NBA: Τα βραβεία της σεζόν 2020-21

NBA: Τα βραβεία της σεζόν 2020-21

Aυτό ήταν και για φέτος! Οι 72 αγώνες μιας κανονικής σεζόν που μπορεί να ξεκίνησε τον Δεκέμβρη αλλά φάνηκε τεράστια τελείωσαν, και απόψε ξεκινάει η διαδικασία της post-season! Το play-in tournament με τις 4 ομάδες ανά περιφέρεια που παλεύουν για τα 2 τελευταία εισιτήρια θα δώσει τη σκυτάλη στα αγαπημένα μας play-offs, με τα πάντα να μοιάζουν περισσότερο ανοικτά από ποτέ, σε αυτήν την πρώτη ολοκληρωμένη σεζόν της εποχής του κορονοϊού.

Επειδή όμως κάποια πράγματα είναι σταθερές, με πανδημία και χωρίς, το τέλος της σεζόν σημαίνει και τα βραβεία των καλύτερων για φέτος. Πάμε να δούμε τι ξεχωρίσαμε εμείς ως Rabona για τη χρονιά που μας πέρασε;

MVP

Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που προσπαθεί να ΜΗΝ δώσει στον Nikola Jokic αυτό το βραβείο. Ναι, ο Γιάννης ήταν φοβερός, ο Chris Paul καταλυτικός, ο Steph Curry ανεπανάληπτος (ο δεύτερος στην κατάταξη για εμένα), όμως αυτά που κάνει ο Joker για άλλη μία σεζόν δεν υπάρχουν. Ο πληρέστερος σέντερ των ημερών μας, είναι το Α και το Ω της τρίτης καλύτερης ομάδας της Δύσης, αλλά πέρα από αυτό είναι ο άνθρωπος που κάνει τα ΠΑΝΤΑ και περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον παίκτη αυτή τη στιγμή στη λίγκα.

Από τα πιο απλά στατιστικά, μέχρι τα πιο σύνθετα και μέχρι το… αλάνθαστο κριτήριο του eye test, o Σέρβος κάνει μυθικά πράγματα! Είναι τρίτος σε συνολικούς πόντους και 10ος σε μέσο όρο, 5ος σε συνολικά ριμπάουντ και 9ος σε μέσο όρο, 3ος σε συνολικές ασίστ και 6ος σε μέσο όρο. Είναι πρώτος και με διαφορά από τον δεύτερο Gobert σε win shares (15.6), πρώτο με σχεδόν 3 πόντους διαφορά από τον δεύτερο Γιάννη στο συνολικό +/- (δηλαδή τους πόντους σε επίθεση και άμυνα της ομάδας του με αυτόν στο παρκέ), έχει παίξει σε ΟΛΑ τα παιχνίδια, κάτι που δεν έχουν κάνει οι ανταγωνιστές του (και δη ο Joel Embiid που έπαιζε ως MVP μέχρι να τραυματιστεί), είναι πρώτο στο Player Efficiency Rating (PER) με 31.9 και όλα αυτά όντας μόλις 21ος στο συνολικό usage rate (29.6%), κάτι που πάει να πει ότι είναι και αρκετά αποτελεσματικός!

Με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να κερδίζει τα δύο προηγούμενα MVPs, το βραβείο πήγε σε… ιστορικό χαμηλό draft position για έναν νικητή, καθώς ο Γιάννης είχε επιλεγεί 15ος. Φέτος ήρθε η ώρα να κατεβεί 26 θέσεις ακόμα, και ο Jokic πρέπει να γίνει το πρώτο 2nd round pick στην ιστορια που βγαίνει MVP, το αξίζει.

Αμυντικός της σεζόν

O Rudy Gobert αξίζει να βγει για άλλη μια χρονιά νικητής. Είναι ο καλύτερος αμυντικός της καλύτερης ομάδας του NBA και είναι πολλά παραπάνω από ένας πολύ καλός shot blocker, όπως πολλοί λένε. To ότι έχει ήδη κερδίσει το βραβείο το 2018 και το 2019 δεν του αφαιρεί το δικαίωμα από το να το κάνει πάλι, γιατί πολύ απλά, η παρουσία του στο παρκέ είναι καταλυτική για την λειτουργία μίας ελίτ αμυντικής ομάδας, όπως είναι οι Jazz.

Θα αφήσουμε τα ατομικά στατιστικά στην άκρη. Θα αναφέρω απλώς τα win shares, στα οποία ο Gobert είναι δεύτερος, πίσω από τον Jokic, όμως στα defensive win shares, ο Γάλλος ανεβαίνει πρώτος, με 5.2, έναντι 4.3 του δεύτερου Julius Randle και 3.3 του 7ου Ben Simmons, του παίκτη της… αντιπολίτευσης για το συγκεκριμένο βραβείο. Σύμφωνα με τα Defensive Impact rankings του NBA, o Gobert είναι ο πέμπτος πιο αποτελεσματικός παίκτης σε ό,τι έχει να κάνει με το ποσοστό των αντιπάλων του, αναγκάζοντάς τους να σουτάρουν με 50.1%, έχοντας μάλιστα δεχτεί τον υψηλότερο αριθμό προσπαθειών, με 549 έναντι 529 του δεύτερου Jakob Poeltl.

Αν δεν σας έπεισε ούτε αυτό, απλά ας πούμε ότι ο Gobert πολύ πιθανώς να έκανε και την καλύτερη αμυντική σεζόν στην ιστορία του NBA. Μήπως αυτό αρκεί;

https://twitter.com/JakeRexLee/status/1394349652208541699

Rookie της σεζόν

Μέχρι τα δύο τρίτα της σεζόν δεν υπήρχε καν debate. Μετά ο Ball χτύπησε, ο Anthony Edwards έπαιζε σαν δαιμονισμένος και κάπως έτσι, η κούρσα για τον ρούκι της χρονιάς μοιάζει με ντέρμπι! Αλλά είναι όντως ντέρμπι;

Ο Edwards έκανε ενα φανταστικό ντεμαράζ. Ανέβασε τους πόντους του, δείχνοντας ότι είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για τους Wolves, έφερε αισιοδοξία στη Μινεσότα και ξεχώρισε για το επιθετικό του ταλέντο. Όμως στο τέλος της ημέρας, ο LaMelo Ball ήταν ο καλύτερος και οιο σημαντικός παίκτης μπάσκετ στην draft class του. Ειναι εντυπωσιακός και fun to watch, έχει καλά νούμερα, αλλά παράλληλα είναι και πολύ ουσιαστικός με μια ομάδα που έκανε καλή σεζόν. Ήταν καταλυτικός για τη φετινή χρονιά των Hornets και σίγουρα με ρόλο που δεν θα μπορούσαν να καλύψουν πολλοί rookies. Ο τραυματισμός του αποσυντόνισε την ομάδα του, κάτι που δείχνει ακόμα περισσότερο την σημασία του.

Συν τοις άλλοις, ο LaMelo Ball έχει και δικό του site υπέρ της ανάδειξης του σε Rookie of the Year. Που είναι αυτό του Edwards;

Πιο βελτιωμένος παίκτης της σεζόν

Υπάρχει ακόμα ερώτημα; Ο Julius Randle έχει καταφέρει να αφήσει μίλια πίσω του κάθε άλλον ανταγωνιστή του συγκεκριμένου βραβείου. Ο ψηλός των Knicks έχει γίνει από ένας απλά καλός παίκτης ένας πραγματικά ελίτ ψηλός, ο οποίος στο γήπεδο κάνει τα πάντα, παίζει μέχρι τελικής πτώσης (Thibs-ball!) και οδηγεί την ομάδα του σε νίκες. Ο Randle τη φετινή σεζόν, έγραψε 24.1 πόντους, career high δηλαδή, ενώ σουτάρει με 41% από τα τρίποντα κάνοντας μια εξωπραγματική άνοδο στο ποσοστό του σε σχέση με το περσινό 27.7%! Ανέβασε κατά 2.9 τις ασίστ του (6.0), ισοφάρισε την career high χρονιά του στα ριμπάουντ (10.2) ενώ ήταν πρώτος σε λεπτά ανά αγώνα χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι

Φυσικά, πέρα από τα προσωπικά του νούμερα, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι οι New York Knicks έχουν πραγματοποιήσει μια φοβερή σεζόν, την καλύτερη εδώ και χρόνια. Όπως είναι λογικό, το case του Julius Randle γίνεται αυτόματα ισχυρότερο. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι υποψήφιοι. Ο Jerami Grant ήταν φανταστικός, απλά έπαιζε σε μία τραγικά κακή ομάδα, ο Clint Capela ή ο Thad Young ήταν εξαιρετικοί αλλά σε καμία περίπτωση τόσο καλοί όσο ο Randle.

Έκτος παίκτης της σεζόν

Αν και θα ήθελα πολύ ο αγαπημένος μου Derrick Rose να μπει στην διαδικασία σοβαρής υποψηφιότητας για αυτό το βραβείο, υπάρχουν κάποιοι άλλοι παίκτες που με βάση την εμφάνιση του καθ όλη τη διάρκεια της σεζον είναι φαβορί για να κερδίσουν. Σύμφωνα με τον John Hollinger του Athletic, υπάρχουν 4 μόλις παίκτες που έχουν παίξει λιγότερα από τα μισά παιχνίδια φέτος ως βασικοί και είχαν πάνω απο 25 λεπτά μέσο όρο. Είναι ο Thad Young των Bulls, που έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του αλλά τον… ρίχνει η ομάδα του, ο T. J. McConnell των Indiana Pacers και τα δύο φαβορί, το δίδυμο των Utah Jazz, οι Jordan Clarkson και Joe Ingles. Οι δύο παίκτες έκαναν φανταστικές σεζόν, ίσως τις καλύτερες της μέχρι τώρα καριέρας τους, παίζοντας με την ομάδα που κατέληξε να έχει το καλύτερο ρεκόρ στο NBA, κάτι που λογικά τους βάζει στη συζήτηση για το βραβείο.

Η δική μου ψήφος, πάει στον Clarkson. Ο Φιλιππινοαμερικανός, τη φετινή σεζόν είναι υπερπολυτιμος για την ομάδα των Jazz. Έχει career high σε πόντους (18.6) και ριμπάουντ (4.0), ενώ κάνει την καλύτερη του σεζόν σε win shares (4.2) και έχει την υψηλότερη χρήση της καριέρας του, με 29.7%. Ιδιαίτερα στο σημείο της σεζόν που οι Jazz έμειναν με δίχως τους Mitchell και Conley, o Clarkson ήταν φανταστικός, ανεβάζοντας μαζί με τους υπόλοιπους περιφεριεακούς παίκτες – κλειδιά της Utah (Ingles – Bogdanovic) ακόμα παραπάνω την απόδοση τους ώστε να καλύψουν το κενό.

Προπονητής της σεζόν

Ο Quinn Snyder ήταν Φανταστικός, οι Utah Jazz αξίζουν όλες τις διακρίσεις και τα μπράβο, όμως αυτό που έχει κάνει φέτος ο Tom Thibodeau είναι το απόλυτο Success story. Η άνοδος των Knicks από μια ομάδα παρωδία με κάποιους καλούς παίκτες στην ομάδα με το τέταρτο καλύτερο ρεκόρ στην Ανατολή, ένα ρόστερ που γεμίζει ελπίδα άπαντες στη Νέα Υόρκη για πολλά χρόνια στα υψηλά στρώματα και μια ομάδα γεμάτη νεύρο, πάθος και αμυντική αλλά και επιθετική αποτελεσματικότητα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.

Ναι, μπορεί ο Thibs να σκάει τους παίκτες του, γιατί έτσι ξέρει να διαχειρίζεται το ροστερ και ανέκαθεν αυτό ήταν πρόβλημα για τον συγκεκριμένο προπονητή (ο Rose το ξέρει καλά), όμως μιλάμε για έναν πραγματικά elite στο κοουτσάρισμα και το στήσιμο ενός πλάνου που μπορεί να κερδίσει παιχνίδια μπάσκετ. Το γεγονός ότι σαν ομάδα οι Knicks αποτελούνται κατά βάση από νεαρά και… γερά παλικάρια, ίσως να βολεύει ιδιαιτέρως τον Thibs ώστε να κάνει τα δικά του και η επιβάρυνση να είναι μικρότερη από ότι σε άλλες περιπτώσεις, όπως πχ οι Bulls του 2012. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το αξίζει, καθώς η μεταμόρφωση της ομάδας του είναι τόσο εντυπωσιακή, που έκαναν μέχρι και τον Spike Lee να ενθουσιαστεί ξανά με την ομάδα του!