Θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της πόλης του Μιλάνου. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει πάντως από την εποχή του, ή μάλλον όσες δεκαετίες, το μόνο σίγουρο είναι ότι το όνομα “Meazza” είναι συνώνυμο του ποδοσφαίρου στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, λόγω της ονομασίας του σταδίου του Σαν Σίρο, με ένα legacy το οποίο δικαιώνει το γεγονός της “ιερότητας” του ονόματός του. Το αγαπημένο παιδί του Μιλάνου έγραψε τη δικιά του ιστορία κυρίως με τη φανέλα της Ίντερ, καθώς σε 365 εμφανίσεις με τους νερατζούρι “μάτωσε” τα αντίπαλα δίχτυα 242 φορές, κερδίζοντας τρείς φορές το πρωτάθλημα με την μαύρη-μπλε πλευρά του Μιλάνου, πρωτού μεταπηδήσει στην κοκκινόμαυρη, κάνοντας ένα βραχύ πέρασμα από τις μεγάλες αντιπάλους της Ίντερ,τη Μίλαν και τη Γιουβέντους. Ο μεγάλος σταρ του ιταλικού ποδοσφαίρου έμεινε στην ιστορία και για τις δύο κατακτήσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων ως μέλος της Σκουάντρα Ατζούρα, το 1934 και το 1938 (ως αρχηγός), ενω μέχρι και σήμερα παραμένει ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία των Ιταλών με 33 γκολ, πίσω μόνο από τον Τζίτζι Ρίβα. Ένας πραγματικός αστέρας της εποχής εντός και εκτός γηπέδων, ο Meazza δεν ήταν υπερβολή να πούμε ότι ήταν ό,τι κοντινότερο διέθετε το ποδόσφαιρο εκείνων των χρόνων στους παίκτες – superstars του σήμερα.
Είπαν γι’αυτόν: “Έχω δει τον Πελέ να παίζει, αλλά δεν έφτανε τη χάρη του Μεάτσα. Μία ημέρα τον είδα να κάνει κάτι καταπληκτικό. Σηκώθηκε με ψαλιδάκι και σταμάτησε τη μπάλα, κοντά δύο μέτρα από το έδαφος. Προσγειώθηκε, η μπάλα κολλημένη στα πόδια του και πέρασε έναν σοκαρισμένο αντίπαλο αμυντικό και σκόραρε ένα από τα χαρακτηριστικά του σουτ, σαρδονικά και ακριβή στο χιλιοστό.”
– Λουίτζι Βερονέλι (Ιταλός οινογράφος)
Silvio Piola
O προπολεμικός Silvio Piola αξίζει της δέουσας προσοχής μας καθώς μιλάμε για τον 3ο σκόρερ όλων των εποχών της εθνικής Ιταλίας με το απίστευτο νούμερο των 30 γκολ σε 34 παιχνίδια! Δυο εξ αυτών μάλιστα, επετεύχθησαν στον τελικό του Μουντιάλ 1938 όπου ο Silvio Piola στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Squadra Azzurra. Ο Piola είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που υπήρξε για ένα διάστημα πρώτος σκόρερ της ιστορίας τριών διαφορετικών ομάδων (Προ Βερτσέλι, Λάτσιο και Νοβάρα) ενώ είναι ακόμα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Serie A με 274 γκολ σε 537 εμφανίσεις. Αυτός ο τεράστιος σκόρερ δεν είχε να επιδείξει παλμαρέ. Παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκε μέχρι τα 41 του δεν κατάφερε να πάρει τίποτα περισσότερο από το πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας με τη Νοβάρα! Ο Piola ήταν ένας πλήρης επιθετικός που μπορούσε να κάνει τα πάντα και να παίξει σε όλες τις θέσεις της μεσοεπιθετικής γραμμής. Όταν χρειαζόταν έπαιρνε το παινχίδι επάνω του σκοράροντας καθοριστικά γκολ αλλά μπορούσε επίσης να παίξει με την πλάτη, να “σπάσει” τη μπάλα στα πλάγια ή ακόμη και να δώσει ασίστ. Σήμα κατατεθέν του ήταν τα εντυπωσιακά γκολ με εναέρια βολέ και ψαλιδάκια που πετύχαινε συχνά. Ατύχησε να αγωνιστεί στην ίδια περίοδο με τον πρώτο superstar του ιταλικού ποδοσφαίρου, το Giuseppe Meazza, με αποτέλεσμα να βρεθεί στη σκιά του.
Είπαν γι’αυτόν: “Ο Piola έγραψε την ιστορία αυτού του συλλόγου και είναι τιμή μου να μπορώ να τον ξεπεράσω. Για μένα είναι πηγή υπερηφάνειας”.
-Ciro Immobile, πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Λάτσιο
Giampiero Boniperti
Είναι ο αθλητής – σύμβολο της Γιουβέντους κατά τα μεταπολεμικά χρόνια. Ένας σέντερ φορ που πέρασε όλη του την καριέρα – ή μάλλον όλη του τη ζωή – ως Μπιανκονέρο, ο Μπονιπέρτι υπηρέτησε τη Γηραιά Κυρία τόσο εντός όσο και εκτός των γηπέδων. Εντός αυτών, ήταν ένας από τους πληρέστερους επιθετικούς της εποχής του. Απίστευτος σκόρερ, καθώς μέτρησε 178 γκολ καριέρας σε 443 εμφανίσεις στον σύλλογο του Τορίνο, αλλά και ένας παίκτης με ολοκληρωμένο οπλοστάσιο, ικανός να εκτελέσει, να δημιουργήσει, ακόμα και να καλύψει θέσεις του κέντρου, όπως έκανε στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Με τη Γιουβέντους κέρδισε πέντε πρωταθλήματα αλλά και δύο Κύπελλα, ενώ τα κατορθώματά του τον έφεραν στη λίστα των 125 καλύτερων ποδοσφαιριστών των πρώτων 100 χρόνων ιστορίας της FIFA, όπως αυτοί επελέγησαν από τον Πελέ, το 2004.
Έχει πει ο ίδιος: “Η νίκη δεν είναι κάτι σημαντικό, αλλά είναι όλα όσα έχουν σημασία!”
Gigi Riva
Όταν τερματίζεις δύο φορές στην πρώτη τριάδα της κατάταξης για τη Χρυσή Μπάλα παίζοντας για την Κάλιαρι (!) τότε μάλλον κάτι κάνεις καλά. Ένας ακόμα Ιταλός one club man (με εξαίρεση την πρώτη επαγγελματική σεζόν του στη Λενιάνο), ο σπουδαίος Gigi Riva διέγραψε τη δική του πολύ σημαντική πορεία στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Ο Riva όχι απλώς έμεινε για πάντα στη Κάλιαρι αλλά αντί να ακούσει τις σειρήνες του Βορρά που ηχούσαν συχνά αντιθέτως προσέλκυε αυτός παικταράδες στη Σαρδηνία! ¨Έχοντας διαμορφώσει ένα πολύ δυνατό ρόστερ μαζί με τους Enrico Albertosi, Angelo Domenghini, Sergio Gori, Ricciotti Greatti, Comunardo Niccolai, Mario Martiradonna, Mario Brugnera, Pierluigi Cera, και Nené, η Κάλιαρι του Riva κατέκτησε το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία της το 1970 και για τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας των 1970s έπαιζε συχνά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις! Ο Riva μάλιστα είχε πατήσει και “Καραϊσκάκης” όταν η Κάλιαρι αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό στο κύπελλο UEFA του 1972-73! Το 1968 ο Luigi Riva στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης με την Ιταλία σκοράροντας το πρώτο γκολ του τελικού κόντρα στη Γιουγκοσλαβία. Όμως το πιο αξέχαστο γκολ του με τα εθνικά χρώματα θα ήταν αναμφίβολα αυτό κόντρα στη Δυτική Γερμανία στον ημιτελικό του Μουντιάλ 1974, στο ματς του αιώνα όπως χαρακτηρίστηκε, με τον “Κεραυνό” όπως ήταν το παρατσούκλι του. Ο Riva “άδειασε” με απίστευτο τρόπο τον προσωπικό του αντίπαλο και κάρφωσε την μπάλα στην αριστερή γωνία του Sepp Maier βάζοντας προσωρινά την Ιταλία μπροστά στο σκορ με 3-2. Με 35 τέρματα παραμένει μέχρι και σήμερα, ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της!
Είπαν γι’αυτόν: “Τον βάφτισα Rombo di tuono [κεραυνό] … είναι ένας από τους πιο εξαιρετικούς αθλητές που έβγαλε ποτέ το ιταλικό ποδόσφαιρο”.
Paolo Rossi
Βίος και Πολιτεία! Κατά κάποιον τρόπο ήταν ο Roberto Baggio πριν τον Roberto Baggio ένας παίκτης που αγαπήθηκε και μισήθηκε το ίδιο δυνατά από το ιταλικό κοινό. Το 1982 θα είναι για πάντα η χρονιά του καθώς κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, ανακηρύχθηκε ως ο καλύτερος παίκτης του ενώ ήταν κι ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 6 γκολ. Έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάσετε τι είχε προηγηθεί αυτής της μεγάλης επιτυχίας! Τη σεζόν 1979-80 ο Paolo Rossi εντυπωσίαζε στα 23 του με τη φανέλα της Περούτζια σημειώνοντας 13 γκολ σε 28 ματς πρωταθλήματος και δείχνοντας πανέτοιμος για το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Τότε όμως ξεσπάει το σκάνδαλο στημένων αγώνων, γνωστό κι ως Totonero με την Περούτζια να είναι βαθιά χωμένη σε αυτό και το Rossi να βρίσκεται ξαφνικά κατηγορούμενος για στήσιμο αγώνων. Η ποινή που θα του επιβληθεί θα είναι αυστηρότατη: 3 χρόνια αποκλεισμός από τους αγώνες που μετά την έφεση θα γίνουν 2. Πόσο μεγάλο ταλέντο όμως ήταν ο Rossi; Τόσο ώστε η Γιουβέντους να τον αγοράσει στα μέσα της τιμωρίας του και να τον ρίξει κατευθείαν στη μάχη του Scudetto στους 3 τελευταίους αγώνες της χρονιάς, στους οποίους ο Paolo είχε δικαίωμα συμμετοχής. Μάλιστα ο Rossi θα σκοράρει στο ντεμπούτο του με την Μεγάλη Κυρία δείχνοντας τι θα ακολουθούσε. Το Μουντιάλ δεν θα ξεκινήσει εξίσου καλά καθώς παρουσιάζεται αναιμικός στα πρώτα παιχνίδια όμως στη Β’ φάση ομίλων θα κερδίσει μόνος του τη Βραζιλία με προσωπικό χατ τρικ ενώ θα επαναλάβει το one-man show στον ημιτελικό με την Πολωνία με ακόμα δύο γκολ. Ένα τελευταίο γκολ στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία σφραγίζει την εξαιρετική του απόδοση. Τότε το Μουντιάλ ήταν το απόλυτο κριτήριο για την απονομή της Χρυσής Μπάλας, συνεπώς η κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας στο τέλος της χρονιάς ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο!
Έχει πει ο ίδιος: “Ο Θεός να ευλογεί όποιον εφηύρε το ποδόσφαιρο. Ήταν οι Άγγλοι, νομίζω. Και τι φανταστική ιδέα ήταν”.
Christian Vieri
Η αλήθεια είναι πως όταν κάποιος σκέφτεται έναν σέντερ φορ παλαιάς κοπής, παραγωγικό και δυνατό, το μυαλό θα πάει αμέσως στον Christian Vieri. Παρά όμως τη δύναμη του και την χαρακτηριστική του άνεση να σκοράρει με το κεφάλι, ο «Ταύρος» ήταν αρκετά γρήγορος και δραστήριος με την μπάλα στα πόδια πριν μείνει πίσω λόγω πολλαπλών τραυματισμών και προσαρμοστεί στον ρόλο του κλασικού σέντερ φορ. Σε μια καριέρα που διήρκεσε 18 χρόνια, ο “ποδοσφαιρικός νομάς” Vieri αγωνίστηκε σε πολλές μεγάλες ομάδες όπως οι Γιουβέντους, Λάτσιο, Ίντερ, Μίλαν και Ατλέτικο Μαδρίτης ενώ είχε και 3(!) θητείες στην Αταλάντα. Μέτρησε 236 επίσημα γκολ ενώ με την εθνική Ιταλίας έβαλε 23 σε 49 μόλις εμφανίσεις, παραμένοντας μέχρι σήμερα ως ο πρώτος Ιταλός σκόρερ σε Μουντιάλ, έχοντας εννέα τέρματα παρέα με τους Μπάτζιο και Ρόσι. Το καλοκαίρι του 1999 μεταγράφηκε στους «νερατζούρι» για περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ, σπάζοντας το τότε ρεκόρ του ακριβότερου παίκτη στην ιστορία του αθλήματος. Τα επόμενα χρόνια έμελλε να συνθέσει ένα φονικό δίδυμο με τον Ronaldo, αν και δυστυχώς λόγω τραυματισμών και των δυο παικτών δεν τους παρακολουθήσαμε ποτέ στο 100% των δυνατοτήτων τους. Μοιάζει απίστευτο αλλά ο ‘Bobo’ Vieri κατέκτησε μόλις ένα πρωτάθλημα με την Γιουβέντους το 1997 και δύο κύπελλα Ιταλίας (1993 και 2005), πέραν των πολλαπλών ατομικών διακρίσεων του. Μέχρι και σήμερα λογίζεται ως ένας εκ των πιο χαρισματικών φορ που έχει βγάλει το ιταλικό ποδόσφαιρο, αν και πάντα θα παραμένει ένα μεγάλο «what if» καθώς αν δεν είχε αντιμετωπίσει τόσους τραυματισμούς, η καριέρα του δεδομένα θα ήταν ακόμη λαμπρότερη.
Έχει πει ο ίδιος: “Αγαπώ την Ίντερ και έδωσα τα πάντα γι’ αυτήν, σκοτώνοντας τον εαυτό μου κάθε μέρα για τα χρώματα των Νερατζούρι. Ήμουν ο πρώτος που έφτανε στην προπόνηση και ο τελευταίος που έφευγε. Ποτέ δεν κρατήθηκα και μερικές φορές έπαιζα όταν μετά βίας μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου”.
