European Super League: Το ποδόσφαιρο σε καραντίνα!

European Super League: Το ποδόσφαιρο σε καραντίνα!

Αν και αυτοχαρακτηρίζομαι «ποδοσφαιρικός» θα πρέπει να παραδεχτώ πως η αγαπημένη μου Λίγκα στον Κόσμο είναι μία μπασκετική «κλειστή» Λίγκα, το NBA. Θεωρώ το σύστημα με τα draft picks και το salary cap ότι πιο δίκαιο υπάρχει στον Παγκόσμιο επαγγελματικό αθλητισμό. Δίνεται ίση ευκαιρία σε όλους τους συλλόγους να δημιουργήσουν μία ομάδα που εν δυνάμει μπορεί να γίνει Πρωταθλήτρια. Κάπως έτσι η σκυτάλη αλλάζει χέρια από τους Celtics και τους Lakers, στους Pistons, τους Bulls και τους Rockets. Και από εκεί στους Spurs, τους Heat, τους Warriors κ.ο.κ. Έτσι δίνεται το δικαίωμα στους Raptors ή τους Mavericks να πιστέψουν σε ένα θαύμα – και γιατί όχι να το πραγματοποιήσουν…

Οι Η.Π.Α. όμως είναι ένα Κράτος και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να συγκρίνονται με την Ευρώπη και την υποτιθέμενη Ένωσή της. Ακόμη κι αν οι 12 ιδιοκτήτες συλλόγων (το διάσημο Αγγλικό Top-6, οι Real, Barcelona, Atletico, Juventus, Inter, Milan) που υπογράφουν την ιδρυτική διακήρυξη της European Super League είχαν τις καλύτερες προθέσεις για τη δημιουργία μίας υψηλού επιπέδου «κλειστής» ποδοσφαιρικής Λίγκας θα ήταν σχεδόν αδύνατο να το επιτύχουν λόγω αντικειμενικών δυσκολιών. Πόσο μάλλον λοιπόν όταν οι προθέσεις τους είναι καθαρά οικονομικού τύπου (αμφιβόλου αποτελεσματικότητας κατά τη γνώμη μου) και ο τρόπος λειτουργίας που προτείνουν είναι προσβλητικός και σε βάθος θα επιφέρει κορεσμό. Αρχικα νομίζεις πως θα είναι τέλειο να βλέπεις κάθε βδομάδα ντέρμπι αλλά στην πραγματικότητα σε δύο χρόνια θα έχεις βαρεθεί. Πόσα Liverpool-United, Inter-Milan, Barcelona-Real, να δεις τον χρόνο; Θα χάσουν την αίγλη τους – αν δεν έχουν ήδη αρχίσει να τη χάνουν… «Ουκ εν τω πολλώ το ευ» έλεγαν οι Αρχαίοι και κάτι παραπάνω ήξεραν…

Η European Super League δηλώνει στη διακήρυξη πως το όφελος θα είναι τα πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια που θα προσφέρει – και το ανακοινώνει την ίδια ημέρα που η Arsenal δεν μπόρεσε να κερδίσει τη Fulham, η Real τη Getafe και η Juventus ηττήθηκε από την Atalanta… Ποδόσφαιρο δεν παίζουν τα εκατομμύρια που βρίσκονται στις τσέπες των ποδοσφαιριστών υψηλού επιπέδου, το ποδόσφαιρο παίζεται στα γήπεδα – σε όλα τα γήπεδα του Κόσμου. Και ακόμη κι αν στις Top διοργανώσεις (Champions League, Premier League κτλ) δεν υπάρχει ένα δίκαιο οικονομικό σύστημα τύπου NBA, οι παίκτες συνεχίζουν να αγωνίζονται 11 εναντίον 11. Όλες οι ομάδες εκκινούν την προσπάθειά τους έχοντας μηδέν βαθμούς. Όλοι οι παίκτες, προπονητές, οπαδοί, θέτουν στόχους. Κανένας δισεκατομμυριούχος παράγοντας – που σήμερα βρίσκεται σε αυτήν τη θέση, αύριο όχι – δεν έχει δικαίωμα να στερεί το όνειρο από τους ανθρώπους ενός «μικρότερου» συλλόγου, οι οποίοι αγαπούν το ποδόσφαιρο εκατό φορές περισσότερο από κάθε «χαρτογιακά».

Από την άλλη βεβαίως εάν κάποιος θεωρεί πως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο οδεύει προς καταστροφή το 2021, με συγχωρείτε αλλά κάνει λάθος! Η αρχή του τέλους έγινε το 1997 όταν η UEFA επέτρεψε και ενθάρρυνε τη συμμετοχή πολλών ομάδων από την ίδια χώρα στο Champions League. Έχοντας μεγαλώσει παρακολουθώντας Ευρωπαϊκές διοργανώσεις με ένα απολύτως ορθολογικό φορμάτ – οι Πρωταθλητές να αγωνίζονται στο Πρωταθλητριών κι οι Κυπελλούχοι στο Κυπελλούχων – μου φάνηκε σουρεαλιστικό που πλέον ομάδες που είχαν κατακτήσει τη δεύτερη ή την τρίτη θέση στη χώρα τους θα αγωνιζόντουσαν σε μία διοργάνωση που αυτοαποκαλείται ”Champions League”. Θα ήταν τεράστιο πλήγμα για κάθε Benfica, Celtic, Feyenoord, Nottingham, Aston Villa, Αμβούργο, Steaua, PSV, Ερυθρό Αστέρα, Marseille… Ας μείνουμε λοιπόν μακριά από «αγιογραφίες» μιας UEFA που έχει κάνει αμέτρητα λάθη όλα αυτά τα χρόνια… Αυτήν τη στιγμή όμως, επιβάλεται να τη στηρίξουμε γιατί καλείται να κάνει το αυτονόητο: Να διακόψει αυστηρά τα «διαστροφικά» σχέδια των 12.

Κάθε αγνός οπαδός ενός λιγότερου διάσημου συλλόγου έχει ονειρευτεί πως θα κατακτήσει την κορυφή – και πολύ καλά έχει κάνει ακόμη κι αν κάτι τέτοιο μοιάζει ουτοπικό. Ουτοπικό φαινόταν να κατακτήσει η Porto το Champions League το 2004 – και όμως το έκανε! Ουτοπική έμοιαζε και η κατάκτηση της Ligue 1 από τη Montpellier το ’12 όταν ολόκληρη η ομάδα κόστιζε λιγότερο από τον Pastore της PSG, ουτοπική φαινόταν η είσοδος στην τετράδα της Premier League για τη Leicester του ’16 – πόσο μάλλον η κατάκτηση του Πρωταθλήματος… Σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων, έξω από κάθε φαντασία ήταν η κατάκτηση του Euro ’92 από τους Δανούς που έκαναν τα μπάνια τους όταν τους κάλεσαν να πάρουν μέρος στη διοργάνωση! Εφικτός στόχος είχε χαρακτηριστεί η επίτευξη κάποιου τέρματος από την Εθνική Ελλάδος του 2004 – αλλά μπάλα είναι και γυρίζει, αφήστε μας να ονειρευόμαστε…

Πάρ’ τε πίσω το έκτρωμα που σχεδιάζετε!  Θέλετε να βάλετε το ποδόσφαιρο σε καραντίνα, “ένα lockdown των πλουσίων”, όπου θα αυτοανακηρυχθείτε ως οι θεματοφύλακες των “high quality matches” της γυάλας σας. Αλλά μάλλον θα καταλήξετε να παίζετε μόνοι σας. Όλοι είναι εναντίον σας. Από τους αγνούς φιλάθλους/οπαδούς, τους οργανωμένους, τους πρώην ποδοσφαιριστές, τις Ενώσεις, τις Λίγκες, όλοι!