Όταν είσαι η ποδοσφαιρική σχολή που παίζει την καλύτερη άμυνα στον κόσμο δεν γίνεται να μην έχεις βγάλει και τεράστιους τερματοφύλακες! Το ιταλικό ποδόσφαιρο μας έχει χαρίσει κάποιους από τους κορυφαίους ‘portieri’ όλων των εποχών, οι οποίοι άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Πριν περάσουμε στην τελική λίστα των έξι υποψηφίων ας κάνουμε μια τιμητική αναφορά στους Gianluca Pagliuca, Angelo Peruzzi, Giovanni Galli και Ivano Bordon που κόπηκαν από αυτή. Και τώρα ξεκινάμε με χρονολογική σειρά!
Enrico Albertosi
Ο γηραιότερος όλων της λίστας, ο αγαπημένος ‘Ricky” είναι εδώ για να μας θυμίζει μια αρκετά ρομαντική εποχη. Γεννημένος στην Τοσκάνη, ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 με την φανέλα της Φιορεντίνα την οποία υπηρέτησε πιστά για 10 χρόνια μέχρι να μεταπηδήσει στην Cagliari και από εκεί στην Milan. Είναι κάτοχος του πρώτου Κυπέλλου Κυπελλούχων, τη σεζόν 1960 – 1961 με τη Φιορεντίνα ενώ έχει κατακτήσει ακόμη 3 Coppa Italia, δυο Πρωταθλήματα και μια φορά το Mitropa Cup το 1966. Με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ιταλίας έκανε το ντεμπούτο του σε ένα φιλικό ενάντια στην Αργεντινή τον Σεπτέμβρη του 1961 και υπερασπίστηκε την εστία της μέχρι το 1972 ενώ στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 1968. Παρα το οτι δεν θα χαρακτηριζόταν ως “δουλευταράς” με τους σημερινούς όρους, ούτε έκανε καλή εξωγηπεδική ζωή ωστόσο ήταν ένας πιο δυνατούς και αθλητικούς τερματοφύλακες που βγήκαν ποτέ από την Ιταλία. Η ευελιξία και οι εντυπωσιακές του εκτινάξεις ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά που τον καθιέρωσαν στην Serie A, κατατάσσοντας τον ταυτόχρονα στο top 15 των παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές.
Έχει πει ο ίδιος: “Ένας τερματοφύλακας δεν κάνει ποτέ λάθος, το λάθος βρίσκεται πάντα στους άλλους. Οπότε, δεν τα βάζει με τον εαυτό του…”
Dino Zoff
Το παλιό κλισέ ότι οι τερματοφύλακες κάνουν καριέρα μετά τα 30, βρήκε την απόλυτη εφαρμογή του στον σπουδαίο Ντίνο Τζοφ. Μέχρι τα 30 ο Τζοφ ήταν ένας καλός τερματοφύλακας του ιταλικού πρωταθλήματος έχοντας περάσει από τις Ουντινέζε, Μάντοβα και Νάπολι. Όντας στη σκιά του ποηγούμενου που αναφέραμε, Ενρίκο Αλμπερτόζι μέχρι τις αρχές των 1970s, ο Τζοφ περίμενε υπομονετικά τη σειρά του, η οποία ήρθε το 1972 ταυτόχρονα με τη μεταγραφή του στη Γιουβέντους. Με τη Μεγάλη Κυρία κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. ¨Ενα από τα πολλά ρεκόρ που κατέχει ο Τζοφ είναι αυτό του μεγαλύτερου χρόνου συμμετοχής χωρίς να δεχτεί γκολ σε διεθνή τουρνουά (1.142 λεπτά) μεταξύ 1972 και 1974 . Επίσης έχει ανακηρυχθεί ο τρίτος καλύτερος τερματοφύλακας του 20ου αιώνα από την IFFHS πίσω από τον Λεβ Γιάσιν και τον Γκόρντον Μπανκς. Ασφαλώς η εκπληκτική απόδοση του στο Μουντιάλ του 1982, το οποίο κατέκτησε η Ιταλία είναι το πιο έντονο στιγμιότυπο της καριέρας του. Σε ηλικία 40 ετών 4 μηνών και 13 ημερών οδήγησε σαν αρχηγός τη Squadra Azzurra στην κορυφή του κόσμου και έγινε ο γηραιότερος πρωταθλητής Κόσμου στην ιστορία! Μετά τη λήξη της καριέρας του εξελίχθηκε σε έναν ικανότατο προπονητή… ειδικών αποστολών. Κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ του 1990 με την αγαπημένη του Γιουβέντους ενώ μια δεκαετία αργότερα οδήγησε την εθνική ομάδα μέχρι τον τελικό του Euro 2000!
Είπαν γι’ αυτόν: “Ο Ντίνο ήταν ο σημαντικότερος παίκτης της Ιταλίας το 1982. Ήταν αυτός που εκπροσώπησε πραγματικά την ομάδα. Ήταν παράδειγμα για όλους μας, για μένα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον”.
– Πάολο Ρόσι, MVP του Μουντιάλ 1982
Walter Zenga
Για τους λάτρεις των vintage εποχών, δεν θα μπορούσε να παραληφθεί η αναφορά του Walter Zenga και της εθνικής Ιταλίας των mid-80s και early-90s. Μέλος της Squadra Azzurra των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στις ΗΠΑ, βασικό και αναντικατάστατο γρανάζι της μηχανής του Azeglio Vicini, στο Μουντιάλ του 1990, ο Zenga υπήρξε από τις αναγνωρίσιμες ποδοσφαιρικές μορφές της εποχής. Φύλακας – άγγελος της Inter για 12 συναπτά έτη, γνωστός με το παρατσούκλι ‘Deltaplano’ (ανεμοπτερο) εξαιτίας των θεαματικών αποκρούσεων του, ξεχώριζε για την αθλητικότητα, τις ηγετικές του ικανότητες στο να κατευθυνει τους αμυντικούς της ομάδας του αλλά και τις σωστές τοποθετήσεις του κάτω από τα δοκάρια. Κατάφερε ακόμη να εξελίξει το παιχνίδι του με τη μπάλα στα πόδια ακόμη και αν δεν ήταν το φόρτε του. Έχει αναδειχθεί 3 φορές κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο ενώ έχει ψηφιστεί στους 20 καλύτερους portieri όλων των εποχών στην αντίστοιχη ψηφοφορία της IFFHS. Έχει καταγράψει περισσότερες από 600 συμμετοχές στην καριέρα του σε όλες τις διοργανώσεις και περισσότερες από 70 με ολα τα κλιμάκια της εθνικής Ιταλίας. Έκλεισε την καριέρα του στα τέλη του 20ου αιωνα στους New England Revolution της Αμερικής ενώ στην ίδια ομάδα ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα ως προπονητής. Την τελευταία εικοσαετία έχει περιπλανηθεί σε πολλές ομάδες ως προπονητής κυρίως στην πατρίδα του και τη Ρουμανία ενώ για ένα φεγγάρι έκατσε και στον πάγκο της Γουλβς χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Έχει πει ο ίδιος: “Τα πάντα αλλάζουν στη ζωή μου εκτός από την αγάπη μου για την Ίντερ”
Gianluigi Buffon
Τι να πρωτογράψεις για το θρυλικό Τζίτζι; Ο ρέκορντμαν συμμετοχών (176) και Παγκόσμιος Πρωταθλητής (2006) της εθνικής Ιταλίας είναι ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών στον κόσμο, όχι μόνο στην πατρίδα του. Με απίστευτη διάρκεια στην καριέρα του η οποία εκτείνεται σε 4 (!) διαφορετικές δεκαετίες, ο Τζίτζι θα συνεχίζει να υπερασπίζεται τα γκολποστ μέχρι τα 46 του τουλάχιστον! Ο Μπουφόν ξεκίνησε την καριέρα του στην Πάρμα με την οποία έκανε το όνομα του γνωστό και το 2001 μετακινήθηκε στη Γιούβε για να γίνει ο Mr Juventus καθώς έμεινε στην ομάδα κοντά 20 χρόνια! Πήρε τα πάντα με τη Μεγάλη Κυρία με εξαίρεση το Champions League, το οποίο επιχείρησε να κατακτήσει με τη φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν, στη μοναδική του εμπειρία εκτός Ιταλίας. Γύρισε στη Γιουβέντους για δύο ακόμη χρόνια και πλέον υπερασπίζεται την εστία της Πάρμα, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα! Για πολλούς ο Μπουφόν αποτελεί τον “τέλειο τερματοφύλακα” καθώς στην ακμή του φαινόταν πραγματικά λες και δεν είχε ψεγάδια στο παιχνίδι του. Επεμβάσεις, έξοδοι, αποκρούσεις πέναλτι, παιχνίδι με τα πόδια, καθοδήγηση άμυνας, ανατανακλαστικά, ο Τζίτζι απλά τα είχε όλα. Και το σημαντικότερο, όταν τα χρόνια κι οι τραυματισμοί άρχισαν να βαραίνουν την πλάτη του και να περιορίζουν τις αθλητικές του ικανότητες μετά το 2010, ο Μπουφόν όχι απλά προσαρμόστηκε αλλά έφτασε σχεδόν 40 ετών για να αμφισβητηθεί η θέση του κάτω από τα δοκάρια της Γιουβέντους!
Είπαν γι’ αυτόν: “Ο καλύτερος τερματοφύλακας που αντιμετώπισα ποτέ ήταν ο Μπουφόν. Όταν ήμουν στη Γιουβέντους, ήταν ήδη δύσκολο να περάσω τον Κανναβάρο και τον Tούραμ στην άμυνα κατά τη διάρκεια των προπονήσεων. Αν κατάφερνα να τους περάσω, τότε έβρισκα τον Μπουφόν και ήταν σχεδόν αδύνατο να τον νικήσω!”.
– Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς
Francesco Toldo
Το καμάρι της Βενετίας,ξεκίνησε την καριέρα του το 1990 στην Milan, στην οποία όμως δεν τον πίστεψαν ποτέ. Έπειτα από τρεις διαδοχικούς δανεισμούς σε Hellas Verona, Trento και Ravenna, βρήκε το λιμάνι του στην Fiorentina στην οποία έμεινε από το 1993 μέχρι το 2001. Αφού την βοήθησε να ανέβει στην Serie A την πρώτη σεζόν της παρουσίας του εκεί το 1993- 1994, πανηγύρισε με τα χρώματα της 2 Coppa Italia και 1 Supercoppa Italiana. Η Fiorentina αναγκάστηκε να τον πουλήσει μαζί με τον Rui Costa στην Parma, ελέω επικείμενης πτώχευσης, μετακίνηση στην οποία άσκησε βέτο. Το καλοκαίρι του 2001 τον βρίσκει ξανά ως κάτοικο Μιλάνο αυτή τη φορά όμως με τα χρώματα της Inter στην οποία έμελλε να μείνει μέχρι το τέλος της καριέρας του, το 2010. Υπήρξε ένας εκ των πρωταγωνιστών της χρυσής εποχής της Inter, κατακτώντας 5 σερί πρωταθλήματα, 3 Coppa Italia, 3 Supercoppa Italiana και 1 Champions League. Για τον Francesco όμως δεν ήταν πάντα ξεκάθαρα τα πράγματα μιας και στην εφηβική του ηλικία πέρασε από διάφορες θέσεις μέσα στο γήπεδο για να καταλάβει τελικά πως αυτή με τα γάντια θα τον ακολουθούσε. Έχοντας ως πρότυπα τους Dino Zoff και Giovanni Galli, κατάφερε να αφομοιώσει το παιχνίδι τους και να το προσαρμόσει στο δικό του. Παίρνει επίσης το παράσημο ότι ήταν ο μόνος που μπόρεσε να αμφισβητήσει τον Μπουφόν στα χρόνια της ακμής του! Αν και αρκετά ψηλός ήταν πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια ενώ η πλαστικότητα στις κινήσεις του ήταν αυτή που τον βοήθησε να πει όχι σε πολλούς επιθετικούς οι οποιοι βρέθηκαν απέναντι του στην άσπρη βουλα. Ασφαλώς η παράσταση του κόντρα στους Ολλανδούς στο Euro 2000 όπου έπιασε ένα πέναλτι στην κανονικη διαρκεια και δύο στη ψυχοφθόρο διαδικασία είναι το highlight της καριέρας του.
Έχει πει ο ίδιος: “Το αστείο με εκείνη τη μαγική βραδιά (με την Ολλανδία) είναι ότι το προηγούμενο βράδυ φανταζόμουν ότι θα ήταν ακριβώς έτσι. Μιλούσα στο τηλέφωνο με τον Αλμπέρτο, έναν αγαπημένο μου φίλο, και αρχίσαμε να πείθουμε τους εαυτούς μας ότι θα πήγαινε στα πέναλτι και ότι θα τα έσωζα όλα, γι’ αυτό και είχα μελετήσει τόσο έντονα τους αντιπάλους, μέχρι και να φανταστώ την κατεύθυνση που θα έπαιρναν – εντάξει, αυτός πάει δεξιά, αυτός πάει αριστερά”.
Gianluigi Donnarumma
Τι, ήδη σε μια τέτοια λίστα μόλις στα 23 του, θα πείτε; Αν βρείτε άλλο τερματοφύλακα που έπαιξε βασικός στη Μίλαν στα 16 του και στα 18 του αμφισβητούσε στα ίσα τον Μπουφόν για το Νο1 της εθνικής Ιταλίας να το πείτε και σε εμάς! Σήμα κατατεθέν του; Ασφαλώς είναι οι θεαματικές του επεμβάσεις, ο ορισμός της έννοιας shot-stopper! Ο ίδιος ο Μπουφόν πάντως του παρέδωσε τη σκυτάλη παραδεχόμενος την τρομερή κλάση του μικρού, που στα παιδικά του χρόνια είχε για είδωλο το μεγάλο Τζίτζι! Ο Ντοναρούμα αποτέλεσε τη ξεκάθαρη βασική επιλογή για τη Μίλαν από το 2016 και μετά με τους οπαδούς των ροσονέρι να τον θεωρούσαν τον επόμενο Mr Milan μετά τους Μπαρέζι και Μαλντίνι, τον άνθρωπο που θα υπερασπιζόταν την εστία τους για μια ζωή. Όμως, οι παρέες του Τζίτζιο με τον Μίνο Ραϊόλα, οι εξωφρενικές του απαιτήσεις στην ανανέωση συμβολαίου και οι υψηλές προσδοκίες του για κατάκτηση τίτλων, τον οδήγησαν στην εξώπορτα του Μιλάνου το περσινό καλοκαίρι για τα “μάτια” της Παρί Σεν Ζερμέν, όπου θα βρίσκεται μέχρι το 2026. Από το 2018 είναι ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής Ιταλίας παίρνοντας τα γάντια από το Μπουφόν, ο οποίος τον έχρισε διάδοχο του. Στο πρόσφατο Euro 2020 το οποίο κατέκτησε η Ιταλία, ο Ντοναρούμα αναδείχθηκε ο κορυφαίος παίκτης του τουρνουά κυρίως για την καταλυτική του παρουσία στη διαδικασία των πέναλτι του τελικού, που απέκρουσε δύο φορές. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων που ένας goalkeeper ανακηρύσσεται ως ο MVP της διοργάνωσης!
Είπαν γι’ αυτόν: “Ο Τζίτζιο είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο. Μεταξύ των τριών κορυφαίων, μαζί με τον [Thibaut] Courtois και τον [Manuel] Neuer, για να είμαστε δίκαιοι”.
– Τζίτζι Μπουφόν
