Ελλαδάρα για τελικό; Για να δούμε…

Ελλάδα-Λιθουανία-14

Το Rabona βρέθηκε στις κερκίδες του Κλειστού ΟΑΚΑ για την τελευταία αγωνιστική ημέρα του Τουρνουά «Ακρόπολις» (με επίσημη πρόσκληση μάλιστα) και σας μεταφέρει όλο το αγωνιστικό ρεπορτάζ εκ των έσω, αναλύοντας την συνολική εικόνα της Εθνικής ομάδας και προβλέποντας την πορεία της στο Ευρωμπάσκετ.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: η Εθνική ομάδα μπάσκετ ολοκλήρωσε εχθές τους φιλικούς αγώνες προετοιμασίας ενόψει του Ευρωμπάσκετ 2015, το οποίο θα διεξαχθεί σε τέσσερις χώρες: Γαλλία, Γερμανία, Κροατία (στον όμιλο του Ζάγκρεμπ θα βρίσκεται η Ελλάδα) και Λετονία με την νοκ -αουτ φάση του τουρνουά να διοργανώνεται εξ ολοκλήρου στην Γαλλία. Η «επίσημη αγαπημένη» κατέγραψε 7 νίκες και 2 ήττες στα 9 φιλικά που συμμετείχε ενώ κατέκτησε τα δύο τουρνουά που διοργανώθηκαν εντός έδρας σε Ξάνθη και Αθήνα. Συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε πως από πλευράς αποτελεσμάτων η προετοιμασία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ήταν αρκούντως ικανοποιητική. Μπορούμε να πούμε όμως το ίδιο από πλευράς απόδοσης και φόρμας;

Κάνοντας μια συνολική αποτίμηση της προετοιμασίας της ομάδας είναι αναμφίβολο πως η σταδιακή βελτίωση της μέρα με την μέρα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Ωστόσο, οι εμφανίσεις της Ελλάδας δεν ήταν αντίστοιχες με την δυναμική του ρόστερ της, το οποίο έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως το κορυφαίο όλων των εποχών. Η στελέχωση της 12αδας από τον ομοσπονδιακό προπονητή Φώτη Κατσικάρη υπήρξε πραγματικά η καλύτερη δυνατή (με κάποια ρίσκα όπως η μη κλήση τρίτου 5αριου). Με τέσσερις παίκτες που τελείωσαν την σεζόν στο ΝΒΑ: Νικ Καλάθης, Κώστας Κουφός, Κώστας Παπανικολάου και ο μελλοντικός σταρ του ελληνικού μπάσκετ, Γιάννης Αντετοκούνμπο. Με τον κατα τεκμήριο καλύτερο καλαθοσφαιριστή της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια, Βασίλη Σπανούλη. Με τους δις Πρωταθλητές Ευρωλίγκας Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Σλούκα, Βαγγέλη Μάντζαρη, Στράτο Περπέρογλου. Με τους ανεκτίμητης αξίας σε εμπειρία και προσφορά στην Εθνική, Νίκο Ζήση και Γιάννη Μπορούση και τον πιστό στρατιώτη Κώστα Καϊμακόγλου. Ένα τέτοιο ρόστερ δεν μπορεί να στοχεύει σε τίποτα λιγότερο από την παρουσία του στον τελικό της διοργάνωσης! Το πρόβλημα όμως, έγκειται στην ομοιογένεια της ομάδας, η οποία έχει θεματάκια στην δημιουργία και το σκοράρισμα.

Το Τουρνουά «Ακρόπολις» αποτέλεσε για μια ακόμη χρονιά την πρόβα τζενεράλε της Εθνικής. Αυτό που φαίνεται να ξεκαθαρίστηκε μέσω των τριών φιλικών είναι η κατανομή ρόλων: Καλάθης και Σπανούλης θα είναι τα δύο βασικά γκαρντ της ομάδας στην τελική φάση ενώ ο Ζήσης είναι πιο μπροστά στην ιεραρχία από τους Σλούκα και Μάντζαρη. Ο Αντετοκούνμπο δοκιμάστηκε ως 4ρι στην Ξάνθη ωστόσο στην Αθήνα ο Κατσικάρης καταστάλαξε πως θα αγωνίζεται στο 3 για να καλύψει και το ντεφορμάρισμα του Παπανικολάου. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Γιάννης δεν θα πάρει και σημαντικό χρόνο στο 4 όταν η Ελλάδα θα χρειαστεί πιο κοντά σχήματα. Ο Πρίντεζης που πραγματοποίησε εκρηκτικά ξεκινήματα και στους τρεις αγώνες του τουρνουά θα είναι το βασικό μας 4ρι ενώ η συνύπαρξη του στην ίδια πεντάδα με τον Γιάννη σημαίνει ένα πράγμα: τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο σε κάθε ευκαιρία. Στη θέση του σέντερ Μπουρούσης και Κουφός θα μοιράζονται τον χρόνο συμμετοχής κι ανάλογα την απόδοση και τις ανάγκες θα αποφασίζεται εντός παιχνιδιού ποιος θα τελειώνει τον αγώνα. Περπέρογλου, Καιμακόγλου και Μάντζαρης θα αναλάβουν συμπληρωματικούς ρόλους όμως θα πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμοι για ειδικές καταστάσεις (πχ ο Μάντζαρης είναι ο καλύτερος αμυντικός γκαρντ και θα χρειαστεί για να μαρκάρει ικανούς αντιπάλους). Για τον «Πέρπε» βέβαια τα λεπτά συμμετοχής του θα είναι ανάλογα και με την χρησιμότητα του στο σκοράρισμα με ποστάρισμα αλλά και από το τρίποντο.

Με τον Κατσικάρη, λοιπόν, να έχει καταλήξει πως θα στήσει την Εθνική παρακολουθήσαμε τα plays της ομάδας στην κόντρα της με την Λιθουανία και κρατήσαμε σημειώσεις για το τι μας άρεσε και τι μας προβλημάτισε:

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ:

  1. Φυσικά ο game changer Γιάννης Αντετοκούνμπο. Η Εθνική είναι διαφορετική ομάδα με τον Γιάννη στο παρκέ. Οι τομείς που συνεισφέρει ο παίκτης των Μπακς κατά την διάρκεια του παιχνιδιού είναι πραγματικά αναρίθμητοι: άμυνα με τα πλοκάμια που έχει για χέρια τόσο απέναντι σε γκαρντ (βλ. αντιμετώπιση 1-2 των Λιθουανών)  όσο απέναντι και σε ψηλούς (βλ.αντιμετώπιση Βαλαντσιούνας), τάπες, κλεψίματα, ριμπάουντ, σκοράρισμα με παιχνίδι με την πλάτη, κατέβασμα της μπάλας όταν ειναι κλεισμένοι οι γκαρντ, τρέξιμο στο αιφνιδιασμό, δυνατότητα για alley-oops είναι μερικοί από αυτούς. Με δύο λόγια ένα κινούμενο double-double που προκαλεί συνεχώς ανισορροπία στην επίθεση και την άμυνα των αντίπαλων ομάδων καθώς παίζει εξίσου καλά στην περιφέρεια και την ρακέτα.
  2. Η ατσάλινη άμυνα της Εθνικής, η οποία περιμένουμε ότι θα της δώσει τις νίκες-προκρίσεις στα δύσκολα νοκ-αουτ. Τόσο η προσωπική άμυνα όσο και η ομαδική είναι αψεγάδιαστες στις περισσότερες αντίπαλες επιθέσεις με αποτέλεσμα να οδηγούν σε βεβιασμένες επιλογές ή κι ακόμη καλύτερα σε αιφνιδιασμούς της δικής μας ομάδας. Καλάθης και Μάντζαρης εγγυώνται για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε γκαρντ, ο Αντετοκούνμπο είναι πραγματικά αδιαπέραστος και ήδη έχει σβήσει πολλές φορές τα φώτα στους αντιπάλους του ενώ οι Κουφός, Μπουρούσης είναι αξιόλογοι rim protectors. Η Εθνική περιόρισε σχεδόν όλους τους αντιπάλους της κάτω από τους 65 πόντους ( εξαίρεση η Τουρκία στην Κωνσταντινούπολη και η Ολλανδία στην Αθήνα). Αυτό σε συνδυασμό με τον ελάχιστο αριθμό λαθών ανά αγώνα και την προσεκτική εκδήλωση των επιθέσεων μας που αποτρέπουν αιφνιδιασμούς θα αποτελέσουν την εγγύηση νίκης στα παιχνίδια μεταλλίου.
  3. Το σχήμα με τους 3 ψηλούς: Αντετοκουνμπο, Πρίντεζης, Κουφός(ή Μπουρούσης). Τότε είναι που η άμυνα μας γίνεται πραγματικά απροσπέλαστη. Ακόμη κι αν ο αντίπαλος  γκαρντ δοκιμάσει να παίξει pick ‘n’ roll τραβώντας τον σέντερ μας έξω, τον περιμένει συνήθως ο Γιάννης κάτω από το καλάθι αντιμετωπίζοντας τόσο την πάσα στον ψηλό όσο και το τελείωμα της φάσης από τον γκαρντ. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που είδαμε τον Greek Freak να σταματάει ψηλά αντίπαλους παίκτες ταυτόχρονα με τον σέντερ μας. Βεβαίως, το σύστημα αυτό μας δίνει και πλουραλισμό επιλογών στην επίθεση καθώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την δυναμική των παικτών μας κάτω από το καλάθι ( Μπουρούσης, Κουφός, Πρίντεζης, Γιάννης) τόσο στο σκοράρισμα όσο και στην δημιουργία ελεύθερων σουτ από το τρίποντο.
  4. Οι συνεργασίες των γκαρντ με τους σέντερ είναι υψηλού επιπέδου. Καλάθης-Κουφός και Σπανούλης-Κουφός παίζουν εξαιρετικά το p’n’r ενώ ο Νίκος Ζήσης στο ίδιο play συνήθως τελειώνει ο ίδιος τις φάσεις χωρίς να πασάρει στον ψηλό έχοντας τρομαχτικά ποσοστά ευστοχίας ως τώρα. Με τον Μπουρούση στο παρκέ προτιμούνται οι low-post πάσες. Στη συνέχεια, είναι στην ευχέρεια του Καρδιτσιώτη σέντερ εαν θα τελειώσει την φάση ή αν θα ψάξει την πάσα έξω.

 

 

ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ:

  1. Ο κακός επιθετικός ρυθμός. Η ομάδα πολλές φορές δείχνει να κολλάει στην επίθεση και να μην μπορεί να διευρύνει τις επιλογές τις που με βάσει το ρόστερ της είναι απαράδεκτο. Η μαγική λέξη εδώ είναι η ομοιογένεια, η οποία χρειάζεται να αποκτηθεί πριν ξεκινήσουν τα νοκ-αουτ παιχνίδια στην Λιλ. Χαρακτηριστικά κόντρα στους Τούρκους η Ελλάδα σκόραρε 29 πόντους στην πρώτη περίοδο και μόλις 33 στο υπόλοιπο παιχνίδι! Τα κενά διαστήματα είναι αρκετά ωστόσο η διάρκεια και η αγωνιστική χημεία χρειάζονται αγώνες υψηλής έντασης και διακυβεύματος για να εφαρμοστούν στην πράξη. Ο όμιλος του Ζάγκρεμπ θα αποτελέσει την τελευταία ευκαρία απόκτησης τους πριν ξεκινήσει το πραγματικό τουρνουά.
  2. Τα άθλια ποσοστά από τα 6,75. Κακά τα ψέματα μετά τον Αλβέρτη ουδέποτε είχαμε κάποιον φονικό σουτέρ, που ήταν δεδομένο πως θα ευστοχούσε από το τρίποντο όποτε σούταρε ελεύθερος. Παρ’ όλα αυτά το 26,6% συνολικό ποσοστό ευστοχίας στα 9 φιλικά προβληματίζει έντονα. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε στατιστικές κάρτες με το ποσοστό ευστοχίας από το τρίποντο να είναι μονίμως κάτω άπω 30% για την Εθνική, που δεν διαθέτει ως τώρα κάποιον αξιόπιστο σουτέρ. Να είναι θέμα συγκυρίας ή βαριάς προετοιμασίας; Το πιο πιθανό καθώς δεν μπορούμε να δεχτούμε πως παίκτες της αξίας του Σπανούλη, του Περπέρογλου, του Παπανικολάου ή του Σλούκα δεν μπορούν να βρουν σκορ από το τρίποντο εκτελώντας μάλιστα αμαρκάριστοι τις περισσότερες φορές. Μικρότερο πρόβλημα υπάρχει και στις βολές με την ομάδα να χάνει σταθερά 6-7 βολές ανά αγώνα.
  3. Το θέμα των ριμπάουντ. Ένα ζητηματάκι που προκύπτει κυρίως όταν ο Κουφός βρίσκεται στην πεντάδα κι ο Αντε απουσιάζει από αυτήν. Οι Λιθουανοί με κύριο εκφραστή των επιθετικών ριμπάουντ τον Γιόνας Βαλανσιούνας μας έβαλαν δύσκολα κι η ελληνική ομάδα οφείλει να είναι περισσότερο συγκεντρωμένη στον τομέα αυτό.

 

Η Εθνική ομάδα απέχει έξι χρόνια από τις επιτυχίες, διάστημα πολύ μεγάλο για το μέγεθος της. Οι συνθήκες της φετινής διοργάνωσης δεν θα μπορούσαν να είναι πιο πρόσφορες για την επαναφορά της Ελλάδας. Ένα ρόστερ με 12 σούπερσταρ κι ένας προπονητής που οι παίκτες εμπιστεύονται απόλυτα. Με την απαραίτητη γκρίνια των φιλικών που λειτουργεί σαν οδηγός για τα επίσημα. Αλλά και με την αίσθηση της αναγκαιότητας της κατάκτησης μιας διάκρισης από παίκτες που είναι κορεσμένοι από επιτυχίες συλλογικά αλλά «πεινασμένοι» (πλην Σπανούλη, Ζήση, Μπουρούση) με την Εθνική ομάδα. Μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται στον τελικό της 20ης Σεπτεμβρίου; Σίγουρα ναι λέμε εμείς στο Rabona. Όμως, θα πρέπει πρώτα να το αποδείξει η ίδια στον εαυτό της και να παίξει το μπάσκετ που μπορεί, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα. Είμαστε σίγουροι πως θα μιλάμε με πολύ ευνοϊκότερα δεδομένα με την ολοκλήρωση του ομίλου στο Ζάγκρεμπ, όταν και η ομάδα θα βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

 

Το Πρόγραμμα του Ομίλου:

5/9: Ελλάδα-ΠΓΔΜ

6/9: Ελλάδα-Κροατία

8/9: Ελλάδα-Σλοβενία

9/9: Ελλάδα -Γεωργία

10/9: Ελλάδα -Ολλανδία