Άντριαν Μούτου: Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

Άντριαν Μούτου: Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ένας νεαρός επιθετικός από τη Ρουμανία, που άκουγε στο όνομα Άντριαν Μούτου, ερχόταν με τέτοια φόρα στην σκηνή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που ανάγκασε πολύ κόσμο να θεωρήσει ότι ο επόμενος μεγάλος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής μετά τον τεράστιο Γκεόργκε Χάτζι είχε βρεθεί. Τελικά, τα πράγματα πήραν μία απρόβλεπτη και εντελώς διαφορετική τροχία.

Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. O Mούτου ξεκίνησε τη καριέρα του στην πατρίδα του τη Ρουμανία, όπου το Πιτέστι και ύστερα το Βουκουρέστι, έγιναν τα πρώτα πεδία στα οποία έδειξε το πλούσιο ταλέντο του. Η μεταγραφή του στη Ντιναμό Βουκουρεστίου ήταν αυτή που άνοιξε και το παράθυρό του για τον κόσμο, καθώς στο πρώτο μισό της σεζόν 1999/00, ο Μούτου θα σκοράρει 25 γκολ σε 24 παιχνίδια, αναγκάζοντας το μεγαλύτερο πρωτάθλημα εκείνης της εποχής, τη Serie A, να τον κοιτάξει και να τον αρπάξει άμεσα.

Η Ίντερ ήταν αυτή που τον έφερε στη γείτονα χώρα, η Ελλάς Βερόνα θα τον “μονιμοποιήσει” ως κάτοικο Ιταλίας (σπάζοντας τις όποιες αμφιβολίες για την ποιότητά του) όμως στην Πάρμα θα λάμψει πραγματικά. Μαζί με τον Αντριάνο, ο Μούτου θα κάνει ένα απίστευτο επιθετικό δίδυμο. Θα σκοράρει 18 γκολ στη σεζόν, μαζί με τον “Αυτοκράτορα” θα φτάσουν τα 32, και η Τσέλσι, η οποία έχει στο τιμόνι της έναν Ιταλό κόουτς, τον Κλαούντιο Ρανιέρι, και έναν… λεφτά ιδιοκτήτη ετοιμο για υπερβάσεις, θα σπεύσει να τον κάνει δικό της, δίνοντας περίπου 17 εκατομμύρια ευρώ (κρατήστε αυτόν τον αριθμό)!

Το φοβερό ξεκίνημα και η σεζόν που τα άλλαξε όλα

Η περιπέτεια του Μούτου στο Λονδίνο θα ξεκινήσει ονειρικά.Τα 4 γρήγορα του γκολ, εκ των οποίων τα δύο εξ αυτών στο τοπικό ντέρμπι του Λονδίνου απέναντι στην Τότεναμ θα κάνουν τους Μπλε να τρίβουν τα χέρια τους με το διαμάντι το οποίο τσίμπησαν και το οποίο ήτα καταδικασμένο να σημάνει τη νέα εποχή των παχιών αγελάδων, την εποχή Αμπράμοβιτς. Πολύ γρήγορα όμως, αυτή η χαρά καταλάγιασε και με το τέλος της σεζόν, στην οποία ο νεαρός Ρουμάνος σκόραρε μόλις έξι γκολ ακόμα, έδωσε τη θέση της στην ανησυχία. 

Η φυγή του Κλαούντιο Ρανιέρι και ο ερχομός του Ζοζέ Μουρίνιο, το καλοκαίρι του 2004, θα δημιουργήσει ένα κλίμα εκρηκτικό. Και πως να μην ήταν, όταν ο Αντριάν είχε ανακαλύψει τις…  χαρές της νυχτερινής ζωή του Λονδίνου, τα πάρτι και τις καταχρήσεις. Ο ποδοσφαιριστής οδηγήθηκε σε μία ζωή που θύμιζε, όπως έλεγαν και στην Αγγλία, έναν “ροκ σταρ”, μόνο που κάθε πρωί, τον καλούσε το καθήκον της προπόνησης, το οποίο ας πούμε ευγενικά ότι ο Μούτου έγραφε στα παλαιότερα των ποδοσφαιρικών υποδημάτων του. Αυτή η τακτική ήταν λογικό να εξοργίζει τον Ζοζέ Μουρίνιο και οι κόντρες ήταν – εν τέλει – αμέτρητες, με αποκορύφωμα τους τραυματισμούς που ξάφνου γινόντουσαν… καπνός όταν ερχόταν η ώρα ο παίκτης να παίξει με την Εθνική του ομάδα αλλά και την περίπτωση καταδίωξής του από τη ρουμανική αστυνομία κατά τη διάρκεια των διακοπών του, καθώς δεν σταμάτησε ποτέ στις υποδείξεις τους για έλεγχο! Η κατάσταση αυτή κράτησε όλη τη σεζόν 2004-05, φτάνοντας σε μία κλιμάκωση που σίγουρα πολλοί περίμεναν, αλλά όχι με τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Άντριαν Μούτου: Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

Το καλοκαίρι του 2005 λοιπόν ο  Άντριαν Μούτου περνάει από έναν ξαφνικό έλεγχο ντόπινγκ, στον οποίο βρίσκεται αρνητικός. Όλα καλά εκεί. Ή μήπως όχι; Ο έλεγχος αυτός ήταν ξαφνικός, όχι γιατί η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας είχε κάποια πληροφορία και έστειλε εκεί συνεργείο ελέγχου, αλλά γιατί η ίδια η Τσέλσι τον έκανε με δικό της τιμ, δίχως καν τη γνώση και την έγκριση της Π. Ο. ! Του αρνητικού ελέγχου ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα ένας δεύτερος έλεγχος, ο οποίος διενεργήθηκε πάλι από τους Μπλε και που εν τέλει βρήκε τον παίκτη θετικό στη χρήση κοκαϊνης. Η Αγγλική ομοσπονδία ενημερώθηκε, και ο Μούτου πολύ γρήγορα βρέθηκε εκτός γηπέδων για επτά μήνες, ενώ του επιβλήθηκε και πρόστιμο ύψους 200.000 δολαρίων. 

Το πρόστιμο και η “εκδικήτική” αντιμετώπιση της Τσέλσι

Η Τσέλσι αποφάσισε να βγάλει τον Μούτου “στη σέντρα”, δίχως να χάσει λεπτό. Με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς να είναι εξοργισμένος από το γεγονός ότι ο παίκτης του βρέθηκε θετικός στη χρήση κοκαΐνης, η ομάδα του Λονδίνου προχώρησε στην ολοκλήρωση, με συνοπτικές διαδικασίες, του συμβολαίου του, αφήνοντάς τον ελεύθερο και μην δίνοντας του μία δεύτερη ευκαιρία μετά τη λήξη της επτάμηνης τιμωρίας του. Όμως οι “Μπλε” δεν έμειναν εκεί. 

Η απόφαση του Ρώσου ιδιοκτήτη της ομάδας ήταν ότι ο νεαρός επιθετικός έπρεπε να πληρώσει για την οικονομική ζημιά που τους έκανε με την άσωτη ζωή του. Να πληρώσει κυριολεκτικά. Η Τσέλσι πήγε στα δικαστήρια τον Ρουμάνο , ζητώντας του αποζημίωση για τα χρήματα που δαπάνησε για να τον αγοράσει από την Πάρμα αλλά και το συμβόλαιο που του έδωσε. Το 2005, και μετά την επιστροφή του Μούτου στα γήπεδα για λογαριασμό της Γιουβέντους (με την βοήθεια της…. Λιβόρνο ως μεσάζοντα, καθώς η Γηραιά Κυρία δεν μπορούσε να φέρει άλλον παίκτη εκτός Ιταλίας εκείνη τη σεζόν) , η Τσέλσι ξεκίνησε την δικαστική της μάχη με τον Μούτου, η οποία τράβηξε για 13 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή μέχρι και το 2018! Σε όλες τις φάσεις της αντιδικίας, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο Μούτου έπρεπε να πληρώσει. Ένας… λογαριασμός 17 εκατομμυρίων ευρώ οφείλεται από τον ίδιο προς την ομάδα του Λονδίνου και τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς, για τη ζημιά που εκείνος τους έκανε, με τον Σύλλογο και τις αρχές να εξαντλούνε όλη τους την αυστηρότητα στον Ρουμάνο.

Όμως μήπως η ζημιά που έγινε στην καριέρα του παίκτη δεν είναι έργο του Μούτου; Ή μάλλον αποκλειστικά έργο δικό του; 

“Εκτός γηπέδου δεν είμαι καλά. Πως να είμαι; Η όλη απόφαση για το πρόστιμο με έχει καταβάλλει προσωπικά και νομίζω ότι έχω πληρώσει αρκετά για ένα λάθος που έγινε λόγω της νεαρής μου ηλικίας και που απέχει πολύ από το ποιος είμαι τώρα, ώς άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής” θα πει ο Μούτου. “Δεν μπορώ να πληρώσω έναν τέτοιο ποσό, και δεν είναι θέμα θέλησης, αλλά το απλό ζήτημα του ότι δεν έχω τη δυνατότητα να το κάνω.” 

Όλη η υπόλοιπη καριέρα του Μούτου θα βρεθεί κάτω από τη σκιά αυτής της απόφασης. Ναι, θα ζήσει κάποια πολύ παραγωγικά χρόνια στη συνέχεια, όμως κάθε φορά που θα αναφέρεται το όνομα του αυτή η ‘σκιά” θα τον συνοδεύει. Και εκεί έρχεται το ερώτημα: Μήπως η Τσέλσι ήταν υπερβολικά αυστηρή; 

Δύο μόλις χρόνια πριν, ο Αυστραλός τερματοφύλακας, Μαρκ Μπόσνιτς, ο οποίος άνηκε στην Τσέλσι, βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης. Ο Αυστραλός, μια χαρακτηριστική περίπτωση αυτοκαταστροφικού ποδοσφαιρική, αποδεσμεύτηκε από την Τσέλσι, χωρίς κάποια άλλη ενέργεια. Στην περίπτωση όμως του Μούτου, σε ένα βαθμό ίσως και αποτέλεσμα του μεγάλου ποσού που δαπάνησαν οι “Μπλε”, η αντιμετώπιση ήταν εντελώς διαφορετική.

Η Τσέλσι κυνήγησε μέχρι τέλους την υπόθεση αυτή, την ώρα που η FIFPro, η παγκόσμια ένωση επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, υποστήριζε ότι ο παίκτης βρίσκεται αδίκως στο στόχαστρο, πρώτον λόγω εθνικότητας, καθώς παίκτες με Αγγλικό διαβατήριο προστατεύονται από την νομοθεσία της Premier League, σε αντίθεση με τον Μούτου, αλλά επίσης γιατί η Τσέλσι φαινόταν πως προσπαθούσε να “καταστρέψει τη ζωή και την καριέρα του Μούτου, κινούμενη εκδικητικά για ένα θέμα – το ύψος του ποσού μεταγραφής – το οποίο ο ίδιος ο παίκτης δεν είχε καμία σχέση.”

Μέχρι και σήμερα, ο Ρουμάνος δεν έχει πληρώσει αυτό το πρόστιμο, και σύμφωνα με τον ίδιο δεν δύναται να το πληρώσει. Η καριέρα του πάντως είχε και κάποιες πολύ καλές στιγμές και αυτές αξίζει να τις μνημονεύουμε. Φυσικά, πρώτη και καλύτερη η παρουσία του στη Φλωρεντία και την ομάδα της Φιορεντίνα. Με τους Βιόλα ο Μούτου θα πετύχει 54 γκολ σε 111 συμμετοχές και θα δείξει πως μπορεί να βάλει την καριέρα του στον δρόμο που αυτή έπρεπε να βρίσκεται από την αρχή της, αρκεί να είχε την κατάλληλη εμπιστοσύνη.

Και το όνειρο κράτησε αρκετά, μέχρι που επέστρεψαν οι κακές συνήθειες του Λονδίνου. Θετικό τεστ ναρκωτικών και νέα τιμωρία, εξάμηνη αυτή τη φορά, ήρθε για να κλείσει το παραγωγικότερο κεφάλαιο της καριέρας του, ενώ παράλληλα έκλεινε και η πόρτα της Εθνικής ομάδας, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ πριν από ένα παιχνίδι με το Σαν Μαρίνο. Οι δαίμονες είχαν επανεμφανιστεί.

Μιλώντας σήμερα για τον Μούτου σίγουρα δεν σκεφτόμαστε τον διάδοχο του Χάτζι, όπως είχε κάνει πολύ κόσμο να πιστεύει ο νεαρός Άντριαν το 2000 που συστήθηκε στον κόσμο. Σκεφτόμαστε όλοι έναν ποδοσφαιρικό αστερα (της χώρας του τουλάχιστον) που πέταξε μια χρυσή ευκαιρία να γίνει ένας από τους μεγάλους φορ της γενιάς του και να κοιτάξει τα μάτια τον Χάτζι ως ο κορυφαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής στην ιστορία. Ναι, τέτοιο ήταν το ταλέντο του. Εν τέλει, τον κοίταξε κατάματα μόνο στην Εθνική ομάδα, με την οποία σκόραρε 35 φορές, όσες και το ιερό τοτέμ των Ρουμάνων.

Κατά τα άλλα, η άστατη ζωή, η οποία πραγματικά θύμιζε κατά καιρούς έναν ροκ σταρ, του έβαλε σημαντικά τάκλιν και η πολύ σκληρή στάση ενός συλλόγου έκανε το όνειρο εφιάλτη και βοήθησε και αυτή στο να μην πάρει ποτέ ουσιαστικά τα πάνω του ο παίκτης, ώστε να χαρούμε τον πραγματικό Άντριαν Μούτου για διάστημα μεγαλύτερο από τις πεντε σεζόν του Ρουμάνου στο Φιρένζε.