Ο ταλαιπωρημένος σύλλογος της Θεσσαλονίκης που βίωσε την οικονομική κρίση ίσως χειρότερα από κάθε άλλο σωματείο στην Ελλάδα μπορεί αυτή την στιγμή να μην γνωρίζει καν που και με ποια μορφή θα αγωνίζεται, όμως η κατάσταση δεν ήταν πάντα έτσι. Πριν υποστεί τους απανωτούς και άδικους υποβιβασμούς στα χαμηλά στρώματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ο Ηρακλής ήταν μια κραταιά δύναμη της Superleague έχοντας φυσικά να επιδείξει κι αρκετούς σπουδαίους ξένους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα του. Η τελική επτάδα που κατέληξε το Rabona για το “Γηραιό” είναι η εξής:
Μπλάνκο Γκεοργκίεφ
Ο Μπλάνκο Γκεοργκίεφ ήρθε στη Θεσσαλονίκη το πολύ μακρινό 1983 από τη Γαλλία και την ομάδα της Ρεν και αμέσως έγινε ο Κέρβερος της εστίας του “Γηραιού”! Ο αθλητής από την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία πήρε την θέση του βασικού τερματοφύλακα αμά τη εμφανίσει του και δεν την άφησε για τα επόμενα πέντε χρόνια. Ο Γκεοργκίεφ έγραψε 113 εμφανίσεις κάτω από τα δοκάρια του Ηρακλή στην Α’ Εθνική, ενώ το 1987 ήταν και στην ομάδα που παραλίγο να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας, αλλά ηττήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι από τον ΟΦΗ. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Βορειομακεδόνας είναι ένας από τους καλύτερους ξένους τερματοφύλακες που πέρασαν από τα Ελληνικά γήπεδα
Τομ Ζούντμπι
Ένας από τους ποιοτικοτερους ξένους που φόρεσαν τη φανέλα του Ηρακλή κι ένα μεγάλο what if για το νορβηγικό ποδόσφαιρο! Ο Ζούντμπι αποκτήθηκε από τη Λίλεστρομ, ομάδα της πατρίδας του, Νορβηγίας, τον Δεκέμβριο του 1986. Αν κι αγωνίστηκε μόλις 1,5 χρόνο στον “Γηραιό”, ήταν αρκετός για να μείνει για πάντα στις καρδιές των Ηρακλειδέων. Ο Ζούντμπι ήταν ένας βιρτουόζος της μπάλας παίζοντας κυρίως πίσω από τον επιθετικό σε θέση προωθημένου μέσου. Με τον Ηρακλή παρ’ ολίγο να κατακτήσει και τίτλο, το Κύπελλο Ελλάδας του 1987, όταν οι κυανόλευκοι έφτασαν μέχρι τον τελικό αλλά ηττήθηκαν στα πέναλτι από τον ΟΦΗ. Μάλιστα, ο Ζούντμπι ήταν μοιραίος για την ομάδα του αστοχώντας από την άσπρη βούλα. Το Σεπτέμβριο του 1988 ο Νορβηγός μέσος αγωνιζόταν με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του κόντρα στη Σκωτία για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1990 σε ένα ματς που ουσιαστικά “τελείωσε” την καριέρα του. Οι φήμες είχαν οργιάσει πως η Φιορεντίνα ετοιμαζόταν να κάνει πρόταση στον Ηρακλή και γενικά ο παίκτης ήταν στα καλύτερα του. Ενα ατσαλο μαρκαρισμα όμως του δυναμικού μπακ της Σκωτίας, Στιβ Νίκολ διέλυσε το δεξί γόνατο του άτυχου Νορβηγού που χρειάστηκε δύο χρόνια για να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Σε ηλικία μόλις 32 ετών αναγκάστηκε να αποσυρθεί γιατί το πρόβλημα στο γόνατο υποτροπίαζε συνεχώς κι έτσι οι Έλληνες φίλαθλοι έμειναν με την απορία για το τι θα μπορούσε να είχε πετύχει αυτός ο παίκτης.
Ιβάν Γιοβάνοβιτς
Όταν μιλάμε για ξένους που “ρίζωσαν” στον Ηρακλή πρώτα μπαίνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και μετά ακολουθούν οι υπόλοιποι. Δέκα συναπτά έτη έκλεισε ως ποδοσφαιριστής στη Θεσσαλονίκη ο “Γιούγκος” Ιβάν, που ήρθε στην Ελλάδα στα 27 του κι έμελλε να κλείσει την καριέρα του εδώ. Ο “Ιβαν ο τρομερός” ήταν ένα πολυεργαλείο στο χώρο της μεσαίας γραμμής που μπορούσε να παίξει σε όλες τις θέσεις. ‘Ηταν ειδικός στις εκτελέσεις φάουλ πετυχαίνοντας 9 από τα 52 του γκολ με αυτόν τον τρόπο ενώ οι δημιουργικές του ικανότητες ήταν πραγματικά ασύλληπτες. Ο Γιοβάνοβιτς εξελίχθηκε σε φυσικό ηγέτη του “Γηραιού” μέσα στο γήπεδο και ξεχώριζε για τον ντελικάτο τρόπο παιχνιδιού του κάνοντας σπάνιας ομορφιάς επαφές με την μπάλα. Κατέχει σημαντικά ρεκόρ στον Ηρακλη αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα: είναι ο πρώτος σε συμμετοχές (271) ξένος στην ιστορία του συλλόγου, δεύτερος ξένος σκόρερ πίσω από τον Κωνσταντίνου και μέσα στην all time δεκάδα ξένων παικτών σε συμμετοχές στην Α’ Εθνική! Μετά το τέλος της καριέρας του υπηρέτησε τον Ηρακλή και από το πόστο του προπονητή και μάλιστα δύο φορές, χωρίς να καταφέρει να κλείσει χρόνο σε καμία από τις δύο περιπτώσεις. Το 2012 οδήγησε τον ΑΠΟΕΛ στην τεράστια επιτυχία της παρουσίας του στα προημιτελικά του Champions League κι έκτοτε ασκεί την προπονητική στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αυτή την στιγμή δεν εργάζεται σε κάποιο σύλλογο.
Μιχάλης Κωνσταντίνου
Πιθανότατα το μεγαλύτερο ταλέντο που έβγαλε ποτέ το κυπριακό ποδόσφαιρο. Ήρθε στην Ελλάδα το 1997, στα 19 του έχοντας ήδη βγει πρώτος σκόρερ στο κυπριακό πρωτάθλημα σε ομάδα που δεν έκανε πρωταθλητισμό (Παραλίμνι)! Λέγεται ότι οι τρεις μεγάλοι της Αθήνας έδειξαν ενδιαφέρον για την περίπτωση του ήταν όμως ο Ηρακλής που κινήθηκε πιο γρήγορα από όλους και τον έκανε δικό του. Ο Κωνσταντίνου έχει αναφέρει σε συνέντευξη πως χειροπιαστές προτάσεις είχε μόνο από Αθηναϊκό, Πανιώνιο και το σύλλογο της Θεσσαλονίκης, όπου πήγε “γιατί του φάνηκε μεγαλύτερη ομάδα”. Ο “Μιχαλάκης” προσαρμόστηκε αμέσως στο “Γηραιό” κι άρχισε να φορτώνει από την πρώτη σεζόν τα αντίπαλα δίχτυα. Την τρίτη του σεζόν είχε και την πιο παραγωγική του χρονιά στην Α’ Εθνική με 22 γκολ ενώ την επόμενη σκόραρε 18. Αναπόφευκτα οι “αιώνιοι” της Ελλάδας διεκδίκησαν την υπογραφή του, με τον Κωνσταντίνου να καταλήγει στον Παναθηναϊκό αλλά να παίζει και για τον Ολυμπιακό αργότερα! Το 2008 επέστρεψε στον Ηρακλή αλλά αγωνίστηκε ελάχιστα καθώς θεώρησε ασέβεια προς το πρόσωπο του το γεγονός ότι αποκλείστηκε από αποστολή σε παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό και ζήτησε να φύγει. Συνολικά στον Ηρακλή κατέγραψε 158 συμμετοχές και 78 (63 στο πρωτάθλημα) γκολ. Είναι ο τρίτος σκόρερ όλων των εποχών του συλλόγου για αγώνες πρωταθλήματος πίσω μόνο από το Δημήτρη Γκέσιο και το Δανιήλ Παπαδόπουλο!
Έντερσον Φοφόνκα
Το καλοκαίρι του 2000 ο Ηρακλής έφερνε στην Ευρώπη έναν Βραζιλιάνο στράικερ που είχε διακριθεί όχι στην χώρα του, αλλά στην Ουρουγουάη με τη Ντεφενσόρ. Το όνομα του; Έντερσον Φοφονκα. Ο Φοφόνκα από την αρχή της παρουσίας του έκανε θόρυβο, ξεκινώντας από την αποθέωσή του στο αεροδρόμιο Μακεδονία, όμως ο θόρυβος συνεχίστηκε εκεί που είχε μεγαλύτερη σημασία από όλα, στο γήπεδο. Ο Βραζιλιάνος στράικερ έγραψε 117 ματς στα 4 χρόνια που βρέθηκε στα Ελληνικά γήπεδα, σκόραρε 40 γκολ, αγωνίστηκε δις στην Ευρώπη και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την ομάδα του Ηρακλή και κέρδισε το σημαντικό “παράσημο” να σκοράρει στην Τούμπα, χαρίζοντας τη νίκη στον Ηρακλη και στερώντας την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ από τον ΠΑΟΚ, αναγκάζοντας τον κόσμο να του βγάλει και το περήφιμο σύνθημα “Φοφόνκα παιχτρόνι, τους πήρες το σεντόνι”! Η παρουσια του στον Ηρακλή έκλεισε το 2005, με την μεταγραφή του στο Μεξικό, αν και μόλις ένα χρόνο μετά, επέστρεψε στην πατρίδα μας για να αγωνιστεί στην Κέρκυρα, μιας και ο Ηρακλής δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει μεταγραφή. Ο κόσμος τον αγάπησε πολύ και ο ίδιος το ίδιο. Η ζωή του πλέον είναι στην Ουρουγουάη, όμως ο Βραζιλιάνος έχει δημιουργήσει την δική του ακαδημία ποδοσφάιρου με την ονομασία “Hercules 9”, φυσικά εμπνευσμένη από την ομάδα του Ηρακλή και το νούμερό του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Ζοελ Επαλε
«Επαλέ, Επαλέ να ‘χαμε έναν ναργιλέ, να τον πίναμε όλη μέρα να σε βλέπαμε Πελέ!» έλεγε το περίφημο σύνθημα που ηχούσε για 3 σεζόν στο Καυταντζόγλειο, για έναν ακόμα από τους πολλούς χαρισματικούς επιθετικούς που φόρεσαν την μπλε φανέλα. Ο Ζοέλ Επαλέ ήρθε στην ομάδα του Ηρακλή το 2005, αφού είχε κλείσει μία 7ετία στην Ελλάδα σε Εθνικό, Άρη, Παναχαϊκή και Παναθηναϊκό. Μπορει ο Γηραιός να ήταν η τελευταία εν Ελλάδι ομάδα του, όμως εκεί έκανε και την καλύτερη παρουσία από όλες τις υπόλοιπες. Στους Κυανόλευκους, ο Καμερουνέζος επιθετικός έγραψε 56 εμφανίσεις με 21 γκολ στο πρώτο του διετές πέρασμα και άλλες 17 εμφανίσεις με 5 γκολ το 2011. Στο πρώτο του διάστημα στην ομάδα του Ηρακλή ο Επαλέ θα γίνει κατευθείαν ο ηγέτης της ομάδας, θα βάλει τεράστια γκολ, όπως το 2-0 απέναντι στον Ολυμπιακό και θα οδηγήσει την ομάδα του στην έξοδο στην Ευρώπη και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το 2007 οι εμφανίσεις του θα τον οδηγήσουν στην μεταγραφή του στην Μπόχουμ και φεύγοντας, ο Επαλέ θα δηλώσει πως θα κρατάει για πάντα την ομάδα στην καρδιά του, επιστρέφοντας την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του και κλείνοντας με εξαιρετικό τρόπο μία φοβερή σχέση με την ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Εμάνουελ Περόνε
Ίσως όχι στα πιο βαριά ονόματα, ούτε κι αυτός που είχε τις περισσότερες συμμετοχές και γκολ. Υπήρχαν ποδοσφαιριστές που είχαν περισσότερα “παράσημα” καριέρας από τον Αργεντινό επιθετικ’ο, όμως ο Περόνε ήταν ο “φάρος” αισιοδοξίας στα πολύ δύσκολα χρόνια των εξωαγωνιστικών υποβιβασμών και της διοικητικής αβεβαιότητας. Ο Περόνε είχε αγωνιστεί 8 ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα σε διάφορες ομάδες (Ιωνικός, Απόλλων Καλαμαριάς, Ατρόμητος, Αστέρας Τρίπολης, Καλλονή) προτού βρει το “λιμάνι” του στη Θεσσαλονίκη στα 31 του! Μάλιστα, πήρε μεταγραφή στον “Ημίθεο” ενώ βρισκόταν στην Β’ Εθνική και έβαλε το λιθαράκι του ώστε ο Ηρακλής να εξασφαλίσει την άνοδο και να κάνει μια εξαιρετική πορεία μέχρι τα ημιτελικά στο Κύπελλο. Με δικό του γκολ την τελευταία αγωνιστική των playoffs ανόδου οι κυανόλευκοι κέρδισαν την ΑΕΚ και πανηγύρισαν μαζί της την επιστροφή στη Superleague. Ο Περόνε αγωνίστηκε και την επόμενη σεζόν με τα χρώματα του Ηρακλή όμως τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου οδήγησαν στον υποβιβασμό του στη Δ’ Εθνική. Ο Περόνε αγωνίστηκε στην Λάρισα για μια χρονιά ωστόσο η επάνοδος του Ηρακλή στις επαγγελματικές κατηγορίες μέσω της συγχώνευσης με την ΑΕ Ποντίων τον έφερε πίσω στη Θεσσαλονίκη για να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής τη σεζόν 2018-19. Για άλλη μια φορά ο Ηρακλής ήπιε το πικρό ποτήρι της διάλυσης του επαγγελματικού συλλόγου, όμως ο Περόνε δεν μάσησε και ζήτησε να ακολουθήσει την ομάδα σε οποιοδήποτε κατηγορία κι αν αγωνιζόταν, παίζοντας τελικά στην Γ’ Ερασιτεχνική Μακεδονίας! Η ξεχωριστή αυτή κίνηση είναι που μας έκανε να τον προσθέσουμε τελικά στη λίστα μας πάνω από ανώτερους ποιοτικά ποδοσφαιριστές.
Τα υπόλοιπα ονόματα σημαντικών παικτών που “κόπηκαν” από την τελική επιλογή: Χουάντερσον, Εμπενίζερ Χάγκαν, Αντρέας Ράινκε, Γιόβαν Γκοΐκοβιτς, Ντένις Επστάιν, Βίκτορ Γιάκομπ, Εντβίν Μουράτι, Ματίας Λεκι, Βλάνταν Μιλόγεβιτς, Πρέντραγκ Εράκ, Κένεντι Μπακιρτζίογλου, Μάρτσιν Μίετσελ, Μίροσλαβ Σνάουτσνερ, Τζέιμς Ντεμπά, Χοσέμι
