Μάθημα ιστορίας: Εντάξει δεν είναι και καμιά “μπασκετομάνα” η Νέα Ζηλανδία ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως η πιο αναγνωρισμένη φιγούρα Νεοζηλανδού παίκτη είναι ο 26χρονος Steven Adams, που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ (από επιλογή του) με την εθνική Ανδρών! Ο θρύλος λέει ότι το μπάσκετ έγινε γνωστό στην χώρα την δεκαετία του 1960 λόγω του Wilt Chamberlain, που συνήθιζε να περνάει τα καλοκαίρια του στη χώρα των “Μάορι”. Οι ντόπιοι έβλεπαν τον Wilt με μια μπάλα μπάσκετ στα χέρια να προσπαθεί να μείνει σε φόρμα στις διακοπές του και αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο άθλημα. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, για τους “Tall Blacks” όπως είναι το παρατσούκλι τους και μπορεί η Νέα Ζηλανδία να μην έγινε υπερδύναμη αλλά κατά την διάρκεια του 21ου αιώνα δεν έχει χάσει Παγκόσμιο Κύπελλο. Η εθνική ομάδα της Νέας Ζηλανδίας έχει κατακτήσει τρία Πρωταθλήματα Ωκεανίας (1999, 2001, 2009) μια όχι και τόσο σπουδαία διάκριση αν σκεφτεί κανείς πως στη διοργάνωση μετέχουν μόλις δύο ομάδες, η Νεα Ζηλανδία κι η Αυστραλία. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες (2000, 2004) και σε έξι παγκόσμια Κύπελλα (1986, 2002, 2006, 2010, 2014, 2019). Φυσικά η συμμετοχή που ξεχωρίζει είναι το έπος του 2002 όταν οι Tall Blacks από το πουθενά βρέθηκαν στην 4η θέση του κόσμου! Σε εκείνο το τουρνουά η πιο ταλαντούχα γενιά που έχει εμφανιστεί μέχρι σήμερα, στον δρόμο για τα ημιτελικά κέρδισε Ρωσία, Βενεζουέλα, Κίνα και Πουέρτο Ρίκο πριν υποταχθεί στην Γιουγκοσλαβία και χάσει το χάλκινο μετάλλιο από την Γερμανία του Nowitzki. Από το 2017 η Νέα Ζηλανδία (όπως και η Αυστραλία) συμμετέχουν στο Ασιατικό Κύπελλο ώστε να μπορούν να παίζουν περισσότερους ανταγωνιστικούς αγώνες. Το πείραμα στέφθηκε από επιτυχία καθώς οι Νεοζηλανδοί έφτασαν μέχρι την αξιοπρεπέστατη 4η θέση.
Το ρόστερ: Μόλις δύο παίκτες του ρόστερ αγωνίζονται στην Ευρώπη. Πρόκειται για τον Isaac Fotu της ιταλικής Treviso και τον Tai Webster της τουρκικής Galatasaray. Ο αδερφός του τελευταίου, Corey Webster, είναι ο αρχηγός, ηγέτης και μεγάλος σκόρερ αυτής της ομάδας. Οι υπόλοιποι αγωνίζονται στο ενοποιημένο πρωτάθλημα Αυστραλίας-Νέας Ζηλανδίας. Μάλιστα, οι 5 από τους 12 είναι συμπαίκτες στους New Zealand Breakers, την καλύτερη ομάδα της χώρας. Για την απουσία του Steven Adams τα είπαμε τόσο πιο πάνω όσο και στο άρθρο των απόντων από το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο προπονητής: Ο Paul Henare είναι μια σημαντική μορφή του μπάσκετ της χώρας και μέλος της χρυσής επιτυχίας του 2002. Στα 40 του έχει προπονήσει μέχρι στιγμής μόνο ομάδες της χώρας του ενώ ήταν και βοηθός στην αυστραλιανή Melbourne United. Είναι προπονητής της εθνικής ομάδας από το 2015. Βοηθός του είναι ακόμη μια εμβληματική μορφή του νεοζηλανδικού μπάσκετ ο τεράστιος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) Pero Cameron, o μόνος Νεοζηλανδός καλαθοσφαιριστής που έχει εισαχθεί στο FIBA Hall of Fame, αρχηγός της εθνικής για μια ολόκληρη δεκαετία (2000-2010) και μέλος της καλύτερης πεντάδας του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Οι δύο θρύλοι των Tall Blacks έχουν δημιουργήσει μια νεανική, αθλητική ομάδα, που παίζει run ‘n’ gun μπάσκετ με πολύ μα πολύ τρίποντο. Η δημιουργία επιθέσεων περνάει πάντα από τα χέρια του Corey Webster, ο οποίος είτε εκτελεί άμεσα για τρίποντο είτε (σπανιότερα) ψάχνει την ασίστ. Ο μόνος που “σπάει” λίγο το φεστιβάλ τριπόντων είναι ο Isaac Fotu, ένας αρκετά ταλαντούχος undersized center με αξιόλογο post game.
Τι (δεν) θέλουμε να δούμε: Ο Steven Adams, που θα μας ζόριζε αρκετά στην ρακέτα, προετοιμάζεται για την σεζόν που έρχεται στο ΝΒΑ με τους Thunder εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την Κίνα. Οπότε δεν υπάρχει κάτι που να μην θέλουμε να δούμε από τους συμπαθέστατους Νεοζηλανδούς. Αντίθετα, αυτό που θέλουμε να δούμε είναι το παραδοσιακό τελετουργικό “Haka” πριν από την έναρξη της αναμέτρησης από τους διεθνείς. Μάλιστα, οι Tall Blacks εκτελούν μια διαφορετική έκδοση του χορού που προετοιμάζει τους άνδρες για μάχη, την οποία εισήγαγε ο τωρινός τους προπονητής όταν ακόμα ήταν παίκτης του εθνικού συγκροτήματος!
Η προϊστορία: Τρία παιχνίδια μετράει η Ελλάδα απέναντι στη Νέα Ζηλανδία, εκ των οποίων μόνο το ένα ήταν επίσημο. Πρόκειται για τον προημιτελικό του Προ-ολυμπιακού τουρνουά της Αθήνας το 2008. Το ελληνικό κοινό αφού γιούχαρε το Haka τα πρώτα δευτερόλεπτα, τελικά με την ολοκλήρωση του αποθέωσε τους Νεοζηλανδούς! Στη συνέχεια, η εθνική μας ομάδα τους “φιλοδώρησε” με μια 27ρα (75-48). Οι δύο ομάδες έχουν δώσει και δύο φιλικά προετοιμασίας, στα οποία η Ελλάδα έχει “ρίξει” από μια 30ρα στο καθένα στους δύσμοιρους Νεοζηλανδούς (99-69 το 2012 και 95-65 το 2014).
