό της Ξάνθης και αγωνίστηκε στη Θράκη για 5 σεζόν. Παραμένει μέχρι και σήμερα ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες για τον κόσμο της ακριτικής ομάδας που του έδωσε το προσωνύμιο “Κέρβερος”. Υπήρξε ένας σταθερός τερματοφύλακας που πάντα ζόριζε τους μεγάλους στα μεταξύ τους ματς. Προκαλεί εντύπωση ότι ένας εν ενεργεία διεθνής ποδοσφαιριστής δεν πήρε μεταγραφή για κάποιον από τους ισχυρούς της Superleague κι έμεινε στην Ξάνθη. Όταν τελικά αυτό συνέβη το 2014 με τον ΠΑΟΚ να τον προσθέτει στο ρόστερ του, ο Αυστριακός δεν βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο και στην ουσία πέρασε και δεν ακούμπησε ενώ την ίδια τύχη είχε κι ένα χρόνο αργότερα στον Πλατανιά Χανίων. Είχαν μεσολαβήσει δύο χρόνια στις ΗΠΑ, που άφησε εποχή με την φανέλα των Seattle Sounders στο MLS καθώς μνημονεύεται ως ένας από τους all-time greats του συλλόγου. Σήμερα είναι ο προπονητής τερματοφυλάκων της Ουνιόν Βερολίνου!
