Ούτε η Κροατία, ούτε η Αργεντινή μπόρεσε να ανακάμψει. Και αυτό γιατί στα κρίσιμα σημεία έγινε ακριβώς αυτή η “αίσθηση” που ανέφερα πιο πάνω, πραγματικότητα! Η εθνική έβγαλε άμυνες, έτρεξε στον αιφνιδιασμό, πήρε ριμπάουντ,έκανε κοψίματα, και ακόμα κι αν στο σετ παιχνίδι τα έβρισκε σκούρα σε κάποιες στιγμές λόγω κακών ποσοστών στα μακρινά σουτ, έκανε αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνει: Το απέφυγε! Είναι μεγάλο ζήτημα που διαθέτει η εθνική μια ομάδα με εξαιρετική φυσική κατάσταση και αθλητικότητα. Αυτό που δεν διαθέτει είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη θέση 5, καθώς Βουγιούκας και Γλυνιαδάκης θέλουν, αλλά δεν μπορούν στον βαθμό που θέλουν. Θα μιλάγαμε διαφορετικά αν έρχονταν τελικά οι Κουφός και Σχορτσιανίτης. Επομένως όσο ο Μπουρούσης είναι το “θηρίο” των πρώτων αγώνων, τότε δεν έχουμε να ανησυχούμε, μιας και μόνος του δουλεύει για τρεις. Αν τυχόν (ω μη γένοιτο) “μείνει” από ενέργεια ο Καρδιτσιώτης σέντερ τότε θα έχουμε πρόβλημα, και αυτό υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να συμβεί με ομάδες που έχουν γεμάτη φροντ λάιν, δηλαδή ομάδες όπως η Ισπανία και η Βραζιλία (υποψήφιοι αντίπαλοι αν φτάσουμε προημιτελικά και ημιτελικά)
Τα κρίσιμα τεστ λοιπόν τα οποία χρειάζονταν για να κερδίσει η εθνική την εμπιστοσύνη του κόσμου προς αυτήν αλλά και να βρουν οι παίκτες της την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια τελείωσαν με απόλυτη επιτυχία. Ο Ζήσης παίζει σαν 20άρης, ο Αντετοκούνμπο με τον Παπανικολάου δείχνουν πως πάνε να γίνουν τα πρώτα βιολιά της νέας εθνικής σε λίγα χρόνια, ο Μπουρούσης κάνει τα πάντα, ο Καλάθης έχει ανεβεί επίπεδο οργανωτικά (και εκτελεστικά όπως έδειξε στο παιχνίδι με την Αργεντινή) απ’τον Καλάθη του παρελθόντος, ο Πρίντεζης με τον Καϊμακόγλου είναι πάντα θετικοί, αρκετές φορές και πολύ περισσότερο από απλώς θετικοί, γεμίζοντας εξαιρετικά την ανάγκη για ποιοτικά λεπτά στην θέση 4.
Αυτή η εθνική κερδίζει ξανά τον κόσμο, μετά από τις αποτυχίες των προηγούμενων ετών, χωρίς καν να έχει τελειώσει η διοργάνωση. Ακόμα κι αν φτάσει στο τέλος του το ταξίδι με ήττα απ’την Σερβία την Κυριακή, θα ξέρουμε πως κάτι πολύ καλό χτίζεται στην συνέχεια. Βέβαια τόσο η Σερβία, όσο και ο νικητής του Βραζιλία-Αργεντινή είναι ομάδες από τις οποίες δεν έχουμε να ζηλέψουμε και να φοβηθούμε τίποτα. Ομάδες που είναι στο χέρι μας να τις νικήσουμε. Αρκεί να κρατήσουμε το ίδιο σοβαρό αλλά παράλληλα ενθουσιώδες πρόσωπο. Όπως είπε πολύ σωστά ο Κατσικάρης μετά το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου:”Τώρα σβήνουν τα φώτα, ξεχνάμε ό,τι κάναμε κι ετοιμαζόμαστε για έναν πόλεμο”.
Η συνέχεια την Κυριακή στην Μαδρίτη.Και όπου μας βγάλει.
