Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Το 1988 είναι ένα έτος ορόσημο για το Ελληνικό μπάσκετ. Η χρονιά που η Ελληνική ομοσπονδία καθιερώνει την υπογραφή ενός ξένου αθλητή για κάθε ομάδα της Α1, ανοίγει αυτόματα τις πόρτες στους συλλόγους να προσπαθήσουν να ανέβουν επίπεδο με αθλητές από όλες τις άκρες του κόσμου και την ίδια ώρα, τους αθλητές από το εξωτερικό να δοκιμάσουν την τύχη τους στη λίγκα της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Με το “άνοιγμα” στους ξένους, οι ομάδες της Α1 στράφηκαν φυσικά στην πατρίδα του μπάσκετ : Τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί έγιναν ο #1 στόχος και στην πρώτη 9αδα ξένων στο Ελληνικό πρωτάθλημα, οι 7 ηταν από τις ΗΠΑ (εξαιρέσεις ο Καναδός Γκρεγκ Ουίλτζερ του Άρη και ο Βούλγαρος Ίλια Ευθίμοφ του Σπόρτιγκ). Από τότε μέχρι σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά, οι Αμερικανοί αθλητές έχουν περάσει ανα εκατοντάδες από το πρωτάθλημα, ενώ πλέον οι ομάδες τους αλλάζουν σαν τα… πουκάμισα.

Είναι λογικό πως δεν γίνεται να πιάσουν όλοι. Κάποιοι ξεχωρίζουν, κάποιοι γίνονται σημαίες, και κάποιοι άλλοι σημαδεύουν την εποχή τους. Είναι ξεχωριστοί για το ταλέντο τους, για την συνεισφορά τους, ίσως για κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια που έκαναν. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι λίγοι οι Αμερικανοί που μας έκαναν να μην ξεχάσουμε την παρουσία τους και να τους μνημονεύουμε με θαυμασμό για τα όσα μας έδειξαν στο παρκέ.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα κοιτάξουμε να ξεχωρίσουμε κάποιους από αυτούς τους Αμερικανούς. Ξεχωρίσαμε μια εξάδα παικτών σε κάθε θέση, από αυτήν του point guard μέχρι εκείνη του center, παίκτες που μπορεί απαραίτητα να μην ειναι οι πέντε πιο “χαρισματικοί”, αλλά είναι αυτοί που μας έκαναν περισσότερο εντύπωση και που άφησαν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, το στίγμα τους στην Ελλάδα. Φυσικά, η αρχή γίνεται με τους “floor generals” των γηπέδων της Α1, τους παίκτες της θέσης του Point Guard.

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Τόνι Γουάιτ

Του είχαν δώσει το παρατσούκλι Μικυ Μάους λόγω του παρουσιαστικού του αλλά μονο σαν ηρωας καρτουν δεν φέρονταν στις αντίπαλες άμυνες. Ήταν ένας ηγέτης σε όλες τις ομάδες που έπαιξε και πάνω απ’όλα, όπως τον μάθαμε δηλαδή, ένας μεγάλος σκόρερ . Ο Τόνι Γουάιτ συστήθηκε στο ελληνικό κοινό το καλοκαίρι του 1993, όταν υπέγραψε με την ομάδα της ΑΕΚ, δείχνοντας αμέσως την αξία του, τελειώνοντας την πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα με 23.9 πόντους μέσο όρο σε 27 παρουσίες. Η συνέχεια θα τον έβρισκε στον Αρη την επόμενη σεζόν. Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης θα συνεχίσει σε ακόμα υψηλότερους ρυθμούς, γράφοντας 26.3 πόντους και 4.2 ριμπάουντ ανά αγώνα, ενώ εκείνη τη χρονιά θα γράψει και την άκρως εντυπωσιακή επίδοση των 47 πόντων απέναντι στους Αμπελόκηπους. Το 1998 έπαιξε και στην ομάδα του Παπάγου για ελάχιστο διάστημα.

Ο Γουάιτ έδωσε το στίγμα του σε όλη τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής καριέρας του. Δις πρώτος σκόρερ του Βελγίου, με την ομάδα της Λεβέν, πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα Γαλλίας με την Αντίμπ το 1996, πρώτος σκόρερ στην Ισπανία το 1998 με τη φανέλα της Βαγιαδολίδ. Η καριέρα του “Μίκι Μάους” ήταν πάντα συνδεδεμένη με το αντίπαλο καλάθι.

Το 2019, πολλά χρόνια μετά το τέλος της καριέρας του, ο Γουάιτ, έμελλε να αντιμετωπίσει τον σημαντικότερο αγώνα της ζωής του. Διαγνώστηκε με λευχαιμία, με την οποία πάλεψε σθεναρά για κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, και έπειτα από μία σειρά χημειοθεραπειών αλλά και μεταμόσχευση μυελού, το 2020 ανακοίνωσε ότι ο καρκίνος του βρισκόταν σε ύφεση, και ότι είχε κερδίσει αυτόν τον αγώνα!

 

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Μπάιρον Ντίνκινς

Ο «Λόρδος Βύρωνας» του Ελληνικού μπάσκετ, ήταν άλλος ένας από τους απίστευτους πόιντ γκαρντ που τίμησαν τα Ελληνικά γήπεδα την δεκαετία των 90s. Η πορεία του μπορεί να ξεκίνησε στο υψηλότερο επίπεδο για έναν αμερικάνο αθλητή, το ΝΒΑ, όμως πολύ σύντομα, αποδείχθηκε πως το σπίτι του θα ήταν η Ευρώπη, και κυρίως η Ελλάδα.

Με το “μάτι” του Ντούσαν Ίβκοβιτς να τον φέρνει στον Πανιώνιο το 1995, ο Μπάιρον Ντίνκινς βρήκε το “σπίτι” του για 6 ολόκληρα χρόνια. Στον Πανιώνιο έκατσε μόλις μία σεζόν, και το 1996 έγινε το μήλον της έριδος για τους δύο αιωνίους, διαλέγοντας τελικά τον Πρωταθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκό. Στον Παναθηναϊκό θα κάτσει έναν χρόνο, θα κερδίσει τον FIBA Intercontinental Cup και το επόμενο καλοκαίρι θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Ηρακλή. Στον Ηρακλή θα συνεχίζει να μαγεύει και θα παραμείνει για δύο σεζόν στη Θεσσαλονίκη, κατηφορίζοντας το 2000 για το Περιστέρι, όπου θα μείνει άλλα δύο χρόνια, κουμπώνοντας ιδανικά με τον αείμνηστο Αλφόνσο Φόρντ.

Σε αυτά τα 6 χρόνια στην Ελλάδα, ο “Βύρωνας” θα είναι με σταθερότητα ο καλύτερος πασέρ του πρωταθλήματος. Θα βγει δύο φορές, το 1996 και το 2000, ο καλύτερος πασέρ του πρωταθλήματος, θα επιλεγεί 4 φορές ως All-Star και θα γίνει ένας από τους πλέον αγαπητούς Αμερικανούς παίκτες που τίμησαν τη χώρα μας με την παρουσία τους για μία εκτεταμένη χρονική διάρκεια. Πλέον, ο Ντίνκινς, υπηρετεί το αγαπημένο του άθλημα από την πλευρά των πάγκων, ευρισκόμενος στην θέση του προπονητή του γυμνασίου Καρμέλ, στην πατρίδα του, την πόλη της Σάρλοτ.

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Ντέιβιντ Ρίβερς

Το καλοκαίρι του 95 έμελλε να είναι κομβικό για την ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Μετά από δυο αποτυχημένα Final Four ο Ολυμπιακός αποκτά τον Ντέιβιντ Ρίβερς από τη Γαλλική Αντίμπ. Μπορεί την πρώτη του χρονιά να βοηθάει τον Ολυμπιακό να διατηρήσει απλά τα εν Ελλάδι σκήπτρα, όμως το καλοκαίρι του 1996 έρχεται στον Πειραιά ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και η συνέχεια γνωστή. Ο μικρόσωμος Ντέιβιντ παίρνει από το χέρι τον Ολυμπιακό στο Final Four της Ρώμης με 28 πόντους στον ημιτελικό με την Ολύμπια Λουμπλιάνας και  26 πόντους στον τελικό με την Μπαρτσελόνα, κάνοντας όργια και φυσικά οδηγώντας τον Ολυμπιακό στον πρώτο του Ευρωπαϊκό τίτλο. Ολη η Ευρώπη αλλά και εμείς υποκλιθήκαμε στο τεράστιο ταλέντο του. Το πόσο καλός ήταν εκείνη την χρονιά ο Ρίβερς δεν θα φανεί απλώς από το τριήμερο της Ρώμης, στο οποίο φυσικά και βγήκε ο MVP, αλλά και από την εν Ελλάδι παρουσία του, στην οποία κατέκτησε το νταμπλ, ολοκληρώνοντας έτσι το πρώτο ιστορικό τριπλ κράουν Ελληνικής ομάδας και παράλληλα κερδίζοντας ο ίδιος το βραβείο του καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη, κάτι που δεν είχε καταφέρει κανείς άλλος αμερικανός μέχρι τότε.

Συνολικά, ο Ρίβερς θα κάτσει δύο ονειρικά – για όσους παρακολουθούσαν μπάσκετ – χρόνια στην Ελλάδα. Θα έχει άλλο ένα – μονοετές – πέρασμα από τον Ολυμπιακό το 2000, όμως τίποτα δεν συγκρίνεται με την διετία 1995-97, στην οποία κατέκτησε 4 τίτλους με τους Ερυθρόλευκους και έγραψε τα πιο παραγωγικά χρόνια στην καριέρα του, με τη σεζόν 1996-97 να τον βρίσκει με 17.3 πόντους μέσο όρο στην Ευρωλίγκα. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς της ιστορίας του Ολυμπιακού και δικαιωματικά έχει μία θέση στους κορυφαίους Point Guards που έχουν έρθει στην Ελλάδα.

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Μπάιρον Σκοτ

Ο Μπάιρον Σκοτ δεν έμεινε για πολύ καιρό στην Ελλάδα, όμως μόνο και μόνο ο ερχομός του στην Ευρώπη, αρκούσε για να προκαλέσει πάταγο. Βασικό μέρος του ροτέισον των “Showtime” Λέικερς, ο Σκοτ αγωνίστηκε την χρυσή δεκαετία του 80 στην ομάδα του Μάτζικ Τζόνσον, κερδίζοντας 3 τίτλους, το 1985, 1987 και 1988. Μετά από μία πολυετή καριέρα στο ΝΒΑ, το 1997 ήρθε η ώρα να αφήσει τους αγαπημένους του Λέικερς, στους οποίους είχε επιστρέψει ένα χρόνο νωρίτερα και να έρθει στον Παναθηναϊκό, με μόνο στόχο να δώσει λίγο από το… know how του και να τους οδηγήσει στην κορυφή της Ελλάδας, που ήταν… αποκλειστικότητα του αιωνίου.

Στον ένα χρόνο που βρέθηκε στην Αθήνα, ο Σκοτ κατάφερε ακριβώς αυτό. Ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες που ο Παναθηναϊκός στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδος μετά από 14 ολόκληρα χρόνια, κερδίζοντας τον ΠΑΟΚ του Πέτζα Στογιάκοβιτς. Ο τρεις φορές πρωταθλητής ΝΒΑ, θα γράψει 17.6 πόντους, 2.8 ριμπάουντ και 2.3 ασίστ στη σειρά των Τελικών και θα πάρει, όπως είναι λογικό, το βραβείο του MVP της σειράς σπίτι του, κλείνοντας μία τεράστια καριέρα με έναν ιδανικό τρόπο. Πλέον, ο Σκοτ γράφει και μία πολυετή καριέρα στους πάγκους του NBA, με περάσματα από Κινγκς, Νετς, Χόρνετς, Καβαλίερς και Λέικερς.

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Τζέι Αρ Χόλντεν

Τι κι αν έκατσε κι αυτός έναν μόλις χρόνο; Ο Αμερικανός που στην πορεία έγινε… Ρώσος, Τζέι Αρ Χόλντεν, σε αυτόν τον έναν μόλις χρόνο, κατάφερε να γράψει το όνομά του στην ιστορία της ΑΕΚ όπως κανένας άλλος παίκτης δεν κατάφερε. Ο Ντράγκαν Σάκοτα ανακαλύπτει τον νεαρό Χόλντεν στο Βέλγιο και την ομάδα της Οστάνδης, και τη σεζόν 2001-2002 και τον φέρνει στην ΑΕΚ. Ο Χόλντεν κατευθείαν δείχνει το ταλέντο του. Τελειώνει τη σεζόν με 15.3 πόντους και 3.3 ασίστ μέσο όρο, όμως τα καλύτερα θα έρθουν στο φινάλε της χρονιάς εκείνης. Η ΑΕΚ θα κάνει τη μεγαλύτερη ανατροπή στη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό, θα γυρίσει το 0-2 σε 3-2 και θα κατακτήσει ένα επικό πρωτάθλημα, με τον Αμερικανό να έχει καταλυτικό ρόλο.

Η σειρά αυτή θα είναι και το διαβατήριό του για τη Ρωσία, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ο Χόλντεν μετακομίζει στη Ρωσία και την ΤΣΣΚΑ το καλοκαίρι του 2002 και την επόμενη χρονιά παίρνει Ρώσικη υπηκοότητα, μία θέση στην εθνική ομάδα και παράλληλα ανοίγει ο δρόμος των τεράστιων επιτυχιών! Με την ΤΣΣΚΑ κατακτά τα πάντα, πρωταθλήματα και δύο Ευρωλίγκες, και ο Χόλντεν, παρέα με τον αντιπαλό πλέιμέικερ στην σειρά των τελικών του 2002, Θοδωρή Παπαλουκά, σαρώνουν τα παντά. Η μεγαλύτερη στιγμή του πάντως θα έρθει ως μέλος της Εθνικής ομάδας της Ρωσίας, και δεν είναι άλλος από τον τελικό του Ευρωμπάσκετ το 2007, με αντίπαλο την διοργανώτρια Ισπανία. Ο Τζέι Αρ Χόλντεν πετυχαίνει το νικητήριο καλάθι, μόλις 3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και χαρίζει στη Ρωσία ένα αναπάντεχο κύπελλο, γινόμενος έτσι εθνικός ήρωας!

Οι Αμερικανοί που σημάδεψαν την Α1: Point Guards

Έισι Λο

Πόσο μπορεί να απέχει μια ομάδα από την απογείωση; Πολλές φορές ένας παίκτης αρκεί! Στην περίπτωση του Ολυμπιακού την περασμένη δεκαετία, αυτός ο παίκτης ήρθε στα μέσα μιας πολύ προβληματικής σεζόν, και βοήθησε τα μέγιστα να την εξελίξει στην καλύτερη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας των Πειραιωτών! Ο λόγος φυσικά γίνεται για τον Έισι Λο, ένα από τα δύο αποκτήματα Αμερικανών στα μέσα της περιόδου του 2011 – 12. Ο Λο, μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος παίκτης στον Ολυμπιακό εκείνη τη σεζόν, όμως ήρθε και έδεσε στο σύνολο του Ντούσαν Ίβκοβιτς, βοηθώντας στο να γίνει μία ομάδα που έψαχνε την ταυτότητά της μία επίδοξη πρωταθλήτρια Ευρώπης, και εν τέλει μία δις Πρωταθλήτρια Ευρώπης!

Στον Πειραιά, ο “Captain Clutch”, όπως φώναζαν στο Κολέγιο του Τέξας τον Λο, θα δείξει την τεράστια ποιότητά του ως οργανωτής και ως άνθρωπος που διψάει για μεγάλες στιγμές. Θα κερδίσει φυσικά την Ευρωλίγκα και το Πρωτάθλημα Ελλάδος του 2012, ενώ το 2013, έχοντας και μιση σεζόν στις… πλάτες του, θα δέσει ακόμα περισσότερο με τον Βασίλη Σπανούλη! Η σεζόν 2012-13 θα τον δει να δημιουργεί ένα από τα καλύτερα περιφερειακά δίδυμα στην Ευρώπη και να βοηθάει τα μέγιστα στο να γίνει ο Ολυμπιακός ένας σαρωτικός κάτοχος του τίτλου! Οι Πειραιώτες θα υπερασπιστούν εμφατικά, διαλύοντας ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης στο Final 4 του Λονδίνου και ο Λο θα ψηφιστεί ως ο MVP του Μεγάλου Τελικού με τη Ρεάλ, στην οποία θα “φορτώσει” 20 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ με τον παίκτη να βρίσκεται στα 28 του στην καλύτερη φάση της καριέρας του και να δείχνει έτοιμος είτε να αφήσει εποχή με την παρουσία του στον Ολυμπιακό, είτε να επιστρέψει στο NBA ως ο… κατακτητής των πάντων στην Ευρώπη. Δυστυχώς, κανείς δεν περίμενε πως η πορεία του στο μπάσκετ θα σταματούσε τον χειμώνα του 2013. Το γόνατό του έβαλε τέλος στην καριέρα του μόλις στα 28 του χρόνια, όμως ακόμα κι έτσι, ο Έισι Λο θεωρείται ακόμα και σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ξένους στην ιστορία του Ολυμπιακού.

*Ευχαριστούμε τον Στέλιο Κάμαρη για την συνεισφορά του στο κείμενο

 

 

Ποιον θεωρείτε τον καλύτερο Αμερικανό point guard στην ιστορία της Α1;

View Results

Loading ... Loading ...