Εάν δεν είχαν οι Ιταλοί συνωστισμό στη θέση του κεντρικού αμυντικού, τότε ποιο ποδοσφαιρικό έθνος θα είχε; Γι’ αυτό αναγκαστήκαμε να πάμε σε 7 υποψηφιότητες αντί για 6 που θα έχουν οι περισσότερες θέσεις. Υπήρχαν τόσο καλοί παίκτες εδώ που αναγκαστήκαμε να μετατοπίσουμε τον θρύλο Paolo Maldini στα αριστερά της άμυνας (σε επόμενη ψηφοφορία). Αφού κάνουμε τιμητική αναφορά και στους Leonardo Bonucci,
Riccardo Ferri , Cesare Maldini, Fulvio Collovati και Alessandro Costacurta ξεκινάμε ευθύς αμέσως με τους 7 καλύτερους Ιταλούς αμυντικούς όλων των εποχών όπως τους καθόρισε η συνακτική ομάδα του Rabona.gr!
Claudio Gentile
Μαζί με το Scirea και τον Cabrini αποτέλεσαν τη φοβερή τριάδα κεντρικών αμυντικών που ύψωνε τείχος μπροστά από τα καρέ του Dino Zoff στα 70s και 80s της Γιουβέντους. Σε αντίθεση με το Scirea, ο Gentile ήταν ο τυπικός κλασικός Ιταλός σέντερ μπακ. Δυνατός, σκληρός στα μαρκαρίσματα και αρκετές φορές αδίστακτος, ο Gentile ήταν ακόλουθος του δόγματος ‘θα περάσει ή η μπάλα ή ο παίκτης και τα δυο ποτέ”. Γεννημένος στη Λιβύη και έχοντας μια πολύ επιθετική προσέγγιση στα μαρκαρίσματα του, ο Gentile γρήγορα κέρδισε το προσωνύμιο “Γκαντάφι” από τον Ιταλικό Τύπο που το συνέκρινε με το Λίβυο δικτάτορα.
Ο Gentile μπορούσε να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της άμυνας ενώ είχε χρησιμοποιηθεί ακόμη κι ως αμυντικός χαφ. Με τη Γιουβέντους κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και 1 Κύπελλο Κυπελλούχων ενώ ήταν και Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Ιταλία στο Μουντιάλ 1982, όπου η αμυντική τετράδα (Zoff, Scirea, Gentile, Cabrini) της Γιουβέντους είχε τους ίδιους ακριβώς ρόλους! Οι μάχες του με το Μαραντόνα στο Ιταλία – Αργεντινή ( του έκανε συνολικά 23 φάουλ στο ίδιο ματς χωρίς να αποβληθεί) κι αργότερα στα Γιούβε – Νάπολι άφησαν ιστορία! Αργότερα στη ζωή του υπήρξε και επιτυχημένος ομοσπονδιακός προπονητής καθώς κατέκτησε με την Ιταλία Κ21 το Euro 2004 ενώ με τους ίδιους παίκτες πανηγύρισε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας!
Είπαν γι’ αυτόν: “Ο Maradona έμαθε για άλλη μια φορά ότι το ποδόσφαιρο έχει τα αξιώματά του: ένα από αυτά είναι το εξής: ότι μπορείς να είσαι ο θεός της μπάλας επί γης, αλλά αν ένας Gentile δεν σε αφήσει να την αγγίξεις, είσαι θεός που αφήνεις την μπάλα στον Gentile”.
-Gianni Brera, Ιταλός αθλητικός δημοσιογράφος
Gaetano Scirea
Ο υπέροχος Gaetano Scirea τα είχε όλα: ήταν ένας ανυπέρβλητος κεντρικός αμυντικός, γεννημένος ηγέτης, θιασώτης του ευ αγωνίζεσθαι αλλά και ένας κατά συρροή νικητής που σάρωσε τα πάντα με τη Γιουβέντους. Ο Scirea είναι ένας από τους μόλις έξι παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που έχουν κατακτήσει όλα τα διεθνή τρόπαια που είναι αναγνωρισμένα από την UEFA και τη FIFA για ποδοσφαιρικούς συλλόγους . Ο Scirea είναι επίσης ένας από τους μόλις εννέα παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που κέρδισαν και τις τρεις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις της UEFA (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, ΟΥΕΦΑ), όλα ασφαλώς με τη Μεγάλη Κυρία, στην οποία πέρασε όλη την καριέρα του με εξαίρεση τα πρώτα δύο χρόνια της, που αγωνίστηκε για την Αταλάντα. Ο Scirea ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του στον τρόπο παιχνιδιού του. Ενώ οι περισσότεροι Ιταλοί αμυντικοί φημίζονταν για το σκληρό στα όρια του βίαιου παιχνίδι τους, ο Scirea ήταν “αέρινος”, κερδίζοντας τις μονομαχίες περισσότερο με το μυαλό διαβάζοντας το παιχνίδι. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ολόκληρη την καριέρα του δεν αντίκρισε ποτέ την κόκκινη κάρτα! Έχοντας κάνει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα ως μέσος, ο Scirea που αγωνίστηκε κατά κύριο λόγο ως λίμπερο (πίσω από τους κεντρικούς αμυντικούς) ήταν αρχοντικός με τη μπάλα στα πόδια έχοντας τη δυνατότητα να φτιάχνει εξαιρετικά παιχνίδι από πίσω. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από τον τεράστιο θρίαμβο της εθνικής Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1982, όπου έπαιξε βασικός. Δυστυχώς, η μοίρα δεν ήταν το ίδιο καλή μαζί του όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Μόλις ένα χρόνο μετά την απόσυρση του κι έχοντας πια αναλάβει χρέη σκάουτερ για τη Γιουβέντους ενεπλάκη σε ένα φριχτό αυτοκινητιστικό δυστύχημα που του στέρησε τη ζωή μόλις στα 36 του…
Είπαν γι’ αυτόν: Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς με βλέπουν τα παιδιά. Και νομίζω ότι θα ήθελα να με βλέπουν όπως τον είδα εγώ. Μιλάω για τον άνθρωπο, όχι μόνο για τον εξαιρετικό παίκτη. Γιατί αυτό, για μένα, σημαίνει να μπαίνω στις καρδιές των ανθρώπων, να αφήνω κάτι που ξεπερνά τους αριθμούς. Το όνομά μου είναι κοντά σε αυτό του Scirea, απίστευτο!
-Alessandro Del Piero
Pietro Vierchowod
Το όνομα του μπορεί να μην λέει τίποτα στους νεότερους αλλά πιστέψτε μας όταν λέμε ότι ο συγκεκριμένος τύπος ήταν ένα αμυντικό τέρας! O “Τσάρος” όπως ήταν το παρατσούκλι του λόγω της Ουκρανικής καταγωγής του αλλά και του αρχοντικού του στυλ ξεκίνησε την καριέρα του το 1976 στην Κόμο, που βρισκόταν κοντά στη μικρή πόλη καταγωγής του, το Calcinate. Το 1981 μεταπήδησε στη Φιορεντίνα και την επόμενη σεζόν στη Ρόμα με την οποία στέφθηκε πρωταθλητής! Το 1983 θα δενόταν με τη Σαμπντόρια το κλαμπ που θα αφιέρωνε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του κερδίζοντας 1 Πρωτάθλημα, 4 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ αλλά και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων μαζί της! Πόσο καλός ήταν ο Vierchowod; Τόσο ώστε να τον αποκτήσει η Γιουβέντους στα 36 του για να συμμαζέψει το κέντρο της άμυνάς της και να κατακτήσει το Champions League μαζί της! Πόσο καλός ήταν ο Vierchowod; Τόσο ώστε να συνεχίζει βασικός μέχρι τα 41 του στη Serie A με τη φανέλα της Πιατσέντσα (μέχρι να τον κάνει γιο-γιο ο Ρονάλντο, ο μόνος που τα κατάφερε). Πόσο καλός ήταν ο Vierchowod; Τόσο ώστε να αναγκάσει επιθετικούς όπως ο Λίνεκερ, ο Φαν Μπάστεν και ο “¨θεός” Μαραντόνα να τον μνημονεύουν στη λήξη της καριέρας τους ως τον πιο δύσκολο αντίπαλο που είχαν αντιμετωπίσει! Ταχύτατος, aggressive μέχρι αηδίας αλλά και καθαρός στις τοποθετήσεις του είχε κερδίσει το σεβασμό όλων στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Ήταν επίσης μέλος της εθνικής Ιταλίας που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1982!
Είπαν γι’ αυτόν: «Ο Vierchowod ήταν ζώο, είχε μυς μέχρι τις βλεφαρίδες. Ήταν εύκολο να τον προσπεράσω, αλλά όταν σήκωνα το κεφάλι μου, ήταν πάλι μπροστά μου. Έπρεπε να τον προσπεράσω άλλες δύο ή τρεις φορές και μετά έδινα την μπάλα γιατί δεν μπορούσα να τον αντέξω άλλο».
-Diego Armando Maradona
Franco Baresi
Για να καταλάβουν και οι νεότεροι, ο Baresi υπήρξε ο Paolo Maldini πριν το Paolo Maldini (αν και συνυπήρξαν για αρκετά χρόνια) ! Ο Kaiser Franz, παρατσούκλι που αποκόμισε από τη σύγκριση του με τον τεράστιο Franz Beckenbauer, έμεινε για πάντα στη Μίλαν, 20 ολόκληρα χρόνια καριέρας. Με τους ροσονέρι ο Baresi κατέκτησε τρεις φορές το Champions League, δύο φορές το Διηπειρωτικό Κύπελλο ενώ στέφθηκε 6 φορές πρωταθλητής Ιταλίας. Ο κορυφαίος παίκτης του συλλόγου για τον 20ο αιώνα έτσι όπως ψηφίστηκε από τους φιλάθλους της ομάδας, παρέμεινε στη Μίλαν ακόμα και στα πολύ δύσκολα, δηλαδή τους δύο υποβιβασμούς των ροσονέρι στις αρχές των 80s. Η διάρκεια του παροιμιώδης: από τα 18 του μέχρι τα 37 που αποσύρθηκε σημείωσε μόλις μια σεζόν με λιγότερο από 30 αγώνες. Το 1989 ο Baresi είχε τερματίσει δεύτερος στη ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα, πίσω από το συμπαίκτη του στη Μίλαν, Μάρκο Φαν Μπάστεν, σε μια σπάνια διάκριση για κεντρικό αμυντικό. Υπήρξε εμβληματικός και για την εθνική Ιταλίας με την οποία στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1982 χωρίς ωστόσο να αγωνιστεί ενώ ήταν μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του εντός έδρας Μουντιάλ του 1990 όπου η Ιταλία τερμάτισε τρίτη. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Baresi οδηγούσε την εθνική Ιταλίας ως αρχηγός στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όμως το πέναλτι του είχε την ίδια κατάληξη με αυτή του Ρομπέρτο Μπάτζιο, δηλαδή ψηλά πάνω από τα δοκάρια παρά το γεγονός πως θεωρούνταν σπεσιαλίστας του είδους. Εάν η φράση “αρχοντικός αμυντικός” χρειαζόταν μια φωτογραφία για να γίνει ευκολότερα κατανοητή, αυτή θα ήταν σίγουρα του Franco Baresi, ενός από τους σπουδαιότερους λίμπερο όλων των εποχών, που εκτός από σπάνιες αμυντικές ικανότητες είχε και τη δυνατότητα να ξεκινάει επιθέσεις από πίσω.
Είπαν γι’ αυτόν: “Γελοιοποίησε την ιδέα ότι πρέπει να είσαι μεγάλος, δυνατός και γρήγορος για να είσαι σπουδαίος αμυντικός. Δεν βασιζόταν στο μέγεθός του – ήταν μόλις 1,80 μ. – ούτε στη δύναμή του, αλλά ήταν ένας εξαιρετικός οργανωτής και ό,τι του έλειπε από την ταχύτητα, το αναπλήρωνε με οργανωτικές ικανότητες. Ο τρόπος που διάβαζε ένα παιχνίδι τον κρατούσε ένα βήμα μπροστά από τον αντίπαλο. Ήταν φανταστικός με την μπάλα. Ξεκινούσε τις επιθέσεις της Μίλαν βγαίνοντας από την άμυνα. Εξαιρετικός.”
-Jamie Carragher
Alessandro Nesta
Σε αντίθεση με πολλούς παίκτες που έπρεπε να διαψεύσουν τους επικριτές τους στο ξεκίνημα της πορείας τους, ο Nesta ξεκίνησε την καριέρα του χαρακτηριζόμενος ως ένα από τα κορυφαία ταλέντα της γενιάς του. Και ήταν από τους πολύ λίγους που δικαίωσαν απόλυτα τις προσδοκίες. Από το 1993 έως το 2012 ο Ιταλός έγραψε ιστορία σε Λάτσιο και Μίλαν έχοντας συνολικά 417 συμμετοχές, 3 πρωταθλήματα Serie A, 3 κύπελλα Ιταλίας, δυο Τσάμπιονς Λιγκ και αμέτρητες ατομικές διακρίσεις. Φυσικά ήταν μέλος και της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Ιταλίας το 2006 «γράφοντας» 3 συμμετοχές. Μέτρησε συνολικά 78 εμφανίσεις με το εθνόσημο, δίνοντας το παρών σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις που προκρίθηκαν οι Ατζούρι. Ως σέντερ μπακ ξεχώριζε για τα τρομερά φυσικά του προσόντα καθώς ήταν ασυνήθιστα γρήγορος και ακούραστος. Λόγω των επίσης εξαιρετικών τεχνικών χαρακτηριστικών του μετακινήθηκε αρκετές φορές και στην θέση του δεξιού μπακ, κυρίως κατά την θητεία του στην Λάτσιο. Παρά την τρομερή του καριέρα και την παρακαταθήκη που άφησε ως αμυντικός, υπάρχουν έντονες αμφιβολίες για το αν πέτυχε το 100% αυτών που μπορούσε κατ’ απόδειξη να κάνει. Τόσο καλός ήταν. Πλέον ο Nesta έχει στραφεί και αυτός στην προπονητική, με τελευταία του ομάδα την Φροζινόνε όπου έμεινε από το 2019 έως το 2021.
Είπαν γι’ αυτόν: “Ο Νέστα ήταν ίσως ο πιο κομψός παίκτης με τον οποίο έπαιξα. Ήταν πολύ γρήγορος, είχε μεγάλη επιτάχυνση και είχε τον δικό του τρόπο να αμύνεται. Ήταν εξαιρετικός σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός”.
-Rui Costa
Fabio Cannavaro
Όταν γίνεται αναφορά στον τελευταίο αμυντικό που κέρδισε την Χρυσή Μπάλα (2006) τότε τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Φυσικά αναφερόμαστε στον Fabio Cannavaro, έναν εκ των ποιοτικότερων αμυντικών που έχει βγάλει το ιταλικό ποδόσφαιρο. Ξεκινώντας την καριέρα του το 1991 ως άβγαλτος 18χρονος ο πρώην σέντερ μπακ μεγαλούργησε στα ιταλικά γήπεδα με τις φανέλες των Νάπολι, Πάρμα, Ίντερ και Γιουβέντους πριν πάρει μεταγραφή για τους Galacticos της Ρεάλ Μαδρίτης το 2006. Επέστρεψε για έναν χρόνο στην «Μεγάλη Κυρία» πριν ταξιδέψει στην πρωταθλήτρια Αιγύπτου Αλ-Αχλί και ολοκληρώσει την μυθική του καριέρα. Κατά τη διάρκεια αυτής ο Καναβάρο συνέβαλε τα μέγιστα και στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 2006, ως αρχηγός και ηγέτης της εθνικής Ιταλίας. Ολοκλήρωσε την παρουσία του με 136 συμμετοχές, όντας δεύτερος πίσω μονάχα από τον ασταμάτητο Μπουφόν. Το 2006 ήταν και η χρόνια που κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα, ο τρίτος αμυντικός στα ιστορικά του ποδοσφαίρου που καταφέρνει κάτι τέτοιο έπειτα από τους Μπεκενμπάουερ και Ζάμερ. Παρά το πολύ χαμηλό ύψος του (1.75 εκ) το οποίο ήταν λόγος οι προπονητές να τον αναγκάζουν να παίζει πλάγιο μπακ, ο Καναβάρο κατόρθωσε και έγινε μοναδικός στη θέση του αφού διάβαζε το παιχνίδι και οργάνωνε το κέντρο καλύτερα και από πλέι-μέικερ. Η αποφασιστικότητα και η δυναμική που έβγαζε στο χορτάρι συμπλήρωναν αυτά που δεν του έδωσε η φύση και ήταν ο λόγος που η κουβέντα για το «πολύ κοντός» τελείωσε πάρα πολύ γρήγορα. Ο 48χρονος πλέον Καναβάρο είναι προπονητής και μετά από θητείες σε κινεζικές ομάδες αλλά και την εθνική Κίνας ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.
Έχει πει ο ίδιος: “Ο αμυντικός μπορεί να έχει οποιαδήποτε σωματοδομή. Μπορείς να είσαι κοντός και γρήγορος. Ή μπορείς να είσαι ψηλός και να πηδάς στον αέρα ψηλότερα από όλους. Δεν έχει σημασία. Το μόνο απαραίτητο είναι να έχεις αυτοπεποίθηση όταν μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο – γιατί κάθε εβδομάδα υπάρχει μια νέα πρόκληση”.
Giorgio Chiellini
Ο θρύλος πλέον της Γιουβέντους, αν και γεννηθείς το 1984, θυμίζει σέντερ μπακ «παλαιάς κοπής» όσο κανείς άλλος στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Με 513 επίσημες συμμετοχές ο Κιελίνι τα έχει ζήσει όλα, ειδικά με την φανέλα της «Μεγάλης Κυρίας, και αποτελεί όλα αυτά τα χρόνια έναν από τους κορυφαίους και πιο σκληροτράχηλους αμυντικούς του αθλήματος. Οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην καριέρα του άλλωστε δεν είναι τα σημαντικά γκολ που έχει βάλει ή τα δυνατά του τάκλιν αλλά φωτογραφίες όπου κανείς μπορεί να τον δει ματωμένο, γδαρμένο, με γάζες στο κεφάλι. Μαζί με τους Μπονούτσι και Μπαρτσάλι στην θητεία τους στην Γιουβέντους Ιταλοί συνέθεσαν μια από τις πιο δυνατές και αποτελεσματικές αμυντικές γραμμές στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, έχοντας βέβαια πίσω τους και τον τεράστιο Μπουφόν. Με την εθνική Ιταλίας ο Κιελίνι μετράει 116 συμμετοχές και ακόμη «γράφει» αφού παρά την απόφαση του να αποσυρθεί μετά το Μουντιάλ του 2018 πείστηκε να επιστρέψει και παραμένει ακόμη στο κορυφαίο επίπεδο. Ο «King Kong» όπως τον φωνάζουν συνεχίζει ακάθεκτος να γράφει την δική του ξεχωριστή ιστορία, ως αρχηγός της Γιουβέντους αλλά και την εθνικής, και η ημέρα που θα αποσυρθεί σίγουρα θα είναι μια στενάχωρη αφού το ποδόσφαιρο θα χάσει ένας από τους πιο σκληρούς υπηρέτες του.
Είπαν γι’ αυτόν: “Όταν αντιμετωπίζεις τον Κιελίνι είναι σαν να σε βάζουν σε ένα κλουβί με έναν γορίλα και να πρέπει να κλέψεις το φαγητό του”.
– Alvaro Morata
