Ελλάδα – Γερμανία: Μια του Ντιρκ, δυο του Νοβίτσκι, τρεις και του Παπαλουκά!

Ελλαδα Γερμανία

Σε αντίθεση με το πόδοσφαιρο, οι Γερμανοί ουδέποτε υπήρξαν φόβητρο στο μπάσκετ. Ποτέ κανείς στα χρονικά δεν είπε “ωχ κληρωθήκαμε με τη Γερμανία, πως τους αντιμετωπίζεις αυτούς”;

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Γερμανοί είναι άσχετοι ή δεν αγαπούν το μπάσκετ. Γεμάτα είναι τα γήπεδα της Basketball Bundesliga κάθε Σαββατοκύριακο. Απλώς δεν επενδύονται τα αντίστοιχα ποσά με το ποδόσφαιρο. Για την ώρα οι Γερμανοί φαίνονται να είναι ευχαριστημένοι απλώς να παλεύουν να μπουν στα Playoffs της Euroleague. 

Έτσι, χλιαρή από πάντοτε ήταν η παρουσία τους στα τεκταινόμενα του ευρωπαϊκού μπάσκετ με εξαίρεση τα τουρνουά που διοργάνωναν όπου παραδοσιακά τα πήγαιναν καλά αλλά και την εποχή που μεσουρανούσε ο τεράστιος Ντιρκ Νοβίτσκι. 

Ελλάδα - Γερμανία: Μια του Ντιρκ, δυο του Νοβίτσκι, τρεις και του Παπαλουκά!
H μισή… και βάλε ιστορία του γερμανικού μπάσκετ οφείλεται σε αυτόν εδώ τον τύπο!

Η Γερμανία γνωρίστηκε με τα Eurobaskets στα 1950s καθώς νωρίτερα της απαγορευόταν η συμμετοχή λόγω του ρόλου της χώρας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ασφαλώς όπως και οι πολιτικές οντότητες έτσι και οι εθνικές ομάδες ήταν χωρισμένες σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία. Οι δρόμοι… των Γερμανιών με την Ελλάδα έμελλε να συναντηθούν στα 1960s. Η Δυτική Γερμανία ηττήθηκε (72-81) στην Τιφλίδα από την εθνική μας στο Eurobasket 1965 αλλά η Ανατολική επικράτησε με 69-56 δύο χρόνια αργότερα στο Eurobasket της Φινλανδίας. Σε μια εποχή που οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις των χωρών του “σιδηρού παραπετάσματος” στήριζαν έμπρακτα το μπάσκετ, η Ανατολική Γερμανία σημείωνε παραδοσιακά καλύτερα αποτελέσματα από την Δυτική απλώς όχι τόσο καλά που να φέρνουν μετάλλια στη χώρα. Αυτός ήταν κι ο λόγος που μετά το 1969 η Ανατολική Γερμανία πρακτικά εξαφανίστηκε από το μπασκετικό χάρτη καθώς η κυβέρνηση της έδωσε βαρύτητα σε άλλα σπορ όπως ο στίβος. 

Η Δυτική Γερμανία έκανε μια πιο σοβαρή προσπάθεια τα επόμενα χρόνια αναλαμβάνοντας να διοργανώσει το Eurobasket του 1971 αλλά τερμάτισε 9η με μόλις μια 1 νίκη σε 5 ματς ομίλων. Το απότελεσμα δεν ήταν πολύ καλύτερο στους επίσης εντός έδρας Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου την επόμενη χρονιά που τη βρήκαν στη 12η θέση. Στη συνέχεια απέτυχαν να προκριθούν σε οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση μέχρι το 1981 όπου θα επέστρεφαν στο Eurobasket της Τσεχοσλοβακίας. Μάλιστα, θα συναντιόνταν και με την εθνική μας ομάδα στα ματς κατάταξης για τις θέσεις 7-12. Όπως και το 1965 η γαλανόλευκη επικράτησε με 71-67. 

Τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο για τους Δυτικογερμανούς με την εμφάνιση του σπουδαίου Ντέτλεφ Σρεμπφ, καθ’υπερβολήν του Νοβίτσκι πριν τον Νοβίτσκι που μάλιστα ξεκίνησε κι αυτός την καριέρα του στο ΝΒΑ από τους Dallas Mavericks. Χάρη στον αμερικανοθρεμμένo (πήγε κολλέγιο στις ΗΠΑ) small forward η Δυτική Γερμανία θα περνούσε επιτέλους στα νοκ άουτ μια διοργάνωσης στο εντός έδρας Eurobasket του 1985 και θα επαναλάμβανε την επιτυχία της δύο χρόνια αργότερα στην Αθήνα. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, βρήκε απέναντι της την Ισπανία και έναν δαιμονισμένο Σαν Επιφάνιο που με δύο 30ρες τους έστειλε σπίτι τους. 

Ελλάδα - Γερμανία: Μια του Ντιρκ, δυο του Νοβίτσκι, τρεις και του Παπαλουκά!
Ο Ντέτλεφ Σρεμπφ με τη φανέλα που συνδέθηκε περισσότερο στην καριέρα του, αυτή των Seattle Supersonics!

Το ανατρεπτικό Eurobasket 1993 και η μοναδική κατάκτηση των Γερμανών

Η πτώση του τέιχους του Βερολίνου σήμανε την ενοποίηση της χώρας και προφανώς των εθνικών ομάδων της. Κανείς δεν περίμενε η ενωμένη πλέον Γερμανία να σαρώσει άμεσα όμως το Eurobasket 1993 επιφύλαξε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία της διοργάνωσης με την εθνική μας να πέφτει δυστυχώς και αυτή θύμα των Γερμανών!

To Eurobasket του 1993, το πρώτο που διεξήχθη στην ενωμένη Γερμανία, ήταν περίεργο από κάθε οπτική. Το γεγονός που το σημάδεψε ήταν ασφαλώς ο θάνατος του θρύλου Ντράζεν Πέτροβιτς δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσει το τουρνουά. Επίσης, αυτό ήταν το πρώτο τουρνουά στο οποίο δεν θα λάμβαναν μέρος οι δύο μεγάλες δυναστείες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία, καθώς οι χώρες που εκπροσωπούσαν είχαν ουσιαστικά διαλύθεί. Η FIBA αποφάσισε τότε λόγω των πολιτικών γεγονότων και την ανάδυση νέων χωρών στον ευρωπαϊκό χάρτη να διεξάγει ένα έξτρα γύρο προκριματικών μόλις ένα μήνα πριν την τελική φάση αυξάνοντας παράλληλα τις ομάδες από 12 σε 16. Η Ελλάδα κατέβαινε για πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση χωρίς το Νίκο Γκάλη και κανείς δεν γνώριζε αν θα μπορούσε να ξεπεράσει την απουσία του. 

Το τουρνουά ήταν ένα από τα πιο ανοιχτά όλων των εποχών, δεν μπορούσε να γίνει ασφαλής πρόβλεψη για ποιες ομάδες θα κατέληγαν στα μετάλλια. Οι εκπλήξεις ήταν πιο εκκωφαντικές από όσο μπορούσε να φανταστεί κανείς με ομάδες όπως η Εσθονία και η Βοσνία- Ερζεγοβίνη να προκρίνονται στα προημιτελικά! Η διοργανώτρια Γερμανία δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο: σχεδόν όλοι οι παίκτες της έπαιζαν στην εγχώρια λίγκα, ακόμη και ο MVP του τουρνουά, Κρις Βελπ, “έβγαζε το ψωμί” του στη Μπάγερ Λεβερκούζεν, μια ανυπόληπτη ομάδα στις ευρωπαϊκές αρένες. Είχε όμως έναν ανερχόμενο προπονητή που πέτυχε την πρώτη του σπουδαία επιτυχία, το Σβέτισλαβ Πέσιτς. Χωρίς να κάνουν καμιά φοβερή πορεία και στηριζόμενοι κυρίως στη ρέντα του Βελπ οι Γερμανοί έφθασαν ασθμαίνοντας μέχρι τον ημιτελικό όπου τους περίμενε η εθνική μας ομάδα που επίσης είχε δώσει οριακά ματς πρόκρισης με Ισπανούς και Γάλλους κερδίζοντας στο καλάθι.

Η Ελλάδα ήταν το φαβορί αλλά οι Γερμανοί εκείνο το βράδυ φορώντας την ολοκόκκινη στολή τους θύμιζαν… Σοβιετική Ένωση και διαχειρίστηκαν το ματς καλύτερα. Προς το τέλος του,  προηγήθηκαν με +10 (60-70) και κάπου εκεί έσβησαν τα όνειρα της Ελλάδας για έναν ακόμη τελικό μετά το 1987 και 1989 παρά την εξαιρετική απόδοση του Φάνη Χριστοδούλου (23π.). Στο μεγάλο τελικό η Γερμανία επικράτησε (71-70) χάρη σε ένα τεράστιο play του Βελπ που κάρφωσε στο καλάθι των Ρώσων παίρνοντας και το φάουλ τρία δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Στον μικρό τελικό η Ελλάδα δεν έφερε καμία αντίσταση (99-59) κόντρα στη ψυχωμένη Κροατία που έπαιζε για να αφιερώσει το χάλκινο στο Ντράζεν. 

Οι πρώτες κόντρες με το “γερμανικό θαύμα”, Ντίρκ Νοβίτσκι!

Η εθνική μας πήρε μια μίνι εκδίκηση στη δική της έδρα δύο χρόνια αργότερα νικώντας τους Γερμανούς με 83-79 για την πρώτη φάση ομίλων και το επόμενο ραντεβού δόθηκε το 1999 στον “κρανίου τόπο” για το ελληνικό μπάσκετ, τη γαλλική Ντιζόν. Εκεί συστήθηκε στο ευρωπαίκό κοινό ο Ντιρκ Νοβίτσκι που στην πρεμιέρα των ομίλων μας έριξε 21 πόντους στο κεφάλι, έναν για κάθε ένα από τα 21 έτη ηλικίας του! Προερχόμενος από τη rookie season του στο ΝΒΑ, ο… Γιάννης Αντετοκούνμπο της εποχής (είχε πάει απευθείας στις ΗΠΑ από την Α2 Γερμανίας) μας σόκαρε για τα καλά αλλά το dagger που λένε και οι Αμερικανοί μας το έμπηξε ο σερβικής καταγωγής Βλαντ Μπογκόγεβιτς με τρίποντο που σφράγισε το τελικό 59-58. Το τουρνουά συνεχίστηκε εφιαλτικά για εμάς όπως σας έγραφα στο άρθρο για τη Τσεχία ενώ οι Γερμανοί τερμάτισαν στην τιμητική γι’ αυτούς 7η θέση. 

Το σκηνικό επαναλήφθηκε δύο χρόνια αργότερα στην Αττάλεια της Τουρκίας, μόνο που αυτή τη φορά σήμαινε απευθείας αποκλεισμό. Ελλάδα και Γερμανία συναντήθηκαν στα χιαστί με έπαθλο μια θέση στην οχτάδα κι ο Ντιρκ είχε ξανά κέφια. Αυτή τη φορά φόρτωσε το ελληνικό καλάθι με 25 πόντους με την Γερμανία να επικρατεί με 80-75. Στο παιχνίδι αυτό ένας ακόμη Πέσιτς, ο γιος του Σβέτισλαβ, Μάρκο που είχε επιλέξει να αγωνίζεται με τα γερμανικά χρώματα θα πλήγωνε την εθνική μας ομάδα παίζοντας ατελείωτο pick n roll με τον Ντιρκ.

Κι όλα αυτά σε ένα ματς που η Ελλάδα αρχικά είχε στραγγαλίσει τους Γερμανούς αφήνοντας τους πίσω ακόμα και με 22 πόντους (32-10) ενώ στο ημίχρονο προηγούνταν με +20 (42-22). Δυστυχώς το σάλπισμα αντεπίθεσης του γερμανικού Wunderkind ήταν διαρκές και το άνετο προβάδισμα μετατράπηκε σε -3 στο τελευταίο λεπτό. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς έκανε ένα καταστροφικό 5/6 σερί χαμένων βολών στο τελευταίο λεπτό και ο προπονητής Κώστας Πετρόπουλος “φορτώθηκε” σχεδόν εξ ολοκλήρου ότι η Γερμανία γύρισε στο παιχνίδι από το -20 με τον αγώνα αυτό να αποδεικνύεται το κύκνειο άσμα του στην εθνική ομάδα. Ο Ντιρκ οδήγησε τη Γερμανία μια ανάσα από το χάλκινο μετάλλιο εκείνου του Eurobasket, το οποίο τελικά θα ερχόταν αναπάντεχα στο Mundobasket του 2002! 

Ένας τελικός που είχε κερδηθεί πριν ξεκινήσει!

To θριαμβευτικό για την εθνική Ελλάδας Eurobasket 2005 είχε για πρώτη φορά στην ιστορία των διοργανώσεων ελληνογερμανικό φινάλε. Ο τελικός, όμως, δεν ήταν ζόρικος για την εθνική. Τα δύσκολα είχαν περάσει με Ρωσία στα προημιτελικά και φυσικά με την επική ανατροπή επί της Γαλλίας. Το Eurobasket του Βελιγραδίου κερδήθηκε τη στιγμή που ο Δημήτρης Διαμαντίδης ευστοχούσε στο “βάλτο αγόρι μου” τρίποντο του Βασίλη Σκουντή αλλά και τη στιγμή που ο Ντιρκ Νοβίτσκι έβαζε την go-ahead καλαθάρα στον άλλο ημιτελικό κόντρα στην Ισπανία, τρία δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Κι ευτυχώς να λέμε που ευστόχησε ο ‘Germinator’ αλλιώς αν παίζαμε τελικό με τους κακούς δαίμονες μας, Ισπανούς μπορεί να μην παίρναμε όυτε εκείνο το Eurobasket! Ο Ντιρκ ήταν ιστορικά καλός σε εκείνο το Eurobasket όντας ο πρώτος σκόρερ (26.1 πόντοι μ.ο.), ο δεύτερος ριμπάουντερ (10.6 μ.ο.), δεύτερος σε τάπες (1.9 μ.ο.) και φυσικά πρώτος σε λεπτά συμμετοχής (36.9′ μ.ο.). Το γεγονός ότι ανακηρύχθηκε αδιαμφισβήτητος MVP παρά την ήττα του στον τελικό είναι ένα ακόμα δείγμα του μεγαλείου του ανδρός!

Στον τελικό, λοιπόν, της Beogradska Arena (σημερινή Stark Arena ή αλλιώς το γήπεδο όπου έπαιξε ο Ολυμπιακός στο περασμένο F4) ο Νοβίτσκι ήταν και πάλι φοβερός με 23 πόντους και 9 ριμπάουντ αλλά το διαχρονικό πρόβλημα του ήταν ότι δεν είχε άξιους συμπαραστάτες. Με το Ρόλερ, το Ντεμιρέλ και το Φέμερλινγκ πως να πάρεις Eurobasket απέναντι σε αυτή την Ελλάδα; Από τη δική μας μεριά, όλοι οι παίκτες είχαν σημαδέψει αυτό το Ελλάδα-Γερμανία σαν το ματς της ζωής τους όμως για το Θοδωρή Παπαλουκά το θέμα ήταν κάτι παραπάνω από προσωπικό. Ο “Τεό” δεν μπορούσε να πιστέψει την αχαρακτήριστη αστοχία του από τη γραμμή των βολών πριν από 4 χρόνια στην Αττάλεια και μπήκε στον τελικό σαν μαινόμενος ταύρος. Ολοκλήρωσε τον αγώνα με 22 πόντους και 6 ασίστ παίρνοντας έτσι την προσωπική του ρεβάνς. 

Μια του Ντιρκ (στη Ντιζόν), δύο του Νοβίτσκι (στην Αττάλεια), ε, τρεις και του Παπαλουκά στο Βελιγράδι, λοιπόν!

Ελλάδα - Γερμανία: Μια του Ντιρκ, δυο του Νοβίτσκι, τρεις και του Παπαλουκά!
O Μιχάλης Κακιούζης σηκώνει το τρόπαιο (για τελευταία φορά μέχρι σήμερα) στον ουρανό της Beogradska Arena!

Τα ελληνογερμανικά ραντεβού αραίωσαν αλλά το ελληνικό σερί καλά κρατεί

Μετά τον τελικό βρήκαμε ξανά τον Ντιρκ για ένα τελευταίο ραντεβού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου όπου η εθνική μας κέρδισε έυκολα (87-64) έχοντας το Σπανούλη σε μεγάλη μέρα (23 π.). Ελλάδα και Γερμανία τα ξαναείπαν στο Eurobasket του 2009 (84-76 νίκη της Ελλάδας) με τον Big German όμως να κάνει καλοκαιρινές διακοπές έπειτα από πάρα πολλά χρόνια. Ακολούθησε σιγή… ιχθύος για σχεδόν μια δεκαετία καθώς οι δύο ομάδες δεν βρίσκονταν σε επίσημες διοργανώσεις μέχρι να κληρωθούν στον ίδιο όμιλο των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019. Η γαλανόλευκη κέρδισε και τα δύο ματσάκια σε Πάτρα και Μπάμπεργκ διευρύνοντας το σερί της από το 2001 και μετά στο 13-0 (σε επίσημα και φιλικά)! 

Οδεύουμε λοιπόν σε συνάντηση σε Eurobasket μετά από 13 χρόνια, με το σερί στο 13-0 και το ματς να έχει οριστεί Τρίτη και 13! Δεν πιστεύω να είστε τίποτα προληπτικοί;

Προϊστορία

Σε Eurobasket

1965: Ελλάδα 81-72 Δυτική Γερμανία (πρώτη φάση ομίλων)

1967: Ανατολική Γερμανία 69-56 Ελλάδα (πρώτη φάση ομίλων)

1981: Δυτική Γερμανία 67-71 Ελλάδα (αγώνες κατάταξης 9-12)

1993: Γερμανία 76-73 Ελλάδα (ημιτελικός)

1995: Γερμανία 79-83 Ελλάδα (πρώτη φάση ομίλων)

1999: Γερμανία 59-58 Ελλάδα (πρώτη φάση ομίλων)

2001: Γερμανία 80-75 Ελλάδα (χιαστί – φαση των 16)

2005: Ελλάδα 78-62 Γερμανία (τελικός)

2009: Γερμανία 76-84 Ελλάδα (δεύτερη φάση ομίλων)

Εκτός Eurobasket

Παγκόσμιο Κύπελλο 1994:  Ελλάδα 68-58 Γερμανία (πρώτη φάση ομίλων)

Ολυμπιακοί Αγώνες 2008: Ελλάδα 87-64 Γερμανία (φάση ομίλων)

Παγκόσμιο Κύπελλο 2019: Ελλάδα 92-84 Γερμανία

και Γερμανία 63-69 Ελλάδα ( δεύτερη φάση ομίλων – προκριματικά)