Η τελευταία φορά της Αταλάντα στην Ελλάδα ένωσε τους οπαδούς!

ofi-atalanta-toumba

Η Αταλάντα μετά από 35 χρόνια ταξιδεύει στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στη ρεβάνς του 2-1 για την φάση των 32 του Europa League. Η επικείμενη επίσκεψη της ομάδας του Μπέργκαμο στέκεται αφορμή για μια αναδρομή στην τελευταία της παρουσία στη χώρα μας όταν ηττήθηκε από τον ΟΦΗ για τους 16 του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1987! Το Rabona.gr καταγράφει την ιδιαίτερη βραδιά του ΟΦΗ – Αταλάντα στην Τούμπα, όταν ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη βοήθησαν την ομάδα της Κρήτης να πάρει μια σπουδαία ευρωπαϊκή νίκη!

Για το άρθρο συνεργάστηκαν οι Ζαχαρίας Κελαδίτης και Μιχάλης Ψιμίτης

Αν είσαι λάτρης του ιταλικού ποδοσφαίρου, την Αταλάντα θα την γνώριζες και πριν την εμφάνιση της φανταστικής ομάδας της τελευταίας πενταετίας που υπό τις οδηγίες του Γκασπερίνι έχει πετύχει υπέροχα πράγματα. Αν την έμαθες λόγω της σταθερής παρουσίας του συλλόγου στα ευρωπαϊκά σαλόνια τα τελευταία 5 χρόνια ίσως να μην ξέρεις ότι η Αταλάντα έχει ξαναπαίξει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μάλιστα έχει επισκεφθεί την Ελλάδα. Ω, ναι! Οι Μπεργκαμασκι μετά από μια αποτυχημένη πρώτη απόπειρα τη σεζόν 1963-64 στο Κύπελλο Κυπελλούχων (αποκλεισμός στον πρώτο γύρο), ξαναβγήκαν από τα σύνορα σχεδόν 25 χρόνια μετά (1987-88) και βρήκαν στο δρόμο τους τον ΟΦΗ! Για να γίνει αυτό χρειάστηκε μια μεγαλειώδης πορεία μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας την προηγούμενη σεζόν! Η ‘Dea’ έφτασε στον διπλό τελικό, όμως, η Νάπολι του Μαραντόνα δεν παιζόταν κι έτσι με συνολικό σκορ 4-0 ολοκληρώθηκε άδοξα η χρονιά της. Ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς ολοκληρώθηκε με ακόμα χειρότερο τρόπο η χρονιά της καθώς είχε προηγηθεί ο υποβιβασμός στη Serie B!

Ωστόσο, επειδή η Νάπολι είχε κατακτήσει και το Πρωτάθλημα Ιταλίας, η θέση στο Κύπελλο Κυπελλούχων έπρεπε να καλυφθεί από τη φιναλίστ. Έτσι η Αταλάντα βρέθηκε σε μια πολύ περίεργη κατάσταση: τις Κυριακές να μάχεται στα “αλώνια” της Serie B για να ανέβει κατηγορία και μεσοβδόμαδα να παλεύει για έναν ευρωπαϊκό τίτλο!

Αυτή η παρουσία της όμως απέκτησε ξεχωριστή σημασία για το ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς η επίσκεψη της στην Ελλάδα για το δεύτερο γύρο της διοργάνωσης αποτελεί ορόσημο για μια από τις πιο σημαντικές εγχώριες αδελφοποιήσεις φιλάθλων, αυτή του ΟΦΗ με τον ΠΑΟΚ. Εποχές που ο αλληλοσεβασμός και η υποστήριξη των φίλων όλων των ομάδων όταν επρόκειτο μια ομάδα να εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή διοργάνωση ήταν υπαρκτά κι όχι μια ουτοπία.

Η ιστορία όμως ξεκινάει δύο χρόνια πριν το 1987, με την εμφάνιση μιας προσωπικότητας που χάραξε ανεξίτηλα την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το 1985, ο ΟΦΗ φέρνει στην Ελλάδα τον Ευγένιο Γκέραρντ, έναν προπονητή που μέχρι και σήμερα μνημονεύεται από πολλούς ως ένας από τους κορυφαίος ξένος τεχνικούς των ελληνικών γηπέδων. Πρόκειται άλλωστε για το ξένο προπονητή με την μακροβιότερη παρουσία σε πάγκο ελληνικής ομάδας (15 ολόκληρα χρόνια). Αυτό από μόνο του είναι τεράστια επιτυχία σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που δεν υπάρχει μεγάλη υπομονή με τους προπονητές.

Το όνομα του Γκέραρντ είναι συνώνυμο των ενδοξοτερων ημερών της κρητικής ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μετά την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο, ο Γκέραρντ οδήγησε τον ΟΦΗ στην κατάκτηση του μοναδικού του Κυπέλλου Ελλάδας το 1987, που του έδωσε και το εισιτήριο για το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Οι Κρητικοί στον πρώτο γύρο πέρασαν το εμπόδιο της βουλγαρικής Βίτοσα Σόφιας (σημερινή Λέφσκι) και η κλήρωση τους έφερε αντιμέτωπους με την Αταλάντα του σπουδαίου επιθετικού της εποχής, Ολιβιέρο Γκαρλίνι, που τότε άφηνε την Ίντερ για τα μάτια των “Μπεργκαμασκι” αλλά και του Σουηδού, Γκλεν Στρέμπεργκ.

Η τελευταία φορά της Αταλάντα στην Ελλάδα ένωσε τους οπαδούς!

Ο Σουηδός παικταράς εκείνης της εποχής, Γκλεν Στρέμπεργκ, γνωστός με το παρατσούκλι Μαραθωνοδρόμος για το ακούραστο τρέξιμο του στη μεσαία γραμμή!

Στις 21 Οκτωβρίου του 1987, ο ΟΦΗ φιλοξενεί την σημερινή αντίπαλο του Ολυμπιακού για τον πρώτο αγώνα της φάσης των 16. Οι Κρητικοί λόγω τιμωρίας της έδρας τους από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία, αδυνατούσαν να αγωνιστούν στο Ηράκλειο.

O τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ, κατά σύμπτωση ένας ακόμη Σαββίδης, ο Χάρης, σε μια κίνηση μεγαλοπρέπειας δίνει την λύση προσφέροντας το στάδιο της Τούμπας ως έδρα πραγματοποίησης του αγώνα και θέτοντας στην υπηρεσία του ΟΦΗ αφιλοκερδώς όλες τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό του γηπέδου! Βέβαια, ΟΦΗ και ΠΑΟΚ διατηρούσαν ήδη αρκετά καλές σχέσεις μετά το περίφημο περιστατικό του 1980 όταν παίκτες του ΟΦΗ φόρεσαν τις φανέλες του ΠΑΟΚ στον μεταξύ τους αγώνα καθώς οι εμφανίσεις της ομάδας δεν ταξίδεψαν ποτέ για τη Θεσσαλονίκη.

Σε ένα δείγμα ρομαντισμού που εκλείπει στην εποχή μας, η Θεσσαλονίκη έζησε την αναμέτρηση ΟΦΗ-Αταλάντα με έναν τρόπο-υπόδειγμα ποδοσφαιρικού πολιτισμού. Εκτός των εκδρομέων φιλάθλων του ΟΦΗ που κατέκλυσαν το στάδιο της Τούμπας, στις κερκίδες βρέθηκαν και φίλαθλοι των ομάδων της Θεσσαλονίκης (κυρίως του ΠΑΟΚ) που δεν είχαν μόνο ρόλο παρατηρητή αλλά φώναζαν ασταμάτητα “ΟΦΗ ολέ,ΟΦΗ ολέ”, δημιουργώντας μια θερμή ατμόσφαιρα 35.000 θεατών (σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής αν και στα βίντεο που είδαμε πρέπει να είναι πολύ λιγότεροι) που μνημονεύεται συχνά μέχρι και σήμερα σε αφιερώματα δημοσιογράφων της Αταλάντα.

Η τελευταία φορά της Αταλάντα στην Ελλάδα ένωσε τους οπαδούς!

Ο Τύπος της εποχής έκανε λόγο για 35 χιλιάδες οπαδούς στις κερκίδες της Τούμπας!

Οι παίκτες του ΟΦΗ μέρες πριν το παιχνίδι έδειχναν πόσο σίγουροι ήταν για την επικράτηση τους. Ο τερματοφύλακας Βαγγέλης Χοσάδας σε μια έκρηξη αυτοπεποίθησης είχε δηλώσει πως “καλή ομάδα η Αταλάντα αλλά η πορεία της τελειώνει εδώ”. Οι Κρητικοί είχαν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι καθώς εκείνη την χρονιά είχαν ένα από τα καλύτερα ρόστερ της ιστορίας τους με παίκτες που ακόμα και σήμερα θεωρούνται από τους κορυφαίους που έχουν περάσει από το σύλλογο: Γκουλής-Τσινός ηγετικές φυσιογνωμίες στην άμυνα, ο Νίκος Νιόπλιας συνώνυμο της ιστορίας της ομάδας, ο Χιλιανός, Αλεχάντρο Ίσις, ένας από τους καλύτερους ξένους στην ιστορία του ΟΦΗ, (το alter ego του, Χαϊμέ Βέρα θα κατέφθανε στο Ηράκλειο λίγους μήνες αργότερα) και ο Νίκος Σαμαράς (πατέρας του Γιώργου) ήταν μερικοί από τους πρωταγωνιστές εκείνης της σεζόν.

Αυτοί ήταν που κατέβαλαν τα μέγιστα ώστε ο ΟΦΗ να επικρατήσει της Αταλάντα με 1-0, με τον Τάκη Περσία να χρίζεται ο χρυσός σκόρερ στο 17ο λεπτό για τους Κρητικούς που όντως δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από την ομάδα του Μπέργκαμο. Για την ιστορία, μια εβδομάδα αργότερα ο ΟΦΗ ταξίδεψε στην Ιταλία για τον επαναληπτικό, όπου ηττήθηκε με 2-0 και αποκλείστηκε. Οι αφηγήσεις της εποχής κάνουν λόγο για μια εχθρική διαιτησία που ουδέποτε τον άφησε να πετύχει το γκολ πρόκρισης και ας έπαιξε στα ίσα την Αταλάντα.

Το ειστήριο του Αταλάντα - ΟΦΗ

Το εισιτήριο του επαναληπτικού Αταλάντα – ΟΦΗ!

Αυτό το ΟΦΗ – Αταλάντα γέννησε μια όμορφη ιστορία αθλητικής αλληλεγγύης και είναι απόδειξη ότι μπορεί να υπάρξει αρμονική συνεργασία μεταξύ ελληνικών συλλόγων τόσο σε επίπεδο διοίκησης όσο και επίπεδο οπαδών. Πόσο όμορφο θα ήταν να βλέπαμε τις ίδιες εικόνες συχνότερα κι όχι μόνο μεταξύ συλλόγων που είναι αδελφοποιημένοι; Πριν από 6 χρόνια ο ΠΑΣ Γιάννινα είχε αγωνιστεί στο Δημοτικό Γήπεδο Περιστερίου μπροστά στους φιλάθλους του ενώ πριν 12 χρόνια ο Ολυμπιακός είχε παραχωρήσει το γήπεδο του στην ΑΕΚ για έναν προκριματικό αγώνα Europa League χωρίς όμως να επιτρέψει την είσοδο φιλάθλων των κιτρινόμαυρων.

Άραγε αν σήμερα ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να αγωνιστεί στο Γ. Καραϊσκάκης, πόσο εφικτό θα ήταν να αγωνιστεί σε ένα γήπεδο 500 χλμ μακριά από την φυσική του έδρα με την παρουσία εκδρομέων αλλά και φιλάθλων άλλων ομάδων;