Πράσινο, τριφύλλια, μπύρες… Όταν, το ημερολόγιο γράφει 17 Μαρτίου τότε όλα αυτά συνεπάγουν ένα και μόνο πράγμα: τη μέρα του Αγίου Πατρικίου, του προστάτη των Ιρλανδών.
Ας δώσουμε, λοιπόν, στους συμπαθέστατους Ιρλανδούς το «παράσημο» των καλύτερων οπαδών του κόσμου και ας τιμήσουμε τη μέρα τους εξυμνώντας το ποδοσφαιρικό τους αίσθημα!
Ο Άγιος Πατρίκιος απεβίωσε στις 17 Μαρτίου 461. Σύμφωνα με την παράδοση της Καθολικής Εκκλησίας, η ημέρα θανάτου ενός Αγίου, είναι η ημέρα που μπαίνει στον Παράδεισο. Η μέρα αυτή είναι εθνική γιορτή τόσο στην Ιρλανδία (Έιρε) όσο και στη Βόρεια Ιρλανδία. O Άγιος Πατρίκιος, γεννημένος στη Ρωμαϊκή Βρετανία, μετά την αιχμαλωσία από πειρατές επέστρεψε στην Ιρλανδία η οποία είχε σοβαρό πρόβλημα αφού ήταν γεμάτη φίδια. Ο Άγιος Πατρίκιος διέταξε όλα τα φίδια του νησιού να πέσουν στη θάλασσα και να πνιγούν. Επιπλέον, ως επίσκοπος Ιρλανδίας αργότερα ξεκίνησε εντατικό κήρυγμα. Ο θρύλος λέει ότι χρησιμοποίησε το τριφύλλι για να εξηγήσει στο βασιλιά την έννοια της Αγίας Τριάδας (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα). Ο Πατρίκιος συνέχισε το θεάρεστο έργο του στην Ιρλανδία μέχρι που πεθαίνει ήρεμα και από φυσικά αίτια.
Αρχικά, το χρώμα που είχε συνδεθεί με τον Άγιο Πατρίκιο ήταν το γαλάζιο, αλλά με το πέρασμα του χρόνου αντικαταστάθηκε με το πράσινο, κυρίως ως ένδειξη Ιρλανδικού εθνικισμού έναντι της Βρετανίας. Οι βρετανικές αρχές θέλησαν να πατάξουν οποιαδήποτε ένδειξη ιρλανδικής ταυτότητας και ανεξαρτησίας, όπως η ιρλανδική γλώσσα. Σύντομα, άρχισαν να θεωρούν και το πράσινο χρώμα ως επικίνδυνο σύμβολο που θα μπορούσε να συσπειρώσει ιρλανδικές εθνικιστικές εξάρσεις. Το πράσινο θεωρήθηκε σύμβολο ιρλανδικής ταυτότητας και για αυτό το λόγο απαγορεύτηκε από τις βρετανικές αρχές και αντιστοιχούσε σε φυλάκιση, εξορία, ή θάνατο. Οι Ιρλανδοί, όμως, αντιστάθηκαν.
Στο πέρασμα των χρόνων, η μέρα του Αγίου Πατρικίου γινόταν όλο και πιο δημοφιλής και όπως αναμένονταν ξεπέρασε τα σύνορα του νησιού. Συνδυάζεται με πολύ μπύρα (κατά προτίμηση Guinness), ουίσκι Jameson, πανκ μουσική από τους Dropkick Murphys και πράσινο! Παρόλα αυτά, στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι οι Ιρλανδοί δε φημίζονται για τις σπουδαίες ομάδες τους. Η Σάμροκ Ρόβερς αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη της χώρας, η οποία έχει ως σήμα -πρωτότυπο(!)- το τριφύλλι και ως χρώματα το πράσινο και το άσπρο. Η Σάμροκ των 20 πρωταθλημάτων και των 25 Κυπέλλων είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της χώρας χωρίς ωστόσο να έχει μεγάλες διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο.
Μπορεί να μην διακρίνονται για τους συλλόγους τους αλλά η εθνική ομάδα της Ιρλανδίας έχει κάνει αξιόλογες πορείες κατά καιρούς σε Παγκόσμια Κύπελλα και Euro. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1990, η ομάδα του Τζακ Τσάρλτον έφτασε στους προημιτελικούς όπου την απέκλεισε με δυσκολία η οικοδέσποινα Ιταλία με το γκολ του Σκιλασί. Στο Euro της Γαλλίας, το 2016, αποκλείστηκε στους 16 με δυσκολία και πάλι από την οικοδέσποινα ομάδα με τον Γκριζμάν να σκοράρει δις ανατρέποντας το 0-1 του Μπράντι.
Δεν μπορούμε, φυσικά, να ξεχάσουμε ότι έχει αναδείξει παίκτες που έμειναν στην ιστορία με πρώτο και καλύτερο τον τεράστιο Τζωρτζ Μπεστ, αν και ο συγκεκριμένος δεν ήταν Ιρλανδός αλλά Βόρειοιρλανδός. Βέβαια, καθαρόαιμος Ιρλανδός είναι ο Ρόι Κιν ή αλλιώς ένας από τους 50 σκληρότερους ποδοσφαιριστές, σύμφωνα με τους Times (2007). Ωστόσο, έγραψε τη δικιά του ιστορία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μάλιστα φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού για 8 χρόνια. Ο, γεννημένος στο Λονδίνο, Ντέιβιντ Ο’ Λίρι αποτελεί έναν εκ των σπουδαιότερων ποδοσφαιριστών της χώρας με θητεία στην Άρσεναλ. Ρόμπι Κιν και Ντάμιεν Νταφ αποτελούν επίσης σύμβολα του ιρλανδικού ποδοσφαίρου, αμφότεροι με μακρά θητεία στην Premier League.
Το καλύτερο, όμως, το αφήσαμε για το τέλος. Ο MVP αυτής της χώρας είναι οι οπαδοί της. Ξεχάστε τους κλασικούς Βρετανούς χούλιγκαν και ότι άλλο φαντάζεστε. Οι ποδοσφαιρόφιλοι αυτή της χώρας είναι ότι πιο ιδανικό μπορείτε να φανταστείτε. Κάνουν καντάδες, κοιμίζουν μωρά, τραγουδάνε σε περαστικούς και κάνουν πολύ πλάκα χωρίς να τραμπουκίζουν ή να προσβάλουν κανέναν. Το κορυφαίο, ίσως, σύνθημα που ακούσαμε τα τελευταία χρόνια ανήκει στην εξέδρα των Βορειοιρλανδών για χάρη του όχι και τόσο «δεινού» σκόρερ, Γουίλ Γκρικ.
Πρόσφατα, μάλιστα, η εθνική μας ομάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με τη Βόρεια Ιρλανδία για το UEFA Nations League. Παρότι, δεν είχαν μαθηματικές ελπίδες για κάτι καλό έφτασαν μαζικά στην Αθήνα και 2.000 από αυτούς έδωσαν το παρόν στις εξέδρες του «Γεώργιος Καμάρας» στη Ριζούπολη. Εκτός από τη φωνή και το τραγούδι, που είχαν ξεκινήσει αρκετά πριν το παιχνίδι, εμφανίστηκαν στην εξέδρα φουσκωτοί μονόκεροι, δράκοι και άλλα καρτούν θυμίζοντας περισσότερο παραλία! Η ήττα από την εθνική μας δεν τους χάλασε ούτε στο ελάχιστο το πάρτι που είχαν στήσει στην κερκίδα και που σίγουρα απόλαυσαν στο έπακρο.
Το θετικό της υπόθεσης είναι πως στα προκριματικά για το EURO 2024 η Ελλάδα θα βρει ξανά απέναντί της.. πράσινο καθώς στον όμιλό μας βρίσκεται Ιρλανδία (Έιρε). Με το παιχνίδι να γίνεται εν μέσω καλοκαιριού, 16 Ιουνίου, ας θεωρήσουμε από τώρα πως οι αγαπημένοι μας Ιρλανδοί θα δώσουν δυναμικό παρόν στην «OPAP Arena» χαρίζοντάς μας στιγμές οπαδικής τρέλας και ενδεχομένως να το συνδυάσουν με εξόρμηση σε παραλίες της Αττικής και όχι μόνο!
