Αγγίζοντας το όνειρο

Αγγίζοντας το όνειρο

Αγγίζοντας το όνειρο

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014, 22:00 ώρα Ελλάδος: Μάντσεστερ Σίτι εναντίον Λίβερπουλ στο πλαίσιο της δεύτερης αγωνιστικής για το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ. Θεωρητικά μιλάμε για το μεγαλύτερο ντέρμπι του πρώτου γύρου, μιας και διασταυρώνουν τα ξίφη τους οι δύο πρώτοι του περσινού επεισοδιακού πρωταθλήματος, το οποίο η Λίβερπουλ κατάφερε και έχασε εντέλει  μετά από έναν καταστροφικό τελευταίο μήνα στο περασμένο πρωτάθλημα, οπού γνώρισε την εντός έδρα ήττα απ’την Τσέλσι με 0-2 και την αναπάντεχη ισοπαλία με 3-3 στην έδρα της Κρίσταλ Πάλας. Λίγο πριν από αυτά τα παιχνίδια όμως,είχαμε το δεύτερο και τελευταίο ραντεβού των δύο ομάδων για την προηγούμενη σεζόν. Και αυτή ήταν ίσως η στιγμή που η σεζόν της Λίβερπουλ έφτασε στο ζενίθ της. Λίγο πριν την καταστροφή.

Η Λίβερπουλ πήγαινε στο ντέρμπι του Άνφιλντ με 4 πόντους διαφορά από την Σίτι του Πελεγκρίνι, η οποία όμως είχε και δύο παιχνίδια παραπάνω να παίξει, σε σχέση με τους κόκκινους. Επομένως, η νίκη ήταν μονόδρομος για την Λίβερπουλ, αν ήθελε να έχει τη μοίρα στα χέρια της. Την μέρα του αγώνα η ατμόσφαιρα στο Άνφιλντ ήταν αυτή που έπρεπε για ένα παιχνίδι τίτλου. Ίσως και ακόμα καλύτερη, μιας και μετά από δύο μέρες (15/4) ήταν η επέτειος για τα 25 χρόνια από την τραγωδία του Χίλσμπορο. Ολόκληρο το Άνφιλντ τίμησε τους 96 νεκρούς με ένα μεγαλοπρεπέστατο κορεό και ήρθε και η ώρα για την ομάδα να κάνει το ίδιο,μέσα στο γήπεδο.
Αγγίζοντας το όνειρο

Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά. Η Λίβερπουλ πήρε το προβάδισμα μόλις στο 6ο λεπτό όταν ο Σουάρες με εκπληκτική κάθετη μπαλιά βρήκε τον Ραχίμ Στέρλινγκ, ο οποίος έκανε το 1-0. 20 λεπτά αργότερα η Λίβερπουλ κερδίζει κόρνερ. Τζέραρντ στην εκτέλεση, κεφαλιά του Σκρτελ και 2-0. Από πολύ νωρίς φαινόταν οτι η Λίβερπουλ έβαζε τις βάσεις για έναν θρίαμβο απέναντι στους πιο επικίνδυνους εκ των έτερων διεκδικητών του τίτλου. Τι καλύτερο από ένα 2-0 στο ημίχρονο;

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου όμως όλα άλλαξαν, καθώς μέσα σε 5 λεπτά, πρώτα στο 57 και μετά στο 62, η Σίτι έφερε το ματς στα ίσα και έδειχνε ικανή για την ολοκληρωτική ανατροπή, που θα έβαζε ταφόπλακα στα όνειρα τίτλου των κόκκινων, 5 αγωνιστικές πριν το τέλος. Ο Κομπανί και ο Κουτίνιο όμως είχαν άλλη άποψη. Τραγικό λάθος του Βέλγου, ο οποίος με στραβοκλωτσιά έστρωσε την μπάλα στον Κουτίνιο, που με ένα τέλειο μονοκόμματο σουτ έκανε το 3-2 στο 77ο λεπτό. Η λύτρωση ήρθε από το πουθενά. Η Λίβερπουλ ήταν ο κύριος της τύχης της πια. Με το σφύριγμα της λήξης το κατάμεστο Άνφιλντ τραγουδούσε “We’re gonna win the league” και o εμβληματικός αρχηγός της Στίβεν Τζέραρντ με δάκρυα στα μάτια έδινε το σύνθημα για την κατάκτηση του τίτλου. Όλοι το πίστευαν πια περισσότερο από ποτέ πως 24 χρόνια μετά απ’το τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για το 19ο.

 

[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=P42bQ37FKqs”]https://www.youtube.com/watch?v=P42bQ37FKqs [/su_youtube]
Όπως φάνηκε τελικά, το πλήρωμα του χρόνου δεν είχε έρθει. Η Λίβερπουλ έφτασε κοντά. Πολύ κοντά. Δεν θα ήταν υπερβολή οτι την ώρα της απονομής ο Τζέραρντ κράταγε το τρόπαιο στα χέρια του και το άφησε να του “γλιστρήσει” (στην κυριολεξία) λίγο πριν το σηκώσει στον ουρανό του Λίβερπουλ. Το τρόπαιο πήγε στο Μάντσεστερ τελικά. Στο Μέρσεϊσαϊντ έμεινε η πίκρα της δεύτερης θέσης, αλλά και η προσδοκία για κάτι ακόμα καλύτερο την επόμενη σεζόν. Για μια βδομάδα όλοι στο Λίβερπουλ ένιωθαν πρωταθλητές,ήταν πρωταθλητές. Η περασμένη σεζόν ήταν σαν μια τρελή πορεία ενός roller coaster. Η προσγείωση στο τέλος απότομη, όμως το παιχνίδι με την Σίτι ήταν σίγουρα το υψηλότερο σημείο γι’αυτήν την ομάδα και τους φίλους της. Εκεί που η αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη, εκεί που ένιωθαν πως άγγιζαν το όνειρο.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=YwQOK6GEDsE”]https://www.youtube.com/watch?v=P42bQ37FKqs [/su_youtube]