Είναι διαφορετικό να είσαι Λίβερπουλ

Είναι διαφορετικό να είσαι Λίβερπουλ

Εδώ στο Rabona ποτέ δεν κρύψαμε την προτίμηση μας στην ιστορική ομάδα της Λίβερπουλ. Οι Κόκκινοι του Μέρσεισαïντ μπορεί να μας απογοητεύουν τα τελευταία χρόνια με τις εμφανίσεις τους και το γεγονός πως δεν κατακτούν τίτλους, όμως η Λίβερπουλ είναι ΙΔΕΑ. Χαρακτηριστικό της αίγλης της ομάδας του Άνφιλντ είναι πως αποτελεί τον σύλλογο με την μεγαλύτερη οπαδική βάση στην Μεγάλη Βρετανία, προσθέτοντας συνεχώς νέες γενιές φιλάθλων στο ενεργητικό της παρά τις σπάνιες επιτυχίες της. Φυσικά, η επιρροή της Λίβερπουλ δεν περιορίζεται στο Νησί αλλά έχει επεκταθεί σε όλο τον κόσμο αριθμώντας περισσότερα από 200 Fan clubs σε 50 διαφορετικές χωρές. Στην χώρα μας υπάρχουν δύο επισήμως αναγνωρισμένα: ένα στην Αθήνα κι ένα στη Θεσσαλονίκη.

Οι συντάκτες του Rabona είμαστε φανατικοί οπαδοί της ομάδας. Παρακολουθούμε όλους τους αγώνες της (ενίοτε και μαζί), ενημερωνόμαστε καθημερινά για τα νέα της και γενικότερα ακολουθούμε τις περισσότερες συνήθειες ενός Kopite, όπως η γκρίνια για την απογοητευτική εικόνα του συλλόγου αλλά και η ανεξήγητη αισιοδοξία για ανατροπή του σκηνικού στο μέλλον ( άλλωστε το 2016 θα είναι η χρονιά μας)! Αυτό όμως που δεν είχαμε κατορθώσει μέχρι το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ήταν να παρακολουθήσουμε ένα αγώνα της Λιβέρπουλ σε συνθήκες γηπέδου. Να πάμε στο Άνφιλντ είναι κομματάκι δύσκολο οπότε αποφασίσαμε να… εκστρατεύσουμε μέχρι την Πανόρμου. Τι συνταρακτικό συνέβαινε εκεί; Η Πανελλήνια Λέσχη Φίλων Λίβερπουλ έκανε την πρώτη της εκδήλωση για το 2016, με κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, κλήρωση δώρων και φυσικά προβολή του απόλυτου βρετανικού ντέρμπι: Λίβερπουλ εναντίον Μάνστεστερ Γιουνάϊτεντ!

Ήδη από την είσοδο στο μαγαζί (την ατμοσφαρική παμπ Wee Dram) που είχε κλείσει για την εκδήλωση η Λέσχη, έμπαινε κάποιος άμεσα στο… νόημα. Σκωτσέζικες σημαίες, μπάνερ της Λίβερπουλ, πανό της Λέσχης, θαμώνες ντυμένοι στα κόκκινα και φυσικά η μπύρα να ρέει άφθονη, όπως αρμόζει για να παρακολουθήσεις ένα ματς Πρεμιερ Λιγκ. Μέλη της Λέσχης αλλά και ανένταχτοι ( όπως και του λόγου μας), όλοι περίμεναν με αγωνία την έναρξη του ντέρμπι απέναντι στους αντιπαθητικούς scums.  Με δύο λόγια : μια μικρή γωνιά του Λίβερπουλ στην καρδιά της Αθήνας.

12528014_10208496020541678_442940301_n

Η διαφορά του επιπέδου από την ατμόσφαιρα σε καφετέρια για ελληνικό ντέρμπι ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Οι φίλοι της Λίβερπουλ γνώριζαν πολύ καλά το αντικείμενο: κατανοούσαν ότι οι αδυναμίες της ομάδας οφείλονταν σε τραυματισμούς και έλλειψη μεταγραφικής ενίσχυσης και δεν σιχτίριζαν συνεχώς. Το κυριότερο; Δεν έβριζαν ασταμάτητα τους αντιπάλους, αφήνοντας στην ησυχία τους την μητέρα και το σπίτι του αρχηγού της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γουέιν Ρούνεï, όταν ο τελευταίος σκόραρε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, που έδωσε και τη νίκη στους « Κόκκινους Διάβολους». Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο παρά το γεγονός πως η Λίβερπουλ ήταν ξεκάθαρα αγωνιστικά ανώτερη από την Γιουνάιτεντ. Ωστόσο, το fan club δεν έχασε το κέφι του κι αφού έκανε την απαραίτητη κριτική στον Κλοπ και την διοίκηση, συνέχισε με τις υπόλοιπες εκδηλώσεις που είχε προγραμματίσει ενώ οι DJs που είχαν προσκληθεί ανέβηκαν κανονικά στα decks για να παίξουν βρετανική indie. Άλλωστε στήριξη στην ομάδα δεν σημαίνει μόνο χαρά στις νίκες.

Η εμπειρία για εμάς ήταν πραγματικά εξαιρετική, μας έφερε σίγουρα πιο κοντά με τον σύλλογο ενώ σκεφτόμαστε σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνουμε ενεργά μέλη στη Λέσχη. Highlight του απογεύματος ήταν όταν όλοι οι θαμώνες σιώπησαν κατά την ανάκρουση του You ’ll never walk alone, του εμβληματικού ύμνου των Reds κατά την έναρξη του αγώνα. Μάλιστα αρκετοί δεν δίστασαν στη συνέχεια να ενώσουν τις φωνές τους με τους Άγγλους φιλάθλους έστω κι από μακριά, έστω κι από μια σκωτσέζικη παμπ στην Πανόρμου.

 12540308_10208496019941663_636080866_n

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ την Πανελλήνια Λέσχη Φίλων Λίβερπουλ για την φιλοξενία και ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Λέσχης, Γιάννη Σκοτίδα, που μας μίλησε από καρδιάς για το πάθος του για τον σύλλογο στη συνέντευξη που ακολουθεί.

 

Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία της λέσχης:

«Πρώτη ίδρυση ποτέ στην Ελλάδα επίσημου φορέα για τη Λίβερπουλ ήταν το 1995. Όντας μέλος στο σύλλογο από το 1994, είδα κάποια στιγμή αγγελία στο περιοδικό που έστελνε η Λίβερπουλ στα μέλη της από έναν άλλο Έλληνα από την Αργυρούπολη, τον Άκη Λιόλιο, που ζητούσε άτομα να δημιουργήσουν ένα ελληνικό κλαμπ. Μαζευτήκαμε μέσα σε ένα δίμηνο 25 άτομα και τον Μάιο του 1995 απευθυνθήκαμε στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, ο οποίος βρισκόταν τότε στον ραδιοφωνικό σταθμό Planet και δημιουργήθηκε και επίσημα το κλαμπ.

»Η πρώτη εκδρομή μας ως σύνδεσμος ήταν το 1996. Το 1996 γενικά ήταν ωραία χρονιά για μας. Αρχικά τον Ιανουάριου κάναμε έκθεση με συλλεκτικό υλικό της ομάδας στο κτήριο του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ, τον Μάρτιο έγινε η πρώτη εκδήλωση του συλλόγου – και τα πρώτα του γενέθλια -, ενώ το Πάσχα ακολούθησε και η πρώτη μας εκδρομή. Πήγαμε ένα γκρουπ 12 ατόμων σε 2 παιχνίδια, με Κόβεντρι στο παλιό Χάιφιλντ Ρόουντ και με Γουέστ Χαμ στο Άνφιλντ. Η πρώτη μεγάλη μας εκδρομή ήταν το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, με 26 άτομα απ’όλη την Ελλάδα και κάπως έτσι ξεκινάει όλη η ιστορία του “παλιού” συλλόγου»

»Από το 2002 περνάμε σε μία νέα φάση, καθώς οι “εκσυγχρονιστές” δημιουργούμε τη λέσχη που κρατάει μέχρι και σήμερα. Με τον όρο “εκσυγχρονιστές” εννοούμε ότι ήμασταν αυτοί που δεν θέλαμε απλώς να βρισκόμαστε και να βλέπουμε μπάλα και μετά “γειά σας”. Θέλαμε να έχουμε και κάποιες επιπλέον δραστηριότητες για εμάς και για τα μέλη. Κάναμε ομάδα ποδοσφαίρου, σάιτ, ραδιοφωνική εκπομπή, το “Anfield.gr”, το οποίο ήταν στο Radio Mundosport και τώρα, με το κλείσιμο του σταθμού, πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλη διαδικτυακή ραδιοφωνική συχνότητα. Από το 2007 συγχωνεύτηκε ο παλιός σύλλογος με την λέσχη σε μία “οντότητα”, ενώ παράλληλα υπάρχει και ο σύνδεσμος της Θεσσαλονίκης με τον οποίο βρισκόμαστε σε συνεργασία και ο οποίος κάνει και αυτός ανάλογες με εμάς δραστηριότητες».

Υπάρχει επίσημη συνεργασία της λέσχης με την ομάδα; 

«Βεβαίως, μας αναγνωρίζει ο σύλλογος ως επίσημο branch, καθώς δεν μπορείς να λειτουργήσεις αλλιώς. Θεωρούμε ότι λειτουργούμε με βάση τις αρχές του συλλόγου. Στο σάιτ της ομάδας υπάρχουν τα στοιχεία τόσο τα δικά μας όσο και του κλαμπ της Θεσσαλονίκης. Εγώ με το σύλλογο έχω δημιουργήσει αρκετές σχέσεις έπειτα από 21 χρόνια ασχολίας με το θέμα. Μου χει δοθεί η ευκαιρία όλα αυτά τα χρόνια, και μέσα από τον χώρο των ΜΜΕ που μπήκα κάνοντας εκπομπές δικές μου, τόσο για τη Λίβερπουλ όσο και για το Αγγλικό ποδόσφαιρο γενικότερα, να γνωρίσω ανθρώπους των media στην Αγγλία αλλά φυσικά και παλιούς ποδοσφαιριστές. Μιλάμε για παίκτες όπως ο Άλαν Κένεντι ή  ο Τζίμι Κέις, 2 και 3 φορές Πρωταθλητές Ευρώπης, οι οποίοι απίθανοι αλλά και συγχρόνως πολύ απλοί τύποι, που σου μιλάνε φιλικά λες και τους γνώριζες μια ζωή.

»Για μένα αυτά τα 21 χρόνια ασχολίας είναι ένα μαγικό ταξίδι στον χώρο του ποδοσφαίρου, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτά που βιώνουμε εμείς στην Ελλάδα, γι’αυτό και από το 2002 σταμάτησα να πηγαίνω συνειδητά στο γήπεδο. Μου έχει δημιουργήσει μια πικρία που στην Ελλάδα δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα φανταστικό άθλημα, ένα κοινωνικό φαινόμενο και πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με αγάπη, ήθος, αξιοπρέπεια»

Σαν να μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους με λίγα λόγια

«Εντάξει, δεν είναι αγγελικά πλασμένα τα πράγματα ούτε στην Αγγλία, όπως φυσικά και στην Ελλάδα. Αλλά σε γενικές γραμμές είναι άλλη κουλτούρα και αυτήν πρεσβεύει και θέλουμε να πρεσβεύει και ο κόσμος που βρίσκεται στην λέσχη, όπως θα είδατε και σεις. Όσοι ήρθαν με άλλη νοοτροπία δεν στέριωσαν στο κλαμπ. Τέτοια άτομα δεν τους θέλουμε στη λέσχη και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τους απομακρύναμε, ή δεν άντεξαν και οι ίδιοι το περιβάλλον και αποχώρησαν».

Ποιες είναι οι δράσεις σας ως λέσχη γενικότερα; Είδαμε για παράδειγμα σήμερα (σ.σ. Κυριακή) λαχειοφόρο αγορά και κοπή πίτας.

Είναι μια περίεργη συγκυρία αυτήν την περίοδο, καθώς σύμφωνα με την “μόδα των καιρών” είμαστε προσωρινά άστεγοι, καθώς φύγαμε από την μέχρι πρότινος έδρα μας στα Σεπόλια και προτιμήσαμε να βρισκόμαστε μέχρι το καλοκαίρι σε αυτό εδώ το μαγαζί, το οποίο είναι και πιο κεντρικά και ίσως να βολεύει και καλύτερα αρκετούς. Τα όποια έσοδα που έχουμε από τις συνδρομές, τα οποία λόγω και των οικονομικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι γίνανε “άνεμος”, από τον Σεπτέμβριο και έπειτα έχουμε θεσπίσει να δίνονται για δώρα τα οποία κληρώνουμε στα μέλη μας. Με αυτά πληρώνουμε τα όποια λειτουργικά έξοδα για το σάιτ και τα περισσότερα μετά τα κάνουμε φανέλες και διάφορα άλλα δώρα για τα μέλη μας.Είμαστε μια παρέα που κάνει πολλές εκδρομές. Κορυφαία εμπειρία, μακράν της δεύτερης, ήταν φυσικά η εκδρομή στην Πόλη. Το ζήσαμε περίπου 100 άτομα και παραμένει για εμάς κάτι σαν ταινία.»

Από τους Έλληνες ποια είναι η ανταπόκριση που υπάρχει; 

«Γενικά σαν παιδιά δεν την έχουμε την ομαδικότητα οι Έλληνες. Βέβαια υπάρχει και το θέμα των πολλών δυσκολιών της εποχής που δεν αφήνουν τον κόσμο να ευχαριστηθεί άλλα πράγματα περισσότερο. Επίσης η Αθήνα πια είναι μια απρόσωπη πόλη, καμία σχέση με αυτήν που μεγάλωσα εγώ και οι παλιότερες γενιές. Δεν έχουμε ούτε εμείς κάθε φορά την εικόνα και τη συμμετοχή της συγκεκριμένης εκδήλωσης, αλλά αποτελούμε μια εξαίρεση για τα ελληνικά δεδομένα. Και ειδικά σε εκδηλώσεις όπως η σημερινή ή ο εορτασμός των γενεθλίων της ομάδας, που γίνεται κάθε Μάρτιο, η συμμετοχή είναι αρκετή. Πέρυσι είχαμε και καλεσμένη την εγγονή του Σάνκλι που μίλησε στην εκδήλωση, η οποία είναι και μόνιμος κάτοικος Ελλάδας, και πάλι γέμισε όλη η pub. O κόσμος συμμετέχει στις εκδηλώσεις, αλλά δεν μπορεί και είναι λογικό να μην μπορεί να έχει σταθερή παρουσία, τόσο λόγω των δυσκολιών, όσο και λόγω της απόστασης».

Πως γίνεται κανείς μέλος;

«Είναι μια πολύ απλή διαδικασία.  Μια απλή συμπλήρωση αίτησης, ενώ υπάρχουν συνδρομές για… όλα τα πορτοφόλια. Εκτιμήσαμε το ότι υπάρχουν άνθρωποι άνεργοι που όμως θέλουν να συμμετέχουν και το να τους ζητήσεις 30 ευρώ, το ποσό της ετήσιας συνδρομής δηλαδή, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Με τα 15 ευρώ μειωμένη συνδρομή που βάζουμε όμως έχουμε πια αρκετή συμμετοχή από πολλά παιδιά που είναι άνεργοι και συμμετέχουν και ανανεώνουν και τη συνδρομή τους. Με την εγγραφή δίνουμε και απο 2 δώρα, επομένως από αυτά τα 15 ευρώ δεν μένει σχεδόν τίποτα στο ταμείο της λέσχης. Αλλά αυτό που μένει σε εμάς που διοικούμε είναι η χαρά του να βλέπεις άτομα που θέλουν να συμμετέχουν ενεργά να μην αποκλείονται λόγω άλλων παραγόντων, όπως είναι το οικονομικό.

»Από κει και πέρα, όποιος γίνεται μέλος μπαίνει σε μια διαδικασία που αν θέλει μπορεί να ταξιδέψει σε γκρουπ με άλλα μέλη να δει ένα παιχνίδι, με τουρ του γηπέδου από κάποιον παλιό ποδοσφαιριστή-ξεναγό, το οποίο είναι πραγματικά εμπειρία ζωής. Και σαν λέσχη ψαχνόμαστε να βρούμε τα καλύτερα πακέτα για τα μέλη, καθώς υπάρχουν και οι αντικειμενικές δυσκολίες του προορισμού, καθώς δεν είναι και Λονδίνο που είναι πιο εύκολο και οικονομικό σαν ταξίδι. Το Λίβερπουλ δεν έχει απευθείας σύνδεση με την Αθήνα και το αεροπορικό ζήτημα είναι αυτό που μας δυσκολεύει κάθε φορά, γιατί επηρεάζει και τα υπόλοιπα.  Αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι πέρυσι το πακέτο 4ήμερης διαμονής, 2 πτήσεων, τουρ στο γήπεδο και το μουσείο και φυσικά αγώνα, πήγε μαζί με τους φόρους στα 580 ευρώ, είναι ένα ποσό που για κάποιον που το έχει ως στόχο και όνειρο ζωής να το πραγματοποιήσει δεν είναι απαγορευτικό. Και το Άνφιλντ είναι εμπειρία ζωής».

Ποια είναι η βασική επιδίωξη της λέσχης για το μέλλον;

«Θα θέλαμε να βρούμε έναν τρόπο να στεγαστούμε μόνιμα κάπου και να το κάνουμε με βρετανικά δεδομένα. Τι εννοώ με αυτό: Όλα τα κλαμπ στην Αγγλία δεν είναι στεγασμένα, αλλά το πρώτο κλαμπ που ήταν στεγασμένο στο Λίβερπουλ, έχει έναν μεγάλο χώρο, με πατάρι, με τηλεοράσεις παντού, ακόμα και με χώρο για συναυλίες- και παρουσιάσεις αλλά και με μπάρα, όπως στο μαγαζί που βρισκόμαστε τώρα. Μπορεί να φαίνεται επιχειρηματικό, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να θέλεις να υποστηρίξεις το χόμπι σου, να δώσεις έναν χώρο στον κόσμο. Αυτό είναι ένα όνειρο ζωής. Να δίνει στον κόσμο και παραπάνω δραστηριότητες. Να μπορεί για παράδειγμα να παίξει και μπιλιάρδο ή πινγκ πονγκ, να έχει ένα μέρος που μπορεί να αποκτήσει οτιδήποτε συλλεκτικό προϊόν της ομάδας θέλει σε καλές τιμές. Γιατί και η συλλογή είναι κάτι πολύ ωραίο και θέλουμε ο κόσμος να μπορεί να έχει συμμετοχή σε αυτά τα ωραία. Όλα αυτά είναι μια σειρά αναμνήσεων και οι αναμνήσεις είναι η ζωή σου η ίδια».

12498795_714356115332980_153877028_n

O Πρόεδρος της λέσχης, Γιάννης Σκοτίδας, με τον αρχισυντάκτη του Rabona, Μιχάλη Ψιμίτη