Mε την πρώτη landmark date της σεζόν να μας έχει αφήσει, δηλαδή τα Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια, και παράλληλα με όλες τις ομάδες να έχουν δώσει από ένα παιχνίδι, κάποιες και δύο, μπορούμε με ασφάλεια να βγάλουμε κάποια πολύ προσγειωμένα συμπεράσματα “αχνιστά” hot takes, για παίκτες, ομάδες και καταστάσεις της φετινής σεζόν. Σε τι αξίζει λοιπόν να σταθούμε και τι να σχολιάσουμε με υπερβολική σιγουριά από αυτό το πρώτο τετραήμερο αγωνιστικής δράσης;
1. Οι Nets είναι η ξεκάθαρα καλύτερη ομάδα στην Ανατολή
Oι Nets έχουν μπει με τις μηχανές στο φούλ, τα φρένα σπασμένα και μία αστείρευτη όρεξη να δείξουν από την αρχή της σεζόν ότι αυτοί θα είναι η “team to beat” της Ανατολής. Το ότι ο Kevin Durant και ο Kyrie Irving είναι ένα απίστευτα ταλαντούχο δίδυμο το γνωρίζαμε, αλλά αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι σε τι κατάσταση θα επιστρέψουν και οι δύο στα παρκε, ο μεν KD μετά από μία τεράστια απουσία και ο δε Kyrie μετά από ένα 2020 που απασχολήσε άπαντες για όλους τους λάθος λόγους. Τελικά δείχνουν να βαίνουν όλα καλώς, και το πρώτο “eye test”, που όπως είναι γνωστό δεν είναι ακριβές αλλά είναι σίγουρα αντιπροσωπευτικό, το πέρασαν με άριστα. Ο Kyrie έχει μπει δαιμονισμένος (ή μάλλον, εξαγνισμένος, αν κρίνουμε από το θυμιάτισμά του με φασκόμηλο στο παιχνίδι της preseason με τους Celtics) και σε μεγάλα κέφια, και ο Kevin Durant μοιάζει, χωρίς υπερβολή, ακριβώς με τον παίκτη που αφήσαμε πάνω από 1μιση χρόνο πριν, στο Golden State. Δυνατές κινήσεις και τα ίδια γλυκά τελειώματα ενός εκ των μεγαλύτερων επιθετικών όπλων όλων των εποχών, όλα όσα αγαπήσαμε στον Slim Reaper, μοιάζουν ανεπηρέαστα. Συν τοις άλλοις, το ρόστερ έχει ανταποκριθεί αρκετά καλά. Ο πάγκος προφανώς και έχει περιθώρια βελτίωσης στην απόδοσή του, αλλά η βάση είναι εδώ και δεν είναι ότι πολλές ομάδες έχουν παίκτες όπως ο Landry Shamet, o Caris LeVert, o Jarrett Alen και ο Taurean Prince να έρχονται όλοι μαζί από τον πάγκο.
2. Ο Jayson Tatum θα πλαισιώσει Durant και Γιάννη στην Ανατολική ελίτ
Ο Tatum βρίσκεται πλέον στην τέταρτη σεζόν της καριέρας του και είναι, για πρώτη φορά, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας του. Η σεζόν έχει ξεκινήσει με εκείνον να βγάζει έναν άλλον αέρα. Όχι τόσο με βάση τα νούμερα (το 25 πόντοι, 7.5 ριμπάουντ και 2 ασίστ είναι ένα αρκετά καλό ξεκίνημα, χωρίς να σου ρίχνει το σαγόνι), όσο με βάση τον τρόπο που κινείται, το εκτόπισμά του στο γήπεδο και τον… τουπέ του. Στα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν, στην νίκη απέναντι στους Bucks (με ένα φοβερό bank shot game winner) και στην ήττα με το Brooklyn, o Tatum παίζει με μία αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του που δικαιολογούν απόλυτα τις όλο και αυξανόμενες συγκρίσεις με τον αείμνηστο Kobe, αλλά και δείχνουν, για να πάμε και στο hot take, ότι είναι όντως έτοιμος να διεκδικήσει μία θέση στη συζήτηση για τον καλύτερο performer της Ανατολικής Περιφέρειας. Ο Γιάννης ως ο MVP και ο Kevin Durant ως ο… Kevin Durant είναι σίγουρο ότι θα είναι στη συζήτηση, όμως από εκεί και έπειτα τα πάντα είναι ανοικτά, με τον Kyrie, τον Embiid, τον Westbrook και τον Butler να δείχνουν ότι είναι στο δεύτερο tier παικτών. Φέτος είναι η σεζόν λοιπόν που ο Tatum θα (πρέπει να) καθιερωθεί στο ενδιάμεσο.
3. O Brandon Ingram είναι ο καλύτερος παίκτης της draft class του
Ένα από τα πιο ωραία storylines της περσινής – ιδιαίτερης – σεζόν ήταν η μπασκετική αναγέννηση της καριέρας του Brandon Ingram. To #2 pick του draft του 2016 είχε βρεθεί σε ένα τέλμα, ως παίκτης των Lakers, ενώ ταλαιπωρούνταν και από ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ήταν και ικανό να του στερήσει και την μπασκετική του καριέρα εξ ολοκλήρου. Τελικά, όχι μόνο το ξεπέρασε αυτό και επέστρεψε γερός και δυνατός στα γήπεδα, αλλά μετακινήθηκε σε άλλες πολιτείες, τη Λουιζιάνα και τη Νέα Ορλεάνη συγκεκριμένα, και εκεί σαν να έγινε το κλικ που απογείωσε την καριέρα του. Ο Ingram επαναδημιούργησε μπασκετικά τον εαυτό του και εξελίχθηκε σε μια πιο μικρή, lite εκδοχή του Kevin Durant. Εκμεταλλεύεται το μήκος του και το εξαιρετικό skillset του για να είναι ένα κινούμενο miss match για κάθε αντίπαλο. Πέρυσι ήταν All-Star και φέτος δείχνει έτοιμος να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω. Και αυτό το σκαλί παραπάνω σημαίνει ότι για πρώτη φορά θα δείξει το πραγματικό του potential, δηλαδή το ότι είναι ο καλύτερος παίκτης που βγήκε από την γενιά του 2016. Σε μία εξαιρετική draft class, με παίκτες όπως ο Buddy Hield, ο Βen Simmons, o Jaylen Brown o Jamal Murray, o Domantas Sabonis και φυσικά η αποκάλυψη Paskal Siakam, ο Ingram αποδεικνύει από πέρυσι ότι υπάρχει κάποιος λόγος που πολλοί αναλυτές έλεγαν ότι είναι το πιο ενδιαφέρον project της κλάσης του. Ο Ben Simmons παραμένει στάσιμος, ο Siakam και ο Murray εντυπωσίασαν πέρυσι, όμως ο συνδυασμός ανόδου στην απόδοση και εφοδίων του B.I. τον κάνουν, σε ένα από αυτά τα… ρεβιζιονιστικά redrafts, το #1 εκείνης της σεζόν.
4. Ο Ja Morant θα κάνει All-NBA χρονιά
Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσουμε τον Ja Morant ως τον πιο εντυπωσιακό παίκτη της φουρνιάς του. Προφανώς και ο Zion είναι κάτι που δεν έχουμε δει πολλές φορές στην ιστορία της λίγκας, όμως ο Ja ήταν αυτός που την περασμένη χρονιά έκανε τον κόσμο να παραμιλά, και φέτος έχει εκκινήσει εξίσου δυναμικά. Όμως τέτοιοι παίκτες υπάρχουν κι αλλού. Γιατί να μην πούμε το ίδιο για τον Trae Young; Γιατί από τη μία, σε σχέση με τους άλλους, ο Ja ήδη έχει δείξει πως τιθασεύει τα ένστικτα του και τα ελέγχει, αντί να τον ελέγχουν, κάτι που το έδειξε και από την πρώτη του σεζόν στη λίγκα, ενώ από την άλλη έχουμε και τον παράγοντα της ομάδας του. Το Μέμφις έχει καταφέρει μια αρμονική προσαρμογή στον Morant από την πρώτη ημέρα του στο ροστερ, ενώ και το supporting cast είναι αρκετά καλό για να τον βοηθήσει στην διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για τα Playoffs σε μια – κλασικά – γεμάτη Δύση, αλλά την ίδια στιγμή όχι τόσο καλό (ακόμα) για να μην τον έχει ανάγκη, όπως καλή ώρα συμβαίνει και στους Mavericks με τον Luka. Το sophomore leap του Ja θα είναι μεγάλο, και μετά τα πρώτα δύο του παιχνίδια στη φετινή σεζόν είναι κάτι που μπορεί να γραφτεί με ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
5. Οι Bucks δεν θα καταφέρουν ποτέ να παίξουν winning basketball με αυτά τα μυαλά
Έχουν έναν από τους τρεις καλύτερους παίκτες του NBA. Έχει πολλά καλά και κάποια (αρκετά λιγότερα μεν, τρανταχτά δε) κακά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η λογική λέει ότι παίζεις με έναν τρόπο που αυτά τα κακά δεν θα έχουν μεγάλη βαρύτητα στο παιχνίδι της ομάδας σου ενώ τα καλά θα αποτελέσουν τον πυρήνα του παιχνιδιού της. Οι Bucks εδώ και δύο σεζόν που ο Γιάννης έχει εκτοξευτεί αρνούνται να το κάνουν. Ο MVP των δύο περασμένων σεζόν είναι ένας αμυντικός τοίχος στην μια πλευρά και ένα τρένο από την άλλη. Δεν είναι σουτέρ (έτσι όπως έχει αλλοιωθεί η μηχανική του), είναι ανίκητος στην ρακέτα και καταιγιστικός στον αιφνιδιασμό. Είμαι σίγουρος ότι ο Budenholzer τα ξέρει αυτά και δεν περιμένει εμένα ή κανέναν άλλον για να τα μάθει. Όμως ακόμα κι έτσι, και όπως έχουμε δει και στα δυο πρώτα παιχνίδια της σεζόν, χρησιμοποιεί τον Γιάννη off-ball πολύ λιγότερο από όσο θα μπορούσε. Ναι, ο Γιάννης πρέπει να είναι ο βασικός χειριστής της μπάλας στον αιφνιδιασμό, όμως αυτό που παίζουν οι Bucks στο παιχνίδι μισού γηπέδου δεν λέγεται νικηφόρο μπάσκετ.
H λύση του να καταλήγει η μπάλα στον Γιάννη στην περιφέρεια και αυτός μετά να τραμπουκίζει – γιατί αυτό κάνει – τους αντιπάλους, να τους βάζει στην ρακέτα και να παίρνει καλάθια και φάουλ προσφέρει σκορ και πόντους, αλλά στο τέλος της ημέρας – και κυρίως στο τέλος της σεζόν – είναι το σύστημα που “τρώει” περισσότερο από όλα ενέργεια από τον Γιάννη. Η καταπόνηση του Αντετοκούνμπο από αυτόν τον τρόπο επιθετικής λειτουργίας είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο θα έπρεπε και σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε τον σταρ των Μπακς να μην έχει το καθαρό μυαλό που χρειάζεται για να κλείσει τα παιχνίδια. Έτσι, μπορεί να κερδίσεις πολλά παιχνίδια στην regular season, όμως στα playoffs, που οι μάχες γίνονται ακόμα πιο έντονες, οι Bucks έχουν πρόβλημα, όπως αποδείχθηκε τις δύο περασμένες σεζόν, σε σημείο που αν δεν αλλάξουν φέτος, ειδικά από τη στιγμή που ο Jrue Holiday προσφέρει μια αναβάθμιση στην περιφέρεια και την ευκαιρία ο Γιάννης να βάλει περισσότερο στο παιχνίδι του τα off ball κοψίματα και τα rolls, δεν πρόκειται να δουν όχι απλώς το Larry O’B, αλλά ούτε αγώνα Τελικών ΝΒΑ στο Μιλγουώκι.
BONUS: Oι Warriors ΔΕΝ είναι πλέον η ομάδα του Steph Curry
Δεν ξεκίνησαν καλά τα πράγματα για το Golden State. Καθόλου καλά. Και γι’αυτό οι Dubs θα είναι το αντικείμενο που δικαιολογεί περισσότερο απ’όλα τον χαρακτηρισμό “hot takes”. Ο Steph Curry επέστρεψε και μπορεί μέσα στη σεζόν να θυμίσει σε έναν μεγάλο βαθμό τον MVP των παλαιότερων ετών, αλλά η αλήθεια είναι, αν θέλουμε να κοιτάξουμε την επόμενη ημέρα των Dubs, πως οι εξελίξεις τον αναγκάζουν να κάνει ένα βήμα πίσω. Ο τραυματισμός του Klay Thompson, το φτωχό suppporting cast που έχει αυτή τη στιγμή ο Wardell και η τύχη των Warriors να πέσουν στο #2 και να πάρουν από ένα φτωχό Draft τον παίκτη με το μεγαλύτερο raw potential απο όλους, τους δίνει την ευκαιρία να κάνουν ένα rebuild αστραπή, χωρίς να πέσουν στο τρυπάκι τόσων και τόσων ομάδων που ψάχνουν έναν μεσσία να τους βγάλει από την αφάνεια. Ο James Wiseman είναι ο ηγέτης της νέας εποχής των Warriors, έχει όλα όσα χρειάζεται ένας ψηλός στο μπάσκετ των 20s και ο Steph μπορεί είτε να κάνει ένα βήμα πίσω και να τον αφήσει να λάμψει, είτε και να αποτελέσει ενα εξαιρετικό trade chip (αν θέλουμε να κάνουμε ακόμα πιο καυτό το take) για να συνεχιστεί η διαδικασία αναγέννησης της ομάδας από την Καλιφόρνια.
