Ημέρα πρώτη των προημιτελικών του Eurobasket και φτάνουμε δύο βήματα από το όνειρο! Το σημερινό μενού διαθέτει δύο αγώνες με το σημαντικότερο φυσικά να είναι το βραδινό ματς της εθνικής απέναντι στη διοργανώτρια Γερμανία, ενώ λίγες ώρες νωρίτερα, η ομάδα που λατρεύει τα μεγάλα ραντεβού, η Ισπανία, αντιμετωπίζει την αύρα φρεσκάδας του φετινού τουρνουά, τη Φινλανδία. Πάμε όμως με τη σειρά.
Ισπανία vs Φινλανδία
Στο πρώτο εκ των δύο ζευγαριών, έχουμε δυο ομάδες που για τους δικούς τους λόγους, θα πρέπει να φεύγουν από το Βερολίνο ευχαριστημένες, είτε το ταξίδι τους τελειώσει απόψε, είτε κερδίσουν την παραμονή τους ως την Κυριακή, μπαίνοντας στην τετράδα. Από τη μια είναι η μεγάλη Ισπανία, η οποία δείχνει πως για άλλο ένα ραντεβού δηλώνει παρούσα. Τι κι αν έχει μια μεταβατική ομάδα, δίχως το μεγάλο αστέρι της γενιάς του, τον Ρίκι Ρουμπιο, με βασικούς πυλώνες τα αδέρφια Ερνανγκόμεθ, τους καλύτερους εκπροσώπους μιας γενιάς που σίγουρα δεν έφτασε τα ύψη των προηγούμενων, αλλά που από την άλλη δίνει απαντήσεις στο παρκέ αλλά και τον Λορέντζο Μπράουν, έναν νατουραλιζέ που τόσο κουβέντα σήκωσε πριν το τουρνουά και στο παιχνίδι των 16 με τη Λιθουανία ήταν ο παράγοντας Χ της πρόκρισης. Το να είσαι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη της σύγχρονης ιστορίας (αν όχι και όλων των εποχών) σημαίνει ότι και στα κάτω σου θα βρίσκεις τον τρόπο. Και οι Ισπανοί το κάνουν και έχουν μια μεγάλη ευκαιρία για ακόμα μια τετράδα λοιπόν.
Από την άλλη, έχουμε τους αγαπημένους μου (και πολύ κόσμου) Φινλανδούς. Μια ομάδα χτισμένη γύρω από τον φοβερό παίκτη που λέγεται Λάουρι Μάρκανεν, αλλά μπολιασμένη με ένα εξαιρετικό mix εμπειρίας και νιάτων, με παίκτες όπως οι βετεράνοι Σον Χαφ και Πεττέρι Κόπονεν στο ροστερ, όπως ο Σάσου Σαλίν και ο Αλεξάντερ Μάντσεν της ΑΕΚ. Ένα ροστερ που κακά τα ψέμματα στηρίζεται πάνω στην απόδοση του νέου φόργουορντ των Γιούτα Τζαζ, όμως που την ίδια ώρα κάνει τα πάντα για να την μεγιστοποιήσει και για αυτό ως τώρα έχουμε ένα εξαιρετικό success story. Η ομάδα του νεαρού κόουτς, Λάσι Τουόβι, ξέρει ότι διαθέτει έναν παίκτη που για αυτό το επίπεδο και για τέτοιου είδους τουρνουά είναι “πυρηνικό όπλο”, προφανώς όχι επιπέδου Λούκα και Γιάννη, αλλά αρκετό για να κάνει τεράστια ζημιά. Και διαρκώς του βγάζει τις καταστάσεις που θέλει. Ειδικά στο παιχνίδι με τους Κροάτες, το μεγαλύτερο σόου της καριέρας του Λάουρι με την εθνική ομάδα, ο παίκτης των Τζαζ, εξέθετε διαρκώς τον προσωπικό του αντίπαλο, είτε εκμεταλλευόμενος τα ταχύτατα κοψίματά του στην back door, κάποιες φορές μαζί με τη βοήθεια back screens που τον έβγαζαν διαρκώς… τετ α τετ με το καλάθι, είτε φυσικά με τον συνδυασμό της απειλής από το τρίποντο και του γρήγορου πρώτου βήματός του. Και όταν χρειάστηκε να βάλει κάποιος άλλος τα μεγάλα σουτ, οι Susijengi δεν κρύφτηκαν.
Σίγουρα, λόγω εμπειρίας και… σκληροπετσιάς, οι Ισπανοί παραμένουν το οριακό φαβορί, αλλά θα ήταν ωραίο, η μικρή Σταχτοπούτα της φετινής διοργάνωσης να συνεχίσει την πορεία προς το όνειρο, γιατί όπως έχουν πάει τα πράγματα, δεν βρέθηκε εδώ απλώς λόγω καλών σταυρωμάτων.
Γερμανία – Ελλάδα
Το δεύτερο παιχνίδι της ημέρας, είναι αυτό που όλοι μας προφανώς περιμένουμε πως και πως. Και πως να μην το περιμένουμε, καθώς σηματοδοτεί το τελευταίο εμπόδιο για την επιστροφή στη ζώνη των μεταλλίων έπειτα από μια ολόκληρη δεκαετία και… κάτι ψιλά! Η Εθνική μας ομάδα αντιμετωπίζει στο Βερολίνο τους Γερμανούς, σε μια αποστολή που μόνο και μόνο από την τοποθεσία του αγώνα γίνεται σίγουρα αρκετά πιο δύσκολη και απαιτητική! Και αν θεωρείτε ότι γλιτώσαμε τα δύσκολα επειδή δεν βρίσκουμε στους 8 τον Γκομπερ ή τον Ντόνσιτς, κάνετε μεγάλο λάθος.
Η Γερμανία – το είπαμε και τις περασμένες ημέρες – έχει ένα ρόστερ που σε σύγκριση με παλιότερα, είναι πληρέστατο, ίσως περισσότερο από κάθε φορά στη μετά Νοβίτζκι εποχή. Στο πρόσωπο του Φραντζ Βάγκνερ έχει βρει μάλλον το νέο φύσει και θέση ηγέτη της, όπως αποδεικνύεται στο τουρνουά, καθώς είναι σίγουρα ο πιο κομβικός παίκτης του ρόστερ, κάτι που κάνει αφάνταστης σημασίας το γεγονός ότι μάλλον θα παίξει τραυματίας. Πέρα από τον Φραντζ όμως, οι Γερμανοί έχουν ένα ρόστερ που λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, καθώς έχει αρχή, μέση, τέλος και μπόλικες λύσεις. Μπορούν να παίξουν στη ρακέτα (όπως έκαναν οι Τσέχοι) αλλά και την ίδια ώρα μπορούν να “ανοίξουν” το γήπεδο με την ίδια ευκολία, καθώς παίκτες όπως ο Φόιτμαν και ο Τάις, δεν “ζουν” στο ζωγραφιστό. Ο κόουτς Χέρμπερτ έχει κάνει μία δουλεία άξια επαίνων.
Τα δικά μας τα ξέρουμε. Να γίνουμε φλύαροι; Απλά να πούμε ότι σε αντίθεση με άλλα τουρνουά, στο παιχνίδι με τη Τσεχία, μίλησαν τα δύο πράγματα που δεν διαθέταμε τα περασμένα χρόνια: Η ηρεμία του καλύτερου κόουτς του τουρνουά και το ειδικό βάρος ενός αστέρα μυθικού διαμετρήματος. Η προχθεσινή νίκη γράφει πάνω της το όνομα του Γιάννη όσο γράφει και αυτό του κόουτς Ιτούδη, ο οποίος έκανε την κίνηση ματ να “αναγκάσει” τους Τσέχους να βγουν επιτέλους από το παιχνίδι τους.
Μίκρυνε το σχήμα παίζοντας με 4 πιο κοντούς παίκτες και κάτι σαν σέντερ τον Γιάννη (έχουμε πει και στο preview ότι τα σχήματα με 5 τον Γιάννη θα είναι σημαντικά στην πορεία του τουρνουά), ανέβασε ρυθμό και εν τέλει πήρε μία τεράστιας σημασίας και τεράστιου άγχους νίκη. Στο χέρι του κόουτς είναι πάλι να βρει αυτή τη “δεύτερη διάσταση” στο παιχνίδι της εθνικής, εννοώντας το τι θα προσφέρει η υπόλοιπη ομάδα στο παρκέ όταν όλοι οι Γερμανοί είναι επικεντρωμένοι πάνω στον έναν εκ των κορυφαίων τριών παικτών στον κόσμο.
Στο Βερολίνο όμως θα παίξει μπάλα και ο κόσμος, καθώς οι Γερμανοί είναι οι οικοδεσπότες και θα έχουν σίγουρα ένα κοινό διψασμένο για να δει την ομάδα της χώρας του να επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στη ζώνη των μεταλλίων. Το αποψινό παιχνίδι προβλέπω να είναι ένα από τα χάιλαιτς του τουρνουά, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι ανοικτό και μάλλον θα μας ζορίσει και μέχρι τέλους. Προφανώς, όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις, η ομάδα με τον ξεκάθαρα καλύτερο παίκτη, είναι και το φαβορί. Αλλά πείτε το στους Ιταλούς να σας πουν τη γνώμη είχαν γι’αυτό μετά το παιχνίδι απέναντι στη Σερβία του Νίκολα Γιόκιτς…
Οπότε προσήλωση στο πλάνο, συγκέντρωση αν τα πράγματα δεν πάνε καλά (δείτε απλά τις επιλογές της εθνικής όσο περνούσε ο χρόνος στο παιχνίδι με τους Τσέχους και συγκρίνετέ το με άλλα τουρνουά και θα καταλάβετε τη σημασία αυτού) με σκοπό σε αυτό το chicken run δύο πειθαρχημένων συνόλων, θα είναι οι Γερμανοί που θα “βλεφαρίσουν” πρώτοι, ούτως ώστε να πετύχουμε τον σημαντικότερο – κατά τον κόουτς Ιτούδη – στόχο της αποψινής βραδιάς: Να ανανεώσουμε τα κλειδιά του ξενοδοχείου μας μέχρι το βράδυ της Κυριακής.
