Έχοντας συμπληρώσει την μισή regular season μπορούμε να επικυρώσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά μια συζήτηση που είχε ξεκινήσει ήδη από πέρυσι. Το γεγονός πως παρακολουθούμε την καλύτερη γενιά point guards στην ιστορία του NBA. Τόσοι σπουδαίοι παίκτες την ίδια σεζόν στην ίδια θέση δεν έχουν ξαναβρεθεί ποτέ στα παρκέ του ΝΒΑ. Πραγματικά από τις 30 ομάδες της λίγκας είναι ελάχιστες αυτές οι οποίες δεν διαθέτουν έναν ‘άσο’ ικανό να κάνει την διαφορά. Από μελλοντικούς Hall of Famers μέχρι απλά αξιόλογους PGs, το πρωτάθλημα διαθέτει σπάνιο ταλέντο στη θέση ‘1’. Πάμε να δούμε έναν- έναν τους βασικούς playmakers κάθε ομάδας.
Atlanta Hawks: Jeff Teague
Boston Celtics: Marcus Smart
Brooklyn Nets: Deron Williams
Charlotte Hornets: Kemba Walker
Chicago Bulls: Derrick Rose
Cleveland Cavaliers: Kyrie Irving
Dallas Mavericks: Rajon Rondo
Denver Nuggets: Ty Lawson
Detroit Pistons: Brandon Jennings
Golden State Warriors : Stephen Curry
Houston Rockets: James Harden (όχι τυπικά άσος, αλλά στην πράξη όλη η δημιουργία των Ρόκετς περνάει απ’τα χέρια του και όχι απ’τα χέρια του κανονικού άσου της ομάδας Πατρικ Μπέβερλι)
Indiana Pacers: George Hill
Los Angeles Clippers: Chris Paul
Los Angeles Lakers : Jeremy Lin
Memphis Grizzlies: Mike Conley
Miami Heat: Mario Chalmers
Milwaukee Bucks: Brandon Knight
Minnesota Timberwolves: Mo Williams ( o Ricky Rubio είναι τραυματίας )
New Orleans Pelicans: Jrue Holiday
New York Knicks: Shane Larkin
Oklahoma City Thunder: Russel Westbrook
Orlando Magic: Elfrid Payton
Philadelphia 76ers: Michael Carter- Williams
Phoenix Suns: Goran Dragic
Portland Trailblazers: Damian Lillard
Sacramento Kings: Darren Collison
San Antonio Spurs: Tony Parker
Toronto Raptors: Kyle Lowry
Utah Jazz: Trey Burke
Washington Wizards: John Wall
Η παραπάνω λίστα παρουσιάζει και παραστατικά πόσο καλοί παίκτες συνωστίζονται αυτή τη στιγμή στην θέση του point guard . Σε κόκκινο χρώμα βρίσκονται τα ονόματα των κορυφαίων των κορυφαίων, πιθανών μελλοντικών Hall of Famers. Σε γαλάζιο χρώμα οι αξιόλογοι ‘άσοι’ της λίγκας που είτε χρειάζονται ένα κλικ παραπάνω στο παιχνίδι τους για να βρεθούν στην κατηγορία των superstars όπως οι Kemba Walker και Brandon Knight είτε δεν θα μείνουν σίγουρα στην ιστορία αλλά μπορείς να περιμένεις κάθε βράδυ μια σταθερή απόδοση Β+ από αυτούς όπως οι Goran Dragic και Deron Williams είτε αυτοί που βρίσκονται ανάμεσα στις δύο προαναφερθείσες κατηγορίες αλλά όντας νεαροί ψάχνονται ακόμη πως να διαμορφώσουν το παιχνίδι τους όπως ο Jeremy Lin ή ο Ty Lawson. Τέλος, με πράσινο χρώμα είναι παίκτες οι οποίοι δεν έχουν πείσει πως μπορούν να κάνουν την διαφορά στην ομάδα τους χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν τις εκλάμψεις τους ή δεν μπορούν να κάνουν με σκληρή δουλειά step up στο παιχνίδι τους. Δεν είναι μόνο οι βασικοί αξιόλογοι όμως: μόνο στο Phoenix υπάρχουν οι Eric Bledsoe και Isaiah Thomas ενώ στην Atlanta ο ικανότατος Dennis Schroeder έρχεται από τον πάγκο. Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς για το πόσο ταλαντούχα είναι η γενιά αυτών των παικτών που στην πλειοψηφία τους είναι γεννημένοι στα ‘90s.
Που οφείλεται η πληθώρα τόσων Αll-Stars στη θέση ‘1’; Το παιχνίδι έχει αλλάξει και πλέον παίζεται από μέσα προς τα έξω. Το τρίποντο διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο γι’ αυτό και οι PGs του πρωταθλήματος αφιερώνουν σημαντικό μέρος της προπόνησης του σε αυτό. Το κατέβασμα της μπάλας και η άμεση εκτέλεση για 3 ή τα plays για τρίποντο στους αιφνιδιασμούς, επιλογές που στην Ευρώπη θα έκαναν τους προπονητές να εκραγούν από τα νεύρα τους, στο NBA θεωρούνται συνηθισμένες. Οπότε για ποιο λόγο να σπαταλάει ένας playmaker χρόνο από 24’’ προκειμένου να ξεμαρκαριστεί ο shooting guard του για να πάρει την προσπάθεια, όταν μπορεί ο ίδιος να εκτελέσει με την ίδια ή μεγαλύτερη πιθανότητα ευστοχίας; Το βάρος της περιφερειακής επίθεσης έχει φύγει πλέον από τα χέρια του ‘δυαριού’ κι έχει περάσει σε αυτά του ‘άσου’. Όταν μάλιστα αυτός ο ‘άσος’ έχει και άριστες οργανωτικές ικανότητες ( βλ. Stephen Curry) τότε είναι πραγματικά ασταμάτητος. Ένας σύγχρονος Center χρειάζεται πια να είναι και εξαιρετικός passer ( βλ. Al Horford) ώστε να βγάζει την μπάλα στην περιφέρεια όταν δεν μπορεί ο ίδιος να τελειώσει την φάση. Οι εποχές των ‘90s που ο playmaker ακουμπούσε η μπάλα στο ‘πεντάρι’ τύπου Shaq ή Hakeem και η υπόλοιπη ομάδα έκανε την προσευχή της να ευστοχήσει ο ψηλός έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι PGs αποφασίζουν πλέον τις περισσότερες φορές ποια τροπή θα πάρει η επίθεση της ομάδας κι αυτό γίνεται φανερό αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα στατιστικά: το 1/3 των ομάδων έχει για πρώτο σκόρερ τον playmaker της.
Το γεγονός πως ο όρος Point Forward εφευρέθηκε στην εποχή μας δείχνει ακριβώς πως το παιχνίδι δεν στηρίζεται πια στα καλάθια από το ‘ζωγραφιστό’ αλλά σε αυτά από την περιφέρεια και τις διεισδύσεις των ‘κοντών’ παικτών. Ο PF είναι πλέον απαραίτητος σε μια ομάδα η οποία δεν διαθέτει έναν σπουδαίο ‘άσο’ εφόσον ο forward είναι ο καλύτερος σκόρερ της (βλ. στο παρελθόν τον Lebron στους Heat, στο παρόν τον Kevin Durant όταν βρίσκεται στην 5αδα των Thunder χωρίς τον Westbrook και στο μέλλον τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Bucks).
Σημαντικό ρόλο παίζει και το play του pick ‘n’ roll, το οποίο οι προπονητές του ΝΒΑ απέφευγαν στην πλειοψηφία τους μέχρι που η Εθνική μας ομάδα τους έκανε επίδειξη ποια είναι η ιδανική εκτέλεση του συγκεκριμένου play κόντρα στην Team USA στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006. Οι Αμερικανοί φυσικά πήγαν ένα βήμα παραπάνω: ο ‘άσος’ μπορεί απλά να μπερδέψει την άμυνα και να εκτελέσει αντί να πασάρει στον ψηλό που κινείται προς την ρακέτα (βλ. James Harden και Dwight Howard στους Rockets). Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι η αλλαγή του σωματότυπου των point guards. Παρατηρήστε για παράδειγμα πόσο γεροδεμένος είναι ο Russell Westbrook ώστε να αντέχει τα χτυπήματα και τους κραδασμούς στις διεισδύσεις. Έκρηξη στο πρώτο βήμα, αλτικότητα και γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης θεωρούνται ικανότητες μείζονος σημασίας για έναν σύγχρονο ‘άσο’ του ΝΒΑ. Τα παραπάνω έχουν οδηγήσει στο να ψάχνουμε με τα κιάλια στην φετινή σεζόν point guards που δεν καρφώνουν! Με άλλα λόγια, το πρότυπο από εδώ και πέρα είναι ο Magic Johnson, δηλαδή ένας all-around παίκτης και όχι ο John Stockton, δηλαδή ένας παίκτης με πρώτο μέλημα του την δημιουργία και μετά την εκτέλεση.
Παίκτες όπως οι Magic, Isiah Thomas,Gary Payton και Allen Iverson έστρωσαν ουσιαστικά το έδαφος για να φθάσουμε στο μοντέλο του σύγχρονου ‘άσου’- πρωταγωνιστή που θεωρείται το πολυτιμότερο γρανάζι μιας ομάδας. Κι αν στο παρελθόν ίσχυε πως μια ομάδα με έναν σπουδαίο Center δεν γίνεται να είναι κακή, μήπως τα πράγματα έχουν αντιστραφεί; Μήπως τώρα μια ομάδα χωρίς καλό point guard δεν μπορεί να πάει μακριά στα Playoffs;
Όσο για την συζήτηση ποιος είναι καλύτερος φέτος; Ο Stephen Curry και ο James Harden διεκδικούν την «τιμή» αυτή ενώ βρίσκονται και στην κούρσα για τον τίτλο του MVP of the Season. Ο Curry όμως είναι ως τώρα πιο εντυπωσιακός ενώ ο Derrick Rose δεν δίστασε να τον χαρακτηρίσει πρόσφατα σε δηλώσεις του στο ESPN ως τον κορυφαίο στη θέση. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί: οι Lillard, Lowry, Wall, Walker, Knight, Teague, Carter- Williams, όλοι τους αναμένεται να πραγματοποιήσουν career- high season. Westbrook και Irving αρκετές φορές φέτος είχαν καλύτερες βραδιές (στατιστικά μιλώντας) από τους Lebron και KD. Όταν λοιπόν, μπαρουτοκαπνισμένοι όπως ο Tony Parker και αποδεδειγμένα σπουδαίοι που έχουν όμως πολλά να δώσουν όπως ο Chris Paul και ο Derrick Rose πιθανόν να μην βρίσκονται ούτε στο top10 της θέσης αυτή τη στιγμή ( από άποψη φόρμας κυρίως για να μην ιεροσυλούμε) καταλαβαίνετε πόσο υψηλό είναι το επίπεδο. Τα Playoffs χωρίς υπερβολή αναμένονται να είναι τα καλύτερα του 21ου αιώνα ειδικά στη Δύση. Εκτός, όμως από την ανάδειξη της καλύτερης ομάδας θα δούμε και ποιος είναι ο alpha male στη θέση ‘1’ και θα ξεκινήσει από θέση ισχύος του χρόνου για να υπερασπιστεί το status αυτό. Ένα status, το οποίο θα βρίσκεται σε διαρκή αμφισβήτηση τουλάχιστον για μια δεκαετία από τους υπερταλαντούχους 90ρηδες της λίγκας!
