Αν τον Αύγουστο κατά την κλήρωση των ομίλων του Champions League, σας έλεγα πως θα πόνταρα τα χρήματα μου στο να φθάσουν στα ημιτελικά Λίβερπουλ και Ρόμα αλλά και να τεθούν αντιμέτωπες, θα με λέγατε τρελό. Δίκιο θα είχατε. Και γω αν μου το λέγατε σαν σοβαρή αγωνιστική πρόβλεψη, μάλλον θα δυσκολευόμουν να δικαιολογήσω την επιλογή σας. Αυτός ο πρόλογος νομίζω αρκεί για να καταλάβουμε τι έχουμε μπροστά μας σε αυτό το ζευγάρι.
Λίβερπουλ και Ρόμα αντιμέτωπες στον πρώτο ημιτελικό της φετινής διοργάνωσης. Δύο ομάδες που έχουν κερδίσει μέχρι στιγμής επάξια την παρουσία τους σε αυτό το στάδιο. Η μεν Λίβερπουλ αψήφισε με δύο νίκες το απόλυτα λογικό έως ένα σημείο φαβορί της Μάντσεστερ Σίτι ενώ η Ρόμα πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού. Και απέναντι στη Μπαρσελόνα. Άρα, ανέβηκε το δικό της «Γολγοθἀ» και βγήκε κερδισμένη στα μάτια όλου του κόσμου.
Μιλάμε για δύο ομάδες που έχουν στόχο το γκολ. Απόρροια της φιλοσοφίας τόσο του Εουσέμπιο Ντι Φραντσέσκο αλλά και του Γιούργκεν Κλοπ. Από τη μία μεριά μιλάμε για την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, δηλαδή τη Λίβερπουλ, ενώ από την άλλη έχουμε μία ομάδα που σε τέσσερα ενενηντάλεπτα απέναντι σε Τσέλσι και Μπαρσελόνα σκόραρε 10 τέρματα ενώ σε τρία από τα τέσσερα παιχνίδια έβαλε τρία γκολ. Δεν γίνεται. Κάτι κάνουν καλά οι Ιταλοί. Από την άλλη, η Λίβερπουλ παραμένει η ομάδα με τις περισσότερες καθαρές εστίες στη διοργάνωση αλλά και η μόνη αήττητη ομάδα από τις εναπομείνασες αλλά και οι Ιταλοί δεν έχουν δεχτεί ούτε ένα γκολ εντός έδρας φέτος στη διοργάνωση. Στοιχεία που σε πρώτη φάση φέρνουν κάποια σχετική ισορροπία στο ζευγάρι. Πάμε όμως να δούμε και τα επιμέρους. Αυτά θα κάνουν και τη διαφορά μάλλον.
Η Λίβερπουλ δεν θα αλλάξει τακτική. Δεν έχει και λόγο άλλωστε. Θα δούμε το κλασικό της 4-3-3, θα δούμε το gegenpressing να προσπαθεί να πνίξει τον αντίπαλο, θα δούμε πολύ κοντά τις γραμμές. Οι «Κόκκινοι» θα επιτεθούν αλλά χωρίς κανένα υπερβολικό ρίσκο. Εξάλλου, η αμυντική τους λειτουργία έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και έτσι μπορούν να εκμεταλλεύονται στο έπακρο την ευκολία που έχουν στο γκολ. Ο Φιρμίνο ξεκουράστηκε 65 λεπτά απέναντι στη Γουέστ Μπρομ και θα ηγηθεί της πίεσης των γηπεδούχων, ο Μανέ είναι σε πολύ καλή περίοδο, για τον Σαλάχ τα λόγια περιττεύουν πλέον ενώ και ο Όξλειντ Τσάμπερλειν αναμένεται να επιστρέψει στην ενδεκάδα για να δώσει και μία επιπλέον σπίθα δημιουργικότητας αλλά και το δυναμισμό του. Πρέπει να σημειώσουμε πως σε έξι εντός έδρας νοκ άουτ παιχνίδια επί Κλοπ σε ευρωπαικές διοργανώσεις έχει δεχτεί γκολ μόνο στο επικό 4-3 επί της Ντόρτμουντ. Άουγκσμπουργκ, Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ, Βιγιαρεάλ, Πόρτο και Μάνστεστερ Σίτι δεν σκόραραν στο Άνφιλντ επί παρουσίας του Γερμανού. Στατιστικό που δεν εξασφαλίζει κάτι αλλά σίγουρα είναι αποτύπωση μίας πολύ προσεγμένης προσέγγισης. Προσέγγιση που δεν θα αλλάξει απέναντι σε μία ομάδα που κάνει γκολ.
“Φοράμε γυαλιά, δεν ξέρουμε να ξυριζόμαστε και φτάσαμε στα μεγάλα κλαμπ με τον ίδιο τρόπο” ο Klopp για τις ομοιότητές του με τον Eusebio Di Francesco
Τέτοια είναι η Ρόμα φέτος. Μία ομάδα που αρέσκεται σε ποδόσφαιρο κατοχής, δημιουργία φάσεων και στο να σκοράρει. Και ο Ντι Φραντσέσκο όλη τη σεζόν βασίζεται κυρίως σε ένα 4-3-3. Απέναντι στη Μπαρσελόνα, στον επαναληπτικό του Ολίμπικο, παρέταξε για πρώτη φορά ένα 3-4-1-2 ή 3-4-2-1 αν θέλετε. Έβαλε στην ίδια ενδεκάδα Ντζέκο και Σικ ώστε να έχουν οι αμυντικοί της Μπαρσελόνα συνεχή έγνοια δύο επιθετικούς και να μην πολύ κατεβαίνουν, έβαλε τον Ράτζα Ναινγκολάν σε χώρο δράσης κοντά στην περιοχή ώστε να εκμεταλλευτεί τη σωματικότητα, την αντοχή και τις κούρσες του στην πλάτη της άμυνας, έδωσε πλάτος στο κέντρο ώστε να μην αναπτύσσεται άνετα ο ρόμβος της Μπαρσελόνα, ο οποίος σαν σύστημα βασίζεται κατ’εξοχήν στο να δημιουργεί υπεραριθμία στην πλευρά που παίζεται η μπἀλα και πήρε ρίσκο να δώσει στην ισπανική ομάδα κόντρα επιθέσεις υπολογίζοντας πως η Ρόμα είχε λιγότερες πιθανότητες να απειληθεί στη μετάβαση από ότι περίμενοντας σε εναλλαγή medium και low block άμυνας. Το πείραμα του πέτυχε. Και δοκίμασε το σύστημα αυτό και στο 0-0 με τη Λάτσιο λίγες μέρες μετά. Ίσως ακριβώς επειδή ήθελε να του δώσει ένα δεύτερο καλό τεστάρισμα ενόψει Λίβερπουλ.
Πολύ σημαντικός παράγοντας ποιο σχήμα θα επιλέξει ο Ιταλός κόουτς. Αν επιλέξει σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, θα κερδίσει πράγματα όπως κέρδισε με τη Μπαρσελόνα αλλά υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Η καταλανική ομάδα δεν παίζει με εξτρέμ, δεν τρέχει πάνω κάτω. Εγγενής αδυναμία του συστήματος με τρεις κεντρικούς αμυντικούς είναι το πώς αμύνεσαι και αλληλοκαλύπτεσαι στα half spaces, δηλαδή στα διαστήματα ανάμεσα στο positioning των παικτών. Και αν προσθέσουμε στην εξίσωση πως με εξαίρεση το Μανωλά και ο Φάτζιο και ο Ζεσούς είναι αργοί παίκτες, οι Σαλάχ και Μανέ μπορούν να προκαλέσουν πραγματικά τρικυμίες σε αυτούς τους χώρους. Από την άλλη μεριά, το μεγάλο πλεονέκτημα της Ρόμα φέτος σαν ομάδα είναι το πώς μπορεί να απλώνεται γρήγορα σαν ομάδα και να εκμεταλλεύεται τους χώρους που φτιάχνουν οι μεσοεπιθετικοί της. Η ομάδα της Ιταλικής πρωτεύουσας αρέσκεται στο να ανοίγεται στο γήπεδο και να εκμεταλλεύται μπαλιές που αλλάζουν απότομα την κατεύθυνση της ροής του παιχνδιού εκεί που δεν παίζεται η μπάλα. Έτσι εκμεταλλεύεται πολλές φορές τις κινήσεις του Πέρες, του Φλορένζι και του Κολάροφ στην πλάτη της άμυνας αλλά και κάθετες κινήσεις παικτών όπως ο Ναινγκολάν, ο Τσενγκίζ και ο Περότι όταν η άμυνα επικεντρώνεται στις υποδοχές του Ντζέκο. Κρίσιμο να περιοστεί και ο Βόσνιος φορ, τον οποίον ψάχνει πολλές φορές εξαιρετικά ο Ντε Ρόσι αλλά ο Βαν Ντάικ σίγουρα θα προβάλει σθεναρή αντίσταση. Κλειδί για τη Λίβερπουλ, είναι επίσης το να χτυπήσει στις κατοχές του Στρούτμαν, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα αγωνιστεί αλλά είναι ο πιο αργός σε αντιδράσεις παίκτης της Ρόμα από το κέντρο και μπροστά. Δεν αποκλείουμε η Λίβερπουλ να δώσει τη μπάλα στους Ιταλούς καθώς το μειονέκτημα του να απλώνεις την ομάδα σε όλο το γήπεδο είναι πως είσαι ευάλωτος σε counter πάσες. Και οι ομάδες του Κλοπ δεν παίζονται σε αυτό το κομμάτι.
Το κλειδί στο παιχνίδι είναι η προσέγγιση του Ντι Φραντσέσκο. Το πως δηλαδή θα επιλέξει να αμυνθεί απέναντι στο πρέσσινγκ της Λίβερπουλ. Με τον πρώτο αγώνα στο Άνφιλντ, πρέπει να δούμε και την αντίδραση των παικτών των φιλοξενούμενων σε μία ατμόσφαιρα που η μεγάλη πλειοψηφία των «Τζιαλορόσι» δεν έχει μάθει να ζει. Οι ιταλικές ομάδες που ήρθαν στο Άνφιλντ τον 21ο αιώνα με εξαίρεση την Ουντινέζε το 2012, έφυγαν με άδεια χέρια. Η Ρόμα δικαιούται να ελπίζει σε κάτι καλύτερο εδώ που έφθασε. Αν σκοράρει ακόμη και αν ηττηθεί , θα ελπίζει διότι το ξανάκανε πριν λίγες εβδομάδες. Αν δεν σκοράρει, θα ακροβατεί στο ίδιο εξαιρετικά τεντωμένο σχοινί από το οποίο έπεσε και η Μάντσεστερ Σίτι, γιατί η Λίβερπουλ είναι φτιαγμένη για να κάνει γκολ. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι, υπάρχει και το παιχνίδι του Ολίμπικο μετά από οχτώ βράδια. Και οι δύο ομάδες έχουν δικαίωμα να ελπίζουν. Το κέρδισαν με την αξία τους. Ωστόσο, ο τελικός χωρά μόνο μία ομάδα και τόσο το Λίβερπουλ όσο και η Ρώμη πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους για να συνεχίσουν να ζουν μία μοναδική ευρωπαική χρονιά πλησιάζοντας πλέον σε απόσταση αναπνοής την απόλυτη υπέρβαση.
Υ.Γ : Το ότι πολλοί παίκτες της Ρόμα ξέρουν τον Σαλάχ, μη νομίζετε πως είναι και συνθήκη ικανή για να είναι κάποιος βέβαιος πως θα τον ανακόψουν.
