“Cem oldu aşıkları άνθρωπέ μου, τι ξεφτίλα…”

ενές καντέρ

“Να σου χαλάνε τ’ όνειρο κι εσύ να τους αφήνεις”, έγραφε ήδη από την πρώτη δεκαετία του 1990, ένας εκ των σπουδαιότερων ποιητών του ελληνικού πενταγράμμου αναφορικά με τα κοινωνικά ζητήματα που διεθνώς απασχολούν το άτομο του καθενός.

Τότε ήταν που ερχόταν στη ζωή, περίπου, ο Καντέρ, ο μπασκετμπολίστας που απασχόλησε όλο και εντονότερα αυτές τις μέρες την διεθνή ειδησεογραφία με την εναντίωση του στην κυβέρνηση Ερντογάν και με τις απειλές που δέχεται διαδικτυακώς για τη ζωή του. Ο γεννηθείς το 1992, Τούρκος άσσος, όπως είχαμε γράψει και σε προηγούμενο άρθρο, ζει τα τελευταία χρόνια στις Η.Π.Α. και αγωνίζεται με τη φανέλα των Knicks. To ματς – διαφήμιση στο Λονδίνο, έλαβε λοιπόν χθες βράδυ χώρα, εν τη απουσία ενός μέλους της ομάδας , το οποίο δεν μετέβη στην Ευρώπη , προστατευόμενο από τους φορείς της Λίγκας για την σωματική του ακεραιότητα. Ο Ενές, υπενθυμίζουμε ότι έχει απολέσει το τουρκικό διαβατήριο, οι γονείς του συνελήφθησαν από το καθεστώς Ερντογάν και σαφώς για οποιοδήποτε φιλοκυβερνητικό μέσο των γειτόνων, αποτελεί το κόκκινο πανί, μια και δημοσίως ζητούν πλέον την έκδοσή του στην γείτονα. Η κατηγορία; Σαφέστατη… ότι συνεργάστηκε,δηλαδή, και χρηματοδότησε το πραξικόπημα, για το οποίο βασικός κατήγορος είναι ο ιμάμης Γκιουλέν.  Σημειώνω απλώς, ότι μέσα σε αυτό το φιάσκο της υποτιθέμενης ανατροπής , δε λάβαμε καν ως δεδομένο πως το πραξικόπημα ήταν αληθινό, μια και δε χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τις φωτογραφίες με το iphone  στα χέρια την ώρα που “φοβόταν αποκλεισμένος” ο τούρκος Πρόεδρος και διάφορα άλλα στοιχεία που ενδεχομένως τον “κάρφωναν”. ‘Ετσι λοιπόν, σημειώνω ότι με το βάρος της κατηγορίας να πέφτει στον Γκιουλέν, ο ίδιος βρίσκεται επίσης στις Η.Π.Α. φοβούμενος για τη ζωή του.

Στις εξελίξεις του θέματος και στις συλλογικές ευθύνες

ενές καντέρ

Η στάση του καθεστώτος ήταν γνωστή τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο προς τους απλούς πολίτες ή τους αθλητές. Γελοιογράφοι απελάθηκαν, δημοσιογράφοι-ακόμα και μη Τούρκοι πολίτες φυλακίστηκαν και η ελευθερία του τύπου συνεχίζει να αμφισβητείται στην πράξη. Προς απόδειξη όλων αυτών, η ανοιχτά φιλοκυβερνητική εφημερίδα “Σαμπαχ” , εχθές, την ημέρα του ματς , έκανε λόγο για διεθνές ένταλμα σύλληψης αναφορικά με το πρόσωπο του αθλητή. Όμως ψάχναμε αθλητές με συνείδηση, αναρωτιόμασταν πώς θα υπάρξει πρόοδος στον τερματισμό της λεκτικής και μη βίας και καταστολή της ενδογηπεδικής καφρίλας. Αναρωτιόμασταν πότε οι αθλητές δεν θα νοιάζονται μόνο για τις εισπράξεις τους επιδιώκοντας να τα έχουν καλά με όλους. Πότε ,τελοσπάντων , θα γίνονταν σύμβολα αλληλεγγύης, εξέλιξης των σπορ και κατ επέκταση της ίδιας της κοινωνίας. Εθίγησαν κατά καιρούς, αρκετά τέτοια πρόσωπα και εξήραν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι, ανάλογες κινήσεις. Ο καθείς με τις διαφωνίες του, αλλά πώς να εναντιωθείς στην χθεσινή επιστολή του Καντέρ, ενός ανθρώπου που με τίμημα αυτό που αγαπά και του δίνει να φάει, δηλαδή το μπάσκετ, ούτε αντιτίθεται , ούτε οπισθοχωρεί στις πάγιες πια θέσεις του για όσα υφίσταται. Έχει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να δει αγαπημένα του πρόσωπα από το 2015 όπως τόνισε, μα πώς να αφήσει ένα καθεστώς να του χαλάσει το όνειρο; Ένα όνειρο για χάρη του οποίου πάλευε από μικρό παιδί, μια ιδέα για την οποία μόχθησε να την κάνει πράξη στο υψηλότερο επίπεδο, μα χωρίς πια να μπορεί να αγωνιστεί με τα χρώματα της πατρίδας του! Τότε λοιπόν, αναρωτιέμαι πού  ήταν, ακόμα έως τώρα η Τουρκική Ομοσπονδία καλαθοσφαιρίσης; Γιατί ως ανεξάρτητη αρχή δεν πήρε θέση; Ελεγχόμενη και αυτή; Μη ανεξάρτητη ή απλώς καλά βολεμένη; Πρόοδος και εκεί και άντε να πιστέψουμε ότι το πραξικόπημα πήρε σάρκα και οστά με τανκς, ότι δεν υποκινήθηκε από τον Ερντογάν, αλλά από τα χρήματα του κάθε Καντέρ. Από την δικαιοσύνη και τον τύπο,άλλωστε, έως και τον χώρο του αθλητισμού λειτουργούν όλα τόσο ανεξάρτητα σε αυτή τη χώρα που τα παραδείγματα για τη νέα γενιά είναι εμφανή!

“Κι έτσι όπως χάζευα δερβισάδες, μπεκτασίδες,

άλαλοι με κυκλώσανε μα ακόμα τους ακούω.

συνεχίζει παρακάτω ο ίδιος ποιητής, μα όσες αναμνήσεις, μυρωδιές και χρώματα κι αν φτάνουν στο νου του Ενές από τη γειτονιά των παιδικών του χρόνων, το γραφείο του γενικού εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης , έχει ήδη ετοιμάσει όλα τα σχετικά έγγραφα, βάσει του δημοσιεύματος της “Σαμπαχ” και τα απέστειλε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Τουρκίας. Δεν το βάζει κάτω ο ίδιος , δε σωπαίνει αναγνωρίζοντας το κόστος και μάλιστα δίχως καμία πρόθεση να παραστήσει τον ηγέτη της ελευθερίας ή της αλλαγής του τουρκικού λαού, αναφέρεται με περίσσια διακριτικότητα στον μεγάλο αριθμό των συμπατριωτών του που ασπάζονται τις ίδιες απόψεις για τις πολιτικές του Ερντογάν. Η διαφορά είναι ότι ο ίδιος έχει το βήμα να τις εκφράσει! Και το κάνει, δεν σκύβει! Έχει αυτογνωσία του για το ρόλο του στην κοινωνία, δεν παριστάνει τον πολιτικό, αλλά έναν ακόμα άνθρωπο που μάχεται για το δικαίωμα της προσωπικής του ελευθερίας, ένα ακόμα πρότυπο επαγγελματία και συνειδητού πολίτη (“δεν έχω ούτε μια κλίση για παράνομο παρκάρισμα στη Νέα Υόρκη”-αναφέρει στην επιστολή του) προς τα εκατομμύρια νέων παιδιών που επιδιώκουν, όχι μόνο στις Η.Π.Α. και την Τουρκία, να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Το αξιοσημείωτο όμως σε όλο αυτό, είναι το γεγονός πως το ΝΒΑ ως φορέας, φαίνεται να είναι στο πλευρό του. Από πλευράς του επικεφαλής του, εξαρχής στηρίζει την προσπάθεια του και όσα νομίμως διεκδικεί. Κάπως έτσι λοιπόν, ο Σιλβερ, ο κομισάριος του ΝΒΑ, στην συνέντευξη τύπου πριν από το χθεσινό παιχνίδι είπε ότι υποστηρίζει την απόφαση του Ενες να μην ταξιδέψει και παίρνει πολύ σοβαρά τις απειλές, ενώ επισήμανε ξανά ότι “το ΝΒΑ ως παγκόσμια επιχείρηση στηρίζει τον Καντέρ και την πλατφόρμα που έχει στηθεί ώστε να μπορεί να εκφράζει αυτός και οι άλλοι παίκτες απόψεις για πράγματα που είναι σημαντικά για εκείνους’.

Εδώ τουλάχιστον κάθε παρανοϊκό και ασέβαστο στοιχείο Τραμπ, δεν μπορεί να επέμβει το ίδιο ικανά κι αυτό ας ελπίσουμε να συνεχιστεί όταν το “κόκκινο χαρτί” της Ιντερπόλ θα ζητά, διόλου ευγενικά, την επιστροφή του Καντέρ στην γενέτηρά του, σε αυτή την “Πολιτεία απέραντη από γυαλί και κεχριμπάρι” όπως συνεχίζει στο ίδιο έργο ο ποιητής Θανάσης. Και το ευχόμαστε τόσο έντονα, διότι, εάν συμβεί τελικά και δικαστεί εκεί, κατά πάσα πιθανότητα η τύχη του θα είναι ίδια με όσους άλλους.

“Τράβηξαν δειλά δειλά

 της Κερκόπορτας το σύρτη

 και πήραν φωτιά τα μάτια τους

 μάγκα μου απ’ όσα είδαν.”