Μάθημα ιστορίας: Η Βραζιλία υπήρξε κάποτε υπερδύναμη του παγκοσμίου μπάσκετ, το οποίο, όπως και το ποδόσφαιρο εκτοξεύτηκε στην Λατινική Αμερική, που τα πρώτα χρόνια ήταν το απόλυτο αφεντικό στα Παγκόσμια Κύπελλα. Η Βραζιλία βρέθηκε στην πρώτη τετράδα σε 8 από τα πρώτα 10 Παγκόσμια Κύπελλα. Πιο αναλυτικά, η Βραζιλία έχει 2 χρυσά (1959,1963), 2 αργυρά (1954, 1970), 2 χάλκινα (1967, 1978) και 2 τέταρτες θέσεις (1950,1986). Επίσης, έχει διοργανώσει δύο Παγκόσμια Κύπελλα (1954, 1963). Γενικά, οι Βραζιλιάνοι έχουν πρωταγωνιστήσει σε όποια διοργάνωση έχουν συμμετάσχει. Την πλούσια τροπαιοθήκη τους κοσμούν 3 Ολυμπιακά μετάλλια, 14 μετάλλια (εκ των οποίων 6 χρυσά) σε Παναμερικάνικους Αγώνες και 10 μετάλλια (εκ των οποίων 4 χρυσά) στα FIBA AmeriCups. Φυσικά, η οποιαδήποτε αναδρομή στην μπασκετική ιστορία της Βραζιλίας θα ήταν λειψή χωρίς την αναφορά στον πρώτο σκόρερ των Παγκόσμιων Κυπέλλων, τον τεράστιο Oscar Schmidt. Τα ρεκόρ του και οι διακρίσεις του θέλουν τόμους ολόκληρους για να καταγραφούν κι επιφυλασσόμαστε για ένα αφιέρωμα στον τεράστιο αυτό αθλητή.
Όσοι δεν γνωρίζετε τον κύριο Oscar Schmidt, γρήγορα στο YouTube, μιλάμε ίσως για τον κορυφαίο jump shooter στην ιστορία του μπάσκετ!
Το ρόστερ: Την τελευταία φορά που Ελλάδα και Βραζιλία συναντήθηκαν σε Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006 η Βραζιλία είχε πάνω κάτω το ίδιο ρόστερ με σήμερα. Εντάξει υπερβάλλουμε αλλά η Βραζιλία θυμίζει ομάδα παλαιμάχων έχοντας πέντε παίκτες άνω των 35. Ο Varejao 36, ο Barbosa 36, ο Marcelinho Huertas 36, ο Marquinhos 35 και ο εμβληματικός Alex Garcia στα 39 του ετοιμάζεται για το πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του! Πάλι καλά δεν κάλεσαν και τον 44χρονο Marcelinho Machado. Η νέα γενιά δεν έχει αποδείξει μέχρι στιγμής ότι μπορεί να αναλάβει τα ηνία της “Selecao”. Ξεχωρίζουν οι NBAers, Bruno Caboclo των Memphis Grizzlies, που όταν είχε γίνει draft πολλοί είχαν βιαστεί να τον ονομασουν “Βραζιλιάνο Durant” (δεν ακούμπησε καν) και Cristiano Felicio, τον τίμιο γίγαντα των Chicago Bulls. Σημαντικές απουσίες οι επίσης NBAers Raulzinho Neto (Sixers) και Nene (free agent).
Ο προπονητής: Aleksandar “Aza” Petrovic. Ο αδερφός του αδικοχαμένου Drazen Petrovic και ξάδερφος του Dejan Bodiroga έχει χαράξει την δική του σημαντική διαδρομή τόσο ως παίκτης όσο κι ως προπονητής. Αγωνίστηκε κυρίως στη Cibona κι αποτέλεσε βασικό στέλεχος της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Σαν προπονητής έχει περάσει από αρκετές ομάδες έχοντας τρεις διαφορετικές θητείες στον πάγκο της πατρίδας του, Κροατίας ενώ από το 2017 είναι ο προπονητής της Βραζιλίας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο άρχοντας των μικρών τελικών καθώς έχει κατακτήσει χάλκινο μετάλλιο ως παίκτης σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1984), Eurobasket (1987) και Παγκόσμια Κύπελλα (1982 και 1986) και ως προπονητής της Κροατίας σε Παγκόσμιο Κύπελλο (1995). Την Ελλάδα και την εθνικη της, την γνωρίζει από πρώτο χέρι έχοντας συμμετάσχει στο Eurobasket του 1987 ως παίκτης και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995 ως προπονητής. Αμφότερες οι διοργανώσεις είχαν διεξαχθεί σε ελληνικό έδαφος. Το 1987 ήταν η παρέα του Γκάλη και του Γιαννάκη που θα πετούσε εκτός τελικού τους Γιουγκοσλάβους ενώ το 1995 ο Aza θα έπαιρνε την άτυπη ρεβάνς του καθώς η δικιά του Κροατία θα μας κέρδιζε στον μικρό τελικό. Στην ιστορία έχει μείνει η ατάκα του, “Good luck to Russia”, μετά τον αποκλεισμό του από την εθνική Ελλάδος στον ημιτελικό του 1987.
Τι δεν θέλουμε να δούμε: Οπωσδήποτε την φάτσα του Άντερσον Βαρεζάο. Ο συγκεκριμένος “κύριος” στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 με μια άνευ λόγου βίαιη αγκωνιά είχε προκαλέσει κάταγμα στο πρόσωπο στον Νίκο Ζήση στερώντας του την δυνατότητα να αγωνιστεί στο μεγαλύτερο μέρος του τουρνουά. Ο Ζήσης έχασε έτσι την ευκαιρία να συμμετάσχει στον συγκλονιστικό ημιτελικό με τις Η.Π.Α. και μπήκε μόνο για κάποια δευτερόλεπτα στον χαμένο τελικό με την Ισπανία. Τουλάχιστον το 2012 σε φιλικό αγώνα μεταξύ των δύο εθνικών ομάδων ο Βαρεζάο ζήτησε συγγνώμη από τον Έλληνα γκαρντ, ο οποίος προς τιμήν του την δέχθηκε.
Η προϊστορία: Ελλάδα και Βραζιλία συναντιούνται για 5η φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αριθμός αρκετά μεγάλος αν σκεφτεί κανείς πως η χώρα μας μετράει 8 συμμετοχές. Η αρχή έγινε το 1986 σε ματς της πρώτης φάσης όπου οι Βραζιλιάνοι επικράτησαν με 115-95 σε ένα ματς που εξελίχθηκε σε μυθική μονομαχία του Νίκου Γκάλη και του Oscar Schmidt. Στην επόμενη διοργάνωση οι ομάδες συναντήθηκαν δύο φορές μέσα στο τουρνουά. Η πρώτη ήταν στη δεύτερη φάση ομίλων όπου η “επίσημη αγαπημένη” κατατρόπωσε τη Βραζιλία με 103-88 χωρίς τον Γκάλη αλλά με ρεκόρ πόντων με το εθνόσημο από τον Παναγιώτη Γιαννάκη (38). Ακολούθησε, η ήττα σε αγώνα κατάταξης για τις θέσεις 5-6 με 97-94. Το 2006 η Ελλάδα θα ισοφαρίσει το άτυπο σκορ των μεταξύ μας αναμετρήσεων νικώντας με 91-80 για την πρώτη φάση. Το ματς ασφαλώς σημαδεύτηκε από την αντιαθλητική αγκωνιά του Βαρεζάο στον Ζήση, που αναφέραμε και νωρίτερα. Συνολικά, Ελλάδα και Βραζιλία έχουν αναμετρηθεί 13 φορές σε επίσημα και φιλικά παιχνίδια με την Ελλάδα να έχει 7 νίκες και την Βραζιλία 6. Ευχή όλων να μην μας “ισοφαρίσουν” οι Βραζιλιάνοι το μεσημέρι της 3ης Σεπτεμβρίου.
